THE OUTLAW PRINCE GN

Writer: Edgar Rice Burroughs (THE OUTLAW OF TORN)
Script: Rob Hughes
Artists: Thomas Yeates and Michael Wm. Kaluta
Cover: Esad Ribic
Dark Horse

Είναι βέβαιο ότι ο περισσότερος κόσμος (μην πω “όλος” και γίνω υπερβολικός, που έλεγε ο Δήμαρχος Χαρχούδας) γνωρίζει τον Edgar Rice Burroughs για τον Tarzan και τον John Carter (of Mars). Ωστόσο, ο ίδιος ο Burroughs έλεγε ότι το OUTLAW OF TORN ήταν το καλύτερο πράγμα που είχε γράψει ποτέ και μάλιστα η πρώτη απόρριψη που δέχτηκε από τον Thomas Metacalfe του ALL-STORY MAGAZINE, τον οδήγησε να αμφισβητήσει το συγγραφικό του ταλέντο και να θεωρήσει ότι “εφόσον το TARZAN OF THE APES δεν είναι τόσο καλό όσο το OUTLAW, αποκλείεται να πουλήσει”.

Τόσο η ιστορία του OUTLAW OF TORN, όσο και η οδύσσεια της έκδοσής του, είναι ιδιαίτερα γλαφυρές (χρειάστηκαν γύρω στα 15 χρόνια για να φτάσει στα χέρια του κοινού) και δεδομένης της ιστορικής βαρύτητας του κειμένου, μια συνολική μεταφορά σε comic θα ήταν μάλλον δύσκολο να το εκπροσωπήσει επάξια. Έτσι, οι κύριοι που ένωσαν τις δυνάμεις τους για την παραγωγή του OUTLAW PRINCE πήραν μια έξυπνη απόφαση: έγραψαν ουσιαστικά το origin του χαρακτήρα, αξιοποιώντας γεγονότα που αποκαλύπτονται μέσα στα πέντε πρώτα κεφάλαια του βιβλίου, ειρήσθω εν παρόδω, και διατηρώντας τα ιστορικά στοιχεία, κατασκευάσματα, καθώς και τις αποκλίσεις που επέλεξε να κάνει ο ίδιος ο Burroughs, κατά τη συγγραφή.

Βρισκόμαστε στο 1243 μ.Χ. και την Αυλή του Βασιλιά Ερρίκου του 3ου, περίπου 20 χρόνια πριν τον Δεύτερο Πόλεμο των Βαρόνων, έναν τριετή εμφύλιο μεταξύ του ιδίου και του κουνιάδου του, Simon de Montfort, 6ο Κόμη του Leicester. Στη χρονική περίοδο που ξεκινά η ιστορία μας, όμως, ο de Montfort απλώς βρίσκεται σε συχνή αντιπαράθεση με τον Ερρίκο, ειδικά στο μεθεόρτιο της μάχης του Taillebourg με τον Λουδοβίκο τον 9ο της Γαλλίας, όπου ο αγγλικός στρατός υπέστη συντριπτική ήττα.

Ένας δημόσιος, λεκτικός διαπληκτισμός μεταξύ των δύο ανδρών, θα οδηγήσει τον Βασιλιά Ερρίκο στο οπλοστάσιο του παλατιού, όπου κατοικοεδρεύει ο Jules de Vac, “the best swordsman in all Christendom“. Έξαλλος από την αντιδικία του με τον de Montfort, ο Ερρίκος θα επιτεθεί μανιασμένα και απροειδοποίητα στον de Vac, ο οποίος, όμως, χωρίς δυσκολία, θα αφοπλίσει τον αδέξιο αντίπαλό του. Η αντίδραση του Ερρίκου, ταπεινωμένου τόσο στην αίθουσα του θρόνου, όσο και σε αυτήν την – έστω μη θανάσιμη – μονομαχία, είναι να χαστουκίσει τον de Vac και να τον αποκαλέσει “φραντσέζικο σκυλί”.

Ο ίδιος ο de Vac, τώρα, αποτελεί μια παραδοξότητα. Από τη μία, θεωρεί τους Άγγλους βδελύγματα και από την άλλη έτρεφε μεγάλο σεβασμό και ήταν φίλος του Βασιλιά Ιωάννη του Ακτήμονα, που υπέγραψε τη Magna Carta. Μόνο γι’ αυτό είχε παραμείνει πιστός στον Ερρίκο και ξαφνικά το μίσος του για καθετί αγγλικό ανάβλυσε στην επιφάνεια. Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, το σχέδιό του αποτελεί, για μένα, τη μεγαλύτερη αδυναμία, πιθανώς και της αρχικής ιστορίας του Burroughs: αποφασίζει να απαγάγει τον νεαρό Πρίγκιπα Ριχάρδο, τότε ηλικίας μόλις 5 ετών, να τον εκπαιδεύσει ώστε να γίνει ο πιο θανάσιμος ξιφομάχος που είδε ποτέ ο κόσμος (λιγάκι ανακριβές: ο de Vac τον εκπαιδεύει σε ΟΛΑ τα ευρωπαϊκά μεσαιωνικά όπλα), να τον μάθει να μισεί τους Άγγλους και ειδικά τον Βασιλιά και έπειτα να τον απελευθερώσει σαν λαίλαπα στην αγγλική επικράτεια.

Ακόμη, όμως, και αν η ιδέα είναι λίγο περίεργη, στη συγκεκριμένη περίπτωση η εκτέλεση παρασέρνει οτιδήποτε άλλο. Το στήσιμο, η αφήγηση, το πανέμορφο σχέδιο, όλα γεμάτα άφθονους συμβολισμούς, υπαινιγμούς και εκπληκτική ατμόσφαιρα, από το Westminster μέχρι το Stonehenge, από τις βρώμικες προβλήτες του Τάμεση και τα πανδοχεία του Λονδίνου μέχρι το σαξονικό κάστρο του Torn (“built in the time of Harold the Saxon”).

Το συγκεκριμένο graphic novel φέρνει στο νου τις καλύτερες στιγμές των ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΩΝ και των Βρετανών illustrators του ’70, αλλά είναι ακόμη καλύτερο, πλην σχετικά σύντομο (80 σελίδες). Όσον αφορά στο μάλλον λανθασμένο και παραπλανητικό “End of Part One” (στη σελίδα όπου εικονίζεται και ο ίδιος ο Burroughs), μην τρέφετε ελπίδες, γιατί νομίζω ότι είναι one-shot (μακάρι να κάνω λάθος, αλλά δεν το πιστεύω). Πάντως, είναι από τα πράγματα που πιστεύω ότι δεν πρέπει να λείπουν από καμία βιβλιοθήκη.

Trivia

Ο Πρίγκιπας Ριχάρδος είναι ημι-στορικό πρόσωπο: αναφέρεται μόνο στο FLORES HISTORIARUM, η ύπαρξή του αμφισβητείται και δεν είναι ο μόνος.

Ο Jules de Vac είναι καθαρά φανταστικό πρόσωπο.

Πριν ο μακρινός του “απόγονος” (John Clayton, Lord Greystoke) γίνει ο Tarzan, ο Lord Greystoke έπαιξε έναν σύντομο, πλην κομβικό ρόλο, στην ιστορία του OUTLAW PRINCE.

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το βιβλίο εδώ. (Και σε πολλά άλλα μέρη, αλλά επέλεξα ένα.)

Μια συλλογή εκπληκτικών, παλαιότερων εικονογραφήσεων των χαρακτήρων μπορείτε να δείτε εδώ.