ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ

Σενάριο/Σχέδιο: Χρήστος Μαρτίνης
Jemma Press

Αχ… Άνοιξη… Η φύση ξυπνάει. Η γη πρασινίζει και ο κύκλος της ζωής πάιρνει καινούργια στροφή…

Οι ρυθμοί αρχίζουν να πέφτουν, το βλέπω στους γύρω μου, με την αύξηση της θερμοκρασίας όλοι γίνονται νωχελικοί. Οι καφετέριες αρχίζουν και πάλι να γεμίζουν, οι αλλεργίες χτυπάνε τους καταραμένους και οι γυναίκες σταδιακά γδύνονται. Όλα τα ζώα στη φύση έχουν μια εποχή αναπαραγωγής. Αν ο άνθρωπος ακολουθούσε τα ένστικτά του και δεν έκανε τη μαλακία να το σκεφτεί πρώτα, τότε η άνοιξη θα ήταν σίγουρα η περίοδος αναπαραγωγής του. Όλα αυτά ελάχιστη σχέση έχουν με το νέο comic του Χρήστου Μαρτίνη. Εκεί επικρατεί η μαυρίλα και ο χειμώνας . Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Στο νέο άλμπουμ της Jemma Press, ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ, βλέπουμε τις παράλληλες ιστορίες δύο ανθρώπων, όχι ιδιαίτερα φυσιολογικών και αγνώστων μεταξύ τους. Και οι δύο αναζητούν την κάθαρση – με την αρχαιοελληνική έννοια. Με ένα σκοτεινό και διαβολικό τρόπο, τα μονοπάτια τους συναντώνται σε κάποιο απομονωμένο ορεινό καταφύγιο. Η λύτρωση και των δύο δεν είναι μακριά.

Ο Άλεξ ζει στο συγκεκριμένο καταφύγιο, χρόνια μόνος, μετά το θάνατο της γυναίκας του. Κυνηγημένος από τις ερινύες του, καταπονημένος από τύψεις και στερήσεις, μοιάζει με ζωντανό πτώμα. Ο σκοπός του σκοτείνός και – γι’ αυτόν – ιερός. Πιστεύει ότι έχει έρθει η ώρα για να κάνει αυτό που πρέπει και αφήνει το καταφύγιο, για πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια. Ο Τζέρομ, πρώην στρατιώτης, οδηγείται στη φυλακή για το φόνο της γυναίκας του. Αντισυμβατικός και μαχητής, ξέρει ότι τα κάγκελα δεν θα τον κρατήσουν για πολύ καιρό πίσω τους. Έχοντας σκοτώσει στο παρελθόν, ξέρει τη μυρωδιά του αίματος, και έτσι δε θα διστάσει να κάνει τα πάντα για να ξανακερδίσει την ελευθερία του.

Ο Μαρτίνης μας ταξιδεύει σε τόπους σκοτεινούς και χιονισμένους, τόσο με το βαρύ και ζοφερό σενάριο, όσο και με το κατάμαυρο σχέδιο. Σχέδιο που ταιριάζει απόλυτα στο ύφος της ιστορίας. Σχέδιο που ίσως κουράσει αρκετούς με τις τραχιές γραμμές του, αλλά απαραίτητο για να βγάλει τον πόνο και την αγωνία των πρωταγωνιστών στην επιφάνεια.

Η αφήγηση κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση (τουλάχιστον εμένα με κράτησε) χωρίς κόλπα και tricks εντυπωσιασμού. Απλά, σωστό pacing και solid storytelling, είναι ότι χρειαζόταν για να μας δώσουν όλα εκείνα τα στοιχέια που απαιτεί ένα καλό θρίλερ. Οι χαρακτήρες είναι διακριτοί, ακόμη και για τους πιο δεύτερους ρόλους.

Το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ είναι ένα καλό comic. Χρειάζεται λίγος κόπος για να το διαβάσεις, λόγω του σκοτεινού και βαρυφορτωμένου σχεδίου, αλλά η ανταμοιβή είναι μεγάλη. Ξέρω με βεβαιότητα ότι δεν είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ που έχω διαβάσει (για πόσα, άλλωστε, μπορούμε να το πούμε αυτό με σιγουριά;). Ξέρω, όμως, επίσης, ότι ο Μαρτίνης είναι από τους σημαντικούς σύγχρονους Έλληνες δημιουργούς και περιμένω πραγματικά με ανυπομονησία την επόμενη δουλειά του!