ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ MADAME COMICDOM #7

Έξω βρέχει. Παλαιότερα, συνήθιζα να κάθομαι δίπλα στο παράθυρο, με μία κούπα τσάι και ένα καλό βιβλίο, ή ένα καλό comic, μέχρι που, κάποια στιγμή, απλά σταμάτησα να το κάνω. Δεν ξέρω γιατί κι ενώ πάντα αυτή είναι η πρώτη μου σκέψη όταν πιάνει βροχή, είχα πάρα πολύ καιρό να το κάνω. Σήμερα, όμως, αποφάσισα ότι αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί άλλο και αφού έφτιαξα τσάι, πήρα το laptop μου και στρώθηκα στη δουλειά.

Ξεκίνησα χωρίς πολλή όρεξη. Έχει εδώ και καιρό που δεν έχω πολλή όρεξη. Και πώς να έχει κανείς όρεξη, με όλα αυτά που συμβαίνουν; Έλεγα με μια φίλη, τις προάλλες, ότι όπου να ‘ναι, θα ψάχνουν να βρουν τα σπίτια των συντακτών του Comicdom, γιατί κάποιος έκανε review σε comic που “προσβάλει την πίστη τους”. Γελάσαμε και οι δυο, όμως σύντομα, το γέλιο μας έφυγε. Καλός μου φίλος, που είχε πάει προσωρινά έξω, αποφάσισε να μην επιστρέψει. Σήμερα έμαθα ότι και άλλος φίλος μου σκέφτεται να την κοπανίσει όσο είναι καιρός…

Και εγώ, με αυτή την ψυχολογία, έπρεπε να κάτσω στο παράθυρο με το laptop και να γράψω post. Και όμως, χρυσά μου, βρήκα κάτι και μου έφτιαξε η μέρα.

Η Χρυσηίδα Δημουλίδου σκέπτεται να αναλάβει να μεταφράσει manga! Δεν έχω κάθε μέρα τέτοια νέα, πώς να μην φτιάξει η διάθεσή μου; Κάποιοι από εσάς θα το έχετε πάρει χαμπάρι, κάποιοι όχι, αλλά αυτές τις μέρες γίνεται σύστριγγλο (Αντώνη, δικό σου) στα social media με την Δημουλίδου. Αφορμή, μία “επιστολή” (συγχωρήστε μου, παρακαλώ, τα εισαγωγικά, διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε) που ανάρτησε, παραπονούμενη για το ότι, όταν κάποιος διαβάζει ένα βιβλίο της δωρεάν, εκείνη χάνει έσοδα. Παραθέτω απολαυστικά αποσπάσματα:

Πρέπει λοιπόν, να μάθετε πως η συγγραφή, τουλάχιστον από την πλευρά μου, είναι επάγγελμα και όχι χόμπι. Επομένως, αφού είναι επάγγελμα και ο άλλος μοχθεί για να παράγει έργο, θα πρέπει και να αμείβεται γι’ αυτό. Κάποιοι λοιπόν αναγνώστες, μου δηλώνουν με ιδιαίτερη μάλιστα υπερηφάνεια ότι δανείζονται όλα τα βιβλία μου απο δανειστικές βιβλιοθήκες ή τα ανταλλάσουν γιατί δεν έχουν χρήματα λόγω της οικονομικής κρίσης.

Οι δε δανειστικές βιβλιοθήκες έμειναν κατάπληκτες που δεν ήθελα να μοιράζω στους Έλληνες τα πνευματικά μου έργα δωρεάν, με πρόσβαλλαν επίσης με τα λεγόμενά τους λες κι εγώ βρίσκω τα προς το ζείν στον δρόμο κι αν αύριο μείνω κουλή η στραβή ή πάθω κάτι σοβαρό και δεν μπορώ να γράψω, αυτοί θα με ταΐσουν. Αν είναι έτσι, τότε να υπάρχει και δανειστική ταινιοθήκη και δανειστική ιματιοθήκη, πινακοθήκη, φαγοποτοθήκη κλπ.

Και κάτι που δεν ξέρατε για τις δανειστικές βιβλιοθήκες:

Οι δανειστικές βιβλιοθήκες δημιουργήθηκαν με σκοπό να δανείζουν βιβλία που έκαναν το κύκλο τους και πλέον μένουν στα αζήτητα.

Μετά από αυτό, all hell broke loose, που λένε και στο χωριό μου και η Δημουλίδου (ή όποιος διαχειρίζεται τις σελίδες της, τέλος πάντων) τρελάθηκε να σβήνει σχόλια. Όχι απαραίτητα υβριστικά, mind you… Ένα από αυτά ήταν και το παρακάτω:

Την θέλει. Το είπε. Εσείς οι Ιαπωνόφιλοι, λοιπόν, έχετε κάθε λόγο να πανηγυρίζετε, γιατί αν τελικά το “θέλω” της Χρυσηίδας περάσει, έρχονται επικές μεταφράσεις. Φαντάζομαι ήδη περιγραφή:

Και ο Έντουαρντ πλησίασε την Γουίνρι και το ανήθικό του ήταν απειλητικά ορθωμένο.

Για περισσότερο Γουάτδεφακ, πας εδώ και λιώνεις.

Εσύ αγάπη, που κάνεις comics και ονειρεύεσαι ότι κάποια μέρα θα μπορούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να διαβάζουν τα έργα σου και εύχεσαι να μπουν και σε βιβλιοθήκες, χαλάς την πιάτσα! Φτύνω χολή, πίνω μια γουλιά τσάι και συνεχίζω…

Το Comicdom απέκτησε νέους σκλάβ… ε… συνεργάτες! Θυμάστε που είχαμε κάνει ένα κάλεσμα (ναι, εκείνο το post με τον θείο Σαμ – υποψήφιο για βραβείο πρωτοτυπίας); Ε, κάποιοι το είδαν, το διάβασαν και είπαν “Ω!” Αυτό το τελευταίο δεν το ξέρω στα σίγουρα, αλλά δεδομένου ότι ποτέ δεν κάνω λάθος, κάπως έτσι θα έγινε. Φαντάζομαι κι άλλοι το είδατε, αλλά ντρέπεστε να στείλετε κείμενο και τώρα που θα σας πω εγώ να στείλετε, θα το κάνετε, ναι; Εντελώς σαδιστικά, αποφάσισα να μην σας πω τίποτα παραπάνω και να τους ανακαλύψετε εν καιρώ. Γιατί έτσι. Ένα κι ένα είναι, όμως, τα μαναράκια μου και προπαντός ανυποψίαστα. Βάλτε στο μυαλό σας σατανικό γέλιο να παίζει… Πέρα από την πλάκα, να καλωσορίσω κι εγώ τα παιδιά στο team, να ευχηθώ να αγαπήσουν αυτό που ξεκίνησαν να κάνουν και όταν τους ρωτούν “μα πώς γίνεται να κάνεις δουλειά για κάτι που δεν σου δίνει λεφτά”, να χαμογελούν και να λένε “δεν έχεις ιδέα πώς είναι”.

Σε συνέχεια των καλών νέων, το νεότερο μέλος του Comicdom, η Έλλη, βαφτίστηκε στις 14 Οκτωβρίου. Οι παρευρισκόμενοι μου έδωσαν λεπτομερή αναφορά της τελετής και είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πω ότι βρέθηκε ο πιο θεατρικός παπάς που μπορεί να έχετε δει ποτέ σε βάφτιση. Στον Ιερό Ναό Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Χολαργού. Μόνο ο εξορκισμός, πριν τη βάφτιση, κράτησε 20 λεπτά! Οι νονοί, λέει, (ναι ήταν δυο) έπαθαν αφυδάτωση από το φτύσιμο. Άρη και Ελένη, να σας ζήσει, να την δείτε όπως επιθυμείτε και να την προετοιμάσετε να αναλάβει τη στήλη μου όταν πια τα δικά μου δάχτυλα θα έχουν πάθει αρθρίτιδα.

Κάτι έφτασε στ’ αφτιά μου ότι το σκηνικό δεν θα αργήσει να επαναληφθεί, αλλά δεν λέω τίποτα παραπάνω για την ώρα, μέχρι να εξακριβώσω τις πηγές μου. Ξες, θα κάνω τη Λυσιστράτη, παλιό κόλπο.

Αλλάζουμε κλίμα και πάμε στο φετινό φεστιβάλ της Βαβέλ, το οποίο θα έχει για πρώτη φορά είσοδο. Φαντάζομαι το είδατε στο Δελτίο Τύπου που ανεβάσαμε εδώ, αλλά νομίζω ότι αξίζει να κάνω μια αναφορά, όχι τίποτα, αλλά ξέρω τι κουτσομπόληδες είστε μερικοί. Κατ’ αρχάς, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι το ποσό που ζητούν για είσοδο είναι αστείο. Έξι ευρώ για δέκα ημέρες βγαίνει *μούμπλε μούμπλε* 60 λεπτά την ημέρα. Ακόμη, όμως, και να θέλει κανείς να πάει για μία και μόνο ημέρα, τα τρία ευρώ είναι πολύ μικρό αντίτιμο. Μην ακούσω, λοιπόν, κανένα σας να γκρινιάζει σχετικά (ξέρετε εσείς ποιοι είστε, χρυσά μου). Το μόνο που μου έσκασε λίγο ανάποδα, είναι ότι στο site τους, μέχρι τη στιγμή αυτή, εξακολουθούν να αναφέρουν αυτό το “Πάντα με ελεύθερη είσοδο”. Είμαι καλός άνθρωπος και θέλω να πιστεύω ότι, πλησιάζοντας το φεστιβάλ, είναι τόσες οι δουλειές που τρέχουν, που δεν έχει κάτσει κανείς να ασχοληθεί με το site, μιας και ούτε ολόκληρο το πρόγραμμα έχει ανέβει.

Σας φιλώ

xxx