INTERVIEW CORNER #100: Brent Anderson

Οι superheroes είναι ακριβώς αυτό που εσύ μπορείς, ή θέλεις, να δεις. Μπορεί να συγκεντρώνουν δεκάδες κλισέ, να μάχονται χωρίς λόγο, ή να έχουν μια θέση εκτός πραγματικότητας. Ή μπορεί να μοιάζουν με απλούς καθημερινούς ανθρώπους, με τα ίδια προβλήματα και γούστα, με τη διαφορά ότι φορούν κολάν και όλα όσα αντιμετωπίζουν έχουν μια περισσότερο συμβολική – αλλά ικανή να αγγίξει τον καθένα μας – σημασία, ακόμη κι αν διαδραματίζονται στην άλλη άκρη του σύμπαντος.

Αυτό το γνωρίζουν, οπωσδήποτε, οι καλλιτέχνες που καταπιάνονται με τη συγγραφή superhero comics, αλλά και οι σχεδιαστές, οι οποίοι οφείλουν να φέρουν στη ζωή τις λέξεις του writer και να μας πείσουν ότι οι δισδιάστατοι ήρωες που βλέπουμε στις σελίδες ενός comic, είναι όντως ικανοί να αντιπροσωπεύσουν το κοινό αίσθημα, ή την κοινή λογική. Και αυτό το πετυχαίνει, εδώ και πολλά χρόνια, με μεγάλη επιτυχία, ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας (και τελευταίος καλεσμένος του INTERVIEW CORNER), Brent Anderson.

Ο Anderson έχει καταφέρει όχι μόνο να επιτύχει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους γνωστούς μας superheroes, αλλά και να δημιουργήσει νέους, πολλές φορές αντισυμβατικούς, χαρακτήρες με υπερδυνάμεις, παρουσιάζοντάς τους (με τη βοήθεια του writer) υπό ένα διαφορετικό οπτικό πρίσμα. Στην πρώτη κατηγορία, αυτή των καθιερωμένων superheroes, ανήκουν οι Green Lantern και Plastic Man, καθώς και οι X-Men, στο επιτυχημένο graphic novel X-MEN: GOD LOVES, MAN KILLS.

Στη δεύτερη, ανήκει το spin-off του παράδοξου superhero comic του J. Michael Straczynski, RISING STARS, με τίτλο UNTOUCHABLE, αλλά και η καλύτερη δουλειά του Anderson μέχρι σήμερα, το ASTRO CITY, το οποίο συν-δημιούργησε με τον Kurt Busiek. Στο ASTRO CITY, ο Anderson έδωσε “σάρκα και οστά” σε νέους superheroes, σε ένα comic που διαφέρει αρκετά από τα υπόλοιπα του είδους. Οι ήρωές του αυτοί και η οπτική, από την οποία τους παρακολουθούμε εδώ και περισσότερα από 15 χρόνια, περιέχουν μεγαλύτερες δόσεις καθημερινότητας απ’ ότι έχουμε συνηθίσει και το αποτέλεσμα ήταν η μεγάλη αποδοχή της σειράς από τους αναγνώστες και οι συχνές βραβεύσεις της από τους φορείς της βιομηχανίας των comics.

Όλα αυτά, φυσικά, έγιναν χάρη στις ικανότητες των δύο δημιουργών και τη νέα πνοή που εμφύσησαν σε ένα κουρασμένο είδος. Και, αναλογιζόμενοι όλα αυτά, δεν απορούμε καθόλου από την παρακάτω δήλωση του Anderson, όπως αναγράφεται στο βιογραφικό του: “My greatest joy in drawing comics comes when I’ve added nuance to a character with just the right expression and illustrated a scene that captures the perfect moment of mood. When the characters come to life I feel alive. That’s why I’ve dedicated my professional life to creating comics.”

Αυτό ακριβώς αναμένουμε κι από τη νέα σειρά του artist, το PHANTOM STRANGER (σε σενάριο Dan Didio), η οποία αποτελεί μέρος του νέου κύματος τίτλων της DC. Διαβάστε, λοιπόν, τη συνέντευξη του τελευταίου καλεσμένου της στήλης, Brent Anderson, και αναρωτηθείτε: είναι τόσο εύκολο να ζωντανέψεις ένα δισδιάστατο χαρακτήρα στο χαρτί;

Ποιοι καλλιτέχνες σε επηρέασαν περισσότερο στη δουλειά σου;

Είπες να ξεκινήσεις με μια εύκολη ερώτηση, ε; Οι καλλιτέχνες που με επηρέασαν είναι στρατιά ολόκληρη: Ας αναφέρω τους Jack Kirby, John Buscema, Gene Colan, John Romita Sr., Al Williamson, Hal Foster, Alex Raymond, Alex Toth, Moebius, Frank Frazetta, Neal Adams, Norman Rockwell, Howard Pyle, J.C. Leyendecker – ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Έχω κρατήσει κάτι πολύτιμο από κάθε καλλιτέχνη που είδα και/ή μελέτησα.

Έχεις δηλώσει ότι το κομμάτι της δουλειάς σου που απολαμβάνεις περισσότερο είναι εκείνο που προσθέτεις αποχρώσεις στους χαρακτήρες σου, δίνοντας τους έτσι ζωή. Υπάρχει κάποιο μυστικό για να επιτύχεις κάτι τέτοιο;

Κανένα “μυστικό”. Απλά πρέπει να μπω στο πετσί του χαρακτήρα και να κατανοήσω τι είναι αυτό που τον κάνει να συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται, αυτό που τον κάνει ανθρώπινο. Με κάποιους χαρακτήρες είναι πιο εύκολο, με άλλους πιο δύσκολο, αλλά αν δεν νιώθω κάτι για τον εκάστοτε χαρακτήρα, δε μπορώ να τον κάνω να δείχνει αληθινός όταν τον σχεδιάζω.

Ακόμη κι όταν αναλαμβάνεις περισσότερο “παραδοσιακούς” υπερήρωες (όπως οι X-Men ή ο Green Lantern) υπάρχουν κάποια γυρίσματα της πλοκής στην ιστορία που αφήνουν τους… υπερηρωϊσμούς σε δεύτερη μοίρα. Προτιμάς εσύ ο ίδιος να ασχολείσαι με τέτοιου είδους ιστορίες ή απλά αυτές είναι οι ιστορίες που σου προσφέρονται συνήθως;

Πραγματικά μου αρέσει να απεικονίζω την ανθρώπινη πλευρά ακόμη και των πιο “παραδοσιακών” υπερηρωϊκών χαρακτήρων. Δεν με ενδιαφέρουν οι υπερηρωϊσμοί, οι πόζες, το μελόδραμα και οι επιφανειακές παραδόσεις. Αυτό που με συγκινεί είναι ο “ψαγμένος” παράγοντας στο να βλέπεις έναν παραδοσιακά υπερηρωϊκό χαρακτήρα να δρα πιο ανθρώπινα, λιγότερο ηρωικά (ή, αν θες, πιο ποταπά), με όλες τα σφάλματα και τις ατέλειες του χαρακτήρα του.

Πώς θα περιέγραφες το είδος των superhero comics για τα οποία είσαι πιο γνωστός, όπως το ASTRO CITY;

Δες την προηγούμενη απάντηση. Ποτέ δεν ήμουν καλός στο να περιγράφω τη δουλειά μου σε τρίτους. Το αφήνω σ’ εσένα!

Ποιες ήταν οι σημαντικότερες προκλήσεις στο να είσαι ο συνδημιουργός ενός κόσμου, όπως αυτός του ASTRO CITY, που είναι πιο ρεαλιστικά δομημένος;

Η μόνη πρόκληση ήταν ο μεγάλος όγκος του υλικού που έπρεπε να δημιουργήσουμε με τον Kurt για να υποστηρίξουμε την όλη ιδέα. Ο Kurt συχνά δημιουργούσε έναν χαρακτήρα που θα τον βλέπαμε σε ένα ή δύο panels μίας ιστορίας και μετά δεν θα τον ξαναέβλεπε κανείς! Δημιουργήσαμε εκατοντάδες τέτοιους χαρακτήρες μέσα στα τελευταία δεκαεπτά χρόνια, και ο κάθε ένας από αυτούς έπρεπε να έχει κάποια καταγωγή, καθώς και μια βασική ανάπτυξη, έτσι ώστε να μπορώ να νιώσω ότι είναι αρκετά αληθινός, προκειμένου να μπορώ να τον απεικονίσω με πειστικό τρόπο. Κι έπειτα, έχεις τον χαρακτήρα του τίτλου, που είναι η ίδια η πόλη. Έπρεπε να δημιουργήσουμε ένα φυσικό περιβάλλον που θα έδινε την αίσθηση ενός πραγματικού μέρους, κάπου που θα μπορούσε ο αναγνώστης να περάσει τις διακοπές του, και ο κάθε τομέας της πόλης έπρεπε να αφήνει την δική του αίσθηση. Η Astro City βασίζεται σε πολλές πόλεις του κόσμου: Την Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Σεν Λούις, το Πόρτλαντ της Πολιτείας του Όρεγκον, το Σιάτλ/Τακάμο της Πολιτείας της Ουάσινγκτον, την πόλη Ουάσινγκτον, το Σαν Φρανσίσκο, το Ντένβερ, τη Βουδαπέστη, το Λονδίνο, το Παρίσι, τη Μόσχα κλπ., καθώς και πόλεις των comics όπως η Gotham City, η Metropolis, η Νέα Υόρκη των comics του Kirby και άλλες.

Έχεις κάποιο αγαπημένο storyline από τo ASTRO CITY, όσον αφορά το σχεδιαστικό κομμάτι;

Μου άρεσε το πρώτο τεύχος (“In Dreams”), το “Dinner at Eight”, το storyline του “Confession”, το storyline του Steeljack, με τίτλο “Tarnished Angel”, η ιστορία των Cammie/Roustabout στο “Local Heroes”, το special της Beautie και το πρόσφατο του Silver Agent που ήταν σε δύο μέρη.

Θα δούμε σύντομα κάποια νέα ιστορία του ASTRO CITY;

Ο Kurt κι εγώ έχουμε έτοιμες έξι νέες ιστορίες που περιμένουν να μπουν στο χρονοδιάγραμμα της DC. Όμως, επί του παρόντος δεν μπορώ να ξέρω πότε θα γίνει αυτό.

Κι όσον αφορά τη νέα σειρά Phantom Stranger, στην οποία θα αναλάβεις το σχέδιο; Πότε να την περιμένουμε;

Νομίζω ότι το πρώτο τεύχος θα κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Έχω σχεδιάσει τρία τεύχη μέχρι στιγμής και σίγουρα μου αρέσει να σχεδιάζω καπέλα!

Τι να αναμένουμε απ’ αυτό;

Ο Phantom Stranger δεν ήταν ποτέ ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες, κάποιος που “πρέπει οπωσδήποτε μια μέρα να σχεδιάσω”, κι αυτό γιατί πολύ απλά ο χαρακτήρας δεν ήταν παρά ένα μυστήριο απ’ όπου κι αν τον έπιανες, ένα μυστήριο και δυνατότητες, μιας και κανείς δεν γνωρίζει τίποτα γι’ αυτόν και μπορεί κανείς να υποθέσει τα πάντα. Όταν ο Dan Didio με προσέγγισε για να αναλάβω να τον σχεδιάσω, είπε ότι η DC θέλει να του δώσει υπόσταση, να φτιάξει την καταγωγή του και να καταστήσει σαφή τη θέση του στο σύμπαν της DC, κι ότι εγώ φαινόμουν σαν μια καλή επιλογή για να εικονογραφήσω τις εξελίξεις αυτές. Συν τοις άλλους, έχει πλάκα να σχεδιάζεις τον Phantom Stranger με τη φεντόρα, την μπέρτα και το σκούρο του κουστούμι – ούτε κολάν, ούτε τίποτα!

Έχεις άλλα σχέδια για το άμεσο μέλλον;

Προσπαθώ να επιταχύνω την εκμάθηση του Photoshop και του Manga Studio, έτσι ώστε να μπορέσω να τα χρησιμοποιήσω σε κάποια προσωπικά μου projects. Ένα από αυτά είναι το EL JAGUAR, ένα σύγχρονο παραμύθι επιβίωσης και αναγέννησης. Ένα άλλο είναι το TECKNIGHT: JAR OF ASHES, ένα φουτουριστικό διδακτικό παραμύθι που διαδραματίζεται σε έναν υπερεπιστημονικό κόσμο εικονικής πραγματικότητας και νανοτεχνολογίας. Μπορείτε να βρείτε δείγματα από το καθένα από αυτά στην ιστοσελίδα μου και στο προφίλ μου στο my web site and my Facebook.

[Μετάφραση: Αλέξανδρος Τσαντίλας]

Superheroes are precisely what you can or want to see. They may embody dozens of clichés, fight for no good reason, or just be detached from reality. Or, they may look like plain ordinary people, with the same problems and tastes, the difference being that they wear tights and everything they face is a more symbolic – albeit capable of striking a chord within each of us – in nature, even if their struggles are taking place in the other end of the universe.

This is a fact that artists dealing with writing superhero comics are definitely aware of. The same goes with pencillers, whose job is to provide the writer’s words with flesh and blood, all the while convincing us that the two-dimensional heroes that we see in the pages of a comic are indeed capable of representing either common sense or common perception. This is something that this week’s guest (and INTERVIEW CORNER’s final guest), Brent Anderson, does all too well for many years now.

Anderson has been successful in not just fulfilling his duties to our known superheroes, but also in creating new, a lot of times unconventional characters with superpowers, presenting them (with the writer’s aid) from a different perspective. The first category of established superheroes includes Green Lantern and Plastic Man, as well as the X-Men, in the successful graphic novel X-MEN: GOD LOVES, MAN KILLS.

The second category includes the spin-off of J. Michael Straczynski’s bizarre superhero comic, RISING STARS, called UNTOUCHABLE, as well as Anderson’s best work until now, ASTRO CITY, which he had co-created with Kurt Busiek. In ASTRO CITY, Anderson gave “flesh and blood” to new superheroes in a comic quite different from others in this genre. These heroes of his and the perspective from which we follow them for more than 15 years now includes heavy doses of ordinary day-to-day life, much more than what we’re accustomed to, the result being that readers largely embraced the series, not to mention the frequent awards it has won by the comic’s industry organizations.
Naturally, all these were made possible thanks to the talent of both creators and the new blood they injected to a worn-out genre.

Considering this, Anderson’s statement in his resume makes quite a lot of sense: “My greatest joy in drawing comics comes when I’ve added nuance to a character with just the right expression and illustrated a scene that captures the perfect moment of mood. When the characters come to life I feel alive. That’s why I’ve dedicated my professional life to creating comics”.

This is exactly what we’re expecting from the artist’s new series, PHANTOM STRANGER (in a script by Dan Didio), which is a part of DC’s new wave of titles. So, read the interview granted by the final guest of this column and ask yourselves: Is it that easy to make a two-dimensional character come alive on paper?

Who are the artists that have most influenced your work?

A nice easy one to start with, eh? The artists who influenced me are legion; Jack Kirby, John Buscema, Gene Colan, John Romita Sr., Al Williamson, Hal Foster, Alex Raymond, Alex Toth, Moebius, Frank Frazetta, Neal Adams, Norman Rockwell, Howard Pyle, J.C. Leyendecker, the list is endless. I’ve gleaned something valuable from every artist I’ve ever seen and/or studied.

You have said that the part you enjoy the most in your work is when you have added nuance in your characters and they come to life. Is there a secret behind achieving something like this?

No “secret”. I just have to get inside the character and understand what makes them tick, what makes them human. This is more difficult for some characters than others, but if I don’t feel something for the character I can’t make them real in the drawing.

Even when you take on more “traditional” superheroes (like the X-Men or Green Lantern), there is a spin in the story, which leaves the… superheroics in the background. Are these the kind of stories you’re looking for or are these just the stories that are usually offered to you?

I really enjoy depicting the human side of even the most “traditional” of super heroic characters. Superheroics, the poses, the melodrama, the surface traditions don’t really interest me, but the “cool” factor in seeing a traditional super-heroic character act more human, less heroic (or ignoble for that matter), flawed and imperfect is what appeals to me.

How would you describe the kind of superhero comics you’re most known for, like ASTRO CITY?

See answer above. I’ve never been good at describing my own work to others. I leave that to you!

What were the main challenges in co-creating a world such as ASTRO CITY’s, which had a more realistic point of view?

The only challenge was in the sheer volume of material Kurt and I had to create to support the concept. Kurt would often create a character we may only see in one or two panels of one story and then never again! We’ve created literally hundreds of such characters over the past seventeen years, and each one had to have some back story and basic development in order to feel real enough for me to illustrate convincingly. Then there’s the title character, the city itself. We needed to create a physical environment that felt like a real place the reader could travel to for vacation, with a different feeling for each section of the city. Astro City is based on many cities around the world; New York City, Chicago, St. Louis, Portland, OR, Seattle/Tacamo, WA, Washington DC, San Francisco, Denver, Budapest, London, Paris, Moscow, etc., as well as comic book cities like Gotham City, Metropolis, the New York of Kirby’s comics, et al.

Do you have a favorite ASTRO CITY storyline, as far as illustrating it goes?

I enjoyed the first issue (“In Dreams”), “Dinner at Eight,” the “Confession” storyline, the Steeljack “Tarnished Angel” storyline, the Cammie/Roustabout story in “Local Heroes”, the Beautie Special and the recent Silver Agent two-parter.

Will we see a new ASTRO CITY story any time soon?

Kurt and I have six new stories in the can waiting to be scheduled by DC. I’m not certain at this time when that may happen.

How about the new Phantom Stranger series in which you will handle the art? When should we expect it?

I believe the first issue is scheduled to ship in September, but I’m not sure. I’ve penciled three issues so far, and I’m sure enjoying drawing hats!

What should we expect from it?

The Phantom Stranger was never one of my favorite “gotta draw some day” characters, simply because the character was a complete mystery and all potential, nothing known about him, all speculation. When Dan Didio approached me to draw it, he said DC wanted to flesh the Stranger out, establish some back story and define his position in the DC Universe a little more, and that I seemed a good choice to illustrate those developments. Also, with the fedora, cape and dark suit, the Phantom Stranger is a lot of fun to draw – no tights!

Do you have any other plans for the immediate future?

I’m trying to accelerate my learning curve on Photoshop and Manga Studio so I can utilize them in a couple of personal projects. One is EL JAGUAR, a modern fable of survival and rebirth. Another is TECKNIGHT: JAR OF ASHES, a futuristic cautionary tale set in a super-science world of virtual reality and nanotech. Samples of each of these can be found on my web site and my Facebook page.

[Translated by Alexandros Tsantilas]