CAPTAIN AMERICA: THE FIRST AVENGER

Director: Joe Johnston
Writers: Christopher Markus, Stephen McFeely
Cast: Chris Evans, Haley Atwell, Sebastian Stan, Hugo Weaving, Tommy Lee Jones

Για άλλη μια φορά, πήγαμε και κλειστήκαμε (καλοκαιριάτικα) σε μία σκοτεινή αίθουσα, παρέα με καμιά κατοσταριά ακόμη μαντραχαλαίους για να παρακολουθήσουμε το καινούργιο κινηματογραφικό πόνημα που μας προσφέρει η Marvel. Μετά, λοιπόν, από το ευχάριστο Χ-ΜΕΝ:FIRST CLASS και το μετριότατο THOR, σειρά έχει ο καπετάνιος… Αφήνοντας στην άκρη το γεγονός ότι, στην Ελλάδα, οι αφίσες έγραφαν: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ (font size 16): CAPTAIN AMERICA (font size 6), ας εξετάσουμε την ίδια την ταινία.

Πριν προχωρήσω στο review της ταινίας, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι ποτέ πριν στη ζωή μου δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον Cap, πέρα από τις περιστασιακές εμφανίσεις σε διάφορους άλλους τίτλους της Marvel που διάβαζα και εξακολουθώ να διαβάζω.

Μετά από ένα σύντομο flash forward στο σήμερα (!), η ταινία ξεκινά με τον νεαρό Steve Rogers (Chris Evans) να προσπαθεί να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό και να πάει στον πόλεμο (WWII, of course) για την πατρίδα. Λόγω του σωματότυπού του, όμως, παίρνει επανειλημμένα Ι5, σε αντίθεση με τον φιλαράκο του Bucky Barnes (Sebastian Stan), που είναι τούμπανο και γίνεται δεκτός με την πρώτη.

Στον αντίποδα, βλέπουμε τις προσπάθειες της HYDRA, γνωστού παρακλαδιού των SS, με επικεφαλής τον Johan Schmidt, ή αλλιώς Red Skull (ένας μέτριος Hugo Weaving), από τη μία να πάρει στα χέρια της ένα αρχαίο artifact των Vikings, και από την άλλη να σταματήσει το πρόγραμμα που θα δημιουργήσει νέους Captain America και, τελικά, τον ίδιο τον Cap.

Από την αρχή της ταινίας, γίνεται ένα πολύ καλό χτίσιμο του χαρακτήρα του Rogers, δείχνοντας όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία τον έκαναν κατάλληλο να φορέσει τη στολή. Η τύχη του χαμογελά και ο Dr. Erskine (Stanley Tucci) τον επιλέγει ως πρώτο subject του πειράματος, ο Rogers βρίσκεται, ξαφνικά, με δυνάμεις που δεν τις φανταζόταν. Αντί, όμως, να σταλεί στο μέτωπο, όπως θα περίμενε κανείς, γίνεται “προωθητής” war bonds και περιοδεύει την Αμερική με το θίασό του (ένα κομμάτι της ταινίας που θα μπορούσε να είναι σημαντικά συντομότερο).

Αυτό το πρώτο μέρος της ταινίας ήταν για μένα απολαυστικό. Καλό characterization, όμορφο origin, καλοστημένες σκηνές δράσης, ωραίοι supporting characters (ο Tommy Lee Jones ως Col. Chester Phillips είναι πολύ καλός, όπως και η πανέμορφη Hayley Atwell). Γενικά, χτίζει ένα πολύ καλό background και ο θεατής περιμένει την κυρίως δράση να λάβει χώρα.

Αλλά, δυστυχώς (κατά την ταπεινή μου άποψη), η συνέχεια δεν είναι αντάξια της αρχής. Ο ρόλος του Red Skull μου φάνηκε ιδιαίτερα ρηχός, και θα περίμενα από έναν ηθοποιό του επιπέδου του Weaving να τον αναδείξει καλύτερα. Το σενάριο, εκτός από τη συνεχή προσπάθεια του Cap να είναι ένας φτωχός πλην τίμιος στρατιώτης, αλλά και να κερδίσει και την καρδιά της πράκτορος Carter, αναλώνεται σε μακροσκελείς σκηνές από άσκοπο κλωτσομπουνίδι και μια σειρά θεαματικών εκρήξεων.

Final verdict: Δυστυχώς πρόκειται για μία άνιση ταινία. Το πρώτο μισό έχει δυνατή ιστορία και απίθανο characterization, με αρκετές δόσεις χιούμορ (κάτι που συνεχίζεται και στο υπόλοιπο της ταινίας). Στο δεύτερο μισό, όμως, εμένα με έχασε λιγάκι, κυρίως λόγω του μέτριου villain και του ασθενούς story. Να σημειωθεί ότι, φυσικά, τα production values της ταινίας ήταν πολύ υψηλά, με πολύ καλή παραγωγή και σκηνοθεσία, και special effects που πείθουν. Τελικά, όμως, πέρασα καλά – δύο ώρες fun, το οποίο είναι και το ζητούμενο, isn’t it?

Αναμένουμε, λοιπόν, την επόμενη Marvel ταινία, που δεν είναι άλλη από το AVENGERS (το φινάλε της ταινίας μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως teaser για το AVENGERS, το  οποίο ελπίζουμε πως θα σταθεί αντάξιο των περιστάσεων και του ονόματος που κουβαλάει).

Spoiler alert!!

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=9ew3vm_bhzg&feature=related[/youtube]