FAIREST: WIDE AWAKE & LAMIA

Writers: Bill Willingham, Matthew Sturges
Pencils: Phil Jimenez, Shawn McManus
Inks: Andy Lanning, Andrew Pepoy, Shawn McManus
Colors: Andrew Dalhouse, Shawn McManus
Letters: Todd Klein
Covers: Adam Hughes
DC (Vertigo)

Μετά από πολύ καιρό, δράττομαι της ευκαιρίας να γράψω ένα post της προκοπής, το οποίο, για πρώτη φορά εδώ και μήνες, δεν σχετίζεται με PREVIEWS PICKS. Οι πιο αετομάτηδες (και οι πιο ξύπνιες) θα παρατηρήσετε ότι ασχολείται με το ίδιο comic που συμπεριέλαβε ο Άκης Τριανταφύλλου στα SNAPSHOT REVIEWS του, τον Απρίλιο, αλλά πρόσφατα βρήκα χρόνο να διαβάσω όλο το πρώτο storyline (“Wide Awake”) συγκεντρωμένο, καθώς και τη one-shot ιστορία του τεύχους #7, “Lamia”.

Σε μια πρώτη φάση, θέλω να επαναλάβω αυτό που είχε πει ο Άκης. Το artwork του “Wide Awake” είναι απλά εκπληκτικό – είναι τόσο μελετημένο, φροντισμένο και άρτιο, ώστε αργείς να διαβάσεις το comic, επειδή κάθεσαι και χαζεύεις τις λεπτομέρειες κάθε σελίδας, οι οποίες, ωστόσο, δεν κουράζουν. Αντικαθιστώντας το κακό γράψιμο του Jimenez (που χαντάκωσε τόσο πολύ το OTHERWORLD) με τη συγγραφική μαεστρία του Bill Willingham, το αποτέλεσμα είναι απλά κορυφαίο.

Πίσω, όμως, στην υπόθεση του comic – ο Willingham κάνει την έξυπνη κίνηση να αξιοποιήσει το νέο χώρο που του δίνεται, για να μας γεμίσει διάφορα κενά στο back-story χαρακτήρων που έχουμε γνωρίσει στο FABLES, δίχως να επιβαρύνει την κυρίως σειρά. Ουσιαστικά, φαίνεται σαν να διαλέγει από μια ευρεία γκάμα ερωτημάτων που του έχουν τεθεί κατά καιρούς και να τα απαντά επιλεκτικά, μέσα από την ιστορία, ή να φωτίζει όψεις των χαρακτήρων που, πιθανώς, ερμηνεύουν τελείως διαφορετικά γεγονότα που έχουμε δει, καθώς και τη συμπεριφορά τους.

Στο “Wide Awake”, χρησιμοποιώντας ως όχημα της ιστορίας τον Ali Baba, μας δείχνει τι έχει απογίνει η πρωτεύουσα της πάλαι ποτέ Αυτοκρατορίας, καθώς και δύο εξίσου τρανταχτοί, πλην τελείως αντίθετοι χαρακτήρες, η Briar Rose και η Snow Queen.

Όλα ξεκινούν όταν ο (κατά τα άλλα συμπαθέστατος) κλέφτης βρίσκει ένα μπουκάλι που έχει μέσα ένα Imp, τον Jonah Panghammer, με ειδίκευση στη ροή της πληροφορίας. Με κίνδυνο να σας θυμίσω έναν τελείως άλλο χαρακτήρα, άλλης εταιρίας, “he knows stuff”. Υπακούοντας, λοιπόν, την εντολή να τον οδηγήσει σε αμύθητα πλούτη, ο Jonah τον οδηγεί πράγματι σε κάτι αμύθητο, όσο και αλλόκοτο: δύο κοιμισμένες καλλονές που απήγαγαν τα goblins, αφού lootάρανε την πρωτεύουσα – την Briar Rose και τη Snow Queen. Ο Ali Baba επιχειρεί να τις ξυπνήσει με τη γνωστή φόρμουλα του, “true love’s first kiss” και τότε είναι που γίνεται ο κακός χαμός.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Willingham καταφέρνει να συνδυάσει άπταιστα ένα σωρό διαφορετικά στοιχεία, που αντί να ανταγωνίζονται για χώρο, αλληλοσυμπληρώνονται. Μαθαίνουμε, καταρχήν, τη δική του εκδοχή για την ιστορία της Ωραίας Κοιμωμένης, με επτά πραγματικά bad-ass Fairy Godmothers και μια όγδοη, που κάνει τη Maleficent του Disney, όχι ίσως να ωχριά, αλλά σίγουρα να ιδρώνει, καθότι η Hadeon δεν είναι απλώς κακιά, με ψυχή μαύρη σαν την άβυσσο και θυμικό βγαλμένο από τους πιο φρικτούς μας εφιάλτες, είναι επίσης μια αντιπαθέστατη, κομπλεξική σκύλα.

Περαιτέρω, μαθαίνουμε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της Snow Queen, που συμπληρώνει το χαρακτήρα της όπως τον είδαμε στα JACK OF FABLES #6 και #11 (“Jack Frost”) – διότι δεν ήταν πάντοτε η φονική, ψυχοπαθής υποτακτικός του Adversary (μήπως και κάποιος δεν έχει μάθει ποιος είναι και του το κάνω spoiler), αλλά ουσιαστικά μια από τις Τέσσερις Εποχές του κόσμου της, η οποία αγαπούσε πρώτα και κύρια τις ιστορίες, οπότε το παλάτι της ήταν πάντοτε γεμάτο με παραμυθάδες, βάρδους, μίμους και θεατρίνους. Εδώ επιτέλους μαθαίνουμε τι ακριβώς έφταιγε που άλλαξε τόσο με το πέρασμα των αιώνων.

Λες κι αυτά δεν αρκούσαν, μαθαίνουμε τι είναι αυτό που κάνει τον Ali Baba να είναι κλέφτης παρόλο που έγινε πάμπλουτος με τη λεία των Σαράντα Κλεφτών της γνωστής ιστορίας και με αφορμή αυτό, ο Willingham μας ανοίγει ένα παράθυρο στο υπόστρωμα του FABLES συνολικά, στην αντίληψή του, καθώς και την αντίληψη των χαρακτήρων του για την αφήγηση, κλείνοντάς μας πονηρά το μάτι.

Τέλος, μας δίνει πλέον αρκετά στοιχεία για το πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί της μαγείας και ειδικότερα, αναλυτικά, της περιβόητης “αληθινής αγάπης”, που για την Briar Rose κάθε άλλο παρά αληθινή έχει βγει μέχρι τώρα.

Το σύνολο κλείνει με ένα άκρως ικανοποιητικό τέλος, με ίσες δόσεις παραμυθιακής επικίλας και “πάρτα μωρή άρρωστη”.

Όσο για το one-shot του τεύχους #7, το μόνο που θα σας πω είναι ότι αλλάζει τελείως τόνο, σε “noir meets fairy tale horror” και εξηγεί κάτι σχετικά με την οικογένεια του Beast, για το οποίο αναρωτιόμαστε από τότε που η Frau Totenkinder έπλεκε το αλλόκοτο ζιπούνι της. Το τεύχος γράφει ο Matthew Sturges και επιμελείται καλλιτεχνικά εξ’ ολοκλήρου ο Shawn McManus. Παίζει ακόμα και ο Άη-Γιώργης μέσα! (Μεγάλη η χάρη του!)

Επί συνόλου, μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί εξαιρετική σειρά και προσωπικά αναμένω τη συνέχεια με πάρα πολύ ενδιαφέρον. Φυσικά, το μοναδικό μειονέκτημα είναι ότι αν κανείς δεν έχει προηγούμενη επαφή με το FABLES, χάνει πολλά από τα άφθονα αυτά συστατικά της.