BEST OF #29: The Walking Deaths

Για την επιστροφή της στήλης μετά από ένα μεγάλο διάστημα διακοπών, επέλεξα ένα μάλλον μακάβριο θέμα, όχι τόσο λόγω ιδιοσυγκρασίας, όσο επικαιρότητας. Κι όταν λέω επικαιρότητα, εννοώ το πρόσφατο τεύχος #100 του THE WALKING DEAD και έναν ακόμη θάνατο που αυτό έφερε στο βασικό cast των χαρακτήρων της αγαπημένης zombie σαπουνόπερας όλων.

Για να είμαι ειλικρινής, για αυτό εδώ το post επέλεξα αρχικά τον εύκολο δρόμο, αυτόν της παρουσίασης των καλύτερων covers της σειράς, μέχρι που έφτασα στο εικονιζόμενο cover του τεύχους #48. Κι αφού μονολόγησα αφηρημένος “καημένε Rick, πόσους έθαψες και πόσους ακόμη θα θάψεις”, μου ήρθε η μακάβρια επιφοίτηση: θα αφήσω τα covers για μια άλλη φορά (που θα αισθάνομαι ακόμη πιο τεμπέλης) και θα σας παρουσιάσω τους 10… αγαπημένους μου θανάτους από τη σειρά στην οποία – κατά συχνή επιβεβαίωση – κανείς δεν είναι ασφαλής.

Πριν ξεκινήσω την καταμέτρηση, όμως, θέλω να ξεκαθαρίσω δύο πράγματα. Πρώτον, παρακάτω δε θα δείτε απαραίτητα τους σημαντικότερους ή πιο επιδραστικούς, αλλά τους αγαπημένους μου (δεύτερη φορά το γράφω έτσι και ανατριχιάζω – άκου “αγαπημένος θάνατος”) θανάτους, από σημαντικούς ή μη χαρακτήρες του WALKING DEAD. Δεύτερον, το συγκεκριμένο post αποτελεί spoilerfest! Κοινώς, αν δεν έχετε ξεκινήσει ακόμη να διαβάζετε τη σειρά ή αν τη διαβάζετε, αλλά δεν είστε up-to-date, καλά θα κάνετε να αποφύγετε την παρακάτω λίστα, όπως οι επιζώντες του TWD τις πόλεις.

Τέρμα με τις εισαγωγές. Φορέστε το πιο σαδιστικό από τα νοσταλγικά σας χαμόγελα και θυμηθείτε μαζί μου τους 10 παρακάτω θανάτους του THE WALKING DEAD. Και ευχαριστήστε κι εσείς το walkingdead.wikia.com για τη διευκόλυνση που μου παρείχε, ώστε να συνοδέψω τον κάθε θάνατο με το σχετικό panel.

10. Tyreese (TWD #46)

O θάνατος του Tyreese ήταν ο πρώτος θάνατος σημαντικού χαρακτήρα της σειράς που έγινε με τρόπο σαδιστικό, αντίθετα με τις… μια κι έξω μεθόδους που είχαμε (αθώοι τότε) συνηθίσει μέχρι στιγμής. Επιπλέον, περιείχε μια άβολη στιγμή ρεαλισμού, καθώς το σπαθί της Michonne δεν έκανε τη δουλειά του με την πρώτη προσπάθεια. Δολοφόνος του ήταν ο Governor, ο οποίος επιχείρησε να εκβιάσει την ομάδα των επιζώντων (που τότε ήταν ταμπουρωμένοι στη φυλακή). Ο ίδιος, όμως, και ο Rick αποφάσισαν ότι ήταν καλύτερο να θυσιαστεί ένας άνθρωπος, παρά ολόκληρη η ομάδα.

9. Dale Horvath (TWD #66)

Για πολλούς, ο θάνατος του Dale ήρθε ως έκπληξη, καθώς ο χαρακτήρας αποτελούσε κάτι σαν την ψυχραιμότερη συνείδηση του Rick. Ο ίδιος πέρασε πολλά, έχασε δικούς του ανθρώπους, αλλά και δύο πόδια! Αν και ο θάνατός του εξελίχθηκε στο παρασκήνιο (είχε δαγκωθεί εδώ και αρκετά τεύχη από zombie και η Andrea αναγκάστηκε να τον πυροβολήσει για να μην επιστρέψει), η συναισθηματική φόρτιση ήταν μεγάλη – κι ας παρουσιάστηκε απλά στο πρόσωπο του Rick, όταν άκουσε τον πυροβολισμό. Παρόλα αυτά, ο συγκεκριμένος θάνατος χάνει ολλούς πόντους στη λίστα μου, εξαιτίας του γεγονότος ότι το panel που τον απεικόνισε ήταν ολόιδιο με αυτό του θανάτου του μικρού Ben (βλέπε παρακάτω).

Δε σας κρύβω, τέλος, πως, την ώρα του εν λόγω θανάτου, δε μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου την κορυφαία φράση “Tainted meat! Tainted meat!”.

8. Brian Blake / The Governor (TWD #48)

Εδώ δεν μπορούμε να μιλήσουμε τόσο για συναισθηματική φόρτιση, όσο για δικαίωση και χαιρέκακους πανηγυρισμούς. Μετά απ’ όλα όσα προκάλεσε στους πρωταγωνιστές της σειράς, ο Governor άξιζε το θάνατο – το θέμα ήταν πότε θα έρθει. Αυτός ήρθε σύντομα και χωρίς πολλές φανφάρες (αν και θα του άξιζαν). Ως μεγάλος fan της ειρωνείας, πίστευα πως το τέλος του θα έρθει από την απέθαντη κόρη του, την οποία κρατούσε ως κατοικίδιο. Μάλλον, όμως, ένας αδιάφορος θάνατος (πυροβολήθηκε στο κεφάλι από μια συνεργάτιδά του) ήταν η καλύτερη τιμωρία για τον μεγαλύτερο (μέχρι την εμφάνιση του Negan στο #100;) villain της σειράς.

7. Hershel Greene (TWD #48)

Στο τεύχος #48, όταν η συμμορία του Woodbury εισέβαλλε στη φυλακή, οι θάνατοι ήταν πολλοί, κάποιοι, όμως, ήταν πιο τραγικοί από τους άλλους. Μπορεί ο θάνατος του Hershel (πατέρα της Maggie και ιδιοκτήτη της φάρμας που φιλοξένησε τους επιζώντες αρκετά τεύχη πριν) να μην είχε μεγάλο αντίκτυπο και να χάθηκε ανάμεσα στα υπόλοιπα πτώματα του τεύχους, αλλά – μη γελιέστε – ήταν αρκετά τραγικός. Αφού έχασε όλα τα παιδιά του (εκτός από τη Maggie που ήξερε πως θα είναι ασφαλής), o Hershel τα παράτησε και απλά έκατσε άπραγος, παρακαλώντας τον Governor να τον λυτρώσει από τον πόνο.

6. Carol Peletier (TWD #42)

Νομίζω πως αυτός ήταν ο πρώτος θάνατος της σειράς που με έκανε να παραμείνω αρκετή ώρα στη σελίδα, κοιτώντας τον. Στο δικό μου μυαλό, τουλάχιστον, ήταν εξαιρετικά τραγικός. Η Carol τα είχε παρατήσει από καιρό μέσα στη φυλακή, αλλά κανείς δεν πίστευε πως θα έφτανε στο σημείο να αυτοκτονήσει, αφήνοντας μόνη και απροστάτευτη την κόρη της, Sophia. Και, φυσικά, δεν έπαιξε ρόλο μόνο το γεγονός της αυτοκτονίας που ο θάνατός της βρίσκεται τόσο ψηλά σε αυτό το post, αλλά και η μέθοδος. Η Carol βούτηξε στα δόντια ενός φυλακισμένου zombie, με ένα χαμόγελο λύτρωσης – από αυτά που δε μπορούν να βγάλουν νόημα, παρά μόνο σε κάποιον πραγματικά απελπισμένο.

5. Ben (TWD #61)

Όπως και να ‘χει, ο θάνατος ενός παιδιού (ακόμη και φανταστικού) είναι πάντα τραγικός. Ειδικά, όταν έρχεται από τα χέρια ενός άλλου παιδιού. Ο Ben ήταν το ένα εκ των διδύμων παιδιών που γνωρίσαμε από τα πρώτα τεύχη και δεν είχε κάποιον ιδιαίτερο ρόλο στη σειρά, παρά μόνο στα τελευταία τεύχη, όπου εξυπηρέτησε ως ένα ακόμη subplot που αφορούσε στην ωρίμανση του Carl. Προς το τέλος, ο Ben τα είχε χάσει, με αποτέλεσμα να δολοφονήσει τον ίδιο του τον δίδυμο αδερφό. Ο θάνατός του ήρθε μουλωχτά, από το χέρι του Carl – και σε αυτή την περίπτωση – στο background, με την παραδοχή του πιτσιρικά να αποτελεί την ταφόπλακά του. Ο λόγος που βρίσκεται τόσο ψηλά δεν έχει να κάνει τόσο με τον τρόπο που πέθανε, όσο με το ποιος ήταν ο δολοφόνος του.

4. Glenn (TWD #100)

Αν μιλάμε για σαδιστικούς θανάτους, ο κακομοίρης ο Glenn παίρνει το πιο ανεπιθύμητο βραβείο. Η πιο πρόσφατη απώλεια του cast του WALKING DEAD επιλέχθηκε στην τύχη από τον νέο villain, Νegan. Κρίμα, γιατί ήταν από τους πιο αγαθούς χαρακτήρες και πραγματικά πολλοί αναγνώστες τον συμπαθούσαν ιδιαίτερα. Δε ξέρω τι ήταν αυτό που με επηρέασε τόσο στο θάνατό του. Το γεγονός ότι ήταν ο μόνος (μαζί με τη Maggie) που δεν πήγαινε γυρεύοντας; Ότι, μαζί με τον Dale, ήταν ο αγαπημένος μου από τους επιζώντες της Atlanta; Ότι η επιλογή του ήταν εντελώς τυχαία; Ότι πέθανε σαδιστικά (και με αρκετά γραφικό τρόπο, χάρη στον Charlie Adlard); Ή ότι η τελευταία του λέξη ήταν ένα τραγικό “M–m–m–m–Mag! Maggie!”;

3. Shane Walsh (TWD #6)

Ο θάνατος του πρώην συνεργάτη και κολλητού του Rick ανήκει μάλλον στην ίδια κατηγορία με αυτόν του Governor, από την άποψη ότι ήδη αρκετά τεύχη πριν, το αναγνωστικό κοινό ανυπομονούσε για αυτόν. Μετά από τους διαπληκτισμούς του με το Rick και τα όσα είχε κάνει ή επιχείρησε να κάνει, δεν ήταν καθόλου συμπαθής και όλοι περίμεναν έναν τραγικό θάνατο από το χέρι του πρώην κολλητού του – έτσι, για την ειρωνεία και το γαμώτο. Ο Kirkman, όμως πήγε την υπόθεση του θανάτου του ένα βήμα παραπέρα και αυτός ήρθε από το χέρι του ανήλικου Carl, ο οποίος τον είχε μέχρι πρωτίστως ως ίνδαλμα.

Και σε αυτή την περίπτωση, ο δολοφόνος έπαιξε μεγαλύτερο ρόλο στην επιλογή μου, σε σχέση με το θάνατό αυτόν καθαυτόν. Και, φυσικά, δεν παραλείπω το γεγονός του ρόλου που έπαιξε ο χαρακτήρας στην εξέλιξη της ιστορίας μέχρι τότε (αλλά και μετά – εδώ έρχονται και πάλι τα subplots της ωρίμανσης του Carl), καθώς και το γεγονός ότι ο Shane “ξαναπέθανε” μερικά τεύχη αργότερα, όταν ο Rick επέστρεψε για να αποτελειώσει τη zombie εκδοχή του.

2. Lori & Judith Grimes (TWD #48)

Η αλήθεια είναι ότι πάλεψα αρκετά με τον εαυτό μου, προτού αποφασίσω τελικά να βάλω αυτούς τους δύο θανάτους στη δεύτερη κι όχι στην πρώτη θέση. Αν το σκεφτώ λίγο, ο θάνατος του συγκεκριμένου διδύμου μπορεί να ανακηρυχθεί πανηγυρικά ο σημαντικότερος στη σειρά, μιας και επηρέασε όσο κανείς άλλος τους δύο πρωταγωνιστές: τον Rick και τον Carl. Η γυναίκα και το νεογέννητο μωρό του Rick σκοτώθηκαν εν μέσω των καταιγιστικών πυρών κατά την εισβολή του Governor στη φυλακή και ο θάνατός τους άλλαξε μια για πάντα τη συμπεριφορά των δύο πρωταγωνιστών. Επιπλέον, μιλάμε για το θάνατο ενός νεογέννητου!

Το ολοσέλιδο panel με τη Lori να κόβεται σχεδόν στα δύο από τον πυροβολισμό και τη νεογέννητη Judith να ετοιμάζεται για έναν θάνατο από ασφυξία (η Lori έπεσε πάνω της) αποτελεί σίγουρα ένα από τα highest points της σειράς και μια από τις πρώτες επιβεβαιώσεις εκ μέρους του συγγραφέα ότι κανείς δεν είναι ασφαλής. Γιατί, όμως, δεν έφτασε στο #1 της λίστας μου;

1. Ron & Jessie Anderson (TWD #83)

Γιατί νίκησε το συναίσθημα, να γιατί! Η Jessie Anderson δε μας απασχόλησε παρά μόνο για μερικά τεύχη και ο ρόλος της ήταν αυτός του “παυσίπονου” για τον Rick, ο οποίος έπεσε στην αγκαλιά της. Η ζωή της δε μου προξένησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ο θάνατός της, όμως, μαζί με αυτόν του γιου της, με έπεισε ότι – παρά το γεγονός ότι βασικοί και δευτερεύοντες χαρακτήρες έπεφταν και συνεχίζουν να πέφτουν σαν τις μύγες – ο Kirkman μπορεί να με εκπλήξει με τα όρια του σαδισμού του, ακόμη και μετά από 85 τεύχη.

Επιχειρώντας να ξεφύγουν από την ορδή των zombies που εισέβαλλε στην οχυρωμένη πόλη της Alexandria, οι Rick, Carl, Ron και Jessie επανέλαβαν το τέχνασμα που είχαμε δει στα πρώτα τεύχη, στην Ατλάντα. Σκότωσαν ένα από τα zombies (bonus για τους αναγνώστες του Comicdom και τους επισκέπτες του Con: σας θυμίζουν τίποτε οι φάτσες των δύο zombies και η μπλούζα που φορά αυτό που χρησίμευσε στο σχέδιο του Rick;) και κάλυψαν τη μυρωδιά τους με τη βρώμα του, περπατώντας ασφαλείς (;) ανάμεσα στις ορδές των απέθαντων. Ο μικρός Ron, όμως, έγινε αντιληπτός και, σφίγγοντας το χέρι της μαμάς του, έγινε κολατσιό. Η Jessie δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει το χέρι του γιου της, ο Rick, όμως, σε μια επίδειξη… καθαρματοσύνης άφησε και τους δύο στα δόντια των απέθαντων, προκειμένου να σώσει το δικό του γιο.

Η συγκεκριμένη σκηνή είναι – περισσότερο από κάθε άλλη, κατά τη γνώμη μου, στη σειρά – αυτό που λένε στο χωριό μου “thought provoking”. Tι θα έκανα εγώ στη θέση του; Θα διακινδύνευα τη ζωή του γιου μου για να σώσω δύο ξένους; Κι αν όχι (το ένστικτο της επιβίωσης είναι το δυνατότερο σε κάθε πλάσμα), πώς θα ένιωθα μετά; Αυτός είναι και ο λόγος που νούμερο 1 σε αυτή τη λίστα είναι ο θάνατος δύο απλά… περαστικών χαρακτήρων.