CHESTER 5000 XYV
Writer/Artist: Jess Fink
http://jessfink.com/Chester5000XYV/
Spoiler Warning: Το συγκεκριμένο review ενδέχεται να περιέχει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση.
Κάτι τέτοιες εορταστικές μέρες είναι που θυμούνται κάποιοι φίλοι ότι γράφεις για comics και σε παίρνουν για ιδέες για δωράκια. Έτσι και ένας γνωστός ρώτησε τί να πάρει στο έτερον ήμισυ. Μιας και στην αρχή της σχέσης είχα προτείνει το BLANKETS και της άρεσε, πρότεινα το HABIBI. Όμως, αυτός ζήτησε (and I quote) “κάτι πιο πονηρό… αν με πιάνεις”. Υποθέτω ότι η σχέση αυτή βαίνει καλώς! Και, μιας και το έπιασα, είπα να του προτείνω το CHESTER 5000. Το τυπωμένο από την Top Shelf δεν το έχω υπόψιν μου για να ομολογήσω την αμαρτία μου, αλλά ξέρω το webcomic. Και γι’ αυτό θα σας μιλήσω.
Το story –και δε θέλω γελάκια, έχει ένα ψιλοσενάριο – είναι απλό, ως οφείλει το είδος. Σε μια εποχή που μοιάζει βικτωριανή, ένας εφευρέτης ανακαλύπτει ότι η libido της γυναίκας του δε συμβαδίζει με τη δική του και, παράλληλα, οι αχαλίνωτες ορέξεις της επεμβαίνουν στις δουλειές του. Έτσι, της φτιάχνει ένα ρομπότ, φαινομενικά για να κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Στην ουσία, βέβαια, άλλες “δουλειές” κάνει το ρομπότ. Αυτό που δε περίμενε ο εφευρέτης είναι ότι η γυναίκα του και το ρομπότ ερωτεύονται παράφορα! Καλά, μην περιμένετε και εσείς καμιά συνταρακτική εξέλιξη που θα αλλάξει την ιστορία των comics και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Αυτό ακριβώς είναι το CHESTER 5000 XYV, ένα τύπου steampunk πορνογραφικό comic, που δεν παίρνει και τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά και ούτε προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι κάτι παραπάνω από αυτό που είναι. Και αυτό πραγματικά το γουστάρω. Είναι αρκετά γαργαλιστικό, αλλά όχι με τον τρόπο μιας πορνό ταινίας. Σε αυτό συμβάλει και η πολύ έξυπνη η επιλογή της βικτωριανής εποχής. Κάτι τα φουστάνια, κάτι τα μεσοφόρια, κάτι το στριφτό μουστάκι του ρομπότ, ξεφεύγει λίγο το πράγμα.
Το σχέδιο είναι πολύ καλό, απλό και με καμπύλες. Αυτό που είναι εξαιρετικά αστείο είναι ότι όπου δεν υπάρχει “ζουμί” το σχέδιο είναι απλό, σχεδόν σκιτσογραφικό και τα panels εξίσου απλά. Όταν αρχίζει το πανηγύρι τότε το σχέδιο απογειώνεται, οι γωνίες λήψης δίνουν και παίρνουν και τα panels διαχωρίζονται με κομψές art deco γραμμές. Χρώμα δεν υπάρχει, παρά αποχρώσεις sepia που βοηθούν στην αίσθηση του παλιού. Νιώθεις σα να διαβάζεις τα πονηρά περιοδικά του Βενιζέλου. Του Ελευθερίου, όχι του τωρινού – και αν αναρωτιέστε για το συνειρμό, φταίει το μουστάκι. Κάτι ακόμα που λείπει είναι τα λόγια. Επίσης πολύ έξυπνο, μιας και αποφεύγονται τα τραγελαφικά “ααχ”, “μμμ” και άλλα επιφωνήματα αυτής της ποικιλίας που εκνευρίζουν και βουδιστή μοναχό. Ένα από τα πράγματα που μου άρεσε στο CHESTER 5000 XYV είναι κάτι ενδιάμεσες σελίδες που επεξηγούν τα εξαρτήματα με τα οποία είναι εφοδιασμένο το ρομπότ. Οι όροι είναι στα λατινικά και υπάρχει η δέουσα σοβαρότητα που απαιτεί η περίσταση.
Και αφού είπα τον καλό τον λόγο, ας πω και την μαύρη αλήθεια. Καλό είναι για λίγο, έχει το χάζι του, αλλά είχα πολύ καιρό να το τσεκάρω. Και ο λόγος απλός: κουράζει! Το πολύ το “κύριε ελέησον” το βαριέται και ο παπάς. Εν κατακλείδι, είναι ένα καλό δωράκι, μια καλή kinky βόλτα αλλά μέχρι εκεί.
