HEAVEN ALL DAY

Writer/Artist: John Martz
http://www.johnmartz.com/

Όταν ο Άρης Κώτσης προτείνει κάτι, συνηθίζω να τον ακολουθώ. Είχα δει το PREVIEWS PICKS του Σεπτεμβρίου, όπου είχε προτείνει το comic αυτό. Η επιπλέον αξία της πρότασης αυτής ήταν ότι το HEAVEN ALL DAY υπήρχε και online δωρεάν (θα κυκλoφορήσει και σε format graphic novel τοΝοέμβριο από την Adhouse Books). Το θυμήθηκα γιατί κάνω μια περιδιάβαση σε “βωβά” comics, την αξία τους και τη δύναμη της εικόνας. Και το HEAVEN ALL DAY είναι βωβό.

Σε ένα δυστοπικό κόσμο, μάλλον όχι πολύ μακριά από το δικό μας, ένας υπάλληλος σε εργοστάσιο και ένα άστεγο ρομπότ διασταυρώνονται. Όταν λέμε δυστοπικό, εννοούμε μια άσχημη πόλη που κάνει κρύο και στο δρόμο ζουν άστεγα ρομπότ που δέχονται βία από τους αστυνομικούς και που τα κομμάτια τους καταλήγουν στο εργοστάσιο. Την αλληγορία φαντάζομαι την καταλαβαίνετε.

Ο εργάτης είναι ένα ανθρωπάκι από εκείνα τα κλασικά στις ιστορίες, με τα γυαλάκια του, το μικρό σπιτάκι του και τη θλιβερή, μοναχική ζωούλα του. Πίσω όμως από αυτά, κρύβει κάτι άλλο, κάτι πιο βαθύ. Δε ταιριάζει στη σκληρή κοινωνία γύρω του, αλλά αναγκάζεται να κρύβεται και να ξεφεύγει μέσα στο δικό του κόσμο. Εξαιρετικά τα panel που δείχνουν τον εργάτη να τρώει μόνος του, μιας και ξαφνικά μικραίνουν λες και έτσι προσπαθούν να αποδώσουν τη μοναξιά. Το ίδιο θλιβερή είναι και η ζωή του δύσμοιρου ρομπότ που ζει εγκαταλειμμένο, κρυώνει και πεινάει για ηλεκτρικό ρεύμα. Όλα του πάνε στραβά και είναι το καημένο να το λυπάσαι.

Το τέλος είναι ψιλοαναμενόμενο και λίγο κλισέ, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι καλό αυτό. Οι τελευταίες εικόνες – οι τρεις πιο συγκεκριμένα – μου αρέσουν. Έχουν αυτή τη γλυκιά αισιοδοξία των απλών εικόνων. Τα βωβά comics έχουν μιαν άλλη δύναμη, μιαν άλλη ματιά. Είναι σαφές ότι δε χρειάζονται λόγια για να συνοδεύουν την εικόνα για να πει κανείς μιαν ιστορία. Όμως, η επιλογή αυτή ενός καλλιτέχνη δεν είναι τόσο απλή. Το ότι τα λόγια λείπουν αναγκάζει τον καλλιτέχνη να κάνει την ιστορία του ξεκάθαρη, τις εικόνες του σαφείς και οι εκφράσεις των ηρώων “ομιλητικές”. Και το HEAVEN ALL DAY τα καταφέρνει μια χαρά.

Ήταν μια ωραία βόλτα που, αν και βωβή, είχε ήχους, αρώματα και συναίσθημα. Σκληρή και γλυκιά συνάμα, θλιβερή και αισιόδοξη, σκοτεινή και φωτεινή. Α! Και τζάμπα (πάντα σημαντικό στις μέρες μας, σωστά;). Ευχαριστώ, Άρη!!

Υ.Γ: Μας τίμησε και ο Martz τους Έλληνες. Αν χρεοκοπήσουμε ας έχουμε τουλάχιστον την ευχαρίστηση ότι εμπνεύσαμε και λίγο τέχνη.