TOP 100 OF THE 80s: 80-71

80. THE BALLAD OF HALO JONES (2000 AD)
Writer: Alan Moore
Artist: Ian Gibson
IPC/Fleetway

O λαοφιλής γενειοφόρος συγγραφέας, σε τούτο, ένα από τα καλύτερα strips της βρετανικής ανθολογίας 2000 AD, δημιουργεί με αγάπη και σεβασμό έναν από τους πιο ενδιαφέροντες και δεδομένης της έκτασης του comic, πιο ενδελεχώς ανεπτυγμένους γυναικείους χαρακτήρες στο Μέσο.

Μας εξιστορείται, στις σελίδες του comic (που αποτελείται από τρία βασικά μέρη, τα οποία εκτυλίσσονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους), η πορεία ζωής ενός “κοριτσιού της διπλανής πόρτας”, από τα πρώτα στάδια συνειδητοποίησης της ταυτότητάς της, μέσα σε ένα φουτουριστικό κοινωνικό πλαίσιο, ως την ανάληψή της σε μυθική ηρωική μορφή, χρόνια μετά.

Η Halo γνωρίζει το περιοριστικό πλαίσιο ενός, τρόπον τινά, μπουρζουαζίστικου γκέτο, ονόματι Hoop, και εν συνεχεία, καταλαβαίνει πως αυτό το πλαίσιο μπορεί να γίνει απελευθερωτικό, σε μια πολύ γοητευτική αναζήτηση του “είναι” της. Η επιτυχία του Moore έγκειται στο πως η Halo δεν αντικαθιστά ανδρικά πρότυπα στις περιπέτειές της, αλλά επαναπροσδιορίζει η ίδια τον ρόλο της γυναίκας και ευρύτερα, του άνω θρώσκοντος όντος, με ακεραιότητα και μαχητικότητα, που την κάνουν άξιο επίκεντρο αυτής της ωδής. Ιδιαίτερη μνεία στους δευτερεύοντες χαρακτήρες, που κάνουν και αυτοί τις υπερβάσεις τους, εμπνεόμενοι από τη Halo, αλλά και την τόσο επιθυμητη κατάλυση του πλαισίου.

(Βασίλης Σάκκος)

79. UNCANNY X-MEN #176-185, #187-197, #199-213
Writer: Chris Claremont
Artist: John Romita Jr., κ.α.
Marvel Comics

Αν και σε αυτό το run δεν υπήρξαν πολλές επικές και μεγαλοπρεπείς ιστορίες, τα τεύχη αυτά αποδείχθηκαν καθοριστικά για την εξέλιξη των αγαπητών μεταλλαγμένων.

Στο #200, ο Charles Xavier αποχωρεί από την κεφαλή της ομάδας, και χωρίς αυτή την πατρική φιγούρα, οι X-Men οδηγούνται προς την ενηλικίωση, όπου πρέπει πλέον να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις. Λογική η κίνηση αυτή, εντός του πλαισίου της γραμμικής πορείας που επιθυμούσε ο Claremont για το έργο του, χαρακτηριστικό του πρώτου περάσματός του από τον τίτλο. Δεν κατέφευγε σε δοκιμασμένες λύσεις, επιλέγοντας μια ρευστότητα που ποτέ δεν ερχόταν σε αντίθεση με το status quo που απαιτεί ένα μηνιαίο υπερηρωικό comic, πόσο μάλιστα όταν αυτό είναι από τα πιο δημοφιλή!

Άψογα δουλεμένοι χαρακτήρες, με υπέροχη χημεία, η οποία είναι ικανή να σηκώσει ένα ολόκληρο “ήσυχο” τεύχος, από μόνη της, ενώ ισχυρό χαρτί αποδεικνύεται η προσθήκη της βασανισμένης Rachel Summers, μιας από τις πλέον αγαπημένες μου X-Women. Δεν απουσιάζουν και ιστορίες γεμάτες δράση, όπως το “Μutant Massacre”, προσωπικά, όμως, έχοντας μια αδυναμία στις εναλλακτικές πραγματικότητες, θα σταθώ στα τεύχη #190-191.

Στο πλευρό του Claremont, ο John Romita Jr πραγματοποιεί μια σταθερά ανοδική πορεία στο σχέδιό του, φανερώνοντας το προσωπικό του ύφος, όπως το αναγνωρίζουμε την τελευταίες δύο δεκαετίες.

(Γιώργος Χατζηκωστής)

78. THE DREAMER
Writer/Artist: Will Eisner
Kitchen Sink Press

Πρόκειται για μια ημι-αυτοβιογραφική ιστορία του Eisner, η οποία επικεντρώνεται σε έναν νεαρό καλλιτέχνη που ακολουθεί το όνειρό του να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ανερχόμενη βιομηχανία των comic strips.

O νεαρός ονειροπόλος, που πρωταγωνιστεί στο THE DREAMER, ακολουθεί την πορεία που γνωρίζουμε ότι έφερε τον θρυλικό καλλιτέχνη στην κορυφή. Οπλισμένος μόνο με το ταλέντο του και τη δύναμη που του χαρίζει το όνειρό του, ο νεαρός Billy έρχεται αντιμέτωπος με απορρίψεις, μέχρι να ιδρύσει το δικό του workshop, το οποίο αργότερα εγκαταλείπει, για να αναλάβει την πρώτη δουλειά του σε εφημερίδα (THE SPIRIT).

Στη διάρκεια της ιστορίας, βλέπουμε αρκετά γεγονότα (αν και ελαφρώς αλλοιωμένα και με αλλαγμένα τα ονόματα των πρωταγωνιστών) της πρώιμης ιστορίας της βιομηχανίας στις ΗΠΑ, ωστόσο, το THE DREAMER δεν έχει ιστορικούς ή εκπαιδευτικούς σκοπούς. Μιλάει για έναν άνθρωπο και το όνειρό του – όλα όσα η πίστη του σε αυτό του στέρησε και όλα όσα η επιμονή του σε αυτό θα του φέρει, μέσα σε μια βιομηχανία που, πρωτίστως, στόχευε στο κέρδος. Και αποτυπώνει την ατμόσφαιρα των ημερών εκείνων, μέσα από την πάντα γοητευτική ματιά του Eisner.

(Θωμάς Παπαδημητρόπουλος)

Διαβάστε περισσότερα για το THE DREAMER.

77. STRIKEFORCE: MORITURI
Writer: Peter B. Gillis, James Hundal
Artist: Brent Anderson, Mark Bagley
Marvel Comics

“Ave, Caesar, morituri te salutant”. (Χαίρε Καίσαρα, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν.)

Τολμώ να εικάσω, ότι πολλοί από εσάς έχετε ακούσει/διαβάσει αυτή τη φράση, σε κάποιο ASTERIX. Ειδικά αν επρόκειτο για κάποια από τις ταινίες, είμαι βέβαιος ότι σας έχει μείνει στο μυαλό η φράση αυτή, με την άθλια (αλλά cult όσο δεν πάει) μεταγλώττιση. Όπως οι περισσότεροι, έτσι κι εσείς, φαντάζομαι, πιστεύετε ότι, με τον χαιρετισμό αυτόν, οι μονομάχοι απευθύνονταν στον Καίσαρα, μπαίνοντας στην αρένα. Κι όμως, η μόνη περίπτωση, στη Ρωμαϊκή ιστορία, που έχουμε καταγεγραμμένη αυτή τη φράση, είναι το 52 μ.Χ., όπου αιχμάλωτοι αναγκάστηκαν να πάρουν μέρος σε μία αναπαράσταση ναυμαχίας, στην λίμνη Fucinus, και χαιρέτισαν με αυτόν τον τρόπο τον Καίσαρα Κλαύδιο.

Στο STRIKEFORCE: MORITURI, έχουμε μια ομάδα υπερηρώων, η οποία καλείται να υπερασπιστεί την Γη από την εξωγήινη εισβολή, με τη διαφορά, όμως, ότι το κόστος που τα μέλη της πληρώνουν για τις υπερδυνάμεις τους, είναι ο θάνατος. Ο ηρωισμός παίρνει εντελώς διαφορετική διάσταση, όταν ξέρεις ότι, πολύ σύντομα, πρόκειται να πεθάνεις.

Η σειρά κράτησε 31 τεύχη, από το Δεκέμβριο του 1986 εώς τον Ιούλιο του 1989 και, κατά την ταπεινή μου άποψη, ήταν εξαιρετική.

(Κώστας Λαμπρόπουλος)

76. SQUADRON SUPREME
Writer: Mark Gruenwald
Artists: Bob Hall, Paul Ryan, John Buscema
Marvel Comics

Η Squadron Supreme είναι μια ομάδα υπέρ ηρώων από την Earth-S. Πρωτοεμφανίστηκε τη 10ετία του ’70 στο AVENGERS και – όχι άδικα – χαρακτηρίστηκε ως rip-off της Justice League. Αυτό μέχρι τα 80s και το συγκεκριμένο maxi series (12 τεύχων) του Mark Gruenwald, όπου τίθεται, ίσως για πρώτη φορά, το ερώτημα (Προσοχή: To WATCHMEN δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα!) “μπορούν οι υπερήρωες να λύσουν τα παγκόσμια προβλήματα, χωρίς να χρειάζεται να λογοδοτήσουν σε κάποια αρχή;”

Ο βασικός κορμός της ιστορίας είναι το Project Utopia, ένα σχέδιο του Hyperion που έχει ως στόχο να εξαλείψει, από την Earth-S, τον πόλεμο, το έγκλημα, τη φτώχεια και την πείνα, να θεραπεύσει όλες τις ασθένειες και να φέρει ισότητα στην ανθρωπότητα. Ένας από αυτούς που θα διαφωνήσουν με το project, είναι ο Nighthawk, βασικό μέλος της ομάδας, και αυτό το γεγονός θα φέρει ρήξεις, ανατροπές και κάποιες από τις πιο ανίερες συμμαχίες στην Ιστορία των comics.

Μια από τις καλύτερες σειρές των 80s (και όχι μόνο) και αναμφίβολα η καλύτερη δουλειά του μακαρίτη Gruenwald. (Να σημειωθεί ότι, στην πρώτη εκτύπωση του trade paperback, η Marvel, ως φόρο τιμής στον συγγραφέα, ανάμιξε μέρος από τις στάχτες του με τα μελάνια που χρησιμοποιήθηκαν για την εκτύπωση.)

(Γαβριήλ Τομπαλίδης)

75. DONALD DUCK ADVENTURES
Writer/Artist : Various
Gladstone

Ποιός, αλήθεια, δεν έχει λατρέψει αυτό το ξεβράκωτο παπί; Ποιός δεν ταυτίστηκε με το πάντα τεμπέλικο και πάντα τσαντισμένο παπί; Ποιός δεν αναρωτήθηκε “μα είναι ναυτάκι, τέλος πάντων;” και ποιός δε συζήτησε ποιανού παιδιά είναι ο Huey, ο Dewey και ο Louie;

Θεωρώ ότι η οικογένεια Duck είναι, από μόνη της, δημιούργημα ασύλληπτης ευφυΐας και ο κάθε χαρακτήρας απλά μοναδικός. Στη σειρά αυτή, συγκαταλέγονται μερικές από τις καλύτερες ιστορίες ολόκληρης της μυστήριας οικογένειας Duck, με κύριο πρωταγωνιστή το διάσημο ναυτάκι. Από τις Άνδεις κυνηγώντας τετράγωνα αυγά, μέχρι φάλαινες που χορεύουν (συγκεκριμένα, την ιστορία της φάλαινας Ισαβέλλας θυμάμαι να τη διαβάζω σα να ήταν χθες!), η σουρεαλιστική φαντασία των δημιουργών είναι αξεπέραστη. Απίστευτοι διάλογοι, ξεκαρδιστικό χιούμορ, μαεστρία στην αφήγηση και το ρυθμό και σχέδιο απλό και ταυτόχρονα γεμάτο.

Αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που σου μένουν, όσο διαβάζεις αυτές τις ιστορίες, είτε ως παιδί είτε ως ενήλικας και για μένα, οι περιπέτειες της οικογένειας Duck έχουν αυτήν ακριβώς την αξία – είναι εξίσου διασκεδαστικές για όλους, ασχέτως ηλικίας.

(Βασιλεία Βαξεβάνη)

74. ARKHAM ASYLUM
Writer: Grant Morrison
Artist: Dave McKean
DC Comics

 Ο Grant Morrison είναι ένας συγγραφέας, ο οποίος, όταν είναι στις κακές του, είναι στις πολύ κακές του, και όταν είναι στις καλές του, είναι στις πολύ καλές του. Στο ARKHAM ASYLUM, ο Morrison είναι στις πάρα πολύ καλές του.

Το σκηνικό είναι απλό: οι τρόφιμοι του Arkham επαναστατούν, καταλαμβάνουν το άσυλο και κρατούν ομήρους, με αίτημα να τους παραδοθεί ο Batman. Ο Σκοτεινός Ιππότης δέχεται την πρόκληση και μπαίνει στο άσυλο, χωρίς όμως καμιά προστασία. Με τον Joker ως οικοδεσπότη, ο Batman μπαίνει όλο και πιο βαθιά στα άδυτα του ασύλου, ξεκινώντας μια διαμάχη, τόσο εξωτερική, με τους τροφίμους, όσο και εσωτερική, με τον ίδιο του τον εαυτό. Παράλληλα με το ταξίδι του Ανθρώπου-Νυχτερίδα στους διαδρόμους της τρέλας, παρακολουθούμε την ιστορία του Amadeus Arkham, ιδρυτή του ασύλου.

Η αισθητική του Dave McKean συμπληρώνει το storytelling, αποτυπώνοντας τέλεια την σκοτεινή, δαιδαλώδη ατμόσφαιρα του Arkham.

(Λήδα Τσενέ)

Διαβάστε περισσότερα για το ARKHAM ASYLUM.

73. AMAZING SPIDER-MAN #252-283
Writer: Tom DeFalco
Artist: Ron Frenz
Marvel Comics

Η ιδέα πίσω από το SECRET WARS, το event της Marvel, στο οποίο σχεδόν όλοι της οι ήρωες μονομαχούν μεταξύ τους, ήταν πολύ απλή: Όλες οι άλλες εταιρίες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είχαν εξαπλωθεί και στην βιομηχανία των παιχνιδιών και η Marvel έπρεπε να βρει έναν τρόπο να κάνει αυτό που θα λέγαμε “δραματική είσοδο”.

Έτσι, λοιπόν, ο Jim Shooter, ακούγοντας και κάποιες συμβουλές από μικρούς αναγνώστες, πρότεινε την ιδέα. Με συμβουλή της Mattel, η σειρά ονομάστηκε SECRET WARS διότι τα μικρά παιδιά, αντιδρούσαν λέει πολύ καλά στο άκουσμα αυτών των λέξεων.

Ο Tom DeFalco ανέλαβε τα καθήκοντά του AMAZING SPIDER-MAN όταν κυκλοφορούσε το SECRET WARS, οπότε ήταν αυτός που έφερε στον τίτλο το μαύρο κουστούμι του Spidey. Το δίδυμο DeFalco/Frenz συνεργάστηκε από το τεύχος #252 μέχρι το τεύχος #283 και είναι υπεύθυνο για όλες εκείνες τις ψυχολογικές μεταπτώσεις του Peter Parker όσο “φορούσε” το συμβιωτικό κουστούμι. Αν δεν σας ενδιαφέρει να συλλέξετε τα τεύχη, μπορείτε να βρείτε το trade SPIDERMAN: BIRTH OF VENOM το οποίο έχει τα πρώτα τεύχη του run και φυσικά το origin του Venom.

(Κώστας Λαμπρόπουλος)

72. ALAN MOORE’S FUTURE SHOCKS (2000 AD)
Writer: Alan Moore
Artists: Various
IPC/Fleetway

Από το 2000 A.D. και το FUTURE SHOCKS πέρασαν, κατά καιρούς, μερικοί από τους πλέον καταξιωμένους Βρετανούς καλλιτέχνες. Οι σύντομες ιστορίες της σειράς αποτέλεσαν (και εξακολουθούν να αποτελούν) μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για εξάσκηση και απόδειξη των ικανοτήτων, για δεκάδες συγγραφείς και artists. Η πρόκληση που θέτουν είναι απλή: πρέπει να γράψεις μια αυτοτελή ιστορία το πολύ πέντε σελίδων, η οποία να εξελίσσεται στο μέλλον και να διαθέτει twist ending. Ίσως ακούγεται εύκολο, αλλά οπωσδήποτε δεν είναι.

Οι ιστορίες FUTURE SHOCKS που έγραψε ο γενειοφόρος συγγραφέας μέσα στη δεκαετία του ’80 μπορεί να μη χαιρετίζονται ως οι καλύτερες δουλειές του, είναι, όμως, αυτές που δίνουν την πιο συμπυκνωμένη εικόνα για τις ικανότητές του, ακόμη και σε εκείνο το πρώιμο στάδιο της καριέρας του. Concepts που έχουν αντιγραφεί δεκάδες φορές από τότε, ιδιοφυείς ανατροπές στο τέλος και η αφρόκρεμα των Βρετανών σχεδιαστών (ανάμεσά τους οι Alan Davis, Steve Dillon, Dave Gibbons και Bryan Talbot, μεταξύ άλλων) καθιστούν αυτές τις μικρές ιστορίες “must” για κάθε fan, όχι μόνο του Moore, ή του 2000 A.D., αλλά και της επιστημονικής φαντασίας, γενικότερα.

(Θωμάς Παπαδημητρόπουλος)

71. CORTO MALTESE
Writer/Artist: Hugo Pratt
Casterman

Νομίζω ότι είναι πάντα εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσει κανείς, συνοπτικά, για ένα από τα αγαπημένα του έργα τέχνης. Τις περιπέτειες του Corto Maltese άρχισα να τις διαβάζω κάποια στιγμή στην προεφηβεία μου και με επηρέασαν ιδιαιτέρως. Τις διαβάζω ξανά και ξανά, ακόμη και σήμερα, ανακαλύπτοντας κάθε φορά και κάτι νέο ή ένα στοιχείο που “μιλάει” διαφορετικά, όσο μεγαλώνω. Και συνεχίζουν να με επηρεάζουν.

Την δεκαετία του ’80 κυκλοφόρησαν μερικά από τα αγαπημένα μου άλμπουμ με τις περιπέτειες του ολιγομίλητου ναυτικού, τα LA JEUNESSE, LA MAISON DORÉE DE SAMARKAND, TANGO… Y TODO A MEDIA LUZ, LE HELVETICHE – ROSA ALCHEMICA και MU. Κάθε ιστορία του Corto είναι, για μένα, ένα πολυεπίπεδο ταξίδι: ένα ταξίδι σε παρελθόντες χρόνους και εξωτικούς τόπους, στα εσωτερικά του ανθρώπινου ψυχισμού και σε μια μαγεία που όμοιά της δεν ξανασυνάντησα. Ένας αντι-ήρωας ανεκτικός, ανοιχτόμυαλος, πραγματιστής, σκεπτικιστής και πιστός στην προσωπική του ηθική. Ο άνθρωπος που, όταν συνειδητοποιήσε ότι στην παλάμη του δεν διακρίνεται η γραμμή της μοίρας, χάραξε μια, με ένα μαχαίρι, μόνος του.

Τα ονειρικά τοπία του αγέραστου ναυτικού κυκλοφορούν και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μαμούθ Comix.

(Μυρτώ Τσελέντη)