TOP 100 OF THE 80s: 7. CONCRETE

Writer/Artist: Paul Chadwick
Dark Horse Comics

Το μακρινό 1986, ένα τέταρτο του αιώνα πλέον μακριά, δημοσιεύθηκε η πρώτη ιστορία CONCRETE στο DARK HORSE PRESENTS #1. Ο Paul Chadwick είχε δημιουργήσει έναν ήρωα που εκ πρώτης όψεως έμοιαζε κοινότυπος, ακολουθώντας, όμως, μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση, αυτή του ρεαλισμού, καθιστώντας το comic ως ένα μοναδικά πανέμορφο και ιδιόμορφο δείγμα του Μέσου.

Πρωταγωνιστής είναι ο φυσικά ο Concrete, ή αν προτιμάτε, ο Ron Lithgow, όπως ήταν γνωστός πριν την απαγωγή του από εξωγήινους. Τον χρησιμοποίησαν ως πειραματόζωο, μεταμοσχεύοντας τον εγκέφαλό του σε ένα τεράστιο σώμα φτιαγμένο από πέτρα, φαινομενικά πανίσχυρο και άτρωτο. Η απόδραση από τους φύλακες του, του στοίχησε μια για πάντα το αρχικό, ανθρώπινο σώμα του, παγιδεύοντας  τον σε κάτι που η ανθρωπότητα ουδέποτε είχε συναντήσει ξανά.

Μη έχοντας που να στραφεί, απευθύνθηκε σε έναν άνθρωπο που εμπιστευόταν, τον γερουσιαστή Douglas, τον εργοδότη του. Βλέπετε, μέχρι τότε ο Ron ήταν υπεύθυνος για την σύνταξη των δημόσιων λόγων του γερουσιαστή και η σχέση τους ήταν κάτι παραπάνω από αυτή του εργοδότη με τον υπάλληλο. Όπως ήταν φυσικό, ακολούθησε μια εκτενής και εις βάθος έρευνα για το νέο σώμα του Ron. Μέχρι που αυτός δεν άντεξε άλλο και θέλησε να επιστρέψει στον έξω κόσμο.

Επειδή, όμως, η ύπαρξη των εξωγήινων δεν ήταν κάτι που η κυβέρνηση θα ήθελε να αποκαλύψει, ο Concrete παρουσιάστηκε στους Αμερικανούς πολίτες ως το προϊόν ενός προγράμματος που είχε ως σκοπό την δημιουργία cyborg, μέσα από έναν καταιγισμό παρουσιάσεων μέσω των ΜΜΕ, καθώς και πάσης φύσεως εμπορικών τρικ, από κουκλάκια μέχρι μπαλόνια. Φυσικά, η στρατηγική αυτή απέδωσε τα προσδοκώμενα και ο Ron μπόρεσε να συνεχίσει την ζωή του, έχοντας μονίμως στο πλευρό του την Dr. Maureen Vonnegut, μια γυναίκα που τον ενδιαφέρον της για τον Ron είναι καθαρά επιστημονικό.

Τι κάνει, λοιπόν, ο Ron τώρα που μπορεί να κυκλοφορεί ανάμεσα στους ανθρώπους ξανά; Αντί να ακολουθήσει τα βήματα του πολέμιου του εγκλήματος, όπως ορίζει η παράδοση των αμερικανικών comics για όσους αποκτούν εξωπραγματικές δυνατότητες, αποφασίζει να συνεχίσει την ζωή του, με μια αλλαγή πλεύσης, σίγουρα λιγότερο μελοδραματική. Από εκεί που είναι ένας σχετικά μαζεμένος και κάπως εσωστρεφής άνθρωπος που καταβάλλει προσπάθειες να ξεπεράσει το διαζύγιο του, αποφασίζει να ακολουθήσει τα βήματα του ειδώλου του, Sir Richard Burton, ζώντας μια περιπετειώδη ζωή γεμάτη εξερευνήσεις και απίθανες προκλήσεις, τις οποίες θα καταγράψει και θα εκδώσει.

Το νέο του σώμα του δίνει αυτή τη νέα προοπτική, αυτό όμως που πρέπει να κάνει πρώτα είναι να προσαρμοστεί σε αυτό και τους περιορισμούς του. Προφανώς, ο κόσμος μας δεν είναι φτιαγμένος για ένα νοήμον ον των διαστάσεων, πόσο μάλλον των κιλών, του ογκώδους πρωταγωνιστή μας. Οι καρέκλες δεν τον αντέχουν, τα σπίτια δεν τον χωράνε και απλές, καθημερινές συνήθειες είναι πλέον εργασίες που απαιτούν λεπτοδουλειά. Η πρόσληψη του Larry Munroe ως βοηθού του ήταν η μόνη λύση, σε έναν κόσμο που έχει γίνει πλέον σαφέστατα πιο περίπλοκος.

Και το σεξ; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος με σώμα από βράχο που έχει στερηθεί τα αναπαραγωγικά του όργανα να το απολαύσει; Πολύ απλά, δεν μπορεί. Ακόμα πιο βασανιστικό το γεγονός αυτό, όταν η παρουσία της θελκτικής και απόμακρης  Dr.Vonnegut δυσκολεύει την μετάβαση σε μια ασεξουαλική πλέον ζωή. Η μόνη διέξοδος εκτόνωσης είναι οι πίνακες ερωτικής τέχνης, αισθησιακά αλλά και καλαίσθητα έργα που θυμίζουν στον Ron αυτό που έχασε, την απλησίαστη πια οικειότητα με μια γυναίκα.

Ο χάρτινος κόσμος που έπλασε ο Paul Chadwick έχει μια έντονη αγάπη για τον ρεαλισμό, στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα θέματα του, που μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμα και κυνική… Οι ιστορίες δεν είναι εξίσου μεγαλοπρεπείς όσο αυτές ενός superhero comic, αλλά έχουν έναν πιο προσγειωμένο τόνο, δίχως να είναι ταπεινές slice-of-life, από αυτές που προσεγγίζουν καθημερινές καταστάσεις και προβλήματα. Ο τρόπος με τον οποίον οι ιστορίες αυτές ξεδιπλώνονται έρχεται πολλές φορές αντίθετος με τις επιθυμίες των χαρακτήρων και οι καταλήξεις τους δεν είναι επικές, αφήνοντας ένα γλυκόπικρο συναίσθημα μετά την ανάγνωση τους.

Ο Ron είναι ανήσυχο πνεύμα και ο Chadwick θέλει τους αναγνώστες να ζήσουν μαζί του τις δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλει τον εαυτό του, ακόμα όταν και αυτές είναι τόσο φιλόδοξες όσο μια ανάβαση στο Έβερεστ. Αυτό το επιτυγχάνει άψογα με το πολύ προσεγμένο σχέδιο του, πλάθοντας το σύμπαν του στα πρότυπα του δικού μας. Σε αυτό, ένα τόσο εξωπραγματικό πλάσμα όπως ο Concrete, φαίνεται μικρό και ασήμαντο μπροστά την ισχύ και το μεγαλείο της φύσης, όπως και κάθε άλλος άνθρωπος εξάλλου.

Οι χαρακτήρες είναι απλοί και ανθρώπινοι, με τον Concrete να καταλαμβάνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του δημιουργού και τη Maureen και τον Larry να είναι σε δεύτερο πλάνο και ίσως να μην αναλύονται επαρκώς. O Ron είναι ο ιδανικός πρωταγωνιστής, ένας αξιαγάπητος everyman, εύκολος να ταυτιστεί ένας αναγνώστης μαζί του. Παράλληλα, προσπαθεί να κρύψει την τραγωδία που βιώνει, έχοντας μια ανανεωμένη θέληση για ζωή. Εκεί είναι που κρύβεται η μαγεία του αυτού του comic και συνοψίζεται στις παρακάτω λέξεις που βγαίνουν από το στόμα του Ron, σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του:

«There will always be barriers between me and what normal people can do. But every adult must eventually face the limitations of his life. We don’t get to do and have everything. We play the cards we’re dealt.»

Με μια πρόχειρη ανάγνωση, αυτή η στάση ζωής μπορεί να φανεί ως κυνικά μοιρολατρική, αναλόγως το πώς βλέπει κανείς την ζωή και τις διαδικασίες της. Προσωπικά, πιστεύω ότι ένας τέτοιος χαρακτηρισμός είναι άδικος. Ο Chadwick, δια μέσω του Concrete, δηλώνει ότι ο καθένας οφείλει να χειριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα όσα έχει στη ζωή του, εφόσον πρώτα προσγειωθεί στην πραγματικότητα, αναγνωρίζοντας ποια είναι αυτά, μέχρι πού μπορεί να φτάσει και τι είναι ικανός να καταφέρει, εφόσον τα αξιοποιήσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Όμως, επειδή η ζωή είναι ένα παιχνίδι τύχης, τα πάντα μπορεί να ανατραπούν ξαφνικά. Μια άποψη απομακρυσμένη από γενικότητες του τύπου ¨όλα θα πάνε καλά¨ ή ¨τα πάντα είναι δυνατά¨ που δεν αποκλείει σε καμιά περίπτωση τις προοπτικές, αλλά δε ζει σε έναν φανταστικό κόσμο απείρων επιλογών που μπορούν να καταλήξουν σε ευτυχές αποτέλεσμα, με την δυσαρέσκεια σίγουρη για όσα όνειρα δεν πραγματοποιηθούν.

Το ίδιο το δημιούργημα του Chadwick, και ο τρόπος που τον έπλασε, δίνει βάρος στα λεγόμενα αυτά. Αυτά που βιώνει σίγουρα δεν έχουν εφαρμογή στον δικό μας κανονικό κόσμο, είναι, όμως, αρκετά για να θέσουν σε κίνηση τον τρένο των σκέψεων. Ο Ron θα μπορούσε να είναι ένας χαρακτήρας βουτηγμένος στη θλίψη για την καινούρια αυτή κατάσταση του, γεμάτος οργή για τα όσα έχασε, με την κοινωνία ολόκληρη να είναι ο στόχος των βίαιων εκρήξεων του. Αντιθέτως, δέχθηκε την κατάσταση του κι επαναπροσδιόρισε τον εαυτό του, λαμβάνοντας την απόφαση να συνεχίσει την ζωή του, όπως του το επιτρέπουν οι νέες συνθήκες.

Προσαρμογή και εξέλιξη.

Τόσο απλό και ανθρώπινο.

(Γιώργος Χατζηκωστής)