SNAPSHOT REVIEWS 13-10-11

BATMAN #1
Writer: Scott Snyder
Artist: Greg Capullo

Το νέο BATMAN ξεκινάει τουλάχιστον ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ, με ένα splash page που του την πέφτουν πολλοί μαζί γνωστοί villains. Μετά από μια επική ακολουθία μάχης, έρχεται ένα συμπαθητικό characterization (συνοδευόμενο από ένα έξυπνο τρικ/gadget του Batman για να γνωρίσουμε διάφορους χαρακτήρες). Το story, γενικά, ακολουθεί πολλά κλισέ και, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι και τόοοσο new reader friendly όσο ισχυριζόταν η DC, καθώς γίνονται διάφορες αναφορές που ίσως μπερδέψουν τους νέους. Παρόλα αυτά, είναι αρκετά υποσχόμενο για τη συνέχεια.

Το σχέδιο του Capullo είναι συμπαθητικό, χωρίς να είναι τίποτα το ιδιαίτερο, με εξαίρεση ένα-δύο splash pages που τα βρήκα πιο ενδιαφέροντα. Εν τέλει, το “νέο” BATMAN είναι ένας τίτλος που σίγουρα θα με κρατήσει και στη συνέχεια.

(Αντώνης Σουβατζής)

Δείτε το preview

BIRDS OF PREY#1
Writer: Duane Swierczynski
Artist: Jesus Saiz

Ένας μάλλον αφελής δημοσιογράφος προσπαθεί να ανακαλύψει περισσότερα για μια μυστική ομάδα που απαρτίζεται από καταζητούμενες υπερηρωίδες. Εμείς τις συναντάμε όλες σε μια εκκλησία, σε μια (αναμενόμενη) κλωτσοπατινάδα.

Ένας από τους λόγους που κατέληξε αυτός ο τίτλος ανάμεσα στις παραγγελίες μου είναι η περιέργεια, αφού δεν είχα καμιά ιδέα για το ποιοι είναι και το τι είχαν κάνει ως τώρα οι δημιουργοί του. Ο Swierczynski μας δίνει μια αρκετά καλοφτιαγμένη ιστορία, αφήνοντας κάποια hints για το πώς θα εξελιχτεί το arc (άσχετο, αλλά δεν είναι κάπως ενδιαφέρον πως είναι δεδομένο ότι μιλάμε για arc;), αν και σε κάποια σημεία οι διάλογοι είναι μάλλον “τηλεοπτικοί”. Το artwork του Saiz είναι τουλάχιστον αξιοπρεπές, αν και σίγουρα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.

Το BIRDS OF PREY, χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο, είναι ένας τίτλος που μου φάνηκε καλύτερος από ότι περίμενα και μάλλον από τους πιο αξιοπρεπείς από τους νέους τίτλους της DC που έχω διαβάσει.

(Αριστείδης Κώτσης)

Δείτε το preview

BLUE BEETLE #1
Writer: Tony Bedard
Artist: Ig Guara

Να και ένα ακόμα comic της Nu-DC με πρωταγωνιστή έναν έφηβο! O Jaimie Reyes, είναι ένας μέσος μαθητής λυκείου, μεξικάνικης καταγωγής στο El Paso του Texas. Έχει τους φίλους του, τον αθλητισμό του και την οικογένεια του – μια τυπική ζωή. Όλα αυτά, βέβαια, θα αλλάξουν, όταν περιέλθει στην κατοχή του ένα μαραφέτι που μοιάζει με σκαραβαίο, και τον μεταμορφώνει σε αυτό που βλέπετε στο εξώφυλλο.

Σίγουρα δε διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας το συγκεκριμένο comic, την δουλειά του πάντως την φέρει εις πέρας. Παρουσιάζει τον πρωταγωνιστή και όλους τους συμπληρωματικούς χαρακτήρες και τα γεγονότα αρχίζουν να εξελίσσονται. Οι γρήγοροι ρυθμοί και το γεμάτο ενέργεια σχέδιο συμπληρώνουν το πακέτο ενός καθαρά εφηβικού comic που σίγουρα θα μπορούσα να το εκτιμήσω αρκετά περισσότερο, αν ήμουν πολύ νεότερος. Όσο και ο Jaimie, περίπου.

(Γιώργος Χατζηκωστής)

Δείτε το preview (p1-2 / p3-4)

CAPTAIN ATOM #1
Writer: J.T. Krul
Artist: Freddie Williams II

Το πρώτο τεύχος της νέας σειράς του Captain Atom δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό, αλλά δυσβάσταχτα μέτριο. Ή ακόμα καλύτερα, τυπικό superhero comic.

Ο Captain Atom έχει την ικανότητα να επηρεάζει με την σκέψη του ενέργεια και ύλη, σε ατομικό επίπεδο. Αν αυτό σας θυμίζει τον Dr. Manhattan από το WATCHMEN, δεν είναι τυχαίο, εφόσον ο χαρακτήρας των Moore/Gibbons, βασίστηκε πάνω σε αυτόν. Επίσης, η εμφάνιση του σημερινού Captain Atom παραπέμπει σε αυτή του “απογόνου” του, μια κίνηση που μπορεί να ερμηνευτεί εύκολα, θέλω να πιστεύω.

Τέλος πάντων, ο καλός μας Captain τρέχει από την μια καταστροφή στην άλλη και κάπου στην πορεία πληροφορείται ότι οι δυνάμεις του τον σκοτώνουν. Πείτε με σκληρό, αλλά δε συγκινήθηκα καθόλου. Ενδεχομένως να χασμουρήθηκα κιόλας. Δε λέω, δυνατότητες υπάρχουν στο concept, ο κοινότυπος χειρισμός είναι αυτός που αποδεικνύεται προβληματικός.

(Γιώργος Χατζηκωστής)

Δείτε το preview

CATWOMAN #1
Writer: Judd Winick
Artist: Guillem March

Για αυτό το comic έχουν γραφτεί δεκάδες κείμενα, από reviews μέχρι αναλύσεις για την ανθρώπινη συμπεριφορά και διατριβές περί μισογυνισμού. Τι παραπάνω (και ουσιώδες) μπορώ να γράψω εγώ, στις 150 (or so) λέξεις που μου παραχωρούνται;

Κάποιες σκόρπιες σκέψεις, λοιπόν, εντελώς τηλεγραφικά.
– Το comic θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “bat-cat soft porn”. Σεξ δεν έχει, αλλά έχει αγριοχαμούρεμα…
– Πάντα θεωρούσα ηλίθια τη “σχέση” Batman-Catwoman.
– Sorry που θα (ξανα-)γίνω a bitter old fart, αλλά αυτός ο ανεξέλεγκτος ψυχασθενής που βλέπουμε τα τελευταία 15something χρόνια δεν είναι ο Batman, αλλά το δημιούργημα των Michael Keaton (δεν ξέρει να παίζει άλλο ρόλο) και Tim Burton (δεν ξέρει να κάνει ταινίες με άλλο πρωταγωνιστικό χαρακτήρα).
– Το artwork του March είναι εντυπωσιακό σε κάποια σημεία και μετριότατο σε άλλα. Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους “good girl artists”. (Εκτός του Dave Stevens!)
– Η Catwoman μιλάει Ρώσικα;;; What! The! Fuck!!!
– Ο Judd Winick γράφει τους χειρότερους ψευτορεαλιστικούς διαλόγους ever!

(Δημήτρης Σακαρίδης)

Δείτε το preview

DC UNIVERSE PRESENTS #1
Writer: Paul Jenkins
Artist: Bernard Chang

O Boston Brand δεν είναι και ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο. Όταν τον δολοφονήσουν, θα βρεθεί σε μια δύσκολη από καρμικής άποψης θέση και θα αναγκαστεί να βοηθήσει ανθρώπους, ώστε να γίνει ο καλύτερος άνθρωπος που θα μπορούσε να είναι.

Αυτός εδώ είναι μάλλον ο πιο φιλικός σε νέους αναγνώστες τίτλος από όσους έχω δει. Δεν προϋποθέτει γνώσεις για τον χαρακτήρα, το DC Universe ή το Flashpoint και μας εισάγει (με μπόλικους μονολόγους) στον κόσμο του Deadman. Το artwork του Chang είναι πολύ καλό (αν εξαιρέσουμε πρόσωπα και εκφράσεις) ενώ η ιστορία προκαλεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη και για το επόμενο τεύχος.

Συνολικά, το πρώτο τεύχος του πρώτου arc του DC UNIVERSE PRESENTS με ήρωα τον DEADMAN μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις (ιδιαίτερα αν κάνω τη σύγκριση με τους υπόλοιπους νέους τίτλους που διάβασα τις προηγούμενες δύο εβδομάδες).

(Αριστείδης Κώτσης)

Δείτε το preview

GREEN LANTERN CORPS #1
Writer: Peter Tomasi
Artist: Fernando Pasarin

Οι τίτλοι του Green Lantern αποτελούν βασικό κομμάτι του σχεδιασμού το DC Universe από την εποχή του GREEN LANTERN: REBIRTH. Αυτό συνεχίζεται και μετά το relaunch. To GREEN LANTERN CORPS έχει ως βασικούς χαρακτήρες τον Guy Gardner και τον John Stuart.

Η ιστορία ξεκινά με μια μυστηριώδη απειλή που σκοτώνει διάφορους Green Lanterns, ενώ πίσω στη Γη οι βασικοί πρωταγωνιστές δε μπορούν να βρουν δουλειά… Επιστρέφουν στον ΟΑ και αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν τη δολοφονία των προαναφερθέντων Lanterns, όπου και θα αντιμετωπίσουν μια μεγάλη έκπληξη.

Το καλό με το GREEN LANTERN CORPS είναι ότι δεν ασχολείται με το WAR OF THE GREEN LANTERNS και έτσι είναι σχετικά πιο προσβάσιμο σε νέους αναγνώστες. Σίγουρα βοηθά αν έχει διαβάσει κανείς και πιο παλιά GREEN LANTERN.

Ενδιαφέρον story με εξαιρετική δουλειά στο σχέδιο από τον Pasarin.

(Νίκος Λάμπρης)

Δείτε το preview

LEGION OF SUPERHEROES #1
Writer: Paul Levitz
Artist: Francis Portela

To LEGION είναι ένας από τους τίτλους που η DC συνήθιζε να κάνει reboot / renumber πολύ συχνά, στην προσπάθειά της να προσεγγίσει νέους αναγνώστες. Η αλήθεια είναι ότι το continuity του τίτλου απαιτεί μεγάλη δέσμευση από τους fans, αν θέλουν να το κατανοήσουν πλήρως.

Έτσι και με αυτό το relaunch, η ιστορία προσπαθεί να εισάγει κάποιους από τους βασικούς χαρακτήρες και το βασικό plot, όπου η Γη είναι αντίπαλος με τους Dominators και η ανακωχή τους επιβλέπεται από τους Watchworlds. Όταν χάνεται η επικοινωνία με έναν από αυτούς, μια ομάδα Legion στέλνεται να ανακαλύψει το λόγο.

O Levitz καταφέρνει να δώσει το βασικό στίγμα στον αμύητο στο LEGION αναγνώστη, χωρίς να κάνει και τους die-hard fans να βαρεθούν. Πολύ καλό και το artwork από το Francis Portela. Αυτός είναι ένας από τους τίτλους που θα συνεχίσω να παρακολουθώ.

(Νίκος Λάμπρης)

Δείτε το preview

NIGHTWING #1
Writer: Kyle Higgins
Artist: Eddie Barrows

Το NIGHTWNG είναι πιθανώς το πιο καλοστημένο από αυτά που διάβασα για τις ανάγκες αυτών των συλλογικών SNAPSHOT REVIEWS: ξεκινάει με έναν Dick Grayson που, από τη μία, διατηρεί τα χαρακτηριστικά ενός νεαρού, πιο “αμόλυντου” ήρωα και από την άλλη έχει πάρει σημαντικά μαθήματα, γεμίζοντας, ως Batman, το κενό που άφησε για περίπου έναν χρόνο ο Bruce Wayne (κατά τα φαινόμενα, εδώ διατηρείται σε κάποιο βαθμό το continuity της “παλιάς DC”).

Φέρνοντας το Haley Circus στο Gotham, ο Higgins κάνει μια τελείως ανώδυνη (και με περιθώριο ανάπτυξης) αναφορά στο θάνατο των Flying Graysons, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια ανθρώπινη δυναμική του χαρακτήρα σε σχέση με τους ανθρώπους του τσίρκου. Οι αντιθέσεις είναι έντονες και στα χρώματα, με τις καθημερινές στιγμές να απεικονίζονται πολύ φωτεινές, σχεδόν σαν pop art, ενώ οι σκηνές με τον Dick ως Nightwing παίζουν ανάμεσα στο ιριδίζον πράσινο της μούχλας, το γκρι και το πορφυρό.

Το τεύχος κλείνει με ένα ενδιαφέρον, αν και χιλιοπαιγμένο, cliffhanger, αλλά σε κάθε περίπτωση με έπεισε να συνεχίσω και στο τεύχος #2.

(Αντρέας Μιχαηλίδης)

Δείτε το preview

RED HOOD AND THE OUTLAWS #1
Writer: Scott Lobdell
Artist: Kenneth Rocafort

O Jason Todd (a.k.a. Red Hood) σώζει τον Roy Harper (a.k.a. Speedy) από μία φυλακή στη Μέση Ανατολή σε μία εναρκτήρια σκηνή που δεν τσιγκουνεύεται τη βία. Στη συνέχεια μεταφερόμαστε στην Καραϊβική, όπου η Starfire, σε μία επίδειξη νοοτροπίας “it’s just sex” την πέφτει στον Roy, αφού προηγουμένως έχει εννοηθεί ότι κάτι αντίστοιχο έχει συμβεί και με τον Todd. Με αυτά και με εκείνα, η διαστολική πίεση έχει ανέβει επικίνδυνα στις φεμινίστριες (συμπεριλαμβανομένων κάποιων μαμάδων με τα 6χρονα κοριτσάκια τους). Το επιχείρημα είναι ότι η απεικόνιση της Starfire είναι μειωτική για τις γυναίκες. Ξαφνικά, το ίδιο το τεύχος πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Με αφορμή τα #1 του relaunch της DC, ακούω συχνά τον τελευταίο καιρό ότι ο τάδε ήρωας δεν είναι πιστός στην προηγούμενη εκδοχή του κι ότι αυτό είναι κάτι εκ προοιμίου κακό. Απορώ τι δυσκολεύονται να καταλάβουν κάποιοι: Αυτό είναι – μεταξύ άλλων – το νόημα της επανεκκίνησης. Κρατάς όσα στοιχεία ταιριάζουν στη νέα οπτική που θες να δώσεις στον χαρακτήρα, και πετάς τα υπόλοιπα.

Ο Lobdell δεν με κέρδισε τόσο με το characterization αυτού του τεύχους, όσο με το πολλά υποσχόμενο setup της επόμενης μεγάλης περιπέτειας προς το τέλος του. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, το sketchy σχέδιο του Roccafort, μου κόλλησε άψογα με το ύφος της ιστορίας.

Καθόλου κακή αρχή, αλλά έτσι όπως είναι δομημένη, πολύ νωρίς για να κριθεί συνολικά.

(Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου)

Δείτε το preview

SUPERGIRL #1
Writers: Michael Green & Mike Johnson
Artist: Mahmud Asrar

Κακό δεν το λες… Η ιστορία είναι σχετικά ενδιαφέρουσα και το artwork είναι, στο σύνολο του, αρκετά όμορφο. Δεν το λες και “τεύχος”, όμως! Η αλήθεια είναι πως στις 20 σελίδες του SUPERGIRL #1, συμβαίνουν ελάχιστα πράγματα!

Η Supergirl προσγειώνεται (ωσάν μετεωρίτης) στη Γη. Προσπαθεί να καταλάβει που βρίσκεται και γιατί δεν είναι στον Krypton. Της επιτίθενται κάτι τύποι με τεράστιες μεταλλικές στολές που μοιάζουν με ρομπότ. Τους σπάει στο ξύλο. Εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει που βρίσκεται και γιατί αυτοί οι τύποι θέλουν να τη σκοτώσουν/συλλάβουν. Συναντάει “αυτόν που φαντάζεστε ότι συναντάει η Supergirl στην πρώτη εμφάνιση της”. The end.

Η ιστορία θα έπρεπε να είναι, το πολύ, 6-8 σελίδες και να δημοσιευτεί ως preview/insert σε κάποιο άλλο comic, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι ένα regular price #1. Νομίζω ότι βρήκαμε το νέο βασιλιά του decompression! Θα διαβάσω και το δεύτερο, γιατί θέλω να μάθω τι συμβαίνει, αλλά αν δεν ανέβουν κάπως οι ρυθμοί, θα εγκαταλείψω σύντομα…

(Δημήτρης Σακαρίδης)

Δείτε το preview

WONDER WOMAN #1
Writer: Brian Azzarello
Artist: Cliff Chiang

Πραγματικά, δεν ήξερα τι να περιμένω από αυτό το comic. Η Wonder Woman είναι μία δύσκολη ηρωίδα κι αυτό έχει αποδειχθεί από το γεγονός ότι οι περισσότερες προσπάθειες που έχουν γίνει στο παρελθόν για τον εκσυγχρονισμό της, είτε έχουν υπάρξει τραγικά αποτυχημένες, είτε τις “ξαναμάζεψαν” γιατί το κοινό δεν έδειχνε ενδιαφέρον. Βάζουμε σ’ αυτό και δηλώσεις του Azzarello, τύπου “εγώ στην αρχή δεν ήθελα να αναλάβω” ή “η σειρά θα έχει στοιχεία horror” και πλέον είμαστε έτοιμοι για τα χειρότερα…. Μόνο όμως που εδώ, έχουμε να κάνουμε με τα καλύτερα!

Ο Azzarello φέρνει στην επιφάνεια κλασικά μυθολογικά στοιχεία, κατορθώνοντας όχι μόνο να τα απαλλάξει από την αρχαιοπρεπή κακογουστιά με την οποία συνήθως τα μεταφέρουν οι σύγχρονοί μας, αλλά και δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα αυθεντικού τρόμου στην οποία η Wonder Woman – με έναν ανεξήγητο τρόπο – κολλάει γάντι. Το τεύχος ολοκληρώνει μία καλοστημένη σκηνή δράσης κι έτσι διαλύονται και οι τελευταίες αμφιβολίες για το αν η επιλογή του Cliff Chiang στο σχέδιο ήταν τελικώς η κατάλληλη.

Μετά από πάρα πολλά χρόνια, είμαι και πάλι ενθουσιασμένος για σειρά της Wonder Woman, τόσο ώστε να ανυπομονώ για το επόμενο τεύχος!

(Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου)

Δείτε το preview