SNAPSHOT REVIEWS 19-1-2012

Γενικά στα SNAPSHOT REVIEWS μιλάμε για πρόσφατα comics. Μάλιστα, συνήθως (τουλάχιστον εγώ προσωπικά) προσπαθώ να είναι όσο διαφορετικά γίνεται μεταξύ τους (είπαμε: “Celebrating Comic Book Diversity”) Τα comics που επέλεξα αυτή τη φορά δεν είναι όλα και τόσο πρόσφατα, αλλά νομίζω πως έστω και με μικρή καθυστέρηση αξίζουν μιας αναφοράς.

ΖΕΡΑΡ
Writer/Artist: Γιώργος Τσούκης
Εκδόσεις Γιώργος Τσούκης

Δεν ήξερα τι έπρεπε να περιμένω μετά από τους ΙΠΤΑΜΕΝΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ από τον Γιώργο Τσούκη. Οι ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ είναι, στο μυαλό μου, ένα έργο τόσο τολμηρό και πρωτοπωριακό που μου ήταν αδύνατο να φανταστώ πού θα προχωρούσε από εκεί. Και ομολογώ πως η κυκλοφορία του ΖΕΡΑΡ ήταν από κάθε άποψη μια έκπληξη.

Ο μικρός Ζεράρ το σκάει από το άσυλο που νοσηλεύεται, όταν αυτό πιάσει φωτιά και βρίσκει καταφύγιο (ίσως και αγάπη; Ή μήπως ζητάει πολλά; ) στην πόλη. Η ιστορία του Ζεράρ έχει τη μορφή ενός comic strip, αλλά έχω την αίσθηση πως αυτό είναι απλά το format που ο δημιουργός διαλέγει για να πει την ιστορία. Ο Ζεράρ φέρνει σε πολλά σημεία στο μυαλό τον αποκηρυγμένο (από τον δημιουργό του) ΜΙΚΡΟ ΚΘΟΥΛΟΥ. Δυναμικό σχέδιο με ιδιαίτερο νεύρο, ένας ήρωας που δεν έχει πολλές συμπάθειες (πέρα από αυτή του αναγνώστη), πικρό χιούμορ εξαιρετικός ρυθμός.

O ΖΕΡΑΡ δεν ήταν αυτό που περίμενα αλλά ήταν σίγουρα μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Ελπίζω συντομα σε συνέχεια.

DARK HORSE PRESENTS #6
Writers: Various
Artists:Various
Dark Horse

Παρά την προσμονή μου για το DARK HORSE PRESENTS και τις ελπίδες για το τι θα μπορούσε να είναι το revamp της διάσημης ανθολογίας, ομολογώ πως γεύτηκα πολύ έντονη απογοήτευση, διαβάζοντας τα πρώτα τεύχη (δείτε τι έγραψε ο Δημήτρης Σακαρίδης).

Τα πράγματα, όμως, τώρα που έχουμε φτάσει στο 6ο τεύχος, δείχνουν να είναι αρκετά καλύτερα, ενώ το μέλλον μοιάζει πολύ πιο αισιόδοξο. Τα comics του Chaykin και του Davis, βέβαια, εξακολουθώ να τα θεωρώ “για τρελούς” και αποτελούν σελίδες που απλά προσπερνάω. Το artwork στο FINDER της Carla Speed McNeil μου αρέσει, αλλά το σενάριο δυσκολεύομαι να το παρακολουθήσω…

Προς τι, λοιπόν, η αισιοδοξία; Έχουμε ένα short story του Fabio Moon (που, μεταξύ μας, δεν έλεγε και πολλά πράγματα, αλλά μου φάνηκε όμορφο), φρέσκια (και λαχταριστή) ιστορία BEASTS OF BURDEN από Evan Dorkin και Jill Thompson, αλλά και τη συνέχεια του science-fiction-murder-mystery των Peter Hogan και Steve Parkhouse, το οποίο και είναι η αγαπημένη μου ιστορία που εκτυλίσσεται αυτόν τον καιρό. Αν βάλουμε και το (πάντα γλυκό) SKELETON KEY του Andi Watson και τις υπόλοιπες αξιοπρεπείς ιστορίες της ανθολογίας (όπως το CRIMINAL MACABRE του Steve Niles), αλλά και τα καλά που μας περιμένουν στα επόμενα τεύχη (η επιστροφή των χαρακτήρων του DORK και ο ερχομός των Mike Mignola, Paul Pope, Μιχάλη Διαλυνά), μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία…

MOME 22
Writers: Various
Artists:Various
Fantagraphics Books

Ολοκληρώθηκε με το 22ο τεύχος του το MOME. Πίσω του αφήνει ενα δυσαναπλήρωτο κενό σε ό,τι εχει να κάνει με τα avant garde comics (ευτυχώς που επιστρέφει και το KRAMER’S ERGOT, εδώ που τα λέμε). Το εντυπωσιακό είναι ότι το τελευταίο (και ενισχυμένο τεύχος του MOME) είναι ένα από τα καλύτερα τεύχη που είχαμε εδώ και καιρό με ενδιαφέρουσες δουλειές από νέους (Chuck Forsman, Laura Park, Malachi Ward), αλλά και νέες δουλειές από established καλλιτέχνες (Eleanor Davis, Tiim Hensley, Anders Nilsen), με αναπάντεχα guest appearances (Jordan Crane) αλλά και με τους συνήθεις υπόπτους (Kurt Wolfgang, Paul Hornschemeier, Dash Shaw), με φιλόδοξα τολμηρά comics (Jesse Moynihan, Joseph Lamberr), αλλά και με συνέχειες ιστοριών που τελικά δε θα ολοκληρωθούν στις σελίδες του MOME.

Το MOME είχε τα πάνω και τα κάτω του, τις καλές και τις κακές στιγμές του. Το 22ο και τελευταίο volume είναι μια από τις καλές και μας αφήνει μια γλυκιά γεύση για το τέλος. Μπορεί να έκλεισε τον κύκλο του και να υπήρχαν στιγμές που δεν κέρδιζε το ενδιαφέρον μου αλλά χαίρομαι που ήμουν “along for the ride”.

THE GREAT NORTHERN BROTHERHOOD OF CANADIAN CARTOONISTS
Writer/Artist:Seth
Drawn & Quarterly

Κοιτώ και ξανακοιτώ τη λίστα του Δημήτρη Σακαρίδη με τα καλύτερα του για το 2011 (εδώ και εδώ) και σκέφτομαι πώς διαφοροποιείται η προσωπική μου λίστα. Σίγουρα στη δική μου εικοσάδα χωρά το SERGIO ARAGONES FUNNIES και σίγουρα τα HABIBI και SNARKED βρίσκονται ψηλά σε αυτή, αλλά η ερώτηση είναι η θέση που θα κέρδιζε το THE GREAT NORTHERN BROTHERHOOD OF CANADIAN CARTOONISTS (GNBCC).

Σε αυτό το comic που έκανε ο Seth, στον “ελεύθερο χρόνο” του ο δημιουργός περιηγείται σε ένα φανταστικό κτίριο που αποτελεί έναν τόπο συνάντησης και ένα ζωντανό μηνμείο για τους δημιουργούς comics του Καναδά. Μπλέκοντας την φαντασία με την πραγματικότητα, ο Seth κάνει μια ανασκόπηση σε κάποιους πραγματικούς, αλλά και (αν δεν κάνω λάθος) σε αρκετούς φανταστικούς δημιουργούς της Ιστορίας του Καναδά και μιλά για το έργο τους.

Στην πρώτη ανάγνωση, ένιωσα κάποιες φορές να κουράζομαι από το μονόλογο και να σκέφτομαι πως ίσως αυτή είναι η πιο αδύναμη δουλειά των τελευταίων χρόνων (μη γελιέστε, μιλάμε για τον Seth… όποια κι αν είναι η πιο αδύναμη δουλειά του, είναι σίγουρα τουλάχιστον εξαιρετική). Από την άλλη, όμως, από τη στιγμή που το άφησα, έχω τόσες φορές προβληματιστεί για τις ιστορίες του Kao-Kuk του Εσκιμώου-Αστροναύτη, τις αναζητήσεις του Sol Gertzman στο Canada-Jack ή την τόλμη του The Great Machine, που πραγματικά εντυπωσιάζομαι όταν σκέφτομαι ότι δεν μιλάμε για κάποιο comic που έχω πραγματικά διαβάσει. Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον έχουν και οι αναλύσεις του σε πραγματικά comics όπως στη δουλειά του Doug Wright. Όσο και να με δυσκόλεψε στην αρχή το GNBCC, με κέρδισε σε βάθος χρόνου. Έχει τρομερό ενδιαφέρον να βλέπεις το Seth να μιλάει για comics, πραγματικά ή φανταστικά.

Όπως είπε και κάποιος σοφός: “This is an imaginary story… Aren’t they all?”