TOP 100 OF THE 80s: 70-61

70. JUDGE DREDD (2000 AD)
Writers: John Wagner, Alan Grant
Artists: Various
IPC/Fleetway Publications

Ο Judge Dredd είναι ο σημαντικότερος χαρακτήρας της Βρετανικής comic σκηνής και ένας από τους πιο κλασικούς στην ιστορία των comics. Στις, κυριολεκτικά, χιλιάδες ιστορίες του, έχει παρελάσει όλη η Βρετανική ελίτ (και μη) δημιουργών, με τον καθένα να αφήνει το προσωπικό του στίγμα.

Το comic μιλάει για ένα post-apocalyptic μέλλον, όπου οι άνθρωποι, για να επιβιώσουν, μένουν σε τεράστιες μεγαλουπόλεις (Mega Cities), καθώς η ζωή έξω απο αυτές είναι πάρα πολύ επικίνδυνη, αφού πρόκειται για μια ραδιενεργή έρημο με πολύ αφιλόξενους ντόπιους (Cursed Earth). Αλλά και μέσα στην πόλη, η επιβίωση θα ήταν εξίσου επικίνδυνη, λόγω του τεράστιου πληθυσμού, αν δεν υπήρχαν οι αυστηροί νόμοι και οι άνθρωποι που τους επιβάλλουν, οι Judges. Ενδεχομένως, στο μάτι του βιαστικού και απαίδευτου κριτή, το comic να φαντάζει φασιστικό, αλλά αντιθέτως παραδίδει, πολλές φορές, μαθήματα ανθρωπιάς και κοινωνικής συμβίωσης.

Τα σημαντικότερα storylines των John Wagner (δημιουργός του χαρακτήρα) και Alan Grant, στα 80s, είναι τα “Judge Death”, “Judge Death Lives”, “The Judge Child Quest”, “Block Mania”, “Apocalypse War” και “Midnight Surfer”, ενώ μεταξύ των συνεργατών τους που σχεδίασαν τις περιπέτειες του Dredd, ξεχωρίζουν οι Carlos Ezquerra, Steve Dillon, Barry Kitson, Bryan Talbot, Brian Bolland, Mike McMahon, Ron Smith και Dave Gibbons. Πρωτότυπα έργα ορισμένων θα έχουμε την τύχη να δούμε από κοντά, στην έκθεση original art με θέμα την ανθολογία 2000 A.D., του Comicdom Con Athens 2012.

(Γιάννης Κουρουμπακάλης)

69. IRON MAN #116-156
Writers: Bob Layton, David Michelinie
Artist: John Romita Jr. κ.α.
Marvel Comics

O Iron Man ανέκαθεν είχε το potential να γίνει ενδιαφέρων χαρακτήρας, οι πρώτοι συγγραφείς, όμως, που κατάφερε να το αξιοποιήσουν, ήταν ο David Michelinie με τον Bob Layton. Οι ιστορίες τους πέτυχαν το στόχο τους, γιατί επικεντρώθηκαν στα δυνατά χαρτιά του χαρακτήρα αλλά και του γενικότερου concept.

O Iron Man απέκτησε νέους villains, αλλά και φίλους, συγκεντρώνοντας πλέον ένα πολυπληθές supporting cast. Οι ιστορίες συνδύαζαν πολλή δράση, τεχνολογικά gadgets, κατασκοπία και εταιρικές ίντριγκες, ενώ δεν παραμελούσαν και την προσωπική ζωή του Tony Stark και την προσπάθειά του να τη συνδυάσει με το alter ego του. Σε αυτό το run, καθιερώθηκαν οι εξειδικευμένες, ανά περίσταση, αρματωσιές, και είδαμε τον Tony Stark να μάχεται (όχι πια μόνο ως Iron Man) για να προστατέψει την εταιρία του από αντίπαλες εταιρίες.

Οι συγγραφείς είχαν την τύχη να συνεργαστούν με τον – ανερχόμενο τότε – John Romita Jr., ο οποίος εδραίωσε την κλασική/αρχετυπική αρματωσιά του Iron Man. To συγκεκριμένο run είναι, αναμφίβολα, από τα καλύτερα του τίτλου, αν όχι το καλύτερο.

(Νίκος Λάμπρης)

68. DETECTIVE COMICS #575-578 (“Year Two”)
Writer: Mike W. Barr
Artist: Alan Davis, Todd McFarlane
DC Comics

Πιθανότατα, μία από τις καλύτερες ιστορίες που έχουν γραφτεί για τον Batman, η οποία θεμελιώνει, με δραματικό τρόπο, την κεντρική ηθική του κατά του φόνου. Την εποχή που ο Gordon έχει μόλις γίνει Police Commissioner στην Gotham City, επιστρέφουν στην πόλη o Judson Caspian και η κόρη του, Rachel. Καθώς η Gotham μνημονεύει την τελευταία εμφάνιση του Reaper, του πρώτου μασκοφόρου vigilante της πόλης, αυτός ξανακάνει την εμφάνισή του και οι δρόμοι του υποκόσμου βάφονται κόκκινοι.

Η πρώτη σύγκρουση του Batman με τον Reaper αφήνει τον πρώτο τσακισμένο, οδηγώντας τον να αναθεωρήσει τη χρήση θανάσιμων μεθόδων. Έτσι, αρχίζει να κουβαλάει μαζί του το όπλο με το οποίο ο Joe Chill σκότωσε τους γονείς του. Κατά επώδυνα δραματική ειρωνεία, όταν ο Batman αποφασίζει να συνεργαστεί με τον υπόκοσμο για να κατατροπώσει τον Reaper, τα αφεντικά τον αναγκάζουν να συνεργαστεί με κάποιον άξιο της εμπιστοσύνης τους: τον Joe Chill…

Ενώ ο Batman ετοιμάζεται για διπλό φονικό κατά του Chill και του Reaper και ο Bruce Wayne κάνει πρόταση γάμου στη Rachel Caspian, οι μάσκες πέφτουν. Ο Chill έρχεται αντιμέτωπος με τον μοναδικό μάρτυρα του εγκλήματός του, ο Reaper αποκαλύπτεται και η σωρεία θανάτων οδηγεί τον Σκοτεινό Ιππότη να χτίσει το περίφημο πιστόλι στα θεμέλια του Wayne Foundation. Όσο για τα υπόλοιπα… διαβάστε το!

(Ανδρέας Μιχαηλίδης)

Διαβάστε περισσότερα για το BATMAN: YEAR TWO

67. NEW TEEN TITANS (1980) #1-50 & (1984) #1-5
Writer: Marv Wolfman
Artist: George Perez, various
DC Comics

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, o Marv Wolfman αποχωρεί από τη Marvel και έρχεται στη DC, όπου αναλαμβάνει να γράψει τη νέα σειρά των Teen Titans. Μαζί με τον George Perez, ο οποίος θα κάνει κάποιες από τις καλοσχεδιασμένες ιστορίες της καριερας του, θα δημιουργήσουν ένα από τα πιο αγαπημένα superhero comics όλων των εποχών.

Η ομάδα επανασυστήνεται, με τη διατήρηση κάποιων παλιών μελών (Robin, Wonder Girl και Kid Flash), αλλά και την προσθήκη νέων (Raven, Starfire, Cyborg αλλά και του “αναβαθμισμένου” Changeling) και είναι έτοιμη για κάθε είδους προκλήσεις. Η δημοτικότητα των TITANS εκτοξεύεται, ο τίτλος γίνεται το αντίπαλο δέος για το UNCANNY X-MEN του Claremont και η DC μοιαζει να βγαίνει από το τέλμα στο οποίο είχε πέσει και να αναγεννιέται.

To NEW ΤΕΕΝ TITANS αποτελεί υπόδειγμα comic νεανικής υπερηρωικής ομάδας. Εξαιρετικά σχεδιασμένο, με χαρακτήρες ολοκληρωμένους και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα interactions. Στις καλύτερες στιγμές του run, συγκατελέγεται το THE JUDAS CONTRACT, το επικό THE TERROR OF TRIGON, αλλά και πολλά αυτοτελή τεύχη, όπως το WHO IS DONNA TROY?.

(Αριστείδης Κώτσης)

66. CAPTAIN AMERICA #261-300
Writer: J.M. DeMatteis
Artists: Mike Zeck, Paul Neary

Η δεκαετία του ’80 ήταν στο ξεκίνημα της, όταν το νέο δίδυμο των J.M. DeMatteis και Mike Zeck, ανέλαβαν να δώσουν μια διαφορετική και πιο φρέσκια κατεύθυνση, σε έναν από τους παλαιότερους ήρωες της Marvel.

Έτσι, από τα πρώτα κιόλας τεύχη, ο Steve Rogers αποκτά κανονική ζωη, με κανονική δουλειά (illustrator) και φίλους. To ρομάντσο του ήρωα με την Bernie, μια χειραφετημένη και δυναμική γυναίκα των 80s, ενισχύει ακόμη περισότερο την αληθοφάνεια των ιστοριών. Μάλιστα, στο τεύχος #270, ο DeMatteis παρουσιάζει έναν καινούριο χαράκτηρα από το παρελθόν του Rogers, τον Arnie Roth, τον πρώτο gay χαρακτήρα που χρησιμοποιήθηκε ως supporting character στην Marvel. Σε αυτό το run, επιστρέφει επίσης και ο Jack Monroe (ο Bucky της δεκαετίας του ’50) και ως Nomad πια, γίνεται sidekick του Cap.

Το σχέδιο του Zeck δένει υπέροχα με τις ιστορίες και εναλλάσσει τον δυναμισμό και τη δράση με την ηρεμία και την απεικόνιση της καθημερινής ζωής, με απόλυτη ισοροπία και χωρίς ποτέ να γίνεται κουραστικό. Από την αρχή, ήταν ξεκάθαρη η χημεία μεταξύ των δύο δημιουργών και είναι κρίμα που η συνεργασία τους σταμάτησε στο τεύχος #290 (με απόφαση της Marvel, ongoing artist ανέλαβε ο Paul Neary) λίγο πρίν ξεκινήσει το μεγάλο story arc που θα κατέληγε στο επικό τεύχος #300.

(Γαβριήλ Τομπαλίδης)

65. PUNISHER: CIRCLE OF BLOOD
Writers: Steven Grant, Jo Duffy
Artists: Mike Zeck, Mike Vosburg

“Frank Castle died with his family. I’m the Punisher.”

Ή αλλιώς, αήττητος είναι εκείνος που δεν του έχει μείνει τίποτε άλλο να χάσει.

Υπάρχουν αρκετές καλές ιστορίες που μπορεί να διαβάσει κανείς με πρωταγωνιστή τον Punisher, καμία, όμως, δεν μπορεί να σταθεί απέναντι από αυτή την εξαιρετική μίνι σειρά 5 τευχών. Και υπάρχουν πολλοί λόγοι γι αυτό. Το σενάριο του Steven Grant είναι η περίτρανη απόδειξη ότι ακόμη και υπό τους “ευνουχιστικούς” περιορισμούς του Comics Code, ένας ευέλικτος συγγραφέας μπορεί να παραδώσει ένα σενάριο που να αποπνέει ρεαλισμό, ουσία και αληθοφάνεια, τόσο σε επίπεδο διαλόγων και characterization (εξαιρετικού characterization!), όσο και δράσης.

Τις προαναφερθείσες ευστοχίες στο σενάριο του Grant, έρχεται να υπερτονίσει το εξαίσιο σχέδιο του Mike Zeck, ενός καλλιτέχνη που άφησε έντονη τη σφραγίδα του στα 80s, χάρη στην ευλογία που ανέκαθεν χαρακτήριζε το σχέδιό του: τη λεπτή ακροβασία ανάμεσα στις επιταγές καθαρότητας ενός υπερηρωικού comic και τον δυναμισμό που κλείνει το μάτι σε περισσότερο ενήλικα μοτίβα.

Τί κρίμα που το φινάλε αυτής της σειράς έπρεπε να πέσει θύμα της κακής κρίσης των editors! (Περισσότερα στο link που ακολουθεί.) Ακόμη κι έτσι, όμως, αποτελεί ευτύχημα το γεγονός ότι όλοι θυμούνται αυτή τη δουλειά για το εξαιρετικό ξεκίνημα και τη συναρπαστική συνέχειά της, και όχι για το κάκιστο φινάλε της.

(Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου)

Διαβάστε περισσότερα για το PUNISHER: CIRCLE OF BLOOD

64. MAGE: THE HERO DISCOVERED
Writer/Artist: Matt Wagner
Comico

Το πρώτο μέρος του επικού – τόσο από άποψη διαστάσεων, όσο και ύφους – opus του Matt Wagner. Η ιστορία εστιάζει στον, κάπως περιθωριακό, Kevin Matchstick, ο οποίος, από στρυφνός barman, θα βρεθεί να ακολουθεί τον παράξενο μάγο Mirth (κάτι μεταξύ Elvis και John Lennon), σε μια απίστευτη περιπέτεια.

Στην πορεία, ο Matchstick μαθαίνει ότι είναι η νέα ενσάρκωση του Βασιλιά Αρθούρου, ένα παλιό μπαστούνι του baseball εμποτίζεται με την ουσία του Excalibur και ο Mirth, φυσικά, δεν είναι άλλος από τον Merlin. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από έναν αθέατο υπερφυσικό κόσμο, όπου μυθολογίες, ηρωικά αρχέτυπα και ανθρώπινη φύση, έρχονται σε εκρηκτική σύγκρουση.

Ο Matchstick πρέπει να κατατροπώσει το Umbra Sprite και τους πέντε γιους του, τα Grackelflint, καθώς αυτά στέλνουν εναντίον του κάθε λογής φρικιαστικό πλάσμα, από Redcaps μέχρι Ogres και μια Lhiannan Sidhe. Στο ταξίδι του, συνοδεύεται από την Edsel, η οποία, στην ουσία, είναι κάτι ανάλογο του squire, και τον Sean, ένα φάντασμα που αγνοούσε ότι είναι νεκρό για δεκαετίες.

(Ανδρέας Μιχαηλίδης)

63. YUMMY FUR
Writer/Artist: Chester Brown
Vortex Comics

Αρκετό καιρό πριν τα graphic novels του Chester Brown ξεκινήσουν να πιάνουν χώρο στις βιβλιοθήκες, οι ίδιες ιστορίες φιλοξενήθηκαν σε συνέχειες, στις μικρές σελίδες της προσωπικής ανθολογίας του Καναδού καλλιτέχνη, με τίτλο YUMMY FUR. Στη διάρκεια της σειράς αυτής, ταξιδέψαμε για πρώτη φορά στον σουρεαλιστικό κόσμο του ED THE HAPPY CLOWN, ενώ σε επόμενα τεύχη (στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν το YUMMY FUR εκδιδόταν από τη Drawn & Quarterly) είδαμε και τα αριστουργηματικά THE PLAYBOY και I NEVER LIKED YOU.

Η… main attraction της σειράς, πάντως (και ένας από τους βασικότερους λόγους που το YUMMY FUR βρίσκεται σε αυτή τη λίστα), είναι το ED THE HAPPY CLOWN. Άφθονος σουρεαλισμός, ιδιαίτερο και σκατολογικό χιούμορ και τραβηγμένη από τα μαλλιά βία, κυριαρχούν μέσα σε μια ιστορία που είναι εξαιρετικά αλλοπρόσαλλη για να σε ενοχλήσει.

Εκτός αυτού, όμως, το YUMMY FUR διέθετε και πολλά ακόμη features, που το έκαναν ένα από τα σημαντικότερα indie comics των 80s. Οι πρώτες αυτοβιογραφικές απόπειρες του Brown, οι ημι-βλάσφημες διασκευές γνωστών gospels και άλλα αριστουργήματα, είναι έργα που, σε έναν τέλειο κόσμο, θα είχαν λάβει τεράστια αναγνώριση. Από την άλλη, όμως, αν ο κόσμος ήταν τέλειος, το “δηλητήριο” της σειράς θα πήγαινε χαμένο…

(Θωμάς Παπαδημητρόπουλος)

Διαβάστε περισσότερα για το ED THE HAPPY CLOWN

62. CAPTAIN AMERICA #247-255
Writer: Roger Stern
Artist: John Byrne
Marvel Comics

Η δεκαετία του ’70 ήταν ιδιαιτέρως δημιουργική για το CAPTAIN AMERICA, καθώς σημαδεύτηκε από το μνημειώδες πέρασμα του Steve Englehart από τον τίτλο, ενώ αργότερα είχε ένα εξόχως ενδιαφέρον (αν και ελαφρώς… παρανοϊκό) run, ο “Βασιλιάς” Jack Kirby.

Αλλά και τα 80s δεν θα έμεναν πίσω, καθώς πριν ακόμα συμπληρωθεί ένα εξάμηνο, ανέλαβαν τις τύχες του Sentinel Of Liberty, δύο σπουδαίοι δημιουργοί: ο πάντα σταθερός και σοβαρός συγγραφέας, Roger Stern και ο ανερχόμενος (αλλά έχοντας ήδη δείξει δείγματα των τεράστιων ικανοτήτων του) σχεδιαστής, John Byrne. Οι δυο τους, όντας πολύ καλοί φίλοι και εκτός του επαγγελματικού χώρου, είχαν μια άριστη συνεργασία, που απογείωσε τον Cap σε τρομερά ύψη. Βασιζόμενοι λιγότερο στα plots και τους περιφερειακούς χαρακτήρες του τίτλου, εστίασαν στον ίδιο τον κεντρικό ήρωα και σε όλα αυτά που τον κάνουν σπουδαίο και “larger than life”, χωρίς ωστόσο να τον κάνουν να μοιάζει απόμακρος ή απρόσιτος.

Πολύ κρίμα που το run διακόπηκε απότομα, καθώς δημιουργικές διαφωνίες με το editorial office, ανάγκασαν τους δύο δημιουργούς να αποχωρήσουν μετά από μόλις 9 τεύχη, αφήνοντας (όπως αποκάλυψαν οι ίδιοι σε μελλοντικές συνεντεύξεις) πολλές ιδέες ανολοκλήρωτες και πολλά σενάρια στο συρτάρι.

(Δημήτρης Σακαρίδης)

61. ROM
Writers: Bill Mantlo
Artists: Sal Buscema, Steve Ditko
Marvel Comics

Ο Rom, γνωστός στο ελληνικό κοινό, από τις δημοσιευμένες ιστορίες του στα ΣΠΑΪΝΤΕΡ-ΜΑΝ των εκδόσεων Καμπανά, χρωστά την ύπαρξη του, ως χαρακτήρας, σε ένα κακοφορμισμένο παιχνίδι της εταιρείας Parker, στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα. Τον Δεκέμβρη του ’79 ξεκινάει την ζωή του στα comics, με δημιουργούς τους Bill Mantlo και Sal Buscema.

Δεσμευμένος να παραμείνει γενετικά δεμένος με μια πανοπλία που του επέτρεψε, μαζί με άλλους Spaceknights, να υπερασπιστεί τον πλανήτη του, τον Galador, ο Rom παραμένει ένας πολεμιστής για να προφυλάξει κι άλλους πλανήτες από την απειλή των Dire Wraiths. Μέσα στη πανοπλία του, όμως, δεν μπορεί να νιώσει τίποτα και στερούμενος την ανθρώπινη φύση του, είναι αναγκασμένος να συνεχίζει την, φαινομενικά, ατέρμονη αποστολή του.

Ο Bill Mantlo αφηγείται το σισύφειο έργο του Rom, με στιβαρό (και ορισμένες φορές πομπώδη, αρμόζοντα σε space opera) τόνο και πάντα με ιδιαίτερη ευαισθησία, που χαρακτηρίζει το έργο του γενικότερα (τόσο στο SPECTACULAR SPIDER-MAN όσο και στο HULK) και που εν τέλει φέρνει το εν λόγω comic σ’ αυτή τη θέση της λίστας. Την “ψυχή” που δίνει ο Mantlo, φροντίζουν να προφυλάξουν, με την απαραίτητη πανοπλία εικόνων, oι Sal Βuscema, Steve Ditko και Bill Sienkiewicz, μεταξύ άλλων.

Δείτε το σαν μια αγαπημένη b-movie από τα 80s, που αντέχει τις αλλεπάλληλες θεάσεις, χωρίς να υποστεί παρα μόνο τις γλυκύτερες των αμυχών στη μνήμη σας.

(Βασίλης Σάκκος)

Διαβάστε περισσότερα για το ROM