BEST OF #2: John Byrne Covers
Δεύτερο installment της καινούργιας μας στήλης και, αυτή την εβδομάδα, είπα να αφήσω τις πολλές κουβέντες. Έτσι κι αλλιώς, λόγω των απαιτήσεων σε research που έχει η στήλη, μάλλον θα προσπαθήσω να διατηρήσω την πατέντα “μια βδομάδα φλυαρία και μια βδομάδα… λακωνικότητα”.
Όπως και να ‘χει, ήρθε η ώρα να μιλήσει η εικόνα…
Κυρίες και κύριοι, τα δέκα καλύτερα εξώφυλλα που έχει φιλοτεχνήσει στην καριέρα του, ο μεγάλος John Byrne!
10. FANTASTIC FOUR #276 (Marvel Comics, Μάρτιος 1985)
Γενικά, έχω μια αδυναμία στα ασπρόμαυρα “negative” εξώφυλλα. Το συγκεκριμένο λειτουργεί ιδιαίτερα καλά, επειδή όλα τα elements του εξωφύλλου (logo, corner box, spider-head) είναι και αυτά στο ίδιο mode. Ναι, OK, με τη συγκεκριμένη τακτική γίνεται πιο δυσδιάκριτο το logo, κάτι που (όπως έχει πει πολλάκις και ο ίδιος ο Byrne!) δεν είναι ιδιαίτερα καλή ιδέα. Αν είναι να το κάνεις, όμως, τουλάχιστον καν’ το για αρκούντως εντυπωσιακό λόγο…
9. WOLVERINE #17 (Marvel Comics, Νοέμβριος 1989)
Σε συντριπτικό ποσοστό, τα εξώφυλλα του Byrne δεν διέπονται από τη λογική του pin-up, αλλά λειτουργούν περισσότερο ως κράχτες για την ίδια την ιστορία. Όταν, βέβαια, ο μουσάτος Βρετανό-Καναδο-Αμερικανός αποφασίζει να κάνει “εξώφυλλο πόζας”, το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε. Ο πιο απειλητικός και άψογα σχεδιασμένος Wolverine που μπορεί να δείτε ποτέ στη ζωή σας!
8. ACTION COMICS #584 (DC Comics, Ιανουάριος 1987)
Όπως είπα και πιο πάνω, τα περισσότερα εξώφυλλα του Byrne δίνουν ένα glimpse από το περιεχόμενο της ιστορίας, συνήθως προκαλώντας απορίες και αγωνία στους αναγνώστες. Πάρτε το συγκεκριμένο, για παράδειγμα: Ένας εμφανώς σατανικός Superman έχει ρίξει αναίσθητους (ή νεκρούς!) τους Beast Boy και Cyborg (του δεύτερου, μάλιστα, του έχει ξεριζώσει και το μηχανικό χέρι) και ετοιμάζεται να “αποτελειώσει” και την Wonder Girl! Και όλα αυτά, ανάμεσα σε συντρίμια και χαλάσματα! Ταυτόχρονα, στο background, ένας νεαρός με πατερίτσες μας συστήνεται (μέσω ενός άψογου, κλασικού caption box) ως “ο μόνος που μπορεί να σταματήσει τη δίψα του Man Of Steel για αίμα“. Πώς είνα δυνατόν να διαβάζεις υπερηρωικά comics και να μη σε τραβήξει αυτό το εξώφυλλο;;;
7. MARVEL TEAM UP #68 (Marvel Comics, Απρίλιος 1978)
Αντιλαμβάνομαι πλήρως πως το συγκεκριμένο εξώφυλλο μπορεί να υστερεί σχεδιαστικά απέναντι στα υπόλοιπα αυτού του Top 10. Άλλωστε, ο Byrne ήταν σχετικά “φρέσκος” τότε, ενώ τα βαριά, σχεδόν ισοπεδωτικά μελάνια του Joe Rubinstein μπορεί να “σώζουν” ενδεχομένως αρκετά από τα λάθη του άπειρου penciller, αλλά, παράλληλα, σχεδόν εξαφανίζουν κάθε ίχνος προσωπικότητας και ύφους από τα μολύβια του. Ακόμη και έτσι, όμως, η σύνθεση είναι τέλεια, οι δύο φιγούρες επιτελούν άριστα τους ρόλους τους ως “τρομακτικός” και “τρομαγμένος” και το background είναι ιδανικό μέσα στην απλότητα του. Ούτε καν το τεράστιο, ενοχλητικό λογότυπο δεν μπορεί να χαλάσει την αρτιότητα του συνόλου.
6. ALPHA FLIGHT #3 (Marvel Comics, Οκτώβριος 1983)
Πώς μπορεί ένα εξώφυλλο να είναι τόσο απλό και, παράλληλα, τόσο σύνθετο; Μία μόνο φιγούρα, χωρίς κλασικό background, με ένα απλό element να επαναλαμβάνετια δεκάδες φορές, δημιουργώντας μια απίστευτα κλειστοφοβική αίσθηση. Ο τρόπος που, σε ορισμένα σημεία, η φιγούρα της Aurora “δένει” με το μαύρο φόντο είναι απλά ιδιοφυής, ενώ και από πλευράς προοπτικής, ο Byrne απλά “τα σπάει”. Μοναδικό μελανό σημείο, το ενοχλητικό κίτρινο λογότυπο…
5. UNCANNY X-MEN #141 (Marvel Comics, Ιανουάριος 1981)
Δεν υπάρχουν πολλά που μπορώ να γράψω για το συγκεκριμένο εξώφυλλο, που δεν τα έχετε ακούσει, ή διαβάσει, δεκάδες φορές στο παρελθόν. Ίσως το πιο κλασικό και, πιθανότατα, πλέον γνωστό cover του John Byrne. Ένα πανέξυπνο concept και μια -σχεδόν- ιδανική εκτέλεση. Δεν είναι τυχαίο που το έχουν αντιγράψει/τιμήσει τόσοι και τόσοι σχεδιαστές, έκτοτε.
4. BATMAN #433 (DC Comics, Μάιος 1989)
Μερικές φορές, δεν χρειάζεσαι ούτε εντυπωσιακές φιγούρες, ούτε βαρυφορτωμένα backgrounds, ούτε έντονα χρώματα, ούτε περίεργες γωνίες λήψης. Μερικές φορές, χρειάζεσαι απλά μια έξυπνη ιδέα και μια απλή, καθαρή, αλλά και τόσο ιντριγκαδόρικη εκτέλεση!
3. FANTASTIC FOUR #237 (Marvel Comics, Δεκέμβριος 1981)
Πιθανώς, το πιο περίεργο εξώφυλλο αυτής της λίστας και ειλικρινά, δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς τι είναι αυτό που με ελκύει τόσο σε αυτό. Τα δύο σετ των ομόκεντρων κύκλων που παραμορφώνουν τις φιγούρες του Reed και της Sue, αλλά και ο τρόπος που τέμνονται, δημιουργώντας ένα ακόμη πιο “διαστρεβλωμένο” central point στην εικόνα, σε συνδυασμό με τα περίεργα, υπνωτικά μάτια του villain, ο οποίος βρίσκεται ταυτόχρονα στο background και στο foreground, συνθέτουν μια σχεδόν ψυχεδελική εικόνα, που μαγεύει τον αναγνώστη (ή, τουλάχιστον, τον αναγνώστη που γράφει αυτό το κείμενο). Μπορώ να συγχωρέσω και την ακαλαίσθητη διαφήμιση που καταλαμβάνει το χώρο πάνω από το λογότυπο. Σχεδόν ενισχύει το disturbing σύνολο, κατά έναν περίεργο τρόπο…
2. SUPERMAN #21 (DC Comics, Σεπτέμβριος 1988)
Πάντα μου άρεσε το συγκεκριμένο concept. Μία φιγούρα στο βάθος, η οποία αντικρύζει με έκπληξη ή τρόμο μια άλλη που βρίσκεται στο προσκήνιο, αλλά της οποίας βλέπουμε μόνο τα πόδια ή μέρος της πλάτης. Είναι ένα απλό, κλασικό τρικ, που τις περισσότερες φορές δεν ποντάρει τόσο στο μυστήριο του να αποκαλυφθεί ποιά είναι η άγνωστη φιγούρα του foreground, αλλά στον ενθουσιασμό που προκαλεί αυτή στον αναγνώστη. Έτσι κι εδώ, δεν χρειάζεται να είναι κανείς παντογνώστης του DC Universe για να καταλάβει ότι η γυναικεία φιγούρα με τις κόκκινες μπότες, την κόκκινη κάπα και το μπλε μανίκι είναι η Supergirl, καθώς το τρικ δεν αποσκοπεί στο “χμμμ, ποιά να είναι αυτή η γκόμενα”, αλλά στο “μα, η Supergirl δεν υποτίθεται πως σκοτώθηκε στο CRISIS;”. Παρ’ όλα αυτά, το caption box “Part Ι Of The Supergirl Saga”, θα μπορούσε να λείπει…
1. SPECTACULAR SPIDER-MAN #101 (Marvel Comics, Απρίλιος 1985)
Δεν έχω να πω πολλά για το συγκεκριμένο εξώφυλλο. Dark mode – check! Εντυπωσιακή προοπτική – check! Δυναμική φιγούρα – check! Κατά την άποψη μου, ένα από 6-7 καλύτερα εξώφυλλα στην ιστορία της Marvel!
