INTERVIEW CORNER #81: Paul Hornschemeier

Το πιθανότερο είναι πως, όταν ήσασταν μικροί, η μάνα σας, σας κυνηγούσε με ένα σκουπόξυλο, φωνάζοντάς σας να διαβάσετε για να γίνετε επιστήμονες και να παρατήσετε αυτά τα… μικιμάου που σας τρώνε όλη την ώρα. Λογικά, κάποιοι από εσάς επιλέξατε το ένα από αυτά, είτε το σοβαρό διάβασμα και την επιστημονική καριέρα, ή τη διασκέδαση με χάρτινους ήρωες. Κάποιοι άλλοι, ίσως αποφασίσατε, σε κάποιο σημείο, να μοιράσετε τον αναγνωστικό χρόνο σας ανάμεσα στην επιστήμη και τη διασκέδαση.

Κάποιοι άλλοι, ακόμη λιγότεροι από τους παραπάνω, αποφασίσατε να κάνετε και τα δύο, αλλά σε επαγγελματικό επίπεδο. Επιστήμη και comics, comics και επιστήμη. Ανάμεσα στις δικές σας τάξεις, βρίσκεται και ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, ο Paul Hornschemeier. Ο Αμερικανός δημιουργός έχει στο βιογραφικό του εκτενείς σπουδές πάνω στη φιλοσοφία και την ψυχολογία, ο δρόμος, όμως, που επέλεξε ήταν αυτός της 9ης Τέχνης. Αφορμή αποτέλεσε το GHOST WORLD του Daniel Clowes, το οποίο τον ώθησε να δημιουργήσει τα δικά του ανεξάρτητα comics.

Όλα αυτά συνέβησαν περισσότερο από μια δεκαετία πριν και ο νεαρός που εξέδιδε μόνος του τα ασπρόμαυρα comics του, αποτελεί πλέον έναν καταξιωμένο indie δημιουργό, με κάποια ιδιαίτερα ενδιαφέροντα έργα στη βιβλιογραφία του. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν το MOTHER, COME HOME, ένα βαθύτατα θλιμμένο comic που επικεντρώνει στην απώλεια που νιώθουν πατέρας και γιος μετά το θάνατο της μητέρας. Οι γνώσεις του Hornschemeier πάνω στην ψυχολογία κάνουν έντονη εδώ την εμφάνισή τους, συνδυασμένες με έναν τρόπο αφήγησης που χαρακτηρίζει πλέον τον δημιουργό.

Ήδη με αρκετές συλλογές (όπως οι ΤΗΕ COLLECTED SEQUENTIAL και LET US BE PERFECTLY CLEAR) κι ένα επιτυχημένο graphic novel στο βιογραφικό του, ο Hornschemeier συνέχισε να αποτελεί μια διαφορετική “φωνή” στο χώρο, με comics όπως το… μοναχικό RETURN OF THE ELEPHANT και το ιδιαίτερο THE THREE PARADOXES. Ακόμη κι αν βρίσκεστε ανάμεσα σε αυτούς που θεωρούν το τελευταίο εγωκεντρικό και φλύαρο, δε μπορείτε παρά να παραδεχτείτε πως πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο και ενδιαφέρον έργο, που αξιοποιεί, σε μεγάλο βαθμό, τις γνώσεις του Hornschemeier στη φιλοσοφία, αλλά και στις μεθόδους του storytelling.

Όσο διαφορετικό ήταν το THE THREE PARADOXES από τις προηγούμενες δουλειές του, έτσι και αυτό που ακολούθησε ήταν διαφορετικό από το THE THREE PARADOXES. Το LIFE WITH MR. DANGEROUS, το οποίο δημοσιεύθηκε αρχικά σε συνέχειες στην ανθολογία ΜΟΜΕ, κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες, δίνοντας ένα νέο τόνο στο σύνολο της δουλειάς του δημιουργού, χωρίς, ωστόσο, να αποκλίνει από το πλαίσιο που τον έκανε αγαπητό, σε μια μεγάλη μερίδα των αναγνωστών.

Ταυτόχρονα με όλα τα παραπάνω, ο Hornschemeier είδε ακυκλοφόρητες δουλειές του να εκδίδονται συγκεντρωμένες, αλλά και mainstream εκδοτικές να τον ζητούν ακόμη και σε projects με υπερηρωικό χαρακτήρα (έχει, μεταξύ άλλων, εργαστεί ως colorist στο OMEGA THE UNKNOWN της Marvel), ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που έχει γράψει για ταινίες ή τηλεοπτικές εκπομπές. Ανάμεσα στα σχέδιά του, τέλος, βρίσκεται και το animation, καθώς και μια πολύ ενδιαφέρουσα υποτροφία που δέχθηκε, όπως θα δείτε και στη συνέντευξη που ακολουθεί:

Έως ποιο βαθμό θεωρείς ότι έχεις εκμεταλλευτεί τις γνώσεις σου περί φιλοσοφίας και ψυχολογίας στα comics σου;

Στο THE THREE PARADOXES υπάρχουν Προσωκρατικοί φιλόσοφοι (καθώς κι ένας νεαρός Σωκράτης) και στο MOTHER, COME HOME ο πατέρας είναι καθηγητής φιλοσοφίας. Άρα, αυτά αποτελούν σαφή παραδείγματα των σπουδών μου που κάνουν την εμφάνιση τους στα έργα μου. Ωστόσο, σε κάποιο βαθμό, τα αντιμετωπίζω ως συμπτώματα μίας μεγαλύτερης ασθένειας. Πάντα έχω στο νου μου αυτά τα ζητήματα ταυτότητας, μνήμης, επιλογής, και ελέγχου (ή της ψευδαίσθησης της επιλογής), μιας κι αυτά επηρεάζουν την προσωπική πρόοδο. Οι φιλοσοφικές συνεπαγωγές του εσωτερικού έναντι του εξωτερικού κόσμου αποτελούν ένα ζήτημα στο οποίο πάντα επιστρέφω, αν και πάντα με κάπως διαφορετικές μορφές και διαφορετικό τρόπο παρουσίασης.

Ποιοι ήταν οι λόγοι που σε ώθησαν στο να χρησιμοποιήσεις το Mέσο των comics για να διηγηθείς τις ιστορίες σου;

Το μυαλό μου σκέφτεται με ένα συνδυασμό ιστορίας-comics-ταινιών. Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το εξηγήσω με καλύτερο τρόπο. Τα comics είναι ένας τρόπος (κι επί του παρόντος, ο μοναδικός τρόπος) με τον οποίο μπορώ να μεταφράσω όλον αυτόν τον χαμό που έχω στο κεφάλι μου ή, για να το θέσω αλλιώς, τα comics αποτελούν το τωρινό σύστημα χαρτογράφησης που χρησιμοποιώ. Ωστόσο, γράφω ολοένα και περισσότερα σενάρια ταινιών και εργάζομαι στον τηλεοπτικό και κινηματογραφικό τομέα, πράγμα που πάντα ήθελα να κάνω. Γράφω μυθιστορήματα πρόζας και δουλεύω πάνω σε βιβλία που περιέχουν κυρίως μόνο σχέδιο κι όχι comics. Οπότε, τα comics δεν είναι η μόνη γλώσσα που με ενδιαφέρει να μιλάω. Κάποια πράγματα μεταφράζονται καλύτερα σε μία και μόνο γλώσσα, ενώ άλλα πράγματα μεταφράζονται καλύτερα σε μία άλλη.

Πιστεύεις ότι στα έργα σου υπάρχει μία κοινή θεματολογία; Αν ναι, πώς θα την περιέγραφες;

Όπως είπα και πριν, πιστεύω ότι τα ζητήματα ταυτότητας, μνήμης, και ζητήματα εσωτερικού έναντι του εξωτερικού κόσμου είναι όλα θέματα που επανέρχονται, αν και σίγουρα δεν πρόκειται για κάτι που το κάνω επίτηδες. Δεν είναι κάτι που επιδιώκω να κάνω. Τα θέματα αυτά συχνά διαδραματίζονται στο πλαίσιο της αμερικανικής οικογένειας… η οποία, με τη σειρά της, αποτελεί ένα άλλο θέμα με το οποίο δεν ασχολήθηκα εντελώς συνειδητά, αλλά είναι κάτι που απλά αναπτύχθηκε με φυσικό τρόπο καθώς δούλευα.

Στις παλιότερες δουλειές σου (όπως αυτές που συγκεντρώθηκαν στο LET US BE PERFECTLY CLEAR) έχεις δείξει την επιθυμία σου για περισσότερο πειραματισμό με τα comics ως μέσο παρουσίασης ιστοριών μικρού μήκους. Πιστεύεις ότι αυτού του είδους ο πειραματισμός θα πρέπει να περιοριστεί στις ιστορίες μεγαλύτερου μήκους, όπως αυτές που ακολούθησαν μετά;

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος κανόνας σχετικά με το πόσο πολύ ή πόσο λίγο μπορείς ή δεν μπορείς να πειραματιστείς στις μεγαλύτερες ιστορίες. Πιστεύω όμως ότι είναι δύσκολο να διατηρήσεις έναν τέτοιο πειραματισμό σε μεγαλύτερες αφηγήσεις, επειδή σε αυτή την περίπτωση κάπου δίνεις την εντύπωση ότι πειραματίζεσαι μόνο και μόνο για να πειραματιστείς. Κάπου δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για κόλπο. Κάθε πειραματισμός – όπως και κάθε άλλη επιλογή σ’ αυτή την περίπτωση – σε μία μεγαλύτερη αφήγηση πρέπει να εξυπηρετεί την ιστορία. Αν δεν έχει κάποιο όφελος για την ιστορία, τότε δεν έχει καμία δουλειά να υφίσταται.

Αναλογιζόμενος το τραγικό ύφος του MOTHER, COME HOME, θα ήθελα να σε ρωτήσω: Πόσο προσωπικό ήταν αυτό το έργο; Πιστεύεις ότι ήταν το πιο προσωπικό σου έργο;

Όχι, δε θα έλεγα ότι είναι το πιο προσωπικό μου έργο, αλλά από την άλλη, δεν θα έλεγα επίσης ότι υπάρχει κάποιο από τα βιβλία μου που θεωρώ ως το πιο προσωπικό μου έργο. Το πιο προσωπικό μου έργο είναι εκείνο στο οποίο δουλεύω την εκάστοτε στιγμή, εννοώντας ότι, όταν δημιουργώ ένα βιβλίο, βρίσκομαι σε έναν συγκεκριμένο συναισθηματικό χώρο και σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο στη ζωή μου, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι θα βρίσκομαι στον ίδιο χώρο μερικά χρόνια αργότερα. Άρα, παρ’ ότι πιστεύω ότι το MOTHER, COME HOME ήταν μία πολύ προσωπική δουλειά μου εκείνη την περίοδο (αν και η ιστορία είναι φανταστική), δεν είμαι το ίδιο πρόσωπο που ήμουν όταν το έγραφα. Σκέψου ότι το έγραψα όταν ήμουν 24 και τώρα είμαι 34. Βρίσκομαι σε διαφορετικό σημείο, οπότε αυτό που μπορεί να θεωρηθεί προσωπικό για εκείνο το διαφορετικό άτομο διαφέρει από μόνο του.

Στο THE THREE PARADOXES σε βλέπουμε να “πρωταγωνιστείς” σε ένα σημείο στο οποίο συνενώνονται δύο ιστορίες, με τη μία να εκτυλίσσεται στην “πραγματικότητα” και την άλλη να είναι φανταστική. Με ποιο τρόπο πιστεύεις ότι αυτή η αφήγηση συμβάλλει στην ιστορία;

Στην πραγματικότητα, δεν ήταν παρά μία απόπειρα να κάνω τον διαχωρισμό μεταξύ του εσωτερικού έναντι του εξωτερικού κόσμου για τον οποίο έκανα λόγο πριν. Πιστεύω ότι έπαιξα ακόμη περισσότερο με αυτό στο LIFE WITH MR. DANGEROUS. Τώρα, ως προς τον τρόπο με το οποίο αυτό συμβάλλει στην ιστορία: Θεωρώ ότι επιτρέπει στον αναγνώστη να έχει ένα καλύτερο χάρτη σχετικά με το τι τρέχει με τους χαρακτήρες (φυσικά, στην περίπτωση του THE THREE PARADOXES ο συγγραφέας ΕΙΝΑΙ ο χαρακτήρας). Η απλή παρουσίαση των εξωτερικών εμπειριών του κάθε χαρακτήρα αποκόπτει ένα μεγάλο κομμάτι της παρουσίας του στην ιστορία και δεν δείχνει τους περίπλοκους παρωθητικούς παράγοντες που υφίστανται στο εσωτερικό. Είναι που και πού θεμιτό να παραλείπεις αυτές τις πληροφορίες, αλλά στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων αυτό δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει προσωπικά.

Το LIFE WITH MR. DANGEROUS φαίνεται να έχει περισσότερες χαρούμενες στιγμές, συγκριτικά με τις περισσότερες προηγούμενες δουλειές σου. Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι λόγοι πίσω από αυτό;

Αυτό έχει να κάνει με όσα σου είπα πριν: Είμαι σε διαφορετικό σημείο στη ζωή μου. Η ιστορία εκείνη δε θα μου έδινε την αίσθηση ότι είναι προσωπική ή ειλικρινής αν δεν είχα εξερευνήσει το ίδιο συναισθηματικό έδαφος με το MOTHER, COME HOME, αν και πιστεύω ότι το MOTHER, COME HOME κλείνει κάπως ελπιδοφόρα. Στο κάτω-κάτω, ασχέτως με το πόσο αρνητικός ή καταθλιπτικός μπορώ να γίνω αν μείνω μόνος μου για μεγάλες χρονικές περιόδους, είμαι γενικά αισιόδοξος άνθρωπος.

Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα για το FORLORN FUNNIES Vol.1, που έχει καθυστερήσει; Επίσης, για ποιους λόγους έχει καθυστερήσει;

Η σειρά θα αποτελεί συνδυασμό πολλών projects με τα οποία ασχολούμαι στο επόμενο μου graphic novel, το οποίο θα είναι σε μορφή σειράς. Τα projects αυτά κυμαίνονται από εικονογραφημένη πρόζα έως πιο πειραματικές δουλειές. Θα είναι ένα βιβλίο με ραχοκοκαλιά, και θα μοιάζει πιο πολύ με κανονικό βιβλίο παρά με τα παραδοσιακά τυπωμένα comics. Έως κάποιο βαθμό, η μορφή του είναι πιο κοντά στο λογοτεχνικό ημερολόγιο ή πιο κοντά σε αυτό που έκανε η Fantagraphics στην περίπτωση του ΜΟΜΕ, με εξαίρεση το γεγονός ότι πρόκειται για ανθολογία ενός ατόμου. Το όλο πράγμα παραπέμπει σε όσα έκανα στα πιο πρώιμα βιβλία μου: Στην απόλυτη ελευθερία να παίξω με ιστορίες διαφόρου μήκους, χωρίς να ανησυχώ αν οι ιστορίες αυτές μπορούν να συγκροτήσουν ένα ολοκληρωμένο βιβλίο (αν και, φυσικά, πολλές από αυτές τις ιστορίες θα συγκεντρωθούν σε μετέπειτα στάδιο σε διάφορα βιβλία).

Σε ό,τι αφορά την καθυστέρηση του βιβλίου: Ο μόνος αληθινός λόγος είναι η ζωή μου έξω από τα comics. Έχω γράψει το σενάριο για μερικές ταινίες και τώρα δουλεύω στο καλλιτεχνικό κομμάτι μίας τηλεοπτικής σειράς, οπότε υπάρχουν πολλά projects που καταναλώνουν τον χρόνο μου. Πιστεύω ότι η καθυστέρηση ήταν καλή για το βιβλίο, επειδή μου επιτρέπει να έχω κάποιο χώρο μεταξύ της ολοκλήρωσης του LIFE WITH MR. DANGEROUS και της κυκλοφορίας του FORLORN FUNNIES. Μου έδωσε μια πιο ξεκάθαρη ιδέα του τι θα πρέπει να είναι και τι δεν θα πρέπει να είναι μία σειρά. Δε νομίζω ότι είχα αυτή την αντίληψη τον καιρό της προγραμματισμένης αρχικής του κυκλοφορίας.

Σου απονεμήθηκε πρόσφατα η υποτροφία του Φιλοξενούμενου Graphic Novelist εκ μέρους των Thurber House και Columbus Museum of Art. Μπορείς να μας πεις γι’ αυτό;

Θα είμαι Φιλοξενούμενος από τα τέλη Μαρτίου έως τις αρχές Απριλίου. Το Columbus Museum of Art επικοινώνησε μαζί μου, και από τη στιγμή που όλη μου τη ζωή είμαι τεράστιος fan του έργου του Thurber και θεωρώ ότι κάτι τέτοιο είναι που χρειάζεται περισσότερο ο κόσμος των comics, είχα την χαρά να αποδεχτώ την πρόσκληση τους. Συν τοις άλλοις, το Columbus βρίσκεται στο μέρος που ζούσα και που ξεκίνησα τις αυτοεκδόσεις των comics μου κάπου δώδεκα χρόνια πριν. Οπότε, θα μένω στην οικία του Thurber και η κύρια μου ασχολία θα αφορά το FORLORN FUNNIES (επιπλέον, επ’ ευκαιρία της διαμονής μου εκεί, θα κάνω μερικές ομιλίες και μερικά εργαστήρια). Θα είναι πολύ παράξενο που θα δουλεύω πάνω στο νέο μου έργο τόσο κοντά στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησα την εκδοτική μου καριέρα στα comics, αλλά ανυπομονώ να έρθει η ώρα.

Εργάζεσαι πάνω σε κάτι άλλο επί του παρόντος; Τι να αναμένουμε από εσένα στο εγγύς μέλλον;

Δυστυχώς, δε μπορώ να σου πω και πολλά για κάποια από τα πράγματα με τα οποία ασχολούμαι τώρα, αλλά δουλεύω πάνω στο επόμενο μου graphic novel που θα έχει τον τίτλο OBVIOUS AMENITIES και που θα εμφανιστεί σαν σειρά στο FORLORN FUNNIES. Επίσης, δουλεύω πάνω σε κάποια graphic novels, στα οποία το σενάριο είναι δικό μου, αλλά σχεδιάζουν άλλοι. Επιπλέον, δουλεύω πάνω σε διάφορα άλλα κινηματογραφικά projects και ασχολούμαι με το εικαστικό κομμάτι και το animation για μία σειρά του IFC Network, το COMEDY BANG! BANG! που θα προβληθεί αυτό το καλοκαίρι. Υπάρχουν και πολλά άλλα ακόμη στα σκαριά, αλλά, από την άλλη, δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω για την ώρα.

Από το νέο OBVIOUS AMENITIES.

[Μετάφραση: Αλέξανδρος Τσαντίλας]

It’s likely that when you were kids, your mom would hunt you down yielding a broomstick and yelling at you to do your homework so that you’ll become scientists and to put down these… funnybooks eating up all your time. Logically, some of you chose some of these options, meaning that you either chose serious studying and a career in science, or you kept on having fun with heroes on paper. It’s also likely that at some point, some of you chose to divide your reading hours between science and fun material.

Some others, even fewer than the above, may have chosen to do both, but on a professional level. Science and comics, comics and science. This week’s guest, Paul Hornschemeier, is among your ranks. This American creator’s resume holds extensive studies on philosophy and psychology, although the path he chose was the one of the 9th Αrt. The cause for that was Daniel Clowes’s GHOST WORLD, which pushed him to create his own independent comics.

All that happened more than a decade ago, and the young man who self-published his own black and white comics is now an established indie creator featuring some very interesting works in his opus list. His first great hit was MOTHER, COME HOME, a deeply sad comic focusing on the loss felt by a father and his son in the wake of the mother’s passing. Hornschmeier’s knowledge of psychology appears in a very strong way, combined with a storytelling style that now bears the creator’s personal mark.

Insofar, with plenty of collections (such as THE COLLECTED SEQUENTIAL and LET US BE PERFECTLY CLEAR) and a successful graphic novel under his belt, Hornschemeier persisted in being a different “voice” in the field, with comics such as the… lonely RETURN OF THE ELEPHANT and the unique THE THREE PARADOXES. Even if you’re among those who consider this last one to be self-centered and long-winded, you cannot but admit that this is a multi-layered and interesting work that makes full use of both Hornschemeier’s knowledge of philosophy and his storytelling methods.

As different as THE THREE PARADOXES were compared to his previous works, its follow-up was even more differentiated. LIFE WITH MR. DANGEROUS, initially published in episodes in the MOME anthology, was released a few months ago, providing the sum of the creator’s work with a new tone, albeit without deviating from the context that made him a household name for a large part of the readership.

Simultaneously with all the above, Hornschemeier saw the publication of his unreleased works and came upon requests from mainstream publishing houses to participate in superhero-type projects (among others, he has worked as colorist in Marvel’s OMEGA THE UNKNOWN), while he has also written more than a few scripts for movies or TV shows. Finally, animation is also among his other projects, not to mention that he was awarded a very important scholarship, as you’ll see for yourselves in the following interview:

In what extent do you feel that you have put to use your knowledge on philosophy and psychology in your comics?

In THE THREE PARADOXES there are Pre-Socratic philosophers (as well as a young Socrates), and in MOTHER, COME HOME the father is a philosophy professor. So those are explicit examples of my studies appearing in my work. But to some degree, I see those as symptoms of the larger disease: I’m always thinking about these issues of identity, memory, choice and control (or the illusion of choice) as they affect personal progress. The philosophical implications of the internal versus external world is something to which I keep returning, albeit in slightly different forms and formats.

What are the reasons that made you use the comics medium to tell your stories?

My brain thinks in sort of a story-comics-film soup. I’m not sure I can explain it any better than that. Comics are one of the ways (and currently the main way) that I translate that mess inside my head, the current mapping system I’m employing, so to speak. But I’m increasingly writing screenplays and working in television and film, which I’ve always wanted to do. I’m writing prose novels and working on books that are mainly just drawing, not comics. So comics aren’t the only language I’m interested in speaking. Some things translate better into one language, other things translate better into another.

Do you feel that there is a common theme in your works? If so, how would you describe it?

As I said, I think issue of identity, memory, the internal versus external world… all of those are recurring themes, though it’s certainly not intentional. It’s not something I seek out. Those themes often are played out in the framework of the American family… another theme of which I wasn’t entirely conscious, but that just developed organically as I worked.

In your earlier works (like those collected in LET US BE PERFECTLY CLEAR) you have shown the desire to experiment more with the comics format in short stories. Do you believe that such experimenting should be limited in longer stories, like the ones that came after?

I don’t think there’s any rule about how much or how little experimentation you can or can’t do in longer stories. But I do think it’s harder to maintain such experimentation over a longer narrative, because it starts to feel like experimentation for experimentation’s sake. It begins to feel like a gimmick. Any experiment – or any choice at all for that matter – in a longer narrative needs to service the story. If it isn’t doing something for the story, it shouldn’t be there.

Considering the tragic tone of MOTHER, COME HOME, I want to ask you: how personal has this work been? Do you consider it to be your most personal work?

No, I wouldn’t say it’s my most personal work, but then I wouldn’t say any of my books are my most personal work… The most personal work I’m doing is whatever I’m working on right now. By that I mean that I am in a certain emotional space and at a certain point in my life when I’m producing a book, but I’m not necessarily going to be in that space years later. So while I think MOTHER, COME HOME was very personal to me at the time (though the story is fiction), I’m not the same person that I was when I was writing that. I was writing that when I was 24. Now I’m 34. I’m in a different place, so what’s personal to this different person is itself different.

In THE THREE PARADOXES we see you “starring” in an interweaving between two stories, one taking place in “reality” and one in fiction. How do you feel this kind of narration contributed to the story?

This is really just an attempt to make a division between the internal and external world I talked about before. I think I played with this even more in LIFE WITH MR. DANGEROUS. As for what it does for the story: I think it allows the reader a better map of what is going on with the character (of course in the case of THE THREE PARADOXES, the author IS the character). Just showing the character’s external experiences cuts off a massive amount of the character and doesn’t show us the complicated motivations happening internally. Sometimes it’s fine to exclude that information, but isn’t what I’ve been interested in for the most part.

LIFE WITH MR. DANGEROUS seems to have some more uplifting moments, compared to most of your previous works. Are there any particular reasons behind this?

This has something to do with what I was saying before: I’m in a different place in my life. That story wouldn’t have felt personal to me or felt honest if it had explored the same emotional terrain as MOTHER, COME HOME. Though I think even MOTHER, COME HOME ends with some amount of hope. In the end – as negative or depressing as I can be when left alone for long periods of time – I am an optimist.

Can you tell us a few things about the delayed FORLORN FUNNIES Vol. 1? Also, what are the reasons behind the delay?

The series will be a combination of many of the projects I’m working on, from illustrated prose, to more experimental work, to my next serialized graphic novel. It will be a book with a spine, so more of a book than a traditional floppy comic. To some degree it’s more emulating the literary journal format, or what Fantagraphics was doing with MOME… except that here it’s a one-person anthology. Really, this is getting back to what I had in my earliest books: total freedom to play around with stories of different lengths without a concern about whether or not those stories make a full book (though, of course, many of the stories will later be collected in various books).

As for why the book has been delayed: it’s really just because of my life outside of comics. I’ve written a couple films, I’m working on producing art for a TV show now… there are a lot of projects that take up my time. I think the delay has been good for the book, though, because it’s let me get some space between finishing LIFE WITH MR. DANGEROUS and putting out FORLORN FUNNIES. It’s given me a more clear sense of what the series should and shouldn’t be. I don’t think I would have had that perspective back when it originally was supposed to come out.

You recently were the recipient of a Graphic Novelist Residency by Thurber House and the Columbus Museum Of Art. Can you tell us about it?

The Residency is taking place at the end of March through the beginning of April. I was contacted by the Columbus Museum of Art about it, and, having been a huge fan of Thurber’s work my whole life and thinking this was the kind of thing that the comics world needs more of, I was happy to accept their invitation. Also, Columbus is where I lived when I started self-publishing my comics, around twelve years ago. So I’ll be staying in Thurber’s house, and I’ll mainly be working on FORLORN FUNNIES (in addition to giving some talks and workshops while I’m in town). It will be strange to be working on my new work so close to where I started my comics publishing path, but I’m looking forward to it.

Do you work on any other projects right now? What should we expect from you in the near future?

Unfortunately some of the things I’m working on I can’t talk about much… but I’m working on my next graphic novel, OBVIOUS AMENITIES that will appear serialized in FORLORN FUNNIES. I’m also working on a couple graphic novels that I’ve written but other people are drawing. And I’m working on various film projects, as well as providing visual art/animation for a show on the IFC Network, COMEDY BANG! BANG!, that will be coming out this summer. There are lots of other things in the works, but again, that’s all I can say right now.

From OBVIOUS AMENITIES.

[Translated by Alexandros Tsantilas]