SNAPSHOT REVIEWS 30-06-2011

Σειρά μου να περάσω από το πόστο του Snap Reviewer! Για αυτή την εβδομάδα, σας έχω mini critiques για μια σειρά από comics που πιθανότατα δεν διαβάζετε, αλλά μάλλον θα έπρεπε (OK, όχι όλα!). Τα φινάλε των ECHO και RUSE, το δεύτερο τεύχος του BREED III, τα πρώτα τεύχη των ROCKETEER ADVENTURES και MYSTERY MEN και το πιο πρόσφατο installment του GLAMOURPUSS.

ROCKETEER ADVENTURES #1
Writers: Various
Artists: Various
IDW

Πρώτο τεύχος της νέας ανθολογίας, με ήρωα τον αγαπημένο χαρακτήρα του αείμνηστου Dave Stevens. Τέτοιου τύπου εγχειρήματα έχουν πάντα ενδιαφέρον (όπως, για παράδειγμα, το SPIRIT: THE NEW ADVENTURES της Kitchen Sink), σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά συνήθως, στην πράξη, αποτυγχάνουν να αναβιώσουν τη μαγεία του αυθεντικού.

Το ROCKETEER ADVENTURES #1 είναι ένα μέτριο τεύχος, που δεν πλησιάζει ούτε στο ελάχιστο την ποιότητα των ιστοριών που έγραψε και σχεδίασε ο Stevens. Και ο λόγος είναι απλός: κάποιες φορές, το δημιούργημα είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένο με τον δημιουργό του, που οποιοσδήποτε άλλος και αν το “αγγίξει”, όσο ταλαντούχος και αν είναι και όσο αγνές και αν είναι οι προθέσεις του, το αποτέλεσμα μοιάζει “λάθος”. Το ταλέντο σίγουρα δεν λείπει (για τις προθέσεις δεν παίρνω όρκο, αλλά δεν έχω και λόγο να τις αμφισβητήσω): Mike Allred, Kurt Busiek, Jonn Cassaday, Mike Kaluta… μοιάζει σχεδόν με all-star team δημιουργών! Το τελικό αποτέλεσμα, όμως, αφήνει, στην καλύτερη περίπτωση, μια γλυκόπικρη γεύση στον αναγνώστη.

Με διαφορά το καλύτερο πράγμα σε ολόκληρο το τεύχος (εκτός φυσικά από το cover του Dave Stevens – προς θεού, μην δείτε καν αυτό του Alex Ross!) είναι το pin-up της Betty από τον “Θεό” Jim Silke. Αλλά μια πανέμορφη σελίδα cheesecake art δεν μπορεί να είναι αρκετή για να με κάνει να προτείνω ένα τεύχος 32 σελίδων…

ECHO #30
Writer/Artist: Terry Moore
Abstract Studio

Το πιο πρόσφατο έπος του μεγάλου Terry Moore έφτασε στο τέλος του, το οποίο αν και ιδιαιτέρως ενδιαφέρον, μοιάζει λίγο low-key, σε σχέση με το build-up που είχε γίνει έως τώρα. Ίσως να είναι λίγο παραπάνω straightforward απ’ ότι έπρεπε. Ίσως, πάλι, να χρειαζόταν κάτι πιο δυναμικό, με περισσότερες ανατροπές στο φινάλε. Ίσως απλά να είχα περισσότερες απαιτήσεις από τον άνθρωπο που έγραψε το STRANGERS IN PARADISE (#16 στο δικό μας Top 100 των 90s και #18 σε αυτό των 00s).

Από την άλλη, δεν είμαι και βέβαιος πως θα ήθελα κάτι ιδιαιτέρως διαφορετικό από αυτό. Οι χαρακτήρες μοιάζουν να έχουν “το φινάλε που τους άρμοζε”, ανάλογα με τα “διαπιστευτήρια” που είχαν δώσει, το conclusion είναι σαφές, “ευκολίες” για την επίλυση του plot δεν έχουν γίνει και στο τελευταίο panel ανοίγει και ένα “παραθυράκι” που μπορεί να υπονοεί πολλά (αλλά ενδεχομένως και τίποτα). Επιπλέον, το σχέδιο είναι, όπως πάντα, υπέροχο και οι διάλογοι είναι ρεαλιστικοί χωρίς να είναι βαρετοί.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω τι μου φταίει. Ίσως τελικά να περίμενα “δεκάρι” και να χαλάστηκα που ο Moore μου έδωσε απλά ένα “9,5”.

GLAMOURPUSS #19
Writer/Artist: Dave Sim
Aardvark-Vanaheim

Το μεγαλοφυές πόνημα του Dave Sim συνεχίζει απτόητο το δρόμο του, ανεπηρέαστο από οτιδήποτε άλλο μπορεί να συμβαίνει στη βιομηχανία των comics. (Αλλά και το σύμπαν, γενικότερα!)

Ο ανηλεής πόλεμος που έχει ανοίξει ο Καναδός δημιουργός στο φεμινισμό, τη βιομηχανία του modelling και τις ανθρώπινες αντιλήψεις περί ομορφιάς και επιτυχίας, εξακολουθεί αδιάκοπα, στο ίδιο κυνικό και κοφτερό -σαν άριστα ακονισμένο ξυράφι- ύφος, στο οποίο μας έχει συνηθίσει. Σε αυτό το τεύχος, σειρά έχουν οι κοινώς λεγόμενες “power chicks”, που αν (λέμε τώρα) το διάβαζαν ποτέ, είτε θα αυτοκτονούσαν (σε μια κρίση αυτογνωσίας), είτε θα έπαιρναν τα όπλα τους και θα έβγαιναν παγανιά για να τον δολοφονήσουν με φρικτό τρόπο. Success.

Παράλληλα, συνεχίζεται και το “δεύτερο μισό” του GLAMOURPUSS, με την ιστορία των realistic newspaper cartoonists. Βρισκόμαστε περίπου μία ώρα πριν το τραγικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή στον Alex Raymond και, παραδόξως (αφού η συνέχεια είναι γνωστή), η αγωνία έχει φτάσει στο αποκορύφωμα της. Δόξα και τιμή στον Dave Sim. Μακάρι να υπήρχαν άλλοι 100 σαν αυτόν!

MYSTERY MEN #1
Writer: David Liss
Artist: Patrick Zircher
Marvel Comics

Στη Νέα Υόρκη των αρχών της δεκαετίας του ’30, μια νέα κάστα ανθρώπων αρχίζει και κάνει την εμφάνιση της. Οι μασκοφόροι vigilantes (κάτι σαν πρόγονοι των υπερηρώων που θα ακολουθούσαν) ταράζουν τα -καθόλου- ήρεμα νερά της αμερικανικής κοινωνίας του μεσοπολέμου και της ποτοαπαγόρευση και αναστατώνουν κακοποιούς και αστυνομικές δυνάμεις, ταυτόχρονα.

Ένας από αυτούς είναι ο Dennis Piper, eligible bachelor της υψηλής κοινωνίας, που την ημέρα διατηρεί δεσμό με διάσημη ηθοποιό, αλλά τη νύχτα παίρνει την ταυτότητα του Operative και πολεμά το έγκλημα με όποιον τρόπο του επιτρέπουν οι -περιορισμένες- δυνατότητες του. Όταν η αγαπημένη του δολοφονείται (και ο ίδιος βρίσκεται στη λίστα των υπόπτων της αστυνομίας), αποφασίζει να προσπαθήσει να εξιχνιάσει την υπόθεση και να έρθει σε επαφή με την αδερφή της. Την ώρα που οι αστυνομικοί τον έχουν στριμώξει, ένας άλλος Mystery Man κάνει την εμφάνιση του για να τον βοηθήσει και να του προτείνει να συνεργαστούν…

Μεστό, καλογραμμένο σενάριο από τον εξαιρετικό David Liss, χωρίς πολλές φανφάρες και εξυπνακίστικους διαλόγους και θαυμάσιο artwork από τον υποτιμημένο Patrick Zircher. Ένα πολύ καλό πρώτο τεύχος, που αξίζει να το προσέξετε.

RUSE #4
Writer: Mark Waid
Artist: Mirco Pierfederici
Marvel Comics (Crossgen)

Καλό, αλλά λίγο. Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη όταν ολοκλήρωσα την ανάγνωση του τέταρτου τεύχους του RUSE, της μίνι σειράς που επαναφέρει στο προσκήνιο τον ντετέκτιβ Simon Archard και τη συνεργάτη του (ο ίδιος προτιμά να την αποκαλέι “βοηθό”), Emma Bishop, μαζί με το υπέροχο “Βικτωριανό with a twist” σκηνικό στο οποίο κινούνται.

Το comic του Mark Waid ήταν ένα από τα highlights της αδικοχαμένης CrossGen και στο σύντομο διάστημα που έκανε την εμφάνιση του στα stands, απέκτησε φανατικούς φίλους, λόγω του έξυπνου σεναρίου, των άριστα διαμορφωμένων πρωταγωνιστών και του υπέροχου σχεδίου του Jackson Guice. Από τα τρία αυτά στοιχεία, το ένα, δυστυχώς, απουσιάζει σε αυτό το limited series της νέας CrossGen (παράρτημα, πλέον, της Marvel), καθώς ο Guice δεν συμμετέχει, αλλά ο αντικαταστάτης του, Mirco Pierfederici (δε μοιάζει λίγο σαν το περίεργο ιταλικό όνομα που θα έδινες άρχικα σε ένα χαρακτήρα, αλλά μετά θα το άλλαζες, φοβούμενος πως είναι πολύ “ψεύτικο”;), καλύπτει επάξια (αν και όχι απόλυτα) το κενό.

Γρήγορο σενάριο, έξυπνοι διάλογοι, σατανικός και αδίστακτος villain, όμορφο conclusion και ένας guest star σε τόσο αναπάντεχο (αλλά συνάμα και τόσο προφανή) ρόλο. Good stuff! Τι κρίμα που ήταν μόνο τέσσερα τεύχη…

BREED III #2
Writer/Artist: Jim Starlin
Image Comics

Το δεύτερο τεύχος της νέας σειράς του Jim Starlin (που αποτελεί συνέχεια των δύο limited series που είχε κάνει ο βετεράνος δημιουργός, στα μέσα της δεκαετίας του ’90) ακολουθεί ακριβώς το ίδιο μοτίβο με το πρώτο. Ο πρωταγωνιστής αφηγείται την ιστορία του και το πως έφτασε μέχρι εδώ, στους ανθρώπους που του έδωσαν άσυλο. Στην πορεία και κατά την αφήγηση, αποκαλύπονται πολλά για το ποιός είναι, τι directive έχει και ποιά είναι η σύνδεση αυτής της, φαινομενικά, άσχετης γυναίκας που βρέθηκε μπλεγμένη μαζί του, με τον αλλόκοτο κόσμο από τον οποίο ο ίδιος προέρχεται.

Περίεργο, δαιδαλώδες σενάριο, με πάρα πολύ exposition και αρκετά references που ενδεχομένως θα μπερδέψουν το νέο αναγνώστη. Από την άλλη, το όλο concept με τους δαίμονες, τα γενετικά πειράματα και τις παράλληλες διαστάσεις είναι αρκετά intriguing και το artwork του Starlin είναι το καλύτερο που μας έχει δώσει εδώ και πολλά χρόνια (αν και κάπως ρετρό, για τα δεδομένα της εποχής).

Αν και δεν θα το πρότεινα σε όλους, είναι σίγουρα ένας τίτλος που θα συνεχίσω να παρακολουθώ με ενδιαφέρον.