ARSENIC LULLABY 10 YEAR OMNIBUS: THE DEVIL’S DECADE

Writer/Artist: Douglas Paszkiewicz
Arsenic Lullaby Publications

Spoiler Warning: Το συγκεκριμένο review ενδέχεται να περιέχει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση που διαδραματίζεται στο comic.

Τη συμπάθεια που τρέφω προς το ARSENIC LULLABY και το βιτριολικό χιούμορ του δημιουργού του, την έχω αναφέρει όποτε είχα τη δυνατότητα (κυκλοφορία μεταφρασμένη στα ελληνικά, συνέντευξη του Douglas Paszkiewicz), οπότε δε θα μπορούσα να χάσω την ευκαιρία να γράψω ένα review για το THE DEVIL’S DECADE, μια συλλογή περίπου 450 σελίδων, με ιστορίες που κυκλοφόρησαν τα τελευταία δέκα χρόνια. Η κυκλοφορία αυτή δεν είναι και τόσο καινούργια, ωστόσο, με την ευκαιρία της επίσκεψης του δημιουργού στο επερχόμενο Comicdom Con Athens 2012, ως καλεσμένου της Jemma Press (η οποία ευθύνεται για τη διαφθορά όσων δε μπορούσαν να διαβάσουν το ARSENIC LULLABY στα αγγλικά και είχαν προσωρινά σώσει τις ψυχές τους), σκέφτηκα να σας την παρουσιάσω.

Στο THE DEVIL’S DECADE, λοιπόν, βρίσκονται συγκεντρωμένα, με χρονολογική σειρά, τα τεύχη του ARSENIC LULLABY (απουσιάζουν τα μεταγενέστερα ARSENIC LULLABIES και PULP EDITION). Στις σελίδες του, πρωταγωνιστούν οι συνήθεις ύποπτοι των ιστοριών του Paszkiewicz: Ο Voodoo Joe, o άνθρωπος που, εξαιτίας μιας κατάρας, είναι αναγκασμένος να παίρνει εκδίκηση με ευφάνταστους τρόπους, για λογαριασμό τρίτων. Ο Edgar J. Breyer, μυστικός πράκτορας της Στατιστικής Υπηρεσίας (περίπου) των ΗΠΑ, επιφορτισμένος με το καθήκον να διατηρήσει αναλλοίωτα τα αποτελέσματα της προηγούμενης απογραφής, σκοτώνοντας κάθε νεογέννητο μωρό, κάνοντάς το να φανεί σαν ατύχημα. O Baron Von Donut, ένα ξεπεσμένο ντόνατ, που από μασκότ και role model, κατάληξε σε μια αλκοολική σκιά του εαυτού του. Και πολλοί ακόμη ήρωες: εξωγήινοι, αγελάδες, θύματα μυστικών πειραμάτων, φυλακισμένοι του Άουσβιτς, ανάπηρα παιδάκια, μέλη της KKK και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να παρεξηγηθεί από μη ανοιχτόμυαλους (ή ακόμη και ανοιχτόμυαλους) αναγνώστες.

Στην περίπτωση που δε γνωρίζετε το ARSENIC LULLABY και θέλετε έναν χαρακτηρισμό που περιγράφει το χιούμορ του, μην αρκεστείτε στο “μαύρο”. Το χιούμορ του Paszkiewicz αδικείται από αυτό. Σκεφτείτε το, καλύτερα, κάπως έτσι: πώς θα χαρακτηρίζατε έναν άνθρωπο που μπαίνει για διασκέδαση, κρυφά, σε ένα βρεφονηπιακό σταθμό, κλέβει τα βρέφη, τα κρύβει σε ένα γηροκομείο και τα ξυπνά ταυτόχρονα, ώστε να σηκώσουν τον κόσμο με το κλάμα τους; Κάπως έτσι θα χαρακτήριζα και το χιούμορ του Paszkiewicz – χωρίς, βέβαια, να τον υποπτεύομαι για το προαναφερθέν “έγκλημα”. (Όχι ότι δεν τον θεωρώ ικανό…)

Για μια ακόμη φορά, λοιπόν, προτείνω σε όποιον δεν έχει διαβάσει τις ιστορίες του ARSENIC LULLABY, να το κάνει, με την ευκαιρία αυτής της κυκλοφορίας. Aλλά τί γίνεται με αυτούς που ήδη έχουν διαβάσει τις περισσότερες, ή όλες; Το THE DEVIL’S DECADE φροντίζει και για αυτούς, όχι με νέες ή ακυκλοφόρητες ιστορίες, αλλά με σχολιασμό του Paszkiewicz. Στο σχολιασμό αυτό, ο δημιουργός αναφέρει κάθε πρόκληση, ή δυσκολία, που είχε να αντιμετωπίσει, δημιουργώντας, ολοκληρώνοντας και τυπώνοντας τα τεύχη του ανεξάρτητου comic του. Μη φανταστείτε, όμως, ιστορίες μόχθου και επιτυχίας παρά τις αντιξοότητες – το χιούμορ του Paszkiewicz φροντίζει να κάνει τις εξιστορήσεις αυτές πολύ πιο ενδιαφέρουσες απ’ όσο θα πίστευε κανείς.

Ένα ακόμη στοιχείο του THE DEVIL’S DECADE, τέλος, το οποίο, σε καμιά περίπτωση, δε μπορώ να αγνοήσω, είναι το γεγονός ότι στο οπισθόφυλλο, δίπλα στις υποψηφιότητες για βραβεία Eisner και Harvey που έχει κερδίσει το ARSENIC LULLABY, φιγουράρει περήφανα και η περσινή του Best Foreign Edition Comicdom Award!