COMICDOM RESURRECTED #17: Ένοχες Απολαύσεις

Υπάρχουν στιγμές που το καλό μου γούστο δέχεται ισχυρά χτυπήματα, το ομολογώ. Θέλω να αφήσω στην άκρη οτιδήποτε θεωρείται “καλό” comic και να πιάσω να διαβάσω κάτι που, σε καμία περίπτωση, δεν θα μπορέσει να φιγουράρει σε μια αξιοπρεπή “Best Of” λίστα.  Τέτοιες στιγμές, είναι που αναζητώ στο ράφι των trade paperbacks το αγαπημένο μου “comic κλωτσοπατινάδα”, το SECRET WARS της Marvel!

Έστω, όμως, ότι το συγκεκριμένο έχει κάτι που οι Αμερικάνοι ονομάζουν “redeeming values”. Κάποια ποιότητα, κάτι να πει βρε παιδί μου. Το WILDC.A.T.S τί ακριβώς έχει;  Σεβαστές δόσεις νοσταλγίας, το πιθανότερο, μιας και το είχα διαβάσει όταν αυτό είχε φτάσει, φρέσκο-φρέσκο, στη χώρα μας (λέγε λίγα, κρύβε χρόνια). Αυτή η νοσταλγία μπορεί να με οδηγήσει να τσεκάρω και το X-FORCE του Rob Liefeld, και μάλιστα, αυτό του ’04, για να δω τη μεγαλειώδη επιστροφή!

Κινητήριος δύναμη δεν είναι μόνο η νοσταλγία όμως. Υπάρχουν και άλλα προσωπικά κολλήματα, όπως τα zombies! Γεγονός που με οδήγησε στην αγορά του ZOMBIE mini series της Marvel, ενός comic που μόλις συνάντησε την κοινοτοπία, έπεσε στα γόνατα και ζήτησε το χέρι της σε γάμο.

Ανεξήγητο, όμως, παραμένει το γεγονός ότι αναζήτησα να διαβάσω το DANGER GIRL, μερικές εβδομάδες πριν την συγγραφή αυτού του κειμένου που – θέλω να ελπίζω – εξακολουθείτε να διαβάζετε. Ίσως μια διεστραμμένη άποψη της νοσταλγίας (πάλι αυτή;), αυτή την φορά, όμως, για πράγματα που έπρεπε να τα είχα διαβάσει όταν αυτά είχαν κυκλοφορήσει αρχικά; Αν είναι έτσι, μάλλον δεν θα αργήσει η στιγμή που θα διαβάσω το SPIDER-MAN: MAXIMUM CARNAGE, ή ακόμα χειρότερα, το WITCHBLADE.

Κατρακύλα, όχι αστεία, ε;