INTERVIEW CORNER #83: Walt Simonson

Δεν είμαι σίγουρος πώς ακριβώς έτυχε, αλλά βρισκόμαστε στη δεύτερη από τις τρεις συνεχόμενες συνεντεύξεις που, τους περισσότερους από εμάς τουλάχιστον, μας επιστρέφουν στο παρελθόν. Την προηγούμενη εβδομάδα, διαβάσατε (το καλό που σας θέλω) τη συνέντευξη του Michael Wm. Kaluta και σήμερα θα διαβάσετε (το καλό που σας θέλω, λέμε) αυτή του καλεσμένου αυτής της εβδομάδας, Walt Simonson (για την τρίτη θα πρέπει να κάνετε υπομονή μια ακόμη εβδομάδα).

Η επιστροφή στο παρελθόν, λοιπόν, συνεχίζεται, με τον Walt Simonson. Και τί παρελθόν είναι αυτό! Ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του σε σημαντικότατους τίτλους, με πρωτοκλασάτους ήρωες των comics. Ακόμη κι όταν η περίπτωση δεν ήταν αυτή, όμως, ο Simonson φρόντιζε να τους φέρει στην κατηγορία των πρωτοκλασάτων! Όπως στην περίπτωση του Thor.

Το run του Simonson στο THE MIGHTY THOR (ως writer και artist) έχει αναγνωριστεί ως το καλύτερο, ίσως, στην ιστορία του τίτλου. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την εμφάνιση του παράδοξου εξωγήινου Beta Ray Bill, ούτε με τη μεταμόρφωση του Νορβηγού θεού σε βάτραχο! Οι ιστορίες του Simonson ήταν ανατρεπτικές, ολοκληρωμένες και άκρως ενδιαφέρουσες. To ίδιο συνέβη και σε άλλους τίτλους της Marvel, όπως στα FANTASTIC FOUR και X-FACTOR (σε σενάριο της συζύγου του, Louise Simonson). Στο τελευταίο, μάλιστα, ήταν ο artist που σχεδίασε την τελική μορφή του νεοεισαγόμενου τότε villain, Apocalypse (και όχι ο συνδημιουργός του, όπως λανθασμένα πίστευα τόσο καιρό και εκτέθηκα και στον άνθρωπο…).

Φυσικά, ένας τόσο ταλαντούχος καλλιτέχνης δε θα μπορούσε να μείνει ισοβίως στη μία μόνο όχθη των μεγάλων mainstream εταιρειών. Ο Simonson εργάστηκε και για τη DC, γράφοντας και σχεδιάζοντας mini series, όπως τα ORION και ELRIC: THE MAKING OF A SORCERER και γράφοντας τίτλους όπως το WONDER WOMAN.

Τον καιρό αυτό, πάντως, καμιά από τις δύο μεγάλες εκδοτικές δεν έχει την αποκλειστικότητα και το παρόν του καλλιτέχνη διαγράφεται εξίσου λαμπερό με το παρελθόν. Ο Simonson σχεδιάζει τους AVENGERS του Brian Michael Bendis και διάφορα covers για τη Marvel, ενώ έχει ετοιμάσει κι ένα graphic novel για τη DC, το οποίο ανακοινώθηκε πρόσφατα. Το JUDAS COIN χρησιμοποιεί διάφορους λιγότερο γνωστούς ήρωες του DCU, για να πει μια ιστορία που εκτείνεται σε αυτό, εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Ας αφήσουμε, όμως, τον ίδιο τον καλεσμένο αυτής της εβδομάδας, Walt Simonson, να μας μιλήσει για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του στο χώρο, στην άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί:

Αποτελείς μέρος της βιομηχανίας των comics εδώ και περίπου τέσσερις δεκαετίες. Ποια πιστεύεις ότι είναι η εξέλιξη της, σύμφωνα με την εμπειρία σου;

Όταν πρωτομπήκα επαγγελματικά στο πεδίο αυτό, τα comics στην Αμερική ήταν λίγο-πολύ στην ίδια κατάσταση που ήταν πάντα. Ήταν μηνιαία περιοδικά που τα έβρισκε κανείς στα ράφια των newsstands και σε παντοπωλεία, μαγαζιά διαφόρων ειδών και άλλα καταστήματα. Έχουν αλλάξει τόσα πολλά πράγματα έκτοτε, που είναι δύσκολο να τα απαριθμήσω όλα εδώ. Ωστόσο, μερικές από τις κυριότερες αλλαγές ήταν η ανάπτυξη της αγοράς άμεσης πρόσβασης και των comics stores, καθώς και η έναρξη της πρακτικής των πνευματικών δικαιωμάτων για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Έχουμε επίσης βιώσει μία μετατόπιση του επιχειρηματικού μοντέλου, το οποίο ενώ αρχικά αντιμετώπιζε τα comics σαν μηνιαία φυλλάδια, πλέον τα θεωρεί πιο σοβαρή πνευματική ιδιοκτησία, πράγμα που οδήγησε στις ενότητες ιστοριών με μεγαλύτερη έκταση, επανεκδόσεις σε συλλογές, συνδέσεις με ταινίες, καθώς και πολλές άλλες μορφές ανάπτυξης εντός της βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένης της πιο σφιχτής συνεκτικότητας ως προς την ιστορία των τίτλων, στις περιπτώσεις εταιριών που εξέδιδαν comics κοινού σύμπαντος χαρακτήρων.
Τώρα, η ψηφιακή εποχή ξεκινάει να επηρεάζει τα comics, αλλά το πώς θα καταλήξει όλο αυτό δεν έχει κατανοηθεί ακόμα πλήρως.

Κατά την θητεία σου στο X-FACTOR ήσουν ο συνδημιουργός του Apocalypse, ενός από τους εμβληματικότερους X-villains. Μπορείς να μας πεις πώς δημιουργήθηκε αυτός, καθώς και πως αισθάνεσαι που έπειτα από τόσα χρόνια εξακολουθεί να παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στους X-titles;

Νιώθω πολύ ωραία μεν, αλλά δεν συνδημιούργησα τον Apocalypse. Ωστόσο, μακάρι να το είχα κάνει. Ήταν δημιούργημα της Louise Simonson και του Jackson Guice. Εμφανίστηκε σε κάποια τελικά panels σε ένα από τα τελευταία τεύχη του Jackson για το X-FACTOR, αλλά εγώ είμαι ο πρώτος καλλιτέχνης που τον χρησιμοποίησε εκτενώς σε ιστορίες. Και κάπως ενίσχυσα λιγάκι τα φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά.

Σε ό,τι αφορά στη δημιουργία του Apocalypse, η Weezie ήθελε να δημιουργήσει έναν villain με μακροπρόθεσμους στόχους – που είχε, αν θέλεις, μεγάλα όνειρα για την εξέλιξη των μεταλλαγμένων στο MU. Θα έλεγα ότι αυτό το πέτυχε και με το παραπάνω.

Είμαι εξίσου περήφανος για την επιτυχία του στο Marvel Universe, όπως θα ήμουν αν τον είχα δημιουργήσει εγώ. Είναι διασκεδαστικό να δουλεύεις πάνω σε έναν χαρακτήρα στα πρώιμα στάδια του και μετά να τον βλέπεις να αποκτά έναν μεγαλύτερο ρόλο σε ένα κοινό σύμπαν όπως είναι αυτό του MU.

Υπάρχει κάποια “χρυσή συνταγή” για την δημιουργία χαρακτήρων όπως ο Manhunter;

Φίλε μου, αν υπήρχε, θα έφτιαχνα τέτοιους χαρακτήρες όλη την ώρα! Κατά κύριο λόγο, τους φτιάχνεις στην πορεία των ιστοριών σου και ενίοτε – σπάνια − σου κάθεται λαχείο.

Πότε αποφάσισες πρώτη φορά να γράψεις τις δικές σου ιστορίες; Ήταν δύσκολο στην αρχή;

Τον πρώτο καιρό που έπιασα δουλειά ως σχεδιαστής comics, είχα την τύχη να συνεργαστώ με ορισμένους συγγραφείς που μου επέτρεψαν να χωθώ λιγάκι στο γράψιμο και να τους βοηθάω με τον σχεδιασμό της πλοκής των ιστοριών. Επίσης, έγραφα πού και πού μικρά τμήματα του διαλόγου στα περιθώρια των σελίδων, τα οποία οι συγγραφείς μπορούσαν είτε να τα χρησιμοποιήσουν είτε να τα αγνοήσουν. Πάντως είχε πλάκα. Οι Archie Goodwin, Cary Bates, Marty Pasko, Len Wein, Gerry Conway και Roger McKenzie ήταν όλοι τους συγγραφείς που με δίδαξαν πολλά στις πρώτες μου μέρες.

Θεωρώ ότι αυτό με βοήθησε απίστευτα όταν επιτέλους έκανα τη βουτιά και ξεκίνησα να γράφω ένα comic που σχεδίαζα. Τουλάχιστον ένιωσα ότι είχα κάποια πρότερη εξάσκηση. Ένα από τα πρώτα comics που έγραψα ήταν μία μεταφορά της ταινίας RAIDERS OF THE LOST ARC. Το σενάριο είχε ήδη γραφτεί κι εγώ έπρεπε να κάνω μερικές προσαρμογές εδώ κι εκεί και να κάνω κάποια μερεμέτια, έτσι ώστε να προσπαθήσω να το κάνω να διαβάζεται καλά σαν comic. Ο σχεδιαστής μου ήταν ο John Buscema. Ήταν τόσο καλός στο να οπτικοποιεί την αφήγηση, που έκανε σε μεγάλο βαθμό τη δουλειά μου ευκολότερη από ότι θα ήταν στην αντίθετη περίπτωση.

Επί της ουσίας, είχα την ευκαιρία να μπω στην συγγραφική πλευρά των comics με πολύ ομαλό τρόπο.

Το run σου στο THE MIGHTY THOR θα έλεγαν αρκετοί ότι ήταν το πιο επιδοκιμασμένο πέρασμα καλλιτέχνη στην ιστορία του τίτλου. Ποια είναι αυτά που θυμάσαι περισσότερο (με καλό ή κακό τρόπο) από εκείνη την περίοδο;

Θυμάμαι, κατά κύριο λόγο, ότι πέρναγα εξαιρετικά. Οι editors, οι Mark Gruenwald και Ralph Macchio, ήταν πολύ ανοιχτοί άνθρωποι που με άφηναν να διηγηθώ όλων των ειδών τις ιστορίες. Ήμουν οπαδός τόσο της νορβηγικής μυθολογίας όσο και του MIGHTY THOR της Marvel πολύ πριν μπω επαγγελματικά στην βιομηχανία. Οπότε, η δουλειά σε εκείνον τον τίτλο ήταν σε κάθε περίπτωση στο επίκεντρο των προσωπικών μου ενδιαφερόντων.

Σε γενικές γραμμές, μου δόθηκε η δυνατότητα να διηγηθώ τις ιστορίες που εγώ ήθελα να πω και να αφήσω τις ιστορίες αυτές να αναπτυχθούν με τον καιρό. Είχα πολύ μεγάλη ελευθερία, πράγμα που από δημιουργική άποψη ήταν πολύ συναρπαστικό. Λάτρευα τον χαρακτήρα πολλά χρόνια πριν ως αναγνώστης και θεώρησα ότι ήταν προνόμιο για εμένα το να έχω τέτοιο βαθμό ελευθερίας στο να δημιουργήσω τις δικές μου ιστορίες γύρω από έναν χαρακτήρα που είχα απολαύσει τόσο πολύ.

Υποθέτω ότι ο Thor δεν πολυχάρηκε το πέρασμα σου από το βιβλίο του, αν σκεφτείς ότι εξαιτίας σου έχασε το σφυρί του και μεταμορφώθηκε σε βάτραχο… Γιατί αποφάσισες να τον βάλεις σε τόσα πολλά βάσανα;

Το όλο νόημα των ηρωικών ιστοριών είναι να μετρηθεί η ποιότητα των ηρώων σου. Αν εκείνος ή εκείνη δεν έχει μεγάλα εμπόδια να ξεπεράσει, τότε ποτέ δε θα μάθεις πόσο καλός ή καλή είναι. Επομένως, πρέπει να βάλεις τους ήρωες σου να βιώσουν όλων των ειδών τις δύσκολες καταστάσεις, αν είναι να πετύχουν παρά τις αντιξοότητες. Έτσι μετράς τον χαρακτήρα σου και τον καθιστάς πειστικό για τον αναγνώστη.

Πόσο εύκολο (ή δύσκολο) είναι να δουλεύεις πάνω σε χαρακτήρες και σύμπαντα που έχουν δημιουργηθεί από άλλους, όπως εκείνα του Thor ή του Orion;

Μεγάλωσα διαβάζοντας comics που αποτελούσαν τμήμα κοινών συμπάντων. Η όλη ιδέα του να εργάζεσαι με χαρακτήρες που ήταν δημιουργήματα άλλων ήταν πολύ κοινή τότε. Ένας από τους λόγους που μπήκα επαγγελματικά στα comics ήταν το ότι ήθελα να έχω την ευκαιρία να διηγηθώ και να σχεδιάσω ιστορίες και, σε μερικές περιπτώσεις, να διηγηθώ ιστορίες για χαρακτήρες που αγαπούσα. Πάντα ήμουν πάρα πολύ προσεκτικός, σχετικά με το να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω εκείνο που εγώ πίστευα ότι ήταν η ουσία των χαρακτήρων, και θεωρώ ότι ήταν προνόμιο για εμένα που εργάστηκα στο πλαίσιο ενός κοινού σύμπαντος. Πιστεύω επίσης ότι η επιτυχία μου στην δουλειά αυτή ήταν εύλογη.

Τι μπορείς να μας αποκαλύψεις για το επικείμενο JUDAS COIN της DC; Ξέρουμε ότι θα δούμε σε αυτό κάποιους από τους ελάσσονες χαρακτήρες του σύμπαντος της DC. Ποιος θα είναι ο ρόλος τους στην ιστορία;

Το βιβλίο έχει έκταση περίπου 96 σελίδες, και αποτελείται από έξι σύντομες ιστορίες διαφόρου μήκους. Η μεγαλύτερη είναι γύρω στις 17 σελίδες και η μικρότερη κάπου 9. Οι χαρακτήρες είναι κατά κύριο ήρωες της DC που δεν είναι τόσο γνωστοί και επιλέχθηκαν εν μέρει εξαιτίας των εμφανίσεων τους στο DC Universe κατά την πορεία μιας μεγάλης περιόδου της ιστορίας του, γύρω στα 2000 χρόνια ή κάπου εκεί. Κάθε χαρακτήρας αποτελεί και το επίκεντρο της ιστορίας που έχει γραφτεί για εκείνον και οι ιστορίες σε ολόκληρο το βιβλίο είναι θεματικά συνδεδεμένες. Υπάρχει μία τετρασέλιδη εισαγωγή με σχέδια, κι έχω επίσης γράψει μικρά κείμενα-εισαγωγές για κάθε ιστορία, έτσι ώστε να δώσω στους χαρακτήρες και τις καταστάσεις τους ένα κάποιο ιστορικό πλαίσιο.

Αν βρεις το εξώφυλλο του βιβλίου στο διαδίκτυο (έχει δημοσιευτεί ως εικόνα από την DC), θα μπορέσεις να καταλάβεις ποιοι είναι οι περισσότεροι χαρακτήρες στις διάφορες ιστορίες. Η ημερομηνία κυκλοφορίας του βιβλίου που έχει ανακοινωθεί είναι η 18η Σεπτεμβρίου του 2012.

Έχεις άλλα προσεχή σχέδια που μπορείς να μοιραστείς μαζί μας;

Προς το παρόν, σχεδιάζω έξι τεύχη των AVENGERS και την ιστορία τη γράφει ο Brian Bendis. Κάνω, επίσης, μερικά εξώφυλλα εδώ κι εκεί για λογαριασμό της Marvel, συμπεριλαμβανομένων και εξωφύλλων για τον Thor. Κάπου μεταξύ όλων αυτών, προσπαθώ να βρω τι διάολο θα κάνω όταν τελειώσει η δουλειά μου με τους AVENGERS. Μάλλον κάτι θα σκεφτώ.

[Μετάφραση: Αλέξανδρος Τσαντίλας]

I’m not exactly sure how it happened, but we are at the second out of three continuous interviews that make us take a return trip to the past – well, most of us at least. Last week you have read (or you’d better have!) Michael Wm. Kaluta’s interview, and this week you get to read (or you will if you know what’s good for you!) the interview of this week’s guest, Walt Simonson (you’ll have to be patient till next week for the third one).

So, our back to the past journey continues with Walt Simonson. And what a past that is! This week’s guest has put his signature with big and wide letters in numerous very important titles featuring first-class comic book heroes, and even when that wasn’t the case, Simonson made sure to level them up to first-class category, as it was the case with Thor.

Simonson’s run in THE MIGHTY THOR (as both writer and artist) has been recognized as the best run in the history of the title. This isn’t just due to the appearance of that bizarre alien called Beta Ray Bill, nor with the transformation of the Norse god into a toad! Simonson’s stories featured many twists, and they were complete and utterly fascinating. The same thing applies to his tenure in other Marvel titles such as FANTASTIC FOUR and X-FACTOR (scripted by his wife Louise Simonson). In fact, in that last one, Simonson was the artist who designed the final form of the then newly-introduced villain Apocalypse (and not his co-creator, as I erroneously thought during all this time and had the misfortune of mentioning it to him…).

Naturally, such a talented artist couldn’t spend all his life in just one side of the large mainstream companies. Simonson also worked for DC, writing and penciling mini series such as ORION and ELRIC: THE MAKING OF A SORCERER, and scripting titles such as WONDER WOMAN.

At present, though, none of the major publishing houses can hold him exclusively and the artist’s present is just as bright as his past. Simonson draws Brian Michael Bendis’s AVENGERS and various covers for Marvel, while he has prepared a graphic novel for DC which was recently announced. JUDAS COIN makes use of lesser known DCU heroes to narrate a story that takes place in that universe, spanning thousands of years.

Still, we should let Walt Simonson, this week’s guest, tell us about his past, his present, and his future in the field in this quite interesting following interview:

You are part of the comics industry for almost four decades now. Based on your experience, how do you think the industry has evolved?

When I first entered the field professionally, comics in America were pretty much what they had always been. They were monthly magazines available on newsstands and in drugstores, variety shops, and so on. There have been so many changes since then, it would be hard to list them all here. But some of the principal changes have been the development of the direct market and comic shops, and the introduction of royalties for freelancers. We’ve also seen a shift in the business model from treating comics as monthly throwaways to more serious intellectual property, which has led to expanded story arcs, reprint collections, movie connections, and a host of other developments within the industry, including much tighter continuity at the companies publishing shared universe comics.

And right now, the digital age is beginning to affect comics, although how that’s going to play out has yet to be fully understood.

During your run on X-FACTOR you co-created Apocalypse, one of the most iconic X-villains. Can you tell us how did he come to be? How does it feel seeing him even after all these years playing an important part in the X-titles?

Feels great, although I did not co-create Apocalypse. However, I wish I had. Louise Simonson and Jackson Guice created him. He appeared in a few panels at the end of one of Jackson’s last X-FACTORs, so I am the first artist to use him extensively in stories. And I kind of juiced up his physique a bit.
As far as Apocalypse’s creation is concerned, Weezie wanted to develop a villain with long-term goals who had big dreams, if you will, for the development of mutant-kind in the MU. Worked out pretty well there.
I’m as delighted by his success in the Marvel Universe as if I HAD created him. It’s fun to work on a character in his early stages, and then see him go on to play a larger role in a shared universe like the MU.

Is there a “golden recipe” for creating such characters as Manhunter?

Boy, if there were, I’d be creating characters like that all the time! Mostly, you create as you go along in your stories, and sometimes—rarely—you catch lightning in a bottle.

When did you first decide that you were going to write your own stories? Was it difficult in the beginning?

I was lucky in that several of the writers I worked with in my earlier days as an artist in comics allowed me to kibbitz on the writing, helping out with plotting stories. And occasionally, I’d write short bits of dialogue in the margins of the pages, which the writers might or might not use. But it was fun. Archie Goodwin, Cary Bates, Marty Pasko, Len Wein, Gerry Conway, and Roger McKenzie were all writers who taught me a lot in my early days.

I think that helped enormously when I finally took the leap and began writing a comic I was drawing. At least I felt I had had a little practice. And one of the first comics I wrote was actually an adaptation of the movie, RAIDERS OF THE LOST ARC. The script was already written. I just had to adjust here and there and do a little fiddling to try and make it all read well in a comic. My penciler was John Buscema. He was such a lovely visual storyteller that it made my job much easier than it might have been otherwise.
Essentially, I was able to ease into the writing side of comics gently.

Your run on THE MIGHTY THOR was arguably the most acclaimed of the title’s history. What are the things you most remember (fondly or otherwise) from that period?

Mostly, I remember having a great time. My editors, Mark Gruenwald and Ralph Macchio, were very open, allowing me to tell all kinds of stories. I was a fan of both Norse mythology and Marvel’s MIGHTY THOR comic book, long before I got into the industry professionally. So working on that title was really right in the wheelhouse of my own interests.

I was generally allowed to tell the stories I wanted to tell, and to let my tales develop as needed over time. I had a great deal of freedom, and that was very exciting creatively. Loved the character as a reader years earlier, and it was a privilege to be given such license to create my own stories around the character I had enjoyed so much.

I’m guessing that Thor didn’t enjoy your run in his book, what with losing his Hammer and being a frog and all… Why did you decide to put him through such troubles?

The point of heroic stories is to measure the quality of your heroes. If he or she doesn’t have great obstacles to overcome, you’ll never know how good they are. So you have to run your heroes though all kinds of difficult situations if they are going to succeed against all odds. That’s how you take the measure of your character and make it convincing for a reader.

How easy (or difficult, for that matter) is working on characters and universes created by other people, like those of Thor or Orion?

I grew up reading comics that were part of shared universes. The notion of working on characters created by other people was commonplace back then. One of the reasons I got into comics professionally was to get a chance to tell stories and draw them, and in some cases, to tell stories about characters I loved. I’ve always been pretty careful about trying to catch whatever I felt was the essence of the characters and it’s been my privilege to work on in the shared universe context. And I do think I’ve been reasonably successful at that.

What can you give away about the upcoming JUDAS COIN for DC? We know that we will be seeing some minor characters from DC’s Universe in it. What will their part in the story be?

The book is about 96 pages long. It consists of 6 short stories of varying length. The longest is about 17 pages; the shortest about 9. The characters are mostly lesser-known DC characters, chosen in part because of their appearances in the DC Universe across a long span of its history—about 2000 years or so. Each character is the center of his own story. And the stories across the book are all linked thematically. There’s a four-page graphic introduction, and I’ve also written short text introductions for each story to give the characters and their situations a little historical context.

If you go find the cover of the book online (an image that DC has released), you should be able to figure out who most of the characters in the various stories are.

The book has an announced ship date of September 18, 2012.

Do you have any other upcoming projects you could share with us?

Currently, I’m penciling 6 issues of the AVENGERS. Brian Bendis is writing the story. And I’m doing a few covers here and there for Marvel, including covers for Thor. And somewhere in the middle of all this, I’ll be trying to figure out what the heck to do once the AVENGERS is done. I expect I’ll think of something.

[Translated by Alexandros Tsantilas]