SNAPSHOT REVIEWS 06-10-2011

BATMAN AND ROBIN #1
Writer: Peter J. Tomasi
Artists: Patrick Gleason, Mick Gray

Μη γνωρίζοντας και πολλά για το γιο του Bruce Wayne, Damian, μια μικρή περιέργεια για τη δυναμική ανάμεσα σε πατέρα και γιο την είχα. Απογοητεύτηκα, όμως, όταν διαπίστωσα ότι αυτή δε διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη ανάμεσα στον Dark Knight και σε έναν τυχαίο πιτσιρικά Robin. Ο Batman “βάζει χέρι” στον Robin για τους συνηθισμένους λόγους (απροσεξία, άκρατος ενθουσιασμός κτλ.). Η μόνη διαφορά είναι η βίαιη συμπεριφορά του Damian, ο οποίος δε διστάζει να ξεκάνει τους random villains αυτού του τεύχους.

Προηγήθηκε ένα συμπαθητικό set up, με τον Batman να θυμάται ξανά τους νεκρούς γονείς του και τον Damian να συμπεριφέρεται σαν total dick (και δεν εννοώ Grayson) και ένας υπερ-sniper που ξεκάνει τα bat-franchises ανά τον κόσμο.

Το σχέδιο ήταν μάλλον το καλύτερο στοιχείο σε αυτό το #1, καθώς ήταν αρκετά ατμοσφαιρικό για Bat-title, χωρίς, όμως, να έχει υπερβολική μαυρίλα ή έντονο, όσο δεν παίρνει, inking. Σε γενικές γραμμές, πάντως, δε μπορώ να πω ότι ικανοποιήθηκα, ούτε και ότι θεωρώ το εν λόγω τεύχος ένα καλό ή new reader friendly #1.

(Θωμάς Παπαδημητρόπουλος)

Δείτε το preview

BATWOMAN #1
Writers: J.H Williams III & W.Haden Blackman
Artist: J.H Williams III

Από τους 52 νέους τίτλους της DC, το BATWOMAN έχει την ιδιαιτερότητα ότι αρχικά δεν προοριζόταν να είναι μέρος του DCnU52, καθώς θα έπρεπε να είχε ήδη κυκλοφορήσει από τις αρχές του χρόνου. Μάλιστα, το τεύχος #0 που προλόγιζε αυτή τη συγκεκριμένη ιστορία, κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2010. Όποια, όμως, οργανωτικά προβλήματα και να έπληξαν την σειρά, πετυχαίνει να είναι, αν όχι η καλύτερη, μια από τις καλύτερες πρεμιέρες του νέου DC Universe.

Ό,τι και να πω για το σχέδιο του Williams θα είναι λίγο. Κάθε σελίδα σε κάνει να στέκεσαι και να χαζεύεις για αρκετή ώρα, θαυμάζοντας το στήσιμο των σελίδων, την ιδιαίτερη προοπτική και την καλλιτεχνική του ευφυΐα. Όσοι έχετε διαβάσει το ELEGY (όσοι πάλι δεν, σπεύσατε), δε θα νιώσετε καθόλου την απουσία του Greg Rucka, καθώς οι Williams και Blackman συνεχίζουν επάξια το σεναριακό του στιλ.

Το μέλλον του Hydrology προβλέπεται θαυμάσιο.

(Άκης Τριανταφύλλου)

Δείτε το preview

DEATHSTROKE #1
Writer: Kyle Higgins
Artist: Joe Bennett

Από τα καλύτερα πράγματα που μπορείς να κάνεις με έναν badass αντιήρωα, είναι να είσαι απόλυτα πειστικός. Κι αυτό είναι κάτι που το πέτυχε o Kyle Higgins με το DEATHSTROKE #1. Από τις πρώτες σελίδες κιόλας, αναγνωρίζεις ότι εδώ έχεις να κάνεις με έναν μισθοφόρο που τιμά τον τίτλο του, ενώ παράλληλα η ιστορία κυλάει έξυπνα, οι σκηνές δράσεις έχουν ρυθμό, ενώ όποια από τα elements μπορεί να φαίνονται στην αρχή παράταιρα, μέχρι το τέλος έχουν πάρει το δρόμο τους με μια τροπή που δεν επιτρέπει παρερμηνείες για το “ποιον” του χαρακτήρα. Παράλληλα, το σχέδιο του Bennett είναι απόλυτα συντονισμένο με τις ανάγκες και την ατμόσφαιρα του σεναρίου, αν και δύσκολα συναγωνίζεται το εξώφυλλο κλάσης του Simon Bisley!

Τέλος, μου άρεσε κάτι ακόμη: Το γεγονός ότι ήταν ένα από τα λίγα αυτοτελή, πρώτα τεύχη της DC. (Όπως βασικά θα έπρεπε να είναι και τα περισσότερα από αυτά).

Ο Deathstroke είναι από τους χαρακτήρες που, όπως όλα δείχνουν, οφελείται ήδη από το νέο DCU. Γιατί παρότι είχε ξεκινήσει ως ένας assassin “με αρχίδια”, εδώ και αρκετά χρόνια τον είχαν υποβιβάσει σε κάτι άλλο, που δεν είχε κανένα απολύτως ενδιαφέρον.

Αν το πράγμα συνεχίσει έτσι, count me in for the ride!

(Hλίας Κατιρτζιγιανόγλου)

Δείτε το preview

DEMON KNIGHTS #1
Writer: Paul Cornell
Artist: Diogenes Neves

Αααχ… Κάποιος εκεί έξω με μισεί. Έτρεφα κάπως διογκωμένες ελπίδες για τον συγκεκριμένο τίτλο και βλέποντας το απίστευτο, “εξοφθαλμικό” artwork του Diogenes Neves, πραγματικά πίστεψα ότι βρήκα το comic μου για φέτος: μεσαίωνας, fantasy, χαρακτήρες όπως Jason Blood / Etrigan, Madame Xanadu, Vandal Savage, Sir Ystin και δύο χαρακτήρες που, αν και άγνωστοι, παρουσιάζουν ενδιαφέροντα στοιχεία, ο Άραβας Al Jabr (“κλεμμένος” από τον υποτιθέμενο ιστορικό Άραβα επινοητή της άλγεβρας, παρόλο που στα αραβικά “al-jabr” σημαίνει “ορθοπεδική”) και η Exoristos, είτε Αμαζόνα, είτε Λήμνια.

Ποιο είναι όμως το πρόβλημα; Το γεγονός ότι, όπως και το STORMWATCH, το συγκεκριμένο comic γράφει ο Paul Cornell, με τη συγγραφική ικανότητα ενός λοβοτομημένου gamer. Ενώ ξεκινά με μια σχεδόν σαιξπηρική απεικόνιση του Percival, καθώς καίγεται το Camelot, γεμίζει το υπόλοιπο comic με ηλίθιες, εξυπναδίστικες ατάκες και out-of-character διαλόγους. Δε βάζεις τον άνθρωπο που έγραψε μια από τις χειρότερες σειρές ROBIN HOOD για το BBC να κάνει τις ίδιες μαλακίες σε medieval characters της DC.

(Αντρέας Μιχαηλίδης)

Δείτε το preview

FRANKENSTEIN: AGENT OF SHADE #1
Writer: Jeff Lemire
Artist: Alberto Ponticelli

Θεωρούσα πως τα #1 των 52 νέων τίτλων της DC θα ήταν εντελώς φιλικά σε νέους αναγνώστες. Για αυτό και δεν προβληματίστηκα καθόλου με το γεγονός ότι δεν είχα καμιά ιδέα για το ποιος είναι ο Frankenstein στο DC Universe ή τι είναι το S.H.A.D.E. (Super Human ADvance Executive). Συνεπώς, για το ότι νιώθω μάλλον μπερδεμένος διαβάζοντας το πρώτο τεύχος, είτε ευθύνεται το γεγονός ότι έχασα κάποιο σχετικό limited series του Flashpoint, είτε (πιο πιθανό) ο Lemire αποπειράται μια προσέγγιση αλά Grant Morrison στον τίτλο (του τύπου “Δε προλαβαίνω… θα σας τα πω γρήγορα και ότι καταλάβετε”).

Το άλλο που καταλαβαίνω είναι ότι οι τίτλοι της DC όλο και κάτι άλλο μου θυμίζουν. Λίγο Warren Ellis, λίγο SUCKER PUNCH, λίγο FABLES, λίγο B.P.R.D., όλα μαζί σε ένα κράμα παλιών ιδεών που συνθέτουν αυτόν εδώ το νέο τίτλο.

Οι συντελεστές έχουν κάνει αρκετά καλή δουλειά και το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι κακό, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν το βρήκα αξιομνημόνευτο. Μια βδομάδα μετά την πρώτη ανάγνωση, το είχα διαγράψει σχεδόν πλήρως από τη μνήμη μου και αναγκάστηκα να το ξαναδιάβασω από την αρχή για να το θυμηθώ.

(Αριστείδης Κώτσης)

Δείτε το preview

GREEN LANTERN #1
Writer: Geoff Johns
Artist: Doug Mahnke

Από την πρώτη σελίδα καταλαβαίνει κανείς ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτόν το Sinestro τύπο. Ύποπτη φάτσα… Κάτι μου λέει εμένα πως κανονικά η θέση του δεν είναι με το Green Lantern Corps. Γιατί όμως φοράει το πράσινο δαχτυλίδι; Και γιατί ένας άλλος τύπος (κακός φαίνεται – αν και, για να σας πω την αλήθεια, ούτε και ο Sinestro μου κάνει για πολύ καλός) με κίτρινο δαχτυλίδι τον λέει προδότη; Περίεργα πράγματα. Υπάρχει και άλλος ένα τύπος, λίγο άμπαλος μου φαίνεται, γιατί κάνει δύο απανωτά fail, αλλά παρόλα αυτά υποψιάζομαι πως κάτι έχει συμβεί με αυτόν στο παρελθόν, κάτι που έχει σχέση με τα πράσινα δαχτυλίδια…

Εν ολίγοις: ούτε ζέστη ούτε κρύο για το πρώτο τεύχος. Το σχέδιο χωρίς να είναι κακό, δεν είναι και ιδιαίτερα καλό. Θα του δώσω όμως μία ακόμα ευκαιρία…

(Αντώνης Σουβατζής)

Δείτε το preview

GRIFTER #1
Writer: Nathan Edmondson
Artist: Cafu

To GRIFTER είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, καθότι ο πάλαι ποτέ ομώνυμος χαρακτήρας της Image / Wildstorm / κτλ. εδώ εμφανίζεται τελείως αποκομμένος από το “μυθολογικό” πλαίσιο των WildC.A.T.s – πρώην στρατιωτικός της Delta Force, νυν απατεώνας που ξαφρίζει επιχειρηματίες (νόμιμους και μη) ανά τον κόσμο με τη βοήθεια της συνεργάτιδάς του. Ωστόσο, μετά την επιτυχή “διεκπεραίωση” μιας δουλειάς στη Νέα Ορλεάνη, ο Cole Cash θα πέσει θύμα απαγωγής κάποιων μυστηριωδών, εξωγήινων (;) πλασμάτων και 17 λεπτά αργότερα θα προσπαθήσει να τους ξεφύγει. Τα 17 όμως αυτά λεπτά, για τον υπόλοιπο κόσμο ήταν 17 ημέρες… Το τεύχος ξεκινάει και τελειώνει με τον Grifter προοδευτικά κυνηγημένο από το νόμο, το στρατό και αυτή την άγνωστη απειλή – είναι μια γενικά πετυχημένη συνταγή για έναν τέτοιου είδους τυχοδιώκτη χαρακτήρα και αφήνει αρκετά περιθώρια για ανάπτυξη ενός στρατιωτικού / συνομωσιακού άξονα.

Το artwork είναι επαρκές, αν και θα ήμουν πιο ικανοποιημένος από το σύνολο αν δεν υπήρχαν κάποιες αστοχίες στο pacing.

(Αντρέας Μιχαηλίδης)

Δείτε το preview

LEGION LOST #1
Writer: Fabian Nicieza
Artist: Pete Woods

Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το συγκεκριμένο comic έχει συγκεντρώσει τόσες αρνητικές κριτικές. Προσωπικά, δεν το βρήκα καθόλου κακό, και σίγουρα είναι καλύτερο από τα περισσότερα #1 που έχω διαβάσει έως τώρα.

Το πρόβλημα, πιστεύω, εντοπίζεται στο ότι οι περισσότεροι από τους επικριτές του, δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ στο παρελθόν με Legion και δυσκολεύονται να καταλάβουν ποιοί είναι οι χαρακτήρες και ποιά τα dynamics μεταξύ τους. Αυτό, όμως, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς (που, let’s face it, δεν θέλουμε – being comic book fans and all that…) είναι ένα πρόβλημα που μαστίζει πολλά από τα 52. (Σοβαρά τώρα, αν κάποιος δεν είχε διαβάσει ποτέ BATMAN, θα καταλάβαινε έστω και τα βασικά από το DETECTIVE #1;;;)

Για μένα, η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα (το “heroes out of time” plot είναι πάντα “τραβηχτικό”), το ύφος είναι κλασικό LEGION και το artwork είναι μια χαρά (αν και όχι κάτι εξαιρετικό). Εντάξει, δεν είναι και “Great Darkness Saga”, αλλά σε σύγκριση με κάτι σκουπιδοσακούλες τύπου BATGIRL, ξεράσματα τύπου STATIC SHOCK και υπερτιμημένες, pretentious μαλακιούλες τύπου ANIMAL MAN, στέκεται παραπάνω από καλά.

(Δημήτρης Σακαρίδης)

Δείτε το preview

MR TERRIFIC #1
Writer: Eric Wallace
Artist: Gianluca Gugliotta

Ο Mister Terrific ή, αν προτιμάτε, Michael Holt, είναι ο τρίτος εξυπνότερος άνθρωπος στον πλανήτη. Μια δήλωση, που το comic αυτό αδυνατεί να την υποστηρίξει. Ναι, δεν λέω, όπως κάθε ζάμπλουτος superhero, έτσι και ο Mister Terrific διαθέτει μια εντυπωσιακή ποικιλία από hi-tech gadgets, τόσο στο πεδίο της μάχης, όσο και έξω από αυτό. Εντυπωσιαστήκατε; Αν όχι, θα με βρείτε στο πλευρό σας.

Ομολογώ ότι, για πρώτο τεύχος, ξεκινάει δυναμικά, με μια σκηνή δράσης στο Λονδίνο, αλλά η κατρακύλα δεν αργεί να έρθει. Ο Wallace βάζει πολλές πληροφορίες μέσα στο σενάριο, περισσότερες από όσες απαιτούνται για μια ομαλή ροή, και δυστυχώς, κάποιες από αυτές δεν είναι πρωτότυπες, ενώ καμία από αυτές δεν είναι συναρπαστική. Το σχέδιο του Gugliotta δεν βοηθάει την κατάσταση, δείχνοντας μια υπερβολικά φιλόδοξη τόλμη στα layouts και ασυνέπεια στον σχεδιασμό των χαρακτήρων. Όταν με κόπο έφτασα επιτέλους στο cliffhanger, είχα χάσει κάθε ενδιαφέρον.

(Γιώργος Χατζηκωστής)

Δείτε το preview

RED LANTERNS #1
Writer: Peter Milligan
Penciller: Ed Benes

Οι Red Lanterns σε δική τους μηνιαία σειρά; Όταν το άκουσα για πρώτη φορά μου φάνηκε αρκετά μεγάλο ρίσκο, παρόλο που διαβάζω όλα τα GREEN LANTERN related τεύχη και τους γνωρίζω αρκετά καλά. Πώς ακριβώς θα προωθήσεις κάποιους οργισμένους ήρωες που έχουν αντικαταστήσει το αίμα τους με κόκκινο napalm και στη συνέχεια το ξερνάνε; Ίσως εκεί να βρίσκεται και το όλο selling point της σειράς, στην εξωφρενικότητα της.

Στην υπόσχεση της DC ότι όλοι οι νέοι της τίτλοι θα είναι new reader friendly, αυτή η σειρά, όπως και όλες οι GREEN LANTERN σειρές, μέχρι στιγμής, αποτυγχάνουν οικτρά. Βρίσκουμε τον Atrocitus ακριβώς μετά το “War Of The Green Lanterns” crossover και παρόλο που μας διηγείται σχεδόν όλο το origin του, υπάρχει πολλή προϊστορία για να καλυφθεί μέσα σε λίγες σελίδες.

Μια σειρά για τους σκληροπυρηνικούς, και μόνο, αναγνώστες των απανταχού και ανεξαρτήτου χρώματος Lanterns.

(Άκης Τριανταφύλλου)

Δείτε το preview

RESURRECTION MAN #1
Writers: Dan Abnett & Andy Lanning
Artist: Fernando Dagnino

Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει ούτε ένα τεύχος από την ομώνυμη σειρά του 1997, αλλά διαβάζοντας το πρώτο τεύχος αυτής της σειράς, θα πρέπει σύντομα να αναζητήσω τις προηγούμενες περιπέτειες του αθάνατου Mitch Shelley.

Οι Abnett και Lanning, δύο συγγραφείς που πάντα απολαμβάνω να διαβάζω, επιστρέφουν στον ήρωα που οι ίδιοι δημιούργησαν και δεν απογοητεύουν. Προσβάσιμο σενάριο σε όλους όσους δεν έχουν ξαναδιαβάσει τη σειρά, μπόλικη ατμόσφαιρα, περίεργοι χαρακτήρες και διάχυτες μικρές λεπτομέρειες που εκπλήσσουν. Το σχέδιο του Dagnino ταιριάζει απόλυτα με την ατμόσφαιρα της σειράς, μια ατμόσφαιρα που μου θυμίζει έντονα Vertigo.

Όπως παρατήρησα, πολλές από τις νέες σειρές του DCnU52 έχουν ένα Vertigo feel, όπως για παράδειγμα το εκπληκτικό ANIMAL MAN, και το αποτέλεσμα μέχρι στιγμής είναι παραπάνω από ικανοποιητικό.

(Άκης Τριανταφύλλου)

Δείτε το preview

SUICIDE SQUAD #1
Writer: Adam Glass
Artists: Federico Dallocchio, Ransom Getty & Scott Hanna

Η πρώτη ανάγνωση του τεύχους των Suicide Squad μου άρεσε αρκετά, αλλά… Αυτό το “αλλά” με προβλημάτισε, καθώς δε μπορούσα να εντοπίσω τι ακριβώς έφταιγε και έτσι είπα να το διαβάσω ξανά… και ξανά. Όσο το διάβαζα, τόσο το μισούσα!

Σίγουρα σε ένα νέο Universe αναμένεις ότι πολλοί ήρωες θα είναι αλλαγμένοι και όσο και να μη μου άρεσαν οι φρέσκες εκδοχές των Deathstroke, King Shark και Harley Quinn, αυτό που έκαναν με την Amanda Waller το βρίσκω ασυγχώρητο και προσβλητικό. Το σενάριο προβλέψιμο και άνευ λόγου εσπειραμένο, ειδικά στις σελίδες με το backstory-origin τριών από τους χαρακτήρες. Επιπλέον, το γεγονός ότι τρεις (!) σχεδιαστές έχουν αναλάβει τη σειρά είναι από μόνο του αρκετά παράξενο, όπως τελικά και το οπτικό αποτέλεσμα.

Η απουσία των Secret Six, της Gail Simone, από το νέο Universe της DC γίνεται ακόμα πιο επώδυνη.

(Άκης Τριανταφύλλου)

Δείτε το preview

SUPERBOY #1
Writer: Scott Lobdell
Penciller: R.B. Silva

Αυτό που πάντα έβρισκα συναρπαστικό στον Superboy ήταν το γεγονός ότι μοιραζόταν το DNA του Superman και του Lex Luthor, δύο αρχετυπικών αντιθέτων. Όμως ο νέος Superboy είναι κλώνος από το DNA του Superman και… κάποιου άλλου. Για αρχή λοιπόν, δεν χάρηκα καθόλου με την αφαίρεση αυτού που θεωρούσα ως το πιο σημαντικό element του χαρακτήρα.

Έπειτα, ήταν το σχέδιο του R.B. Silva. Στυλίστας από εκείνους που δε θυσιάζει τη λεπτομέρεια, αλλά παράλληλα πολύ clean cut για το είδος της ιστορίας που σχεδιάζει (θα προτιμούσα μία εικονογράφηση σαφέστερα πιο “βρώμικη”). Προς τα εκεί τουλάχιστον με πάει μια ιστορία σαν κι αυτή, όπου η ίδια η ύπαρξη του χαρακτήρα αποτελεί πείραμα για κάποιους άλλους. Όπου η πραγματικότητα μπλέκεται με τη εικονική εκδοχής της.

Βέβαια ο Lobdell είναι ικανότατος συγγραφέας, και παρά τα όσα ανέφερα, εν τέλει με έβαλε στο κλίμα. Μόνο και μόνο όμως, για να συνειδητοποιήσω ότι μάλλον έκρινα αυστηρά το τεύχος: Σας δίνω το λόγο μου, αν ήμουν έφηβος, αυτό θα ήταν ένα από τα αγαπημένα μου #1 από τα 52! Αλλά δεν είμαι, και γι’ αυτό δε φταίει το comic…

(Hλίας Κατιρτζιγιανόγλου)

Δείτε το preview