SNAPSHOT REVIEWS 7-6-2012

AVENGERS VS X-MEN #4
Writer: Jonathan Hickman
Artist: John Romita Jr
Marvel Comics 

Βρισκόμαστε, πια, στο εν τρίτο της διαδρομής του μεγάλου event της Marvel και η ιστορία δεν φαίνεται να έχει προχωρήσει και πολύ. Τέσσερα τέυχη μετά και απλά πήραν μερικά πράγματα “απ’ εδώ για να τα βάλουν εκεί”. Κάπως έτσι αισθάνεται κανείς, όταν όλα και όλα που έχουν συμβεί είναι απλά πρόφαση για να μαζευτούν κάποιοι ήρωες σε ένα σημείο, μια συγκεκριμένη στιγμή.

Στο επονομαζόμενο “Round 4”, τα ηνία της συγγραφής αναλαμβάνει ο πολυαγαπημένος Jonathan Hickman (διαβάστε MANHATTAN PROJECTS τώρα που κυκλοφορεί, απίστευτο!), αλλαγή που φαίνεται απο τις πρώτες σελίδες με μια πολική αρκούδα και κάποιες… μπύρες!!;; Αν και κατηγορήθηκε για μεγάλο συγγραφικό και εγκυκλοπαιδικό φάουλ, βάζοντας πολικές αρκούδες στην Ανταρκτική, θεωρώ ότι ο Hickman έκανε ένα αθώο αστειάκι που δεν επηρεάζει καθόλου την υπόθεση. Άλλωστε, όπως είπε και ένας καλός μου φίλος “το Marvel Universe είναι, δεν είναι η Γη”.

Το cliffhanger, που όλοι περιμέναμε, δίνει υποσχέσεις ότι η σειρά θα αποκτήσει την ταχύτητα που χρειάζεται.

BATMAN INCORPORATED #1
Writer: Grant Morrison
Artist: Chris Burnham
DC Comics 

Wow! Το ξέρω, δεν είναι και η πιο εύγλωττη κριτική που μπορείτε να φανταστείτε, αλλά έτσι ένιωσα κλείνοντας το τεύχος. Δολοφόνοι με μάσκες κατσίκας, μονομαχίες μέσα σε σφαγείο αγελάδων, ένα μακάβριο δείπνο κι όλα αυτά σε Batman τίτλο. Φυσικά και είναι γραμμένο απο τον Grant Morrison. Υπήρχε αμφιβολία;

Ο Morrison γράφει αυτή τη σειρά όπως ακριβώς θα ήθελα να τη γράφει. Περίπλοκο σενάριο, μπόλικη τρέλα, διεστραμμένο χιούμορ και αμήχανες στιγμές. Η ικανότητα που έχει να γράφει traditional super-hero comics και να μη μοιάζουν καθόλου με αυτά, είναι ο λόγος που γουστάρω τον Morrison. Το μόνο που θα μπορούσε να του προσάψει κάποιος, είναι ότι, στο πνεύμα του DC 52 και την προσπάθεια να είναι “new reader friendly”, αποτυγχάνει παταγωδώς, αλλά ποσώς με ενδιαφέρει. Μάλιστα, φαίνεται ότι η σειρά ανήκει ακόμα στο παλιό DC Universe και του Morrison δεν του καίγεται καρφάκι.

Chris Burnham. Ένα νέο όνομα προστέθηκε στη λίστα μου “Artists to watch”. Ο Burnham συνεργάστηκε με τον Morrison και στο προηγούμενο BATMAN INC., αλλά εδώ, πραγματικά, με άφησε άφωνο. Μοιάζει επικίνδυνα πολύ στον Frank Quitely, κάτι που, φυσικά, είναι a plus in my book, κουβαλάει, όμως, κάτι το φρέσκο και γοητευτικό. Περίεργα στησίματα, panels που ζωντανεύουν πάνω στους τοίχους της Gotham, o “χορός” του Boy Wonder, κάθε σελίδα και μία ομορφιά.

Ένα τελευταίο πράγμα έχω να πω: BAT-COW! Όλα τα υπόλοιπα ήταν σάλτσες.

FURY MAX #1
Writer: Garth Ennis
Artist: Goran Parlov
Marvel Comics (MAX) 

Έχω την πεποίθηση, εδώ και χρόνια, ότι κάποιοι ήρωες της Marvel θα έπρεπε να είναι μόνο για το MAX imprint της εταιρίας. Punisher (φυσικά), Deadpool (απαραίτητα), Moon Knight (γιατί δεν έχει γίνει ακόμα;) και άλλοι πολλοί, που θα έλαμπαν, ελεύθεροι απο τη λογοκρισία και τα ηλικιακά δεσμά, που τους κρατάνε πίσω. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο Nick Fury.

Ο Garth Ennis συνεχίζει την εξιστόρηση της ζωής του Nick Fury, σε αληθινούς πολέμους που έζησε η ανθρωπότητα, όπως αυτή ξεκίνησε στο FURY: PEACEMAKER. Εδώ βρίσκουμε τον μονόφθαλμο ήρωα, στην Ινδοκίνα, το 1954, λίγο πριν οι Γάλλοι χάσουν τον έλεγχο ολόκληρης της περιοχής. Με μπόλικα ιστορικά στοιχεία, αλλά και κάποια φανταστικά, ο Ennis χτίζει αργά την ιστορία του, αποφεύγοντας, όπου πρέπει, τα γνωστά του κόλπα, όπως είναι το shock value και η βρώμικη γλώσσα.

Το σχέδιο και, κυρίως, τα χρώματα, δίνουν μια ψευδαίσθηση της αληθινής ατμόσφαιρας που – πιθανόν – επικρατούσε στην Ινδοκίνα, τη δεκαετία του ’50. Χωρίς υπερβολές, καταφέρνει να αποτυπώσει ένα ρεαλιστικό, ψευδο-ιστορικό καμβά, γεγονός που ενδυναμώνει ακόμη περισσότερο το τεύχος.

Το FURY MAX έχει όλα τα προσόντα να είναι μια πολύ καλή μίνι σειρά, μακριά απο την χλαπαταγή του Marvel Universe, αλλά όλα εξαρτώνται αποκλειστικά απο τη διάθεση του Garth Ennis.

AVX: VS #1-2
Writer: Jason Aaron, Kathryn Immonen, Steve McNiven, Kieron Gillen
Artist: Adam Kubert, Stuart Immonen, Steve McNiven, Salvador Larroca
Marvel Comics 

Το comic αυτό ξεκαθαρίζει τη θέση του απο την αρχή. Μάχες. Αυτό μόνο. Ότι μονομαχίες δεν χωράνε στο main event, εδώ έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Σενάριο; Πφφ! Και αυτό στο λέει από την αρχή. Δεν έχει. Μόνο μάχες.

Εννοείται ότι τη συγκεκριμένη σειρά δεν την παράγγειλα, απλά τη δανείστηκα, καθώς θεωρώ το geek factor αυτής, εξαιρετικά υψηλό. Αυτό το τελευταίο, όμως, καθώς και η αναζωογονητική ειλικρίνεια πίσω απο τον στόχο της σειράς, με έκαναν να απολαύσω και τα δύο τεύχη. Κάθε τεύχος έχει δύο μονομαχίες και πληθώρα καλλιτεχνών, επομένως δεν θα βαρεθείς. Επίσης, έχουν τοποθετήσει σε κάθε σελίδα κουτάκια με Fun Facts, που είναι τα απόλυτα geekasms, με μια ελαφρώς σατιρική διάθεση απο τον κάθε συγγραφέα.

Τα ματς της εβδομάδας είναι τα παρακάτω και μπορείτε να βάζετε και στοιχήματα:

– Iron Man vs. Magneto
– Thing vs. Namor
– Captain America vs. Gambit
– Spider-Man vs. Colossus

Η μάχη μεταξύ Iron Man και Magneto, είναι, με διαφορά, η καλύτερη, τόσο στο σχέδιο όσο και στο σενάριο. Μάλιστα, αποδεικνύει ότι μια μονομαχία μπορεί να προσφέρει και πολύ ωραίες στιγμές και να εμβαθύνει στους χαρακτήρες.

It’s Clobbering Time!