The X-Reviews Week: X-MEN #1 20th ANNIVERSARY

Writer: Chris Claremont
Penciller: Jim Lee
Marvel Comics

Spoiler Warning: Το συγκεκριμένο review ενδέχεται να περιέχει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση που διαδραματίζεται στο τεύχος.

Ο αρχικός σχεδιασμός του X-Reviews Week δεν περιλάμβανε το 20th Anniversary X-MEN #1, αλλά δε νομίζω ότι υπήρχε καλύτερη αφορμή από το πρόσφατο revamp στο X-Universe. Έχοντας διαβάσει το UNCANNY X-MEN #1 και το WOLVERINE & THE X-MEN #1, το review αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία να θυμηθώ τι έγινε σε ένα ανάλογο event, πριν από 20 χρόνια. Εξάλλου, ένα από τα αγαπημένα θέματα συζήτησης στο Comicdom είναι η σύγκριση των τωρινών superhero comics με τα παλιότερα.

Το Χ-ΜΕΝ #1 κυκλοφόρησε στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του ’91 και θυμάμαι πως το είχα πάρει από περίπτερο (ναι, γινόταν αυτό τότε). Η αναμονή ήταν στα ύψη. Το creative team Claremont/Lee είχε μόλις ολοκληρώσει ένα επιτυχημένο run στο UNCANNY X-MEN, με το Muir Island Saga. O καθηγητής Xavier είχε επιστρέψει στη Γη, ήταν ξανά καθηλωμένος στην αναπηρική καρέκλα, ως αποτέλεσμα της μάχης του με τον Shadow King, και οι Χ-Μen είχαν ενωθεί για μια ακόμη φορά. Υπήρχαν, όμως, τόσοι Χ-Μen, που χρειάζονταν 2 ομάδες (Gold Team, Blue Team) και 2 τίτλοι για να χωρέσουν. Το franchise είχε φτάσει στο απόγειο της δόξας (αλλά και της εμπορικότητας, αφού μιλάμε για το best-selling comic όλων των εποχών).

To X-MEN #1 ξεκινά με ένα γκρουπ μεταλλαγμένων να αναζητά τον Αστεροειδή Μ και τον Magneto, ενώ καταδιώκεται. Ο Magneto τους προσφέρει καταφύγιο και αυτοί τον πείθουν να αναλάβει ξανά το σκοπό της σωτηρίας του είδους, γεγονός που τον φέρνει αντιμέτωπο ξανά με τους Χ-Μen. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, καθώς μια σειρά παρεξηγήσεων και κακών χειρισμών συντελούν σε αυτό.

O Magneto ήταν η καταλληλότερη επιλογή πρώτου villain για τον τίτλο, ακολουθώντας τα βήματα του αρχικού τίτλου. Αυτό ήταν και το τελευταίο storyline του Claremont στους Χ-Μen (ολοκληρώθηκε στο #3), αφού σύντομα εγκατέλειψε τον τίτλο που τον ανέδειξε, ισχυριζόμενος καλλιτεχνικές διαφορές με τον editor, σχετικά με την κατεύθυνση που ήθελε να δώσει. Λίγο αργότερα, θα έφευγε και ο Jim Lee για να συν-ιδρύσει την Image.

Στο κύκνειο άσμα του Claremont είχαμε την επαναφορά του Magneto ως villain και την ιδεολογική του σύγκρουση με τον Xavier. O Claremont ξέρει καλύτερα από τον καθένα τους χαρακτήρες και ο Jim Lee βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας του (και ας μη βρίσκεται στη λίστα των κορυφαίων X-Artists του Δημήτρη). Για την 20η επέτειο αυτού του σημαντικού τεύχους, η Marvel ανέθεσε στον Thomas Mason το re-coloring και αυτός έκανε εξαιρετική δουλειά.

Η μεγάλη διαφορά με το σύγχρονο reboot, είναι ότι τότε αναγνώριζα ακόμη όλους τους χαρακτήρες, κάτι που δυσκολεύομαι να κάνω τώρα. Το interaction στους Χ-Μen ήταν πάντα το δυνατό χαρτί του τίτλου, κάτι που λείπει πάρα πολύ στις μέρες μας.