THE WALKING DEAD Season 3, Episodes 1-2

Writers: Glen Mazzara, Nicholle Beattie
Directors: Ernest Dickerson, Bill Gierhart
Cast: Andrew Lincoln, Sarah Wayne Callies, Laurie Holden, Norman Reedus, κ.α.
AMC
SPOILER ALERT! Το παρόν άρθρο ενδέχεται να περιέχει spoilers για τα δύο πρώτα επεισόδια της τρίτης σεζόν του THE WALKING DEAD. Αν σκοπεύετε να παρακολουθήσετε τα συγκεκριμένα επεισόδια και δεν θέλετε να σας αποκαλυφθούν γεγονότα και καταστάσεις, συνεχίστε εδώ.
Οφείλω να ομολογήσω ότι οι προσδοκίες μου για την καινούρια σεζόν του THE WALKING DEAD, δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλές. Όχι πως θα την αγνοούσα – αυτό το απέκλεισα άμεσα. Αλλοίμονο, άνθρωπος καμμένος με οτιδήποτε zombie-related είμαι, τρομάρα μου! Απλά, οι εντυπώσεις που μου είχε αφήσει η περσινή χρονιά, δεν ήταν και οι καλύτερες. Λίγο το ξεχείλωμα του σεναρίου κάπου στη μέση, λίγο η ασυνέπεια στο χειρισμό του χαρακτήρα της Lori, λίγο η σχετικά υποτονική δράση, δεν βοήθησαν να γίνει η δεύτερη περίοδος της σειράς κάτι το πραγματικά αξιομνημόνευτο.
Ευτυχώς, η τρίτη σεζόν ξεκινά με τις καλύτερες προϋποθέσεις! Τα τέσσερα πρώτα λεπτά μπορεί να μην περιλαμβάνουν ούτε μία γραμμή διαλόγου, φανερώνουν, όμως, πολλά, τοποθετώντας την δράση αρκετούς μήνες μπροστά. Έχοντας χάσει πλέον την ασφάλεια που παρείχε η φάρμα του Hershel, οι επιζώντες μετακινούνται συνεχώς, προς αναζήτηση καταφυγίου και τροφής. Ο Rick είναι πια ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης τους και οι υπόλοιποι έχουν προσαρμοστεί στο νέο τρόπο επιβίωσης, έχοντας δημιουργήσει μια σφιχτοδεμένη ομάδα. Οι χαρακτήρες έχουν αλλάξει, είναι πλέον πιο σκληραγωγημένοι, λιγότερο φοβισμένοι και σίγουρα πιο αδίστακτοι. Τον τελευταίο χαρακτηρισμό αξίζει να τον κρατήσετε, καθώς φανερώνει το που θα οδηγηθούν τα πράγματα και οι καταστάσεις.
Η υπόσχεση που είχε αφήσει το τελευταίο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου, κλείνοντας το μάτι σε όσους έχουν διαβάσει το comic, εκπληρώνεται άμεσα. Η ανακάλυψη της φυλακής μπορεί να μοιάζει το ιδανικό καταφύγιο, όμως, είναι γεμάτη κρατουμένους, οι οποίοι δεν ανήκουν πλέον στον κόσμο των ζωντανών. Ή, τουλάχιστον, οι περισσότεροι από αυτούς. Σε αρχικό στάδιο, η πρώτη κατηγορία, παρά την ξεκάθαρη αριθμητική υπεροχή, αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά και με μεθοδικότητα, αλλά το αυξημένο επίπεδο κινδύνου επιφέρει μια παραλίγο απώλεια. Όσο για την δεύτερη, εκείνη είναι που εγκυμονεί τους πραγματικούς κινδύνους. Ο χειρισμός των zombies είναι εύκολος. Αυτός, όμως, κάποιων φυλακισμένων, που δεν είναι και τόσο πρόθυμοι να μοιραστούν το χώρο; Εκεί είναι που προκύπτουν οι εντάσεις, με την διπλωματία να είναι ανίκανη να επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Για πρώτη φορά στη σειρά, υπάρχει και ένα sub-plot, που τρέχει παράλληλα με το βασικό στόρι, αυτό της Andrea, που είχε αποκοπεί από τους υπολοίπους, και της Michonne, της σπαθοφόρου που την έσωσε. Μέχρι στιγμής, δεν έχει δοθεί ιδιαίτερο βάρος σε αυτό, οπότε αναμένουμε τις εξελίξεις, ειδικά από την στιγμή που η Michonne είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες που έχουν εμφανιστεί στον τίτλο.
Σε γενικές γραμμές, τα δύο νέα επεισόδια του THE WALKING DEAD μου άφησαν ανέλπιστα καλές εντυπώσεις. Οι ρυθμοί έχουν ανέβει, η σκηνοθεσία είναι πιο σφιχτοδεμένη, με σημαντικά γεγονότα να διαδραματίζονται γρήγορα, ενώ υπάρχει οικονομία στους διαλόγους. Για τους φίλους της δράσης και του gore, τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα! Οι φυλακές έχουν το προνόμιο – αν το κοιτάξει κανείς από μια ιδιαίτερη οπτική γωνία – ότι είναι πυκνοκατοικημένες και το εσωτερικό τους είναι γεμάτο στενούς διαδρόμους και γωνίες που κρύβουν δυσάρεστες εκπλήξεις. Μέχρι στιγμής, δεν μπορώ να πω ότι βαρέθηκα ούτε ένα λεπτό, σε αντίθεση με πέρυσι.
Πέρα από όλα αυτά, που ανεβάζουν την αδρεναλίνη, το ύφος της σειράς παραμένει αναλλοίωτο, προσφέροντας τρόμο και δράμα, ή, αν θέλετε, σαπουνόπερα σε ένα post-apocalyptic περιβάλλον. Περισσότερη σημασία έχουν οι σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων και το πού μπορούν να τους οδηγήσουν οι ακραίες καταστάσεις που βιώνουν, παρά το ανελέητο σφαξίδι, όσο ευπρόσδεκτο και αν είναι αυτό. Δεν μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά, ότι είναι πραγματικά καλή τηλεόραση, έχοντας δείξει στο παρελθόν αρκετές αδυναμίες στο σενάριο, αλλά παρά την ξινή επίγευση που μου είχε αφήσει η προηγούμενη χρονιά, το ενδιαφέρον μου πλέον έχει ανάψει και πάλι, ελπίζοντας σε μια αντίστοιχη και ακόμη καλύτερη συνέχεια. Αν μη τι άλλο, πόσες σειρές με zombies υπάρχουν σήμερα στην τηλεόραση; Καμμένος είμαι, οφείλω να στηρίζω.
Όντως τα φετινά επεισόδια είναι εξαιρετικά ως τώρα. Αυτό που κάνει την διαφορά σε σχέση με άλλες post-apocalyptic σειρές είναι το ότι οι χαρακτήρες είναι πιο ρεαλιστικοί και δεν συμπεριφέρονται σαν άγιοι. Ειδικά σε αντίθεση με το revolution που απογοητεύει σε επίπεδο χαρακτήρων ως τώρα, εδώ οι πάντες ακόμα και το πιτσιρίκι παιζουν κάποιο ρόλο στην ιστορία και εξελίσσονται διαρκώς. Ο Ρικ είναι κραυγαλέο παράδειγμα, έχει αλλάξει πολύ ειδικά μετά την κατάληξη της ιστορίας με τον Σέιν. Έχει γίνει εντελώς αδίστακτος με σκοπό οχι μόνο να εξοντώσει τον οποιοδήποτε πιθανό εχθρό αλλά και να επιβληθεί στην ίδια του την ομάδα, πράγμα που θα δώσει πολύ υλικό στους σεναριογράφους της σειράς στο άμεσο μέλλον. Πιστεύω ότι και πέρσι με την Λόρι οι σεναριογράφοι προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο πράγμα, να της δώσουν δηλαδή εναν λιγότερο στρογγυλεμένο και πιο ρεαλιστικό χαρακτήρα (ασχέτως αν το πετυχαν ή οχι). Τέλος ας μην ξεχνάμε ότι πέρσι η σειρά πέρασε μεγάλες δυσκολίες λόγω αποχώρησης Ντάραμποντ στα μέσα των γυρισμάτων (τα επεισόδια από την αποχώρηση του και ύστερα είναι αρκούντως πιο ενδιαφέροντα όπως και να’χει) και παραλίγο ακόμα και να διακοπεί.
Έλα, το Revolution έχει την πλάκα του. Κάτι σαν το Terra Nova της φετινής σαιζόν.
Το τελευταίο επεισόδιο ήταν απίστευτο! Ίσως το καλύτερο της σειράς μέχρι τώρα μαζί με τον πιλότο και το τελευταίο της πρώτης σεζόν. Απροσδόκητα καλός και ο Κυβερνήτης επίσης, ψυχάκιας ολκής!
Όσο για το revolution έχω να πώ ότι είναι πολύ καλύτερο απο το terra nova το οποίο ήταν πολύ ξενέρωτο, μέχρι το δεύτερο μισό που το κάνανε κάτι σαν lost και πάλι δεν τράβαγε. Μου αρέσει πολύ αυτό το στύλ αμερικάνικος εμφύλιος στο μέλλον και τα flashback είναι επίσης πολύ καλά και δένουν με την ιστορία, ειδικά αυτό του Νέβιλ. Δυστυχώς, πάσχει ακόμα σε επίπεδο χαρακτήρων. Οι μόνοι που συμπαθώ μέχρι τώρα είναι οι κακοί της υπόθεσης και τελευταία και ο Μαιλς έχει αποκτήσει ενδιαφέρον. Πάντως τα τελευταία επεισόδια είναι αρκετά καλύτερα (ειδικά αυτό με το τραίνο) και με πιο ομαλή ροή.