7 PSYCHOPATHS

Writer: Fabien Vehlmann
Artist: Sean Phillips
Colorist: Hubert
Publisher: BOOM!Studios

“Όσο μια online συζήτηση μεγαλώνει, η πιθανότητα μιας σύγκρισης που αναφέρει τους Ναζί πλησιάζει το 1.”

Η παραπάνω φράση είναι ο νόμος του Godwin και σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να έρθει στο inbox σας, δεν το είπε ο Albert Einstein αλλά (ω, τι έκπληξη) ο Mike Godwin και οποιοσδήποτε δεν έκατσε χτες για πρώτη φορά μπροστά από έναν υπολογιστή, μπορεί να καταθέσει ότι ο νόμος ισχύει. Το όνομα του Αδόλφου Χίτλερ και του Εθνοσοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (NSDAP), έχει συνδεθεί με το απόλυτο κακό. Βάσιμες (βλ. γενοκτονία) όπως και αβάσιμες (βλ. άνοιγμα αστρικής πύλης με σκοπό να έρθουν δαίμονες και να πολεμήσουν στο πλευρό των SS) κατηγορίες, πετιούνται καταμεσής μιας συζήτησης, οποτεδήποτε κάποιος από τους εμπλεκόμενους σε αυτή θέλει να τονίσει πόσο κακό είναι κάτι, ή ακριβώς το αντίθετο. (“Καλά, συλλάβανε αυτό το καλό παιδί; Μα, τί έκανε; Επειδή σκότωσε τρεις; Σιγά μωρέ, εδώ ο Χίτλερ σκότωσε πόσους και φυλακή δεν πήγε”.) Θα είχε, ενδεχομένως, ένα ενδιαφέρον να εξετάσουμε το κατά πόσο ο νόμος του Godwin ισχύει και στον έξω κόσμο (irl όπως θα έλεγε ο Σωκράτης), αλλά νομίζω ότι ξεφεύγουμε από το σκοπό αυτού του κειμένου.

Πέρα από το γεγονός ότι ο Αδόλφος καταφέρνει και τρυπώνει ακόμα στα flame-wars, ο αγκυλωτός σταυρός και όλα τα συμπαρομαρτούντα του, έχουν επηρεάσει βαθύτατα το pop culture. Από τον συμπαθέστατο Donald, ο οποίος, κατά τη διάρκεια του πολέμου, εξυπηρέτησε υπέρ του δέοντος την προπαγάνδα κατά των Ναζί, μέχρι τον λιγότερο συμπαθή (τί να κάνουμε, γούστα είναι αυτά) Steve Rogers, ο οποίος γεννήθηκε για το σκοπό αυτό και μετά συνέχισε την καριέρα του μέχρι και τη μεγάλη οθόνη, από βιβλία μέχρι ταινίες, μέχρι μουσική, οι Ναζί εμφανίζονται ουκ ολίγες φορές.

Ιδιαίτερα αγαπητό theme είναι, κατά πώς φαίνεται, η occult παραφιλολογία που γυροφέρνει τον Αδόλφο και τα Ναζάκια του (δεν το πιστεύω ότι το έγραψα αυτό). Εν μέρει, αυτό είναι δικαιολογημένο, καθώς η ίδια η ύπαρξη του Εθνοσοσιαλιστικού Κόμματος έχει μυστικιστικές ρίζες. Σε αντίθεση με ότι πιστεύουν πολλοί, ο αγκυλωτός σταυρός δεν είναι εφεύρεση του Χίτλερ. Για  την ακρίβεια, δεν ήταν ο Χίτλερ αυτός ο οποίος κάπου είδε αυτό το σύμβολο και σκέφτηκε “Ε, ρε, τί ωραία σημαία θα έκανε αυτό”. Ήδη από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ο αγκυλωτός σταυρός ήταν ένα πολύ διαδεδομένο σύμβολο στην Αυστρία και τη Γερμανία (αλλά και σε διάφορες οργανώσεις σε όλο τον κόσμο), σύμβολο που υποτίθεται έφερνε καλή τύχη. Ένας από τους λόγους που έγινε τόσο δημοφιλής, είναι οι θεωρίες της Helena Blavatsky, στις οποίες, μεταξύ άλλων, για πρώτη φορά χρησιμοποιείται η λέξη “Άριος” για να προσδιορίσει εθνότητα (ή έστω καθαρότητα αυτής) και όχι γλώσσα.

Από την Blavatsky επηρεάστηκε ο Guido von List, Αυστρογερμανός ποιητής, συγγραφέας και μελετητής του υπερφυσικού, και μέσω αυτού, ο Αριανισμός άρχισε να διαδίδεται στη Γερμανία. Οι θεωρίες του, δε, χρησιμοποιήθηκαν από την “Κοινωνία της Θούλης“, την ομάδα που χρηματοδοτούσε το Εθνοσοσιαλιστικό Κόμμα. Δεδομένης της καταστροφής που είχε υποστεί η Γερμανία μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου, η απογοήτευση των Γερμανών ήταν τέτοια που οργανώσεις σαν την Κοινωνία της Θούλης και θεωρίες σαν του von List, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση που γίνονταν δεκτές από μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Τα όνειρα για μια νέα Γερμανική αυτοκρατορία, όχι μόνο δεν έσβησαν, αλλά πλέον υπήρχε και η “μεγάλη ιδέα”, η ανωτερότητα του Γερμανικού φύλου. Όποιος έχει όρεξη, μπορεί να ξεκινήσει με τα links από τη Wikipedia που δίνω παραπάνω και να συνεχίσει, υπάρχει ατελείωτο υλικό εκεί έξω. Προσοχή μόνο, διότι κυκλοφορούν και πολλές χαλκευμένες πληροφορίες, που εξυπηρετούν σκοπούς άλλους και όχι ενημέρωσης. Ένα τέτοιο παραδειγματάκι είναι ο ναζιστικός χαιρετισμός. Είμαι σίγουρος ότι, αν ψάξετε λίγο, θα πέσετε πάνω σε κάποιο άρθρο που θα λέει ότι αυτός έχει Σπαρτιατική προέλευση και ως εκ τούτου κακώς είναι συνδεδεμένος με το ναζισμό. Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε αρχαίο κείμενο για έναν τέτοιου είδους χαιρετισμό, ούτε στην αρχαία Ελλάδα ούτε στη Ρώμη (από όπου, υποτίθεται, τον δανείστηκε ο Χίτλερ). Η πρώτη εμφάνιση αυτού, είναι στον πίνακα “Ο όρκος του Οράτιου” του Jacques-Louis David (1784). Προσοχή, λοιπόν.

Ένα επίσης αγαπητό θέμα είναι οι πολλές (και άκαρπες) προσπάθειες των Συμμάχων να δολοφονήσουν τον Αδόλφο Χίτλερ. Φαντάζομαι ότι, σε κάποιο σημείο του πολέμου, όταν οι Σύμμαχοι είχαν αρχίσει να απελπίζονται, μια δολοφονία φάνταζε ο μόνος τρόπος να σταματήσει η Γερμανική μηχανή. Φαντάζομαι, όμως, ότι όταν ο υπόλοιπος κόσμος σε θέλει νεκρό, γίνεσαι λίγο παραπάνω από παρανοϊκός με την ασφάλειά σου, ενώ φροντίζεις, ό,τι και αν κάνεις, να αφήσεις τους εχθρούς σου να πιστεύουν ότι κάνεις ακόμη περισσότερα.

Με αυτό ακριβώς το σενάριο, ασχολείται και το 7 PSYCHOPATHS, με μια απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ. Ο Συνταγματάρχης Thompson, μετά από μια περιπέτεια με την υγεία του, επιστρέφει στην Υπηρεσία. Ο πόλεμος αποδεικνύεται δύσκολος για τους Συμμάχους και η εύρεση μιας τελικής λύσης είναι περισσότερο από επιτακτική. Όταν ο Thompson προτείνει στους συναδέλφους του την δολοφονία, εκείνοι γελούν και του λένε ότι αυτό το έχουν ήδη επιχειρήσει πολλές φορές, μα κάθε προσπάθεια απέτυχε. Έχω, επίσης, την υποψία ότι είτε δεν τον συμπαθούν πολύ, είτε τον θεωρούν ανίκανο, λες και έγινε Συνταγματάρχης όχι επειδή το άξιζε, αλλά γιατί κάποιος τον έβαλε. Ο Thompson, όμως, δε μιλάει στον αέρα. Έχει λάβει μια επιστολή από έναν τρόφιμο ψυχιατρείου, τον Joshua Goldschmidt, ο οποίος του περιγράφει ένα σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο, η δολοφονία του Χίτλερ είναι εγγυημένη.

Όσοι έχετε πάει στρατό θα συμφωνήσετε μαζί μου, ότι ακόμη και αν έπαιρναν τον Thompson στα σοβαρά, με το που θα τους έλεγε ότι το περίφημο σχέδιό του ήταν να μαζέψει επτά τρελούς και να τους πετάξει από τον ουρανό μέσα στο Βερολίνο, θα τον έκλειναν σε ένα δωμάτιο με μαλακούς τοίχους και θα του έπαιρναν δώρο ένα από αυτά τα άσπρα πουκάμισα με τα μακριά μανίκια που δένουν στην πλάτη. Ευτυχώς για όλους μας, ο Thompson αποφασίζει να προχωρήσει μόνος του και συναντιέται με τον Goldschmidt, προκειμένου να βρουν τους υπόλοιπους τρελούς.

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον με το 7 PSYCHOPATHS, είναι ότι πρωτοεκδόθηκε στην Γαλλία, σε μεγάλο format, και η Boom! Studios πήρε τα δικαιώματα να το εκδώσει στην Αμερική. Μάλιστα, αποτελεί μέρος μιας σειράς άλμπουμ με τίτλο SÉRIE 7, η οποία αποτελείται από επτά τόμους. Σε κάθε τόμο, μια ομάδα επτά ανθρώπων αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας μια αποστολή. Δεν ξέρω αν η Boom! σκοπεύει να εκδόσει και τα υπόλοιπα της σειράς (αν και έχει περάσει πολύς καιρός από τότε), πάντως, το συγκεκριμένο ήταν η προφανής επιλογή, όπως λέει και το CBR. Προσωπικά, το καταδιασκέδασα.