SNAPSHOT REVIEWS 12-07-12

BATGIRL #10
Writer: Gail Simone
Artist: Alitha Martinez
DC Comics

Ανήκω σε αυτούς που έβρισκαν την Barbara Gordon πολύ πιο ενδιαφέρουσα ως Oracle, παρά ως Batgirl. Την ύπαρξη ενός χαρακτήρα με κινητικά προβλήματα την αντιμετώπιζα ως θετική, αλλά, πέρα από το political correctness του θέματος, η Barbara είχε αποκτήσει έναν ιδιαίτερο ρόλο στο DC Universe, όντας χαρακτήρας κλειδί. Το φτηνό σοκ του πυροβολισμού και της παράλυσης της στο THE KILLING JOKE ξεπεράστηκε, η νυχτεριδο-στολή κρεμάστηκε στο ντουλάπι μαζί με άφθονη ναφθαλίνη, και μια νέα πορεία ξεκίνησε.

Προφανώς, στη Nu-DC δεν έχουν και πολλές ευαισθησίες και, χάρη σε μια ανεξήγητη μέχρι στιγμής θεραπεία, η Barabara περπατάει ξανά και φυσικά ανέλαβε το παλιό της ρόλο. Ο τίτλος της μέχρι στιγμής διακρίνεται από υπέροχο characterization, κάποιες άστοχες ιδέες στο σενάριο και σχέδιο με πολλές αρετές, αν και άνισο. Στο δέκατο τεύχος της σειράς, η συνταγή δεν αλλάζει, νέοι villains κάνουν την εμφάνιση τους και το πολιτικό στοιχείο σχετικά με την αναβάθμιση του Gotham κάνει την εμφάνιση του. Δεν είναι και ο καλύτερος τίτλος της DC, παραμένει όμως συμπαθέστατος, αν και άγαρμπος.

SPIDER-MEN #02 (of 05)
Writer: Brian Michael Bendis
Artist: Sara Pichelli
Marvel Comics

Το πρώτο τεύχος το βάρυνε το απαραίτητο set-up που έπρεπε να γίνει για να ξεκινήσει να ρολάρει η ιστορία. Ταξίδι σε μια άλλη διάσταση και συνάντηση μεταξύ των δύο ηρώων. Το δεύτερο έχει την απαραίτητη κλωτσοπατινάδα παρεξήγησης μεταξύ του Peter Parker και του Miles Morales, επειδή δυο άτομα με υπερδυνάμεις ποτέ δεν μπορούν να λύσουν τις διαφορές του με διάλογο. Όχι πως η σκηνή αυτή δεν έχει διάλογο – έχει και μάλιστα πολύ, Bendis είναι αυτός. Και είναι και πολύ ωραία σχεδιασμένη από την Pichelli – ταλέντο η κυρία.

Μετά από όλα αυτά τα διαδικαστικά που επιβάλλει το πρωτόκολλο του Superhero Interdiamnsional Travel Agency, αρχίζουν οι χαρακτήρες να βρίσκουν τα κοινά μεταξύ τους και ο Peter Parker μαθαίνει κάποια πράγματα για τον κόσμο, στον οποίο βρίσκεται, και φυσικά υποψιάζεται κάτι το πολύ βασικό…

Αν συνεχίσει αυτός ο ρυθμός, δεν ξέρω πόσο ψωμί θα έχει αυτό το limited series, τη στιγμή που κρατάει μόλις πέντε τεύχη. Ή τουλάχιστον, πόσες από τις προσδοκίες που έχω για αυτό, που αφορούν κυρίως συναντήσεις του Peter Parker με άτομα του Ultimate Universe, θα καταφέρουν τελικά να εκπληρωθούν. Διασκεδαστικό μέχρι στιγμής, αλλά λίγο.

SUPERMAN #10
Writer/Penciller: Dan Jurgens
DC Comics

Πιστεύω πολλές φορές ότι ο Jurgens βρίσκεται ανάμεσα μας μόνο για να γράφει και να σχεδιάζει τον Superman! Δεν εξηγείται αλλιώς, μπορεί να μην είναι ο σημαντικότερος δημιουργός που έπιασε στα χέρια του τον χαρακτήρα, αλλά μοιάζει να είναι ο ιδανικός.

Σε αυτό το τεύχος, παραμερίζουμε λίγο την νέα προσέγγιση “Superman, αυτός ο μοναχούλης”, για μια παλαιομοδίτικη ιστορία. Plots που ανοίχτηκαν στο προηγούμενο τεύχος κλείνουν, ο τρόπος που διακόπτεται η πορεία καταστροφής της Anguish είναι έξυπνος και in character για τον Supes και το κλισέ της και-καλά-αποκάλυψης της μυστικής ταυτότητας του πρωταγωνιστή δεν ενοχλεί και τόσο. Συνολικά, ένα χαριτωμένα δροσερό τεύχος. Ακόμα και αν αυτή η νέα στολή δεν μοιάζει να κάθεται καλά στα χέρια οποιουδήποτε σχεδιαστή, πέρα του Jim Lee.

X-MEN #31
Writer: Brian Wood
Penciller: David Lopez
Marvel Comics

Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω την χρησιμότητα αυτού του τίτλου. Υποτίθεται ότι είναι ο καθαρά superhero τίτλος του γκρουπ, εκεί όπου οι μεταλλαγμένοι σώζουν από χωριουδάκια μέχρι πόλεις ολόκληρες. Ωραία, αυτός δεν ήταν και ο προορισμός του ASTONISHING X-MEN ή κάνω λάθος; Τουλάχιστον, να μπορούσε να δικαιολογήσει κάπως την ύπαρξη του. Είδαμε την ξέμπαρκη καιροσκοπική έλευση των vampires (και μη μου πείτε ότι 1-2 ιστορίες πριν από κάτι δεκαετίες δικαιολογούν κάτι τέτοιο), ένα συμπαθέστατο storyline με τον Spider-Man σε σχέδιο Chris Bachalo, και μερικές άλλες ιστορίες που τις ξέχασα μερικές μέρες αφού τις διάβασα. Δυστυχώς, δεν μπορώ να σας βοηθήσω περαιτέρω, διότι το ένστικτο αυτοσυντήρησης που διαθέτω μου απαγορεύει να τις επισκεφτώ ξανά.

Το πιο πρόσφατο storyline, το “Βlank Generation”, δε βοηθάει να μεταβληθεί η γνώμη μου. Έχει ένα Lovecraft-ιανό τέρας να αναδύεται, έχει κάτι πλάσματα που ονομάζονται Proto-Mutants, βάλε και επιστημονικά πειράματα, αλλά τίποτα από αυτά δεν μου τραβάει έστω ελάχιστα το ενδιαφέρον. Εντάξει, ο Cthulhu wannabe κάτι πήγε να κάνει, δε φτούρησε όμως. Αφήστε που το σχέδιο δεν βοηθάει καθόλου, μα καθόλου, όντας επιπέδου fill-in artist της τελευταίας στιγμής.

Παρόλα αυτά, χαίρομαι για την επιστροφή της Storm στο προσκήνιο, σε ηγετικό ρόλο για μια ακόμα φορά. Ο Wood χειρίζεται ωραία τον χαρακτήρα και δεν διστάζει να λερώσει λίγο την ηθική της, καθώς οι χειρισμοί της παραμένουν κρυφοί από τον mutant head honcho Cyclops.