BATMAN: NOEL GN

Writer/Artist: Lee Bermejo
Colors: Barbara Ciardο
DC Comics

Spoiler Warning: Το συγκεκριμένο review ενδέχεται να περιέχει σημαντικές  πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση που διαδραματίζεται στο τεύχος.

Οφείλω να ομολογήσω ότι, όταν ανακοινώθηκε η έκδοση του BATMAN: NOEL από τη DC, υπέθεσα ότι θα είχαμε να κάνουμε με ένα ακόμη γλυκερό superhero Christmas tale. Ξέρετε, από αυτά που ο διαβολικός super villain λυγίζει από το κοριτσάκι που λέει τα κάλαντα και για μια νύχτα εγκαταλείπει τα σχέδια του για world conquest και μοιράζει κεκάκια στους άστεγους, τραγουδώντας “Silent night, Holy night”…

Ευτυχώς, αυτή τη φορά τα πράγματα ήtαν διαφορετικά. Και αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο one man show του Lee Bermejo. Τις καλλιτεχνικές του ικανότητες τις γνωρίζαμε, βέβαια, άπαντες οι comic fans (JOKER GN, LUTHOR GN), εδώ όμως με εντυπωσίασε το γεγονός ότι ο Bermejo χειρίζεται με εξαιρετική μαεστρία και τη συγγραφή της ιστορίας. Συνήθως, όταν κάποιος artist αναλαμβάνει και το ρόλο του συγγραφέα για πρώτη φορά, τα αποτελέσματα είναι από μέτρια εώς απογοητευτικά. Εδώ, κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει.

O Bermejo αναλαμβάνει ένα δύσκολο εγχείρημα. Το πάντρεμα της ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ του Dickens με το Batman legacy των τελευταίων 70 ετών. Γνώμη μου είναι πως τα καταφέρνει πολύ καλά, αποφεύγοντας τις παγίδες του εύκολου εντυπωσιασμού. Ευφυέστατο είναι το γεγονός ότι, αν και οι διάλογοι και η δράση εξελίσσονται σαν περιπέτεια του Batman, η παράλληλη ροή της ιστορίας  είναι στην ουσία μια απλούστερη εκδοχή της ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ του Dickens, όπως τη διηγείται ο κεντρικός ήρωας Bob  στο μικρό γιο του.

Αυτό, εξάλλου, είναι και ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του graphic novel. Χάρη στα δισέλιδα full spreads και στην απουσία πολλές φορές captions ή balloons, το όλο εγχείρημα ισορροπεί με επιτυχία ανάμεσα στις comics καταβολές και στο εικονογραφημένο διήγημα, ή ακόμα και στα παιδικά παραμύθια. Σχεδιαστικά, ο Bermejo είναι στην καλυτερή του φόρμα, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζουμε την πολύ καλή δουλειά της Barbara Ciardo στο χρώμα.

Η δομή της ιστορίας είναι αρκετά απλή: ο Bob δουλεύει για τον Wayne/Scrooge (μέσα απο τον παραλληλισμό Wayne/Scrooge βλέπουμε πόσο πολύ έχει αλλάξει ο ψυχισμός του Σκοτεινού Ιππότη με την πάροδο του χρόνου) και είναι αρκετά άτυχος, ώστε, ξεκινώντας να κινείται στην παρανομία προκειμένου να μεγαλώσει το παιδί του, να πέσει στα χέρια του Batman. Στην προσπάθεια του να εντοπίσει μετά απο πολλά χρόνια τον Joker, ο Batman δε θα διστάσει να τον χρησιμοποιήσει ως δόλωμα, θέτοντας, όμως, έτσι σε κίνδυνο και τον μικρό γιο του Bob. Αυτό το γεγονός είναι η σταγόνα που θα “ξεχειλίσει το ποτήρι” και θα φέρει επισκέψεις ανάλογες με αυτές των “ghosts of the Christmas past”, ξεκινώντας έτσι ένα ταξίδι στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του Batman. Πρώτα, η  Catwoman θα του δείξει πως άφησε να χαθούν ο ενθουσιασμός και η δροσιά της νιότης και μαζί με αυτά και η επιθυμία για έρωτα. Ο Superman πόσο πολύ έχει ξεκόψει από την ανθρώπινη φύση του και έχει απομακρυνθεί από την κοινωνία  του Gotham. Εδώ υπάρχει και ο διάλογος που τονίζει και ένα από τα καλύτερα σημεία της ιστορίας:

Superman: “Sometimes I think that helping people, saving people, can be just as easy as showing them your face. The face of someone exactly like them”.

Batman: “Hmmfff… -kaff- Showing them your face is easy when a bullet can bounce off it”.

Ο τελευταίος επισκέπτης, ο Joker (ποιός άλλος θα ήταν;), του θυμίζει πόσο καλό είναι ικανός να προσφέρει ο Batman στο Gotham, χωρίς να προδώσει τα ιδανικά του. (Πάλι καλά που υπάρχει το spoiler alert στην αρχή του κειμένου.)

Αναμενόμενο, βέβαια, (αν όχι και τόσο συχνό πλέον στις μέρες μας) το happy end. Γενικά αν  και το BATMAN: NOEL φαντάζει (και όχι άδικα) σαν ένα παράδοξο εγχείρημα, αποζημιώνει τον αναγνώστη τόσο με το εξαιρετικό artwork του Bermejo όσο και με την ισορροπημένη απόδοση των χαρακτήρων μέσα σε ένα  σύγχρονο… GOTHAM CHRISTMAS CAROL.