BEST OF #14: Barry Windsor-Smith Covers

Όπως ασφαλώς έχετε καταλάβει, η πατέντα “cover post κάθε δύο εβδομάδες”, έχει πλέον καθιερωθεί, στο πλαίσιο αυτής εδώ της στήλης. Αφ’ ενός, το βρίσκω γενικά καλή ιδέα να έχουμε συχνά κάποια BEST OF με όμορφες, μεγάλες εικονίτσες και λίγα λογάκια, γιατί έτσι χαλαρώνει το μυαλό (και το δικό σας και το δικό μου), αλλά και τα μάτια (κυρίως τα δικά σας – εμένα μου ανεβαίνει η μυωπία κοιτώντας, κάθε φορά, εκατοντάδες εξώφυλλα για να καταλήξω στα 10!).

Αφ’ ετέρου, με το πρόγραμμα μου στην κατάσταση που βρίσκεται τον τελευταίο καιρό, με τον ελεύθερο χρόνο μου να μην είναι πια τόσο άφθονος όσο πριν λίγους μήνες, και με τους πονοκεφάλους του επερχόμενου Comicdom Con Athens 2012 (details soon!) και του – επίσης επερχόμενου – Top 100 των 80s (January 2, baby!!!) να αυξάνονται καθημερινά, δεν υπάρχει η δυνατότητα για “δύσκολα” κείμενα σε μεγάλη συχνότητα.

Anyway, αρκετά σας ζάλισα με τα δικά μου. Πρωταγωνιστής του σημερινού installment είναι ο μεγιστοτεράστιος Barry Windsor-Smith, ένας από τους κορυφαίους και πλέον επιδραστικούς illustrators των τελευταίων δεκαετιών, με σπουδαίο και ιδιαίτερα σημαντικό έργο, κυρίως στη Marvel, αλλά και σε μικρότερες εταιρίες.

Ας δούμε μαζί τα δέκα καλύτερα (κατά τη γνώμη μου, πάντα) εξώφυλλα του…

10. IRON MAN #232 (Marvel Comics, Ιούλιος 1988)

Ένα σταθερό μοτίβο στα εξώφυλλα του Barry Windsor-Smith είναι οι πολύ δυνατές (συχνά μοναδικές) κεντρικές φιγούρες. Ένα άλλο μοτίβο που εμφανίζεται πολύ συχνά είναι αυτό του ήρωα που βρίσκεται δεμένος/εγκλωβισμένος/παγιδευμένος και, φαινομενικά, αβοήθητος. Ένα τρίτο είναι η συχνή παρουσία πάσης φύσεως… καλωδίων. Στο συγκεκριμένο εξώφυλλο εμφανίζονται και τα τρία! Bonus points για το έξυπνο τρικ της χρήσης του λογοτύπου ως prop.

9. CONAN ANNUAL #1 (Marvel Comics, 1973)

Το παρόν εξώφυλλο είναι το παλαιότερο που έχω επιλέξει για αυτό εδώ το Top 10 και το μοναδικό που χρονολογείται από τη δεκαετία του ’70. Γενικά, θεωρώ πως ο Smith, μολονότι ξεκίνησε δυναμικά την καριέρα του και έκανε εξαιρετική δουλειά στο CONAN της Marvel, βελτίωσε δραματικά την Τέχνη του στις επόμενες δεκαετίες. Εδώ, πάντως, έχουμε ένα εντυπωσιακό σχέδιο που ό,τι χάνει σε σύνθεση και τεχνική το αντισταθμίζει με τον άκρατο δυναμισμό του.

8. X-O MANOWAR #2 (Valiant, Μάρτιος 1992)

Το συγκεκριμένο τεύχος είναι ένα από τα πρώτα της Valiant που αγόρασα (εκείνα τα παλιά χρόνια που οι δεινόσαυροι περπατούσαν στη Γη!) και ακόμα θυμάμαι τη στιγμή που το είδα πρώτη φορά. Γεμάτη σύνθεση, δυνατό θέμα, εντυπωσιακά backgrounds και επιβλητικός πρωταγωνιστής. Ήταν ολοφάνερο πως ο X-O δεν αστειευόταν! (Περιμένω με αγωνία τις αντιδράσεις των φεμινιστικών σωματείων για την υποτακτική γυναικεία παρουσία…)

7. PATHWAYS TO FANTASY #1 (Pacific Comics, Ιούλιος 1984)

Εκτός από το αλάνθαστο artwork, την όμορφη σύνθεση, τα υπέροχα χρώματα και τα εξωπραγματικά backgrounds (αλήθεια, πόση ώρα του πήρε να σχεδιάσει όλη αυτή τη βλάστηση;!;!), το παρόν εξώφυλλο με κερδίζει πολύ και με το trade design του, ενώ και το εξαιρετικό λογότυπο, δίχως αμφιβολία, δε βλάπτει καθόλου.

6. BATMAN BLACK & WHITE #3 (DC Comics, Αύγουστος 1996)

Από έναν σχεδιαστή που μας έχει συνηθίσει σε βαρυφορτωμένα backgrounds και τρομερή έμφαση στη λεπτομέρεια, είναι μερικές φορές αναζωογονητικό να βλέπουμε ένα τόσο απλό και λιτό σκίτσο, χωρίς πολλές σκιές και αμέτρητες γραμμές. Ο Batman του Smith είναι πειστικός και “σωστός”, χωρίς να είναι απαραίτητα 100% on model. Εννοείται πως το τρικ με τη μία και μοναδική (και ιδιαιτέρως διακριτική) παρουσία χρώματος να είναι αυτή του κόκκινου/αίματος, συνεισφέρει τα μέγιστα στο σύνολο.

5. NEW MUTANTS #36 (Marvel Comics, Φεβρουάριος 1986)

Και ξαναγυρνάμε στη λεπτομέρεια! Δυνατή κεντρική φιγούρα; Check! Δέσμιος χαρακτήρας; Check! Λεπτομερή backgrounds; Check! Η υπέροχη χρήση των χρωμάτων απογειώνει πλήρως το συγκεκριμένο εξώφυλλο, μοναδικό ψεγάδι του οποίου είναι, δυστυχώς, το ενοχλητικό “Secret Wars II” announcement, πάνω δεξιά…

4. DAREDEVIL #217 (Marvel Comics, Απρίλιος 1985)

Όσο τέλεια σχεδιασμένες και αν είναι οι δύο φιγούρες και όσο άριστα δουλεμένη και αν είναι η τοποθέτηση τους, τόσο στο χώρο, όσο και μεταξύ τους, αυτό που, για μένα, μεγιστοποιεί το impact αυτού του εξωφύλλου είναι το υπέροχο background! Εντάξει, το παραδέχομαι, η μαεστρική χρήση της προοπτικής είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής, αλλά εγώ “κολλάω” στα δεκάδες, τέλεια σχεδιασμένα, παραθυράκια…

3. MACHINE MAN #2 (Marvel Comics, Νοέμβριος 1984)

Θεωρητικά, θα μπορούσα να επιλέξω οποιοδήποτε εξώφυλλο της συγκεκριμένης (εξαιρετικής, by the way – αν δεν την έχετε διαβάσει, σπεύσατε!) μίνι σειράς, καθώς το μοτίβο είναι σταθερό και στα τέσσερα: Η δημιουργία του Machine Man, ξεκινώντας από μια μάσκα και πάρα πολλά καλώδια (είδατε, σας το είπα!) και καταλήγοντας στο ολοκληρωμένο ανδροειδές. Διάλεξα το #2, γιατί αυτό έχει (στα δικά μου μάτια, τουλάχιστον), την ιδανική αναλογία καλωδίων και περιβλήματος, δίνοντας πιο όμορφα την αίσθηση του “work in progress”.

2. EPIC ILLUSTRATED #7 (Marvel Comics/Epic, Αύγουστος 1981)

Την πρώτη φορά που έπιασα στα χέρια μου το συγκεκριμένο τεύχος (και αυτό κάπου μεταξύ Τριαδικής και Ιουράσιας περιόδου), έπιασα τον εαυτό μου να χαζέυει το εξώφυλλο για τουλάχιστον 20 λεπτά. Και δεν υπερβάλλω καθόλου! Η κεντρική φιγούρα είναι απλά πανέμορφα σχεδιασμένη, ενώ η χρήση πολλαπλών επιπέδων για να δημιουργηθεί η απαραίτητη “ψευδαίσθηση” του βάθους, θα έπρεπε να διδάσκεται σε σχολές σχεδίου. Και επειδή είμαι weird (κάτι που φαντάζομαι πως πλέον το ξέρετε), πείτε μου, έχετε δει ποτέ πιο ωραίο παγώνι σε εξώφυλλο comic;

1. SOLAR, MAN OF THE ATOM #5 (Valiant, Ιανουάριος 1992)

Τί να πω για αυτό το εξώφυλλο; Η σύνθεση είναι απλά μοναδική και αποτυπώνει άριστα το “διχασμό”, αλλά και τη σχέση εξάρτησης ανάμεσα στον ήρωα και τον άνθρωπο. Ο Solar της Valiant είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες και πιο ολοκληρωμένους χαρακτήρες που έχουν εμφανιστεί ποτέ στα mainstream comics και το συγκεκριμένο art piece δίνει ένα υπέροχο glimpse στον σύνθετο και πολυεπίπεδο κόσμο του. Απλά, ένα από τα κορυφαία εξώφυλλα που έχω δει ποτέ!