SNAPSHOT REVIEWS 11-08-2011

Αυτή την εβδομάδα: Καναδοί υπερήρωες διεκδικούν, για πολλοστή φορά, τη θέση τους στο Marvel Universe, το team των Ennis και Robertson διηγείται το origin του αρχηγού των The Boys, το X-FORCE ξεχωρίζει ανάμεσα στην πληθώρα των X-τίτλων κι όλα αυτά ενώ αρχίζει να βαθαίνει το χάσμα που θα χωρίσει σε δύο στρατόπεδα τους μεταλλαγμένους.

ALPHA FLIGHT #1 & 2
Writers: Greg Pak, Fred Van Lente
Artists: Dale Eaglesham, Andrew Hennessy
Marvel Comics

Πόσες αποτυχημένες προσπάθειες να επανέλθει στο προσκήνιο, η “εθνική ομάδα” του John Byrne! Και πάντα, πίσω από κάθε εμπορική ή/και καλλιτεχνική αποτυχία, μία διαφορετική ερμηνεία: Έφταιξε η σύνθεση της ομάδας. Έφταιξε το γεγονός ότι οι δημιουργοί δεν ήταν δημοφιλείς. Έφταιξε… κάτι.

Αυτή τη φορά, όμως, η Marvel προσπαθεί να το κάνει σωστά. Φέρνει το συγγραφικό team των Greg Pak και Fred Van Lente (που έχουν αποδείξει την ικανότητά τους να δίνουν νέα πνοή σε “τελειωμένα” concepts), φέρνει την ομάδα της original Alpha Flight (ακόμη κι αν χρειάστηκε να κάνει μαζική νεκρανάσταση) και αντί να κάνει μεγαλεπίβολα σχέδια για ongoing σειρά, περιορίζεται στα 8 τεύχη, με τη λογική του “βλέποντας και κάνοντας”. Αν η σειρά “δεν πάει” κι αυτή τη φορά, το μήνυμα θα είναι σαφές: Η δημοφιλία αυτών των ηρώων, τελείωσε όταν τους άφησε και ο δημιουργός τους.

Κάτι που ελπίζω να μην ισχύει, καθώς το ξεκίνημα της σειράς υπόσχεται πολλά. Οι Pak και Van Lente δείχνουν να γνωρίζουν τους χαρακτήρες που γράφουν, και τι να κάνουν με αυτούς, όπως και πως να ξεκλέβουν από τη ροή της ιστορίας για να δώσουν hints για τους πρωταγωνιστές, κάνοντας την ιστορία πιο φιλική στον αναγνώστη. Όπως είπα και πριν, όμως, αυτό είναι το τελικό test αντοχής για τo ίδιο το concept της Alpha Flight, και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την έκβασή του.

THE BOYS: BUTCHER, BAKER, CANDLESTICKMAKER #1 (of 6)
Writer: Garth Ennis
Artist: Darick Robertson
Dynamite Entertainment

Καλώς ήρθατε στο origin του Billy Butcher, του σκληροτράχηλου αρχηγού των The Boys, της ομάδας που βρίσκεται εκεί για να χρησιμοποιήσει κάθε θεμιτό -και αθέμιτο- μέσο, προκείμενου να ελέγξει την έπαρση, την αυθαιρεσία και την παραβατικότητα των υπερηρώων. Μόνο που, σε αυτή τη μίνι σειρά, δεν θα βρείτε τίποτα από τα παραπάνω, παρά μόνο τον Billy Butcher, ο οποίος επιστρέφει στην πατρίδα του, για την κηδεία του πατέρα του. Καθώς βρίσκεται πάνω από το φέρετρο, ο Butcher ανακαλεί την παιδική ηλικία του, κι εμείς μαθαίνουμε τις συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε, γνωρίζοντας τον κτηνώδη πατέρα του, την παθητική μητέρα του, και τον συγκροτημένο και “ώριμο” αδελφό του.

Αν όλα αυτά δεν σας ακούγονται και πολύ συναρπαστικά, δεν φταίτε εσείς: Όντως δεν είναι. Το τεύχος είναι βαρετό, τα συνεχή flashbacks και οι επιστροφές στο σήμερα, με το μονίμως χαιρέκακο πρόσωπο του Butcher (όπως και του εξωφύλλου), καταντούν πολύ γρήγορα κουραστικά, και το τεύχος τελειώνει χωρίς να έχει αυξηθεί, έστω και στο ελάχιστο, το ενδιαφέρον για τον χαρακτήρα, ή έστω η προσμονή για το επόμενο τεύχος. Το μόνο που θα χαροποιήσει τους αναγνώστες της ongoing σειράς, είναι η επιστροφή του Darick Robertson. Φοβάμαι, όμως, ότι αυτό δεν είναι αρκετό ώστε να με κρατήσει για τα επόμενα πέντε τεύχη.

UNCANNY X-FORCE #12
Writer: Rick Remender
Artist: Mark Brooks
Μarvel Comics

Ήταν πριν από μερικές εβδομάδες, όταν, από αυτήν εδώ τη στήλη, ο Άκης Τριανταφύλλου μας πρόετρεπε να διαβάσουμε τη σειρά, με το επιχείρημα ότι “όποιος Χ-fan (και μη) δεν διαβάζει UNCANNY X-FORCE, χάνει την καλύτερη σειρά  X-Men από εποχής ASTONISHING X-MEN του Joss Whedon.” Αν και, προσωπικά, ποτέ δεν εντυπωσιάστηκα από το ASTONISHING X-MEN, είπα να δώσω στον τίτλο μια ευκαιρία. Και όχι μόνο δεν το μετάνιωσα, αλλά χάρηκα και που το έπραξα.

Με τους X-Force να μεταφέρονται στον κόσμο του Age of Apocalypse, και τον Wolverine να συναντά την εκεί εκδοχή της Jean Grey, ενώ η ομάδα αναζητά τον τρόπο να ελευθερώσει τον Dark Angel από την επιρροή του Apocalypse, αυτό το τεύχος είναι ένας παράδεισος για τους λάτρεις του continuity και της αλληλεπίδρασης των χαρακτήρων, στις βάσεις που είχε θέσει κάποτε ο Chris Claremont και αργότερα ακολούθησε ο Scott Lobdell. Ίσως κάποιοι το χαρακτηρίσουν soap drama. Ίσως άλλοι να βρουν αυτό το στυλ αφήγησης παρωχημένο ή ρηχό. Αυτό που κάνει ο Remender δεν είναι για όλους και μάλλον δεν είναι για όσους αρέσκονται να διαβάζουν τους σημερινούς X-Men. Οι υπόλοιποι, όμως, θα λατρέψουν αυτό το τεύχος. Και καθώς έχω αρχίσει να διαβάζω τώρα και τα προηγούμενα έντεκα τεύχη, τολμώ να πω πως θα λατρέψουν και ολόκληρη τη σειρά.

X-MEN: SCHISM #1 & 2
Writers: Jason Aaron
Artists: Carlos Pacheco, Frank Cho
Marvel Comics

Το PRELUDE TO SCHISM ήταν, σχεδόν, βασανιστικό. Αργό, ώστε να “απλώσει” σε τέσσερα τεύχη, μία υπόθεση που θα χωρούσε σε ένα, θύμιζε άνθρωπο που φλυαρεί ακατάσχετα, με βλέμμα απλανές και κατατονική φωνή. Μετά από αυτό, πίστευα ότι, όσο κακό κι αν ήταν το SCHISM, θα φάνταζε αριστούργημα, συγκρινόμενο με τον προκάτοχό του. Και κάπως έτσι ήταν, τελικά. Μόνο που τα δύο πρώτα τεύχη της σειράς, δεν τα πάνε καθόλου άσχημα, ακόμη και συγκρινόμενα με αξιοπρεπή comics.

Αρχίζουν σταδιακά να διαφαίνονται οι διαφορές φιλοσοφίας ανάμεσα στον Cyclops και τον Wolverine απέναντι στις νέες προκλήσεις, η παρουσίαση του νέου villain είναι, δίχως άλλο, εμπνευσμένη και δημιουργεί προσμονή για τη συνέχεια, ενώ η νέα τάξη πραγμάτων που δημιουργείται, μπορεί να αποτελέσει μελλοντική βάση για πραγματικά ενδιαφέρουσες ιστορίες.

Το μόνο πράγμα το οποίο με ενοχλεί, όχι μόνο με αυτή τη σειρά, αλλά με τους X-Men του σήμερα, είναι τόσο ο ευνουχισμός των άλλοτε οραματιστών και καθοδηγητών της mutant κοινότητας, Magneto και Xavier, όσο και το ότι η -από την πλευρά τους- αποδοχή αυτού του ρόλου, δεν δικαιολογείται με την καμία, αν θέλουμε να είμαστε πιστοί στην ουσία των συγκεκριμένων χαρακτήρων. Αλλά ίσως αυτή να είναι η γκρίνια ενός παλιού, παραδοσιακού αναγνώστη, που “στην εποχή του τα κάνανε τα πράγματα αλλιώς”. Γιατί σήμερα, μάλλον κανείς δεν νοιάζεται…