Random Thoughts

Disclaimer: Το παρόν post είναι αποτέλεσμα της ανάγκης να έχουμε post για σήμερα, καθώς και της απροθυμίας μου να γράψω ένα μεγάλο review, ή να σχολιάσω αναλυτικά κάποιο θέμα της επικαιρότητας. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν θα έκανα ποτέ ένα τέτοιο post καθημερινή, αλλά εφόσον η κίνηση μας τις Κυριακές πέφτει κατά 40-50%, δεν αγχώνομαι ιδιαίτερα! Κάποια από τα παρακάτω μπορεί και να μην είναι comics-related. Proceed at your own risk…

Οι δύο από τους πέντε πρωταγωνιστές του Dark Knight που θαυμάζω, χορεύουν…

— Η κίνηση μας τις Κυριακές δεν πρόκειται σίγουρα να ανέβει με post σαν αυτό. Μήπως έπρεπε να αναθέσω σε κάποιον να γράψει ένα ακόμη review για το DARK KNIGHT RISES;

— Όχι, δεν έχω δει ακόμη το DARK KNIGHT RISES και δεν ξέρω πότε θα το δω. Μολονότι εκτιμώ τον Nolan ως τεχνίτη και θαυμάζω αφάνταστα τουλάχιστον πέντε από τους βασικούς ηθοποιούς της ταινίας, το vision του σκηνοθέτη για το ποιός (πρέπει να) είναι ο Batman, μου προκαλεί κάτι ανάμεσα σε αδιαφορία και αποστροφή. Plus, η ταινία είναι και γύρω στις τρεις ώρες και ποιός θέλει να χωθεί σε μια σκοτεινή αίθουσα με τρελαμένους fanboys για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;

Κάποιοι από τους τίτλους έχουν πάψει να κυκλοφορούν. Ευτυχώς ή δυστυχώς, έχουν αντικατασταθεί από άλλους.

— Τις τελευταίες μέρες έγινε κάμποση συζήτηση στα comments αυτού εδώ του site, σχετικά με το πόσο επιτυχημένο ήταν και είναι το New 52 DC Universe. Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να παραθέσω αριθμούς και στατιστικά, γιατί βαριέμαι να ψάχνω και δε με ενδιαφέρει και τόσο πολύ το θέμα.

Αυτό που μπορώ να παραθέσω είναι τη δική μου σχέση/εμπειρία με το όλο εγχείρημα…

Πριν ξεκινήσει το New 52, αγόραζα μόνο έναν τίτλο της DC (LEGION OF SUPER HEROES). Η τελευταία φορά που ο αριθμός ήταν μεγαλύτερος από 1, ήταν κάπου στις αρχές του 2010. (Νομίζω…)

Όταν ξεκίνησε το New 52, δοκίμασα καμιά 35αριά τίτλους. Κάπου στο #5, είχα μείνει με έξι ή εφτά. Στο τεύχος #10, ήμουν πλέον στους δύο, ενώ σήμερα, δεν αγοράζω κανέναν.

• Συμπέρασμα #1: Το New 52 απέτυχε να με πιάσει ως αναγνώστη/αγοραστή, εφόσον τώρα οι τίτλοι που αγοράζω είναι λιγότεροι σε σχέση με ένα χρόνο πριν.
• Συμπέρασμα #2: Το New 52 πέτυχε να με πιάσει ως αναγνώστη/αγοραστή, καθώς χωρίς αυτό, τους δώδεκα μήνες που μεσολάβησαν θα είχα αγοράσει 12 τεύχη, ενώ τώρα αγόρασα γύρω στα 100!
• Συμπέρασμα #3: Οι αριθμοί είναι ο πιο εύκολος τρόπος να πεις ψέματα…

Αυτή είναι μια εικόνα του Professor X, την οποία έχω βάλει εδώ, χωρίς κανέναν συγκεκριμένο λόγο…

— Ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου έγραψε χθες ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, σχετικά με τον πρόσφατο θάνατο ενός πολύ σημαντικού χαρακτήρα του Marvel Universe. Μολονότι συμφωνώ με πολλά από τα points που παραθέτει στο κείμενο του ο Ηλίας, διαφωνώ με ένα βασικό κομμάτι.

Δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο θα πρέπει να σκοτωθεί ένας (οποιοσδήποτε) χαρακτήρας, μόνο και μόνο επειδή τον έχουν ευνουχίσει ή γελοιοποιήσει; Είναι τόσο κακό να μένει ένας χαρακτήρας σε αχρησία, μέχρι να βρεθεί κάποιος συγγραφέας που να έχει κάτι να πει με αυτόν;

Αυτή είναι μια φωτογραφία της Eva Green, την οποία έχω βάλει εδώ για εντελώς προφανείς και πολύ συγκεκριμένους λόγους…

Είναι τόσο κακό να μην τυραννιέται και ο χαρακτήρας, αλλά και οι αναγνώστες, από τις κακογραμμένες ιστορίες συγγραφέων που είτε δεν τον συμπαθούν, είτε δεν τον καταλαβαίνουν; Ασ’ τον στην άκρη και κάποια στιγμή θα έρθει ο επόμενος (ή ο μεθεπόμενος), ο οποίος μπορεί να ενδιαφέρεται πραγματικά για τον χαρακτήρα και να έχει δεκάδες ενδιαφέρουσες ιδέες για να τον χρησιμοποιήσει. Πιστέψτε με, είναι απολύτως βέβαιο πως, κάποια στιγμή, αυτός ο περιβόητος “επόμενος” θα βρεθεί. Και τότε, οι αναγνώστες θα πρέπει να υποστούν μια ακόμη γελοία “back from the dead” ιστορία…

(Όπως βλέπετε, δεν αναφέρω ποιός είναι ο χαρακτήρας για να μην κάνω spoiler, παρ’ όλο που οι πιθανότητες να μην γνωρίζετε για ποιόν μιλάμε είναι λιγότερες απ’ το να αρνηθώ ανήθικες προτάσεις της θεάς στη διπλανή φωτό!)

— Για τους περισσότερους αναγνώστες comics, η πιο πολυαναμενόμενη ταινία, αυτή τη στιγμή, είναι είτε το επόμενο THOR, είτε το MAN OF STEEL του Zack Snyder, είτε το δεύτερο AVENGERS. Η δική μου είναι το LES MISÉRABLES. Υπάρχει κάποια υπηρεσία όπου μπορώ να παραδώσω το fanboy membership card μου; Όχι τίποτε άλλο, αλλά πιάνει χώρο και στο πορτοφόλι μου…

Still better than 99.99% of everything!

— Το τελευταίο LOVE & ROCKETS δεν ήταν τόσο καλό όσο τα δύο προηγούμενα. Παρ’ όλα αυτά, είναι μάλλον το καλύτερο comic που έχω διαβάσει φέτος. Αυτό λέει πολλά, τόσο για τα comics που κυκλοφόρησαν φέτος, όσο και για τις ικανότητες των αδερφών Hernandez…

— Είμαι ο μόνος που τον ενοχλούν αφάνταστα ψευδώνυμα όπως ScarJo και J-Lo, η γελοία γλωσσικά (και κοινωνιολογικά) εγκλήματα, του τύπου Bennifer ή Brangelina;

— Είμαι ο μόνος που πιστεύει ότι οι προτάσεις που ξεκινούν με τη φράση “είμαι ο μόνος…” είναι εντελώς χαζές και ανούσιες, καθώς αυτοί που τις χρησιμοποιούν είναι απολύτως βέβαιοι πως “δεν είναι οι μόνοι…”, γιατί σε περίπτωση που ήταν, δεν θα ξεκινούσαν καν να μιλούν για το θέμα;

Δε μας χέζεις, ρε φίλε…

— Ο Greg Rucka ξεσπαθώνει κατά της βιομηχανίας των comics και σκίζει τα ρούχα του για το πόσο άσχημα του φέρθηκαν οι δύο μεγάλες εταιρίες. Τώρα εγώ, αν πω ότι ο Greg Rucka είναι ένας ενήλικος άνθρωπος, κάποιας στοιχειώδους μόρφωσης και θα έπρεπε να διαβάζει προσεκτικά τα συμβόλαια που υπογράφει, θα είμαι κακός; Πάνω-κάτω, τα ίδια ισχύουν και για τον Alan Moore και τις κατά καιρούς γκρίνιες του, με τη διαφορά ότι ο Moore προφανώς τα έχει και λίγο χαμένα, ενώ ο Rucka είναι απλά κλαψιάρης…

— Quiz: Ποιός έλληνας πολιτικός, Βουλευτής μεγάλου κόμματος στη Β’ Αθηνών, δήλωσε πρόσφατα στην τηλεόραση πως “οι Έλληνες είναι ο λαός που βασανίστηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο”. Προφανώς, οι στοιχειώδεις γνώσεις Ιστορίας δεν είναι υποχρεωτικές για να γίνει κάποιος βουλευτής…

Για μένα θα είσαι πάντα ο χαζούλης, ο George, από το Blackadder…

— Βλέποντας κάμποσα επεισόδια του HOUSE M.D., αυτό το καλοκαίρι (σιχαίνομαι τη συγκεκριμένη σειρά, αλλά στο χωριό μου δεν έχω ούτε Nova ούτε DVD player, οπότε έβλεπα συνέχεια Star Channel, καθώς είναι το μοναδικό σχετικά υποφερτό ελληνικό κανάλι), νομίζω πως κατάλαβα επιτέλους ποιό είναι το μυστικό της επιτυχίας αυτής της σειράς!

Όλοι μας θα θέλαμε να είμαστε αλαζόνες, ξερόλες, κυνικοί και μισάνθρωποι και αντί να τρώμε 15 μηνύσεις και 30 βαγόνια ξύλο κάθε μέρα, να έχουμε νέους και ωραίους ανθρώπους να μας θαυμάζουν και να μας γλύφουν από το πρωί ως το βράδι…

— Βαρέθηκα και πήγε τέσσερις… Ελπίζω να σας κούρασα αρκετά.