The X-Reviews Week: UNCANNY X-MEN #544

Writer: Kieron Gillen
Penciller: Greg Land
Marvel Comics

Spoiler Warning: Το συγκεκριμένο review ενδέχεται να περιέχει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση που διαδραματίζεται στο τεύχος.

Όταν η Marvel ανακοίνωσε ότι σταματάει τη σειρά και ξεκινάει την αρίθμηση από το #1, ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτικός, ειδικά για το creative team ενός τόσο σημαντικού τεύχους. Εξάλλου, ποτέ δε με βρήκε σύμφωνο το re-numbering ενός τίτλου, είτε το κάνει η DC, είτε η Marvel. Δείχνει έλλειψη σεβασμού, και όσο πιο παλιός είναι ο τίτλος, τόσο μεγαλύτερη η ασέβεια. Ειδικά όταν κάποια στιγμή θυμούνται να επαναφέρουν την παλιά αρίθμηση μόνο σε επετειακά τεύχη.

Τέλος πάντων, το “τελευταίο” τεύχος της σειράς UNCANNY X-MEN ξεκινά όπως και το πρώτο (αν και ο τίτλος μετονομάστηκε σε Uncanny πολύ αργότερα). Ο καθηγητής Xavier καλεί τους X-Men για πρώτη φορά κι ενώ το panel είναι το ίδιο με του Χ-ΜΕΝ #1 και το σχέδιο του Kirby, τα captions αντανακλούν το τρέχον status-quo του X-Universe. Η Jean είναι νεκρή, ο Hank έχει εγκαταλείψει την ομάδα κλπ.

Η συνέχεια ανήκει στο Mr Sinister που συνοψίζει, άγνωστο σε ποιον, τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Schism, ενώ παράλληλα, στη Utopia, ο Iceman και ο Cyclops αναπολούν το παρελθόν. Το τεύχος κλείνει με την αποκάλυψη του Mr Sinister ότι οι Χ-Μen ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα που τέλειωσε, ενώ ο Scott συνειδητοποιεί ότι δεν έχει ανάγκη να επιστρέψει στο Westchester γιατί αποφοίτησε.

Η αρχική μου εκτίμηση ήταν ότι το συγκεκριμένο τεύχος ήταν λίγο χαμηλών τόνων και ότι θα μπορούσαν να βάλουν κάποιον περισσότερο γνωστό συγγραφέα. Επιπλέον, με ενοχλεί πολύ η πρακτική του να συμβαίνουν τα σημαντικά γεγονότα σε κάποιο limited series κι όχι στα τεύχη της κύριας σειράς.

Με μια δεύτερη ανάγνωση όμως βρήκα πράγματα που μου άρεσαν: Το tribute panel στην αρχή, ένα εξαιρετικό splash-page με όλα τα σημαντικά events των Χ-Μen στη μέση, ο Mr Sinister και η αποκάλυψη που έκανε, ακόμα και το σχέδιο του Greg Land ήταν καλύτερο από το συνηθισμένο (μάλλον επειδή δεν έκανε τα μελάνια ο ίδιος).

Ενδεχομένως το τελευταίο τεύχος να μπορούσε να είναι καλύτερο, ή να έκλεινε με κάτι πιο “σημαντικό”. Σε εμένα άφησε μια αίσθηση closure και μια υπόσχεση για το μέλλον.