SNAPSHOT REVIEWS 29-12-2011

SHAME #1 – CONCEPTION
Writer: Lovern Kindzierski
Artist: John Bolton
Renegade

Είχα ξεχωρίσει αυτή την κυκλοφoρία, για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, από τη στιγμή που την είδα για πρώτη φορά στις σελίδες του PREVIEWS. Δεν την συμπεριέλαβα, τότε, στις παραγγελίες μου, αλλά έλα που έτυχε να την βρω μπροστά μου, στα ράφια ενός comic shop, να μου κλείνει πονηρά το μάτι. Και όσο και αντιστάθηκα, κάποια στιγμή ενέδωσα.

Το SHAME είναι ένα σκοτεινό παραμύθι για μια καλή γυναίκα, που σε μια στιγμή αδυναμίας, εύχεται για κάτι το οποίο η μοιρα (ή κάποιος δαίμονας) θα της δώσει, αλλά και για μια νεαρή κοπέλα που έχει μέσα της ένα τεράστιο κακό.

Το SHAME ισορροπεί κάπου ανάμεσα σε παραμύθι και σε Vertigo comic των 90s. Το artwork του Bolton είναι αυτό που περίμενα, ενώ το γράψιμο του θρυλικού colorist Lovern Kindzierski έχει πολύ καλές στιγμές. Το συνολικό αποτέλεσμα, εν τούτοις, δε με ενθουσίασε, μια που η ιστορία δείχνει να εξελίσσεται πάααρα πολύ αργά. Ελπίζω πως στο δεύτερο volume θα προχωρήσει περισσότερο.

COMIC BOOK COMICS #6
Writer: Fred Van Lente
Artist: Ryan Dunlavey
Evil Twin Comics

To COMIC BOOK COMICS oλοκληρώνεται, με το έκτο τεύχος, και νομίζω πως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο τρόπος που οι δημιουργοί αποκαλύπτουν στοιχεία της ιστορίας των comics, αλλά και εκφράζουν τις απόψεις τους για αυτά. Σε αυτό το τεύχος, μιλάνε για την ιστορία του graphic novel, τη ζωή και το έργο του Osamu Tezuka, αλλά και για τον τρόπο που το Direct Market διαμόρφωσε την αγορά και διαμορφώθηκε από αυτήν.

Ακόμη και όταν αναφέρονται σε πράγματα που νιώθω πως γνωρίζω καλά, η προσέγγιση των δημιουργών έχει ενδιαφέρον, μια που δε διστάζουν να τα αποτυπώσουν με την καθαρά προσωπική τους ματιά.

Νομίζω πως όσοι δεν διαβάσαν τη σειρά (και ενδιαφέρονται για την ιστορία του Μέσου), αξίζει να αποκτήσουν το collected edition, που θα κυκλοφορήσει πολύ σύντομα από την IDW.

MUDMAN #1
Writer/Artist: Paul Grist
Image Comics

“Μήπως πρέπει κάποτε και εγώ να τσεκάρω τα comics του Paul Grist; Μήπως αυτό εδώ είναι μια καλή ευκαιρία;”, έγραφε ο σύντροφος και συναγωνιστής Γιώργος Χατζηκωστής, πριν από λίγους μήνες και ομολογώ πως και οι δικές μου σκέψεις δεν διέφεραν πολύ, μια που οι εικόνες που έχω από το έργο του Grist είναι πολυ αποσπασματικές και δεν είχα ποτέ τη χαρά να παρακολουθήσω κάποια δουλειά του από την αρχή.

Αυτή τη φορά, όμως, ήμουν εδώ από το πρώτο τεύχος… Τί είδα; Ένα love letter του Grist στο ongoing comic format, τις εξαιρετικές ικανότητες storytelling του δημιουργού να ξετυλίγονται μπροστά μου, για μια ακόμη φορά, αλλά και μια ιστορία που τελείωσε πριν καλά-καλά προλάβω να πάρω μια ουσιαστική πρώτη γεύση. Σίγουρα, πάντως, θα είμαι εδώ και στο δεύτερο τεύχος, για να αποκτήσω καλύτερη άποψη.

JUSTICE LEAGUE DARK #3
Writer: Peter Milligan
Artist: Mikel Janin
DC Comics

Στα δύο πρώτα τεύχη, είχα βρει κάποια στοιχεία που μου άρεσαν. Ειλικρινά, πίστευα πως το JUSTICE LEAGUE DARK μπορεί να ζωντανέψει κάτι από την πολύ καλή Vertigo στο νέο DCU. Με το τρίτο τεύχος, νομίζω πως ο ενθουσιασμός έχει καταλαγιάσει και συνειδητοποιώ πως μάλλον πρόβαλα τις δικές μου επιθυμίες στον τίτλο.

Για άλλο ένα τεύχος, έχουμε ακόμη ένα build-up από μικρά events, που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν τον αναγνώστη, με το ένα να διαδέχεται το άλλο, χωρίς να υπάρχει, ουσιαστικά, καμιά εξέλιξη, πάρα μόνο η αναμονή για το μικρό, ή μεγάλο, συμβάν, που θα ολοκληρώσει το arc. Το καταλαβαίνω πως αυτό εδώ είναι το, σχεδόν, μόνιμο παράπονο μου από όλα τα mainstream comics, όμως εδώ με ενοχλεί ιδιαίτερα μια που α) δεν είναι αποτέλεσμα του decompressed τρόπου γραφής του συγγραφέα και β) είχα κάποιες ελπίδες για τον τίτλο.

Θα μείνω και για το επόμενο arc, αλλά πλέον οι ελπίδες μου για κάτι καλύτερο δεν είναι πάρα πολλές.

VELVETEEN & MANDALA
Writer/Artist: Jiro Matsumoto
Vertical

Δεν είχα ιδέα τι είναι το VELVETEEN & MANDALA, αλλά από την πρώτη φορά που διάβασα τον τίτλο και τον άκουσα στο κεφάλι μου, δεν μπόρεσε να μου φύγει από το μυαλό. (Δοκιμάστε το: “Βελβετήν και Μάνταλα, Βελβετήν και Μάνταλα…”) Έτσι, το παρήγγειλα χωρίς καν να έχω ιδέα τι είναι.

Δυο μαθήτριες βρίσκονται κάπου έξω από τον πολιτισμό, σε ένα χώρο που μισοζώντανοι-νεκροί εμφανίζονται, λίγο μετά που πεθαίνουν. Δουλειά των κοριτσιών είναι να τους στείλουν στον άλλο κόσμο οριστικά. Αν ως εδώ η ιστορία σας φαίνεται νορμάλ, να σημειώσω πως το manga περιγράφεται, στο οπισθόφυλο, ως μείγμα Miyazaki, EVANGELION και σκατολογίας. Επίσης, να προϊδεάσω πως στις σελίδες θα βρείτε μαθήτριες να λένε “let’s go to my place and watch CANNIBAL HOLOCAUST”, ή “I’ll kill everyone and rape all the bodies”, αλλά και αρκετές ακραίες σκηνές (σεξ, βιασμού, αφόδευσης), χωρίς όμως (μην πάει ο νου σας στο κακό) να φλερτάρει καν με το hentai.

Όπως καταλαβαίνετε, απευθύνεται σε ενήλικες μόνο.

Αν και η πρώτη μου αντίδραση ήταν αρνητική, μπορώ να διακρίνω αρκετά καλά στοιχεία στο comic, τόσο από τεχνικής άποψης, όσο και στον τρόπο που ο Matsumoto διαχειρίζεται την ιστορία. Σίγουρα δεν είναι για όλους, αλλά νομίζω πως υπάρχουν αρκετοί φίλοι των ακραίων manga, που θα το εκτιμήσουν.