Διαβάζοντας Το BATMAN AND THE OUTSIDERS
Τον τελευταίο καιρό, ξεκίνησα να διαβάζω, για πρώτη μου φορά στο σύνολο του, το BATMAN AND THE OUTSIDERS του 1983. Είναι ένας πολύ καλοφτιαγμένος τίτλος, από δυο χαρισματικούς δημιουργούς – τον σπουδαίο και υποτιμημένο συγγραφέα Mike W. Barr (τον οποίο συμπαθώ ιδιαίτερα) και τον εξαιρετικό σχεδιαστή Jim Aparo. Αν και απέχω από το να ολκληρώσω το run, με το που ξεκίνησα την ανάγνωση, παρατήρησα/συνειδητοποίησα κάποια πράγματα που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και νομίζω πως έχει ενδιαφέρον να μοιραστώ.
Υπάρχουν διαφορές αλλά και ομοιότητες ανάμεσα σε έναν τίτλο που είναι σχεδόν 30 ετών και στους σύγχρονους. Προφανώς, για παράδειγμα, συνέβαιναν πολλά περισσότερα στις 22 σελίδες ενός comic τότε, ενώ το να είναι το τεύχος self-contained ήταν κάτι συνηθισμένο και όχι η εξαίρεση. Από την άλλη, και τότε υπήρχαν crossovers, ενώ ένα μεγάλο μέρος των διαφημίσεων αφορούσε και τότε video games, με τα γραφικά τους να μοιάζουν σχεδόν αστεία σήμερα. Δε θέλω, όμως, να μείνω πολύ στα προφανή, αλλά να περάσω σε κάποιες παρατηρήσεις για πράγματα που με βρήκαν απροετοίμαστο.
Αρχικά, πρέπει να ομολογήσω πως τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται τα πρώτα 4 τεύχη, δεν είναι κλασικά superhero, αλλά έχουν πολλά στοιχεία που θεωρούσα περισσότερο “μοντέρνα”, όπως παιχνίδια πολιτικής, πραξικοπήματα, παραστρατιωτικές οργανώσεις, αλλά και κακομεταχείριση στη φυλακή.
Στα πρώτα τεύχη, ο Batman πηγαίνει για να σώσει ένα φίλο του, σε μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα, όπου υπάρχει σε εξέλιξη μια ένοπλη εξέγερση σε βάρος του νέου μονάρχη. Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση είναι πως η φανταστική αυτή χώρα δε βρίσκεται κάπου στα Βαλκάνια, αλλά ανάμεσα σε Γαλλία, Λουξεμβούργο και Βέλγιο. Το δεύτερο είναι πως αυτοί που προβάλλονται ως καιροσκόποι και τυχοδιώκτες είναι οι επαναστάτες. Σας προκαλώ να βρείτε κάποιο σύγχρονο comic, όπου αναμεσα σε μονάρχη και επαναστάτες, οι τελευταίοι δεν είναι, εξ ορισμού, οι “καλοί”.
Στο τρίτο τεύχος, ο Batman αποκαλύπτει πως ο κακός της υπόθεσης, Agent Orange, έχει πει ψέματα για να χειραγωγήσει μια ομάδα στρατιωτών. Ο Batman, λοιπόν, λέει, απευθυνόμενος στους στρατιώτες, “He told you what you wanted to hear so you could do what you wanted to do… Commit acts of war against innocents…” Ομολογώ πως χρειάστηκα τρεις φορές για να καταλάβω τι πραγματικά έλεγε και μετά δεν πίστευα στα μάτια μου. Δεν τους δίνει άλλοθι για όσα έκαναν, λόγω “παραπληροφόρησης”. Αντίθετα, τους καθιστά άμεσα υπεύθυνους για τις πράξεις τους. Αναπάντεχο και σχεδόν απίστευτο…
Στα γράμματα αναγνωστών, στο ίδιο τεύχος, διαβάζω το παρακάτω…
Χα! Να θυμίσω πως αυτά γράφτηκαν το 1983 και ο αναγνώστης από το Toronto πιστέυει πως το “loner aspect” του Batman είναι “overemphasized”. Πού να φανταστεί, ο άμοιρος, τι θα ακολουθούσε τα επόμενα χρόνια…
