SNAPSHOT REVIEWS 5-1-2012

HELLBLAZER ANNUAL 2011: SUICIDE BRIDGE
Writer: Peter Milligan
Artist: Simon Bisley
DC Comics (Vertigo)

Καλή χρονιά από το πρώτο SNAPSHOT REVIEWS του νέου έτους! Τώρα, δε θέλω να κάνετε συνειρμούς για το πρώτο comic που διάλεξα για τη νέα χρονιά. Συνειρμούς του τύπου “ψάξτε καμιά γέφυρα να πηδήξουμε”. Τουναντίον, αισιόδοξα ξεκινάω το νέο έτος. Όχι, βέβαια, ότι διαβάζοντας το HELLBLAZER νιώθεις ένα κύμα αισιοδοξίας να σε πλημμυρίζει. Διαβάζοντας, όμως, καλά και ποιοτικά comics, νιώθεις πώς ο κόσμος έχει ελπίδα!

Ο Constantine επιστρέφει στη γενέτειρά του, για να εντοπίσει έναν παιδικό του φίλο, που αγνοείται εδώ και σαράντα χρόνια. Ανακαλύπτει ότι και άλλοι έχουν χαθεί με τον ίδιο τρόπο και πώς όλα αυτά συνδέονται με μια μυστηριώδη γέφυρα. Η γέφυρα αυτή είναι υπαρκτή, όπως μου έδειξε μια μικρή αναζήτηση στο Διαδίκτυο. Μπρρρ!

Ο Milligan είναι ιδιοφυής συγγραφέας! Ο εσωτερικός μονόλογος του ήρωα είναι ένα σχόλιο για την ανθρώπινη κατάσταση, την αξία της ζωής, για το πώς συνθλίβεται η ψυχή κάτω από την πίεση που η ίδια ασκεί στον εαυτό της. Το σχέδιο του Bisley είναι λεπτομερές και αδρό, αφήνει να αναδυθεί μέσα από το σκοτάδι κάθε ρυτίδα, κάθε πονεμένη γραμμή. Μου άρεσε!

THE STRAIN #1
Writer: David Lapham
Artist: Mike Huddlestone
Dark Horse

 Πρόκειται για τη μεταφορά σε comic της τριλογίας THE STRAIN, από τους Guillermo del Toro και Chuck Hogan. Τα βιβλία και το comic, εμπίπτουν, κακά τα ψέματα, στην υστερία για τα βαμπίρ. Δεν έχω διαβάσει τα βιβλία, οπότε για την προσαρμογή του Lapham (STRAY BULLETS) δεν μπορώ να πω τίποτα. Πάντως, μου μοιάζει για μια επανεξέταση του μύθου του Δράκουλα του Bram Stoker. Και Ρουμανία παίζει και άφιξη μυστηριώδους φέρετρου στη σύγχρονη Νέα Υόρκη με αεροπλάνο τίγκα στους νεκρούς.

Μια χαρά πρώτο τευχάκι ήταν, και αν υπολογίσει κανείς ότι η τιμή του ήταν $1, τότε γίνεται ακόμη καλύτερο. Η μαγεία με το χιλιοειπωμένο τροπάριο των απέθαντων είναι ότι είναι οικείο, ενώ, συνάμα, περιμένεις αν θα υπάρχει κάτι καινούριο στο μύθο και τί θα είναι αυτό. Έχω εμπιστοσύνη στον… παραμυθά Guillermo del Toro, αλλά κρατάω και μια πισινή. Στο σχέδιο του Huddleston πάει αυτό το τρομακτικό με τις αποστεωμένες φιγούρες, αλλά δεν έκοψα και φλέβες (άσε μη του μπει καμιά ιδέα του Δράκουλα).

ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΕΝΗ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Writer/Artist: Kaz
Inkpress Κορμορανος

Όσο και αν ακούγεται περίεργο, μου είναι πολύ οικείο το σχέδιο και ο τρόπος αφήγησης του Kaz και ας είναι εντελώς σουρεάλ και underground. Ήταν από τα πράγματα που είχαμε σπίτι και που – κρυφά – χάζευα. Γνωστός από το strip UNDERWORLD, με πολύ χαρακτηριστικούς πρωταγωνιστές, όπως τον Smoking Cat, και μια εντελώς διεστραμμένη εικόνα του Mickey Mouse, τον Creep Rat. Ότι έχει κάνει και κάποια επεισόδια του SpongeBob Squarepants, το ξέρατε; Από ‘κει να καταλάβεις.

Στη συλλογή αυτή, υπάρχουν μερικές short stories του Kaz, που κυμαίνονται από λωλές μέχρι ενοχλητικές, από άκυρες και καμένες μέχρι παρανοϊκές και διαστροφικές. Τί έχει βάλει; Τον πατέρα του και τη μάνα του: ερωτευμένο Διάβολο, ναύτες με βυζιά, κοτοπουλάκια serial-killers, πρέζα, βία, σεξ. Και για τους γκουρμέδες, ομιλούντα κεφάλια χοίρων που αιωρούνται.

Μου αρέσει το χιούμορ του Kaz, αλλά ώρες-ώρες νομίζω ότι η αλληγορία του είναι τόσο προφανής, που γίνεται απλοϊκή. Δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτή. Πάντως, πραγματικά μου άρεσε πολύ το comic αυτό. Το χάρηκα και, σε σημεία, γέλασα κιόλας.

BILLIE HOLIDAY
Writer: Carlos Sampayo
Artist: Jose Munoz
Σανγκάη

Το να αποτυπώσεις μουσική σε ένα άλλο Μέσο, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Αλλά αν υπάρχει ένα αφηγηματικό Μέσο που μπορεί να πετύχει αυτό, δεν είναι άλλο από τα comics. Μόλις άνοιξα αυτή την έκδοση, θυμήθηκα να την έχω πετύχει σε παλιά τεύχη της ΒΑΒΕΛ και να το διαβάζω ακούγοντας Billie Holiday. Το είχα, απλά, ξεχάσει μετά από τόσα χρόνια.

Η ιστορία της ζωής της μεγάλης τραγουδίστριας, είναι από μόνη της υπέροχη, γεμάτη πόνο και πίκρα, όπως και η μουσική της, αλλά και η ιδιαίτερη φωνή της. Στο comic, κάποιος δημοσιογράφος αναλαμβάνει να γράψει για τη Holiday, χωρίς να γνωρίζει καν ποια είναι. Μέσα από την ερευνά του, μαθαίνουμε και εμείς τα πιο σημαντικά σημεία της ταλαιπωρημένης ζωής της.

Θα πω την αλήθεια. Ο τρόπος που ειπώθηκε η ιστορία δεν μου αρέσει. Είναι σαν μια γρήγορη ανακεφαλαίωση μιας πολυτάραχης ζωής, που ρίχνει, μεν, κάποιο φως, αλλά κάπως επιδερμικά. Αυτό που δεν κάνει η αφήγηση, όμως, το κάνει, με τον πιο απίθανο τρόπο, το σχέδιο. Θυμίζοντας αναμφισβήτητα Breccia, το σχέδιο του Munoz (ALACK SINNER) είναι άψογο.