THUNDERCATS ANIME: First Impressions

Καθότι στη διάθεσή μας έχουμε μόλις τρία επεισόδια από την πολυσυζητημένη νέα σειρά, το παρόν δεν ακολουθεί το κλασσικό μοτίβο του review (με συντελεστές, studio κλπ, πολλά από τα οποία άλλωστε έχουν συζητηθεί κατά καιρούς εκτενώς, όπως το γεγονός ότι ο παλιός voice actor του Lion-O, Larry Kenney, εδώ είναι ο voice actor του πατέρα του, Claudus).

Σε κάθε περίπτωση, μετά από έναν περίπου χρόνο αυξανόμενου speculation, έχουμε στα χέρια μας ένα πρώτο, ευμέγεθες δείγμα του τελικού προϊόντος και μπορούμε να σχολιάσουμε μερικά πράγματα.

Ως συνήθως, θα προτιμήσω να ξεκινήσω από τις αλλαγές, οι οποίες είναι πολλές και ποικίλες, οι περισσότερες δε μάλλον θετικές. Καταρχήν, όπως ίσως έχετε διαβάσει αλλού, βρισκόμαστε ήδη στην Τρίτη Γη, όπου η Thundera δεν είναι παρά η μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην επιφάνειά της. Μια πολύ σημαντική σημείωση είναι ότι, κατά τα φαινόμενα, ολόκληρος ο πλανήτης είναι ζωομορφικός: ήδη στα πρώτα επεισόδια βλέπουμε σκυλόμορφους και φυσικά την τρέχουσα μορφή των γνωστών μας Mutants, οι οποίοι εδώ είναι απλώς “Lizards”. Στο δε τρίτο επεισόδιο βλέπουμε και για πρώτη φορά τους ιχθυόμορφους οι οποίοι, αναμενόμενα, είναι ναυτικός λαός. Άρα το όλο “γατομορφικός πλανήτης versus άλλων ζωόμορφων από ολόκληρο το ζωικό βασίλειο (και άλλο πλανήτη)”, το ξεχνάμε.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=641FJh4JSG8&feature=related[/youtube]

Περαιτέρω, μια τεράστια αλλαγή είναι ότι οι Thundercats είναι μια αυστηρά μεσαιωνική κοινωνία, βασιζόμενη στην high medieval (1000-1300 μ.Χ.) τεχνολογία και τη μαγεία. Η τεχνολογία όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς, πόσο μάλλον του science fiction επιπέδου της παλιάς σειράς, όχι μόνο δεν τους είναι διαθέσιμη, αλλά θεωρείται σκέτη μυθοπλασία και από τα συμφραζόμενα φαίνεται ότι, αν υπήρξε ποτέ, αυτό ήταν πριν από αμέτρητους αιώνες. Γι΄ αυτό άλλωστε και όταν εμφανίζονται οι Lizards οπλισμένοι μέχρι τα δόντια με πολεμικά ρομπότ, πυροβόλα όπλα και «σύγχρονα» εκρηκτικά, κατατροπώνουν εύκολα τους υπερασπιστές της Thundera. Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι ο μόνος που δείχνει να γνωρίζει πέντε πράγματα και να ενδιαφέρεται για την τεχνολογία, αγοράζοντας άγνωστα τέτοια αντικείμενα (μάλιστα το ένα είναι το χέρι ενός Robear Berbil) στη μαύρη αγορά, είναι ο Lion-O.

Προχωράμε στους χαρακτήρες, όπου εμφανίζονται και οι πιο ριζικές αλλαγές. Πλέον, δεδομένου ότι Thundercats είναι όλος ο λαός, δεν υπάρχει το πάλαι ποτέ συμβούλιο των ευγενών, με έναν εκπρόσωπο από κάθε Thunderian παρακλάδι (όπως ήταν οι αρχικοί Thundercats). Η τελική σύνθεση της ομάδας έχει σταδιακή εξέλιξη. Καταρχήν, ο Lion-O και ο Tygra είναι ετεροθαλή αδέλφια, με πατέρα τον Claudus. Ο Lion-O είναι στα τέλη της εφηβείας του, ενώ ο Tygra ίσως στα mid-20s, σαφώς πιο υπεύθυνος και ικανός, αλλά όχι ο διάδοχος του θρόνου (που με οδηγεί να πιστέψω ότι μάλλον είναι μπάσταρδος τύπου Jon Snow στο GAME OF THRONES). Ο Panthro, ο Claudus και ο Grune έχουν παρόμοια ηλικία, πιθανώς early 50s, ενώ ο Grune και ο Panthro είναι στρατηγοί της αυτοκρατορίας (παλιότερα υποτίθεται ότι ο Grune ήταν πιο κοντά στην ηλικία του Jaga). Μια και αναφέραμε τον Jaga, εδώ βρίσκεται η πρώτη αλλαγή που δεν μου αρέσει πολύ: είναι τελείως υπερ-μπαρμπάδι και Μέγας Μάγος-Ιερέας της αυτοκρατορίας. Έχει στη διάθεσή του μια μικρή μονάδα επίλεκτων ιερέων και μοιράζεται μαζί τους την ικανότητα της υπερταχύτητας. Ανάμεσα στους ιερείς βρίσκεται και η Cheetara, η οποία έχει ηλικία κάπου μεταξύ του Tygra και του Lion-O. Τέλος, τα πάλαι ποτέ Thunderkittens, ο Wily Kat και η Wily Kit εδώ είναι δυο ορφανά χαμίνια, με σετ ικανοτήτων αντίστοιχο του παλιού, αν και πλέον βασίζονται στη μαγεία, παρά στα χημικά. Ένα ιδιαίτερα άστοχο στοιχείο είναι ότι ονειρεύονται να βρουν κάποτε την φημισμένη Πολιτεία του Χρυσού, την… El Dora. Δηλαδή έλεος – λίγη φαντασία στα ονόματα δεν βλάπτει… Είναι ενδιαφέρον να σημειώσει κανείς ότι στο πρώτο, διπλό επεισόδιο, εμφανίζεται για λίγο και ο Lynx-O, πάλι τυφλός και με οξυμένες τις υπόλοιπες αισθήσεις, ως αρχηγός της φρουράς.

Η ιστορία ξεκινά – όπως έχουν καταλάβει όλοι από τα trailer, άρα δεν είναι spoiler – με την καταστροφή της πρωτεύουσας της Thundera από τους Lizards, με τη βοήθεια του Mumm-Ra, οπότε ο Lion-O, συντροφιά με τον Tygra, την Cheetara και τα Thunderkittens, ξεκινά προς αναζήτηση του αρχαίου μάγου για να πάρει εκδίκηση. Στην πορεία και καθώς προσπαθούν να περάσουν το Sand Sea, οι τρεις θα βρεθούν αιχμάλωτοι των ιχθυόμορφων και τελικά αντιμέτωποι με το Ramlak, ένα πλάσμα που θυμίζει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ένα από τα Elder Things του Lovecraft. Μπορεί να είναι μεροληπτική συνωμοσιολογία, αλλά θα πω ότι δεδομένου του έντονου… “ιχυθολογικού χαρακτήρα” της μυθολογίας του Lovecraft, μάλλον το έκαναν επίτηδες.

Αδιαπραγμάτευτα θετικά στοιχεία είναι το redesign των στολών (με εξαίρεση του Panthro, η οποία δεν μου αρέσει) και η εναλλαγή τους ανάλογα με τις περιστάσεις (επίσημες ενδυμασίες, πανοπλίες κλπ.), ενώ έχει σαφώς ενδιαφέρον να βλέπει κανείς έναν Lion-O με όλη την αφέλεια, την απερίσκεπτη οργή, αλλά και τον δυναμισμό της εφηβείας, από τη μία να σώζει την κατάσταση και από την άλλη να άγεται και να φέρεται από οποιαδήποτε ηγετική φυσιογνωμία, όσο παράλογη ή ανάξια κι αν είναι, αναζητώντας απεγνωσμένα μια πατρική φιγούρα.

Κατά τα άλλα, η σειρά σαφώς έχει αρκετά επικό χαρακτήρα με καλές προοπτικές για τη συνέχεια, αν και έχω λίγο την αίσθηση (ειδικά στο τρίτο επεισόδιο) ότι ακόμα δεν έχει βρει το ρυθμό της. Δεν ξέρω βέβαια πόσα επεισόδια θα είναι, αλλά υπάρχουν σημεία όπου το characterization πάει περίπατο, ενώ γενικά διαφαίνεται σαφώς μια προσπάθεια να υπάρχει σχέση αιτίου αποτελέσματος στα τεκταινόμενα και τις συμπεριφορές των χαρακτήρων. Υπάρχουν πολλά που δεν σας έχω πει για τα τρία επεισόδια, αλλά βρίσκω ότι θα είναι καλύτερο να σχηματίσετε ιδία άποψη. Πάντως, αν υπάρχει μια σαφής έλλειψη (για μένα), αυτή είναι η ανατριχίλα που για κάποιο λόγο εξακολουθεί να μου προκαλεί σε ορισμένα σημεία η παλιά σειρά. Βέβαια αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι λείπει η μουσική του τεράστιου Bernard Hoffer (πηγαίνετε εδώ για να την ακούσετε σε εξαιρετικό reconstructionαπό τον Martin Barreby) και ακόμα δεν έχουμε δει το intro της σειράς, το οποίο βοηθάει σε μεγάλο βαθμό να στηθεί το κατάλληλο mood.

Το σίγουρο είναι ότι αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια.

Υ.Γ.1 Ναι, μου τη δίνει που δεν μιλάει ο Snarf και έχει υποβιβαστεί σε anime-type μασκότ!!!

Υ.Γ.2 Δεδομένου ότι το συγκεκριμένο post δεν ανέβηκε πριν την προβολή του Επεισοδίου 4, αξίζει να ειπωθεί ότι το “Song of the Petalars” έχει έντονες επιρροές από Miyazaki, βλέπουμε ένα ακόμα ενδιαφέρον take στα Lizards, τα οποία έχουν διαφορετικές ικανότητες ανάλογα με το υποείδος τους, καθώς επίσης και ένα εξαιρετικό δείγμα voice acting, με μία μόνο φράση. “Name’s Panthro”.