SNAPSHOT REVIEWS 29-11-12

ILLITERATURE
Writer/Artist: Carol Lay
Boom! Studios

Το καινούργιο graphic novel της Carol Lay (GOODNIGHT IRENE, THE BIG SKINNY) δεν είναι στην πραγματικότητα και τόσο “graphic novel”, τουλάχιστον όχι όπως αντιλαμβάνομαι εγώ τον όρο. Πρόκειται για μια συλλογή, που αναδημοσιεύει το μονοσέλιδο comic strip της δημιουργού, STORY MINUTE, το οποίο δημοσιευόταν από το 1997 έως και το 2008, σε αρκετές εβδομαδιαίες alternative εφημερίδες. Το συγκεκριμένο volume είναι το πρώτο από τα τέσσερα συνολικά (τουλάχιστον, σύμφωνα με τις προθέσεις δημιουργού και εκδοτικής) και καλύπτει τη χρονική περίοδο από το ξεκίνημα του strip έως και το 1999.

Το γεγονός ότι πρόκειται για reprint, βέβαια, δε σημαίνει απολύτως τίποτα, καθώς είμαι βέβαιος πως οι περισσότεροι από εσάς δεν συνηθίζατε να διαβάζετε τα alternative weeklies, στα οποία δημοσιευόταν το STORY MINUTE (don’t worry, ούτε και εγώ τα διάβαζα), οπότε η συγκεκριμένη έκδοση είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία, για όλους μας, να δούμε το έργο της δημιουργού στο σύνολο του.

Διασκεδαστικό, πανέξυπνο, σαρκαστικό, εύστοχο, ασεβές και άριστα σχεδιασμένο μέσα στην απλότητα της γραμμής της Lay, το ILLITERATURE είναι ένα θαυμάσιο comic που απευθύνεται (ιδανικά) στους πάντες. Δεν ελπίζω πως θα το αγοράσουν “οι πάντες”, αλλά ευελπιστώ πως θα υπάρχουν αρκετοί ενδιαφερόμενοι, ώστε τουλάχιστον να ολοκληρωθεί το project και να μην εγκαταλειφθεί στη μέση…

JOE KUBERT PRESENTS #1
Writer/Artists: Joe Kubert, Brian Buniak, Sam Glanzman
DC Comics

Η ανθολογία είναι η πιο κλασική και, ενδεχομένως, η πιο αγνή μορφή comic book που υπάρχει. Μικρές ιστορίες, διαφορετικοί δημιουργοί, ξεχωριστές προσεγγίσεις, ποικιλία σε στιλ και θεματολογίες… Είναι σχεδόν αδύνατο να μη βρει κανείς κάτι ενδιαφέρον σε κάθε ανθολογία που θα πέσει στα χέρια του. Φυσικά, λόγω της φύσης του συγκερκιμένου format, είναι συνήθως και το πιο άνισο, καθώς πολύ συχνά ικανοί δημιουργοί εναλλάσσονται με λιγότερο ικανούς και εξαιρετικές ιστορίες ακολουθούνται από μετριότητες. That’s life, I guess.

Το JOE KUBERT PRESENTS είναι μια νέα ανθολογία της DC, που φέρει την υπογραφή του τεράστιου αυτού δημιουργού, ο οποίος δυστυχώς μας “άφησε” πριν από μερικούς μήνες. Σύμφωνα με όσα έχω καταλάβει, στα έξι τεύχη της σειράς θα δημοσιευτούν κάποιες νέες δουλειές του Kubert (προφανώς, οι τελευταίες της καριέρας του), μαζί με δουλειές άλλων δημιουργών, τις οποίες επέλεξε ο ίδιος. Δυστυχώς, το άσχημο τέρας της ανισότητας κάνει και εδώ (όπως στις περισσότερες ανθολογίες) την εμφάνισή του.

Από τις τέσσερις ιστορίες που δημοσιεύονται εδώ, οι δύο ανήκουν στον Kubert και, απ’ όποια πλευρά και αν το εξετάσει κανείς, είναι και οι δύο πιο αδύναμες του τεύχους. Στο “Hawkman”, ο Kubert επιστρέφει στον χαρακτήρα για τον οποίο είναι πιο γνωστός, με ανάμικτα αποτελέσματα. Το artwork είναι απλά εκπληκτικό. Οι αιθέριες, αλλά και δυναμικές φιγούρες των Hawkman και Hawkgirl (σήμα κατατεθέν του “Big Joe”), τα πανέμορφα μελάνια του δημιουργού και το απαράμιλλο storytelling του, με τα υπέροχα αλλά και αρκούντως λειτουργικά layouts, δημιουργούν ένα εξαιρετικό οπτικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς, η ιστορία δεν είναι στο ίδιο επίπεδο, καθώς θα την χαρακτήριζα, στην καλύτερη περίπτωση, απλοϊκή και αδικαιολόγητα μεγάλη. Η δεύτερη συνεισφορά του Kubert είναι το 5σέλιδο “Spit”, το οποίο διηγείται την ιστορία ενός πιτσιρικά που ζητιανεύει λίγο φαγητό για να ζήσει και συναντά τη σκληρότητα αλλά και την καλοσύνη των άλλων. Βαρετό, ανέμπνευστο και σχεδιασμένο με το sketchbook style που χρησιμοποίησε ο Kubert σε κάποια από τα τελευταία graphic novels του, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα του γούστου μου.

Παρόλο που οι δύο ιστορίες του Kubert, όμως, δεν εντυπωσιάζουν, οι άλλες δύο που συμπληρώνουν το τεύχος είναι κάτι παραπάνω από επαρκείς για να μας αποζημιώσουν. Το “Angel And The Ape” του Brian Buniak είναι ένα πανέμορφα σχεδιασμένο slapstick comedy, με πανέξυπνους διαλόγους και εξωφρενικούς χαρακτήρες. Το σενάριο είναι απλά… ασυνάρτητο, αλλά παράλληλα, τόσο διασκεδαστικό και γεμάτο ενέργεια, που πραγματικά δεν έχει σημασία αν βγαίνει νόημα ή όχι! Το “U.S.S. Stevens – I Remember” του Sam Glanzman, από την άλλη, είναι απόλυτα σοβαρό και “βαρύ”, όπως όλες οι ιστορίες του σπουδαίου αυτού δημιουργού που διαδραματίζονται στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και για τις οποίες είναι γνωστός εδώ και δεκαετίες.

Συνολικά, το JOE KUBERT PRESENTS #1 είναι μια αξιοπρεπής αν και αρκετά άνιση ανθολογία, που, όμως, αξίζει να δοκιμάσει κανείς. Μπορεί να μην αποτελεί επανάσταση για την 9η Τέχνη, αλλά συνολικά είναι ένα αρκετά ικανοποιητικό πακέτο που αξίζει τα $4.99 του cover price.

POPE HATS #3
Writer/Artist: Ethan Rilly
AdHouse Books

Την προηγούμενη φορά που αναφέρθηκα στο POPE HATS του Ethan Rilly, είχα γράψει πως παρόλο που το δεύτερο τεύχος ήταν σαφέστατα καλύτερο από το πρώτο, στην πραγματικότητα ήταν “nothing to write home about”. Έχοντας διαβάσει πλέον το τρίτο τεύχος που κυκλοφόρησε πριν από δυο-τρεις βδομάδες, πρέπει να παραδεχτώ πως υπάρχει “something to write home about”, αλλά η αλήθεια είναι πως δύσκολα θα γέμιζε κάτι παραπάνω από ένα σύντομο τηλεγράφημα.

Μη με παρεξηγείτε, είναι προφανές πως ο Rilly έχει ταλέντο και ικανότητες και είναι σαφές ότι πρόκειται για έναν αφοσιωμένο και αποφασισμένο δημιουργό, ο οποίος έχει την τύχη να πιστεύει σε αυτόν μια αξιόλογη (αν και μικρή) εκδοτική όπως η AdHouse. Παρ’ όλα αυτά, τα προβλήματα που είχα εντοπίσει στα δύο πρώτα τεύχη παραμένουν και εδώ. Οι χαρακτήρες του εξακολουθούν να είναι βαρετοί και τα σενάρια του είναι εντελώς κοινότοπα. Ναι, στο τεύχος #3 δείχνει μια πρόθεση να ανεβάσει λίγο τη “δράση” και σίγουρα υπάρχει σημαντική βελτίωση στις ικανότητες του ως storyteller (όπως υπήρχε και από το τεύχος #1 στο #2), αλλά τα δρώμενα παραμένουν “λίγο πάνω από flat” και για την ώρα επιλέγει να μην κάνει υπερβάσεις σε θέματα layout και pacing που μπορεί να απογείωναν το σύνολο.

Δεν ξέρω αν αυτό (ή περίπου αυτό) είναι το ταβάνι του Εthan Rilly ή αν τελικά έχει περισσότερα πράγματα να μας δείξει στο μέλλον, αλλά για την ώρα τον βρίσκω αρκετά άτολμο και, προσωπικά, δεν είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα εξέλιξή του.

SHADOWMAN #1
Writer: Justin Jordan
Artist: Patrick Zircher
Valiant Entertainment

Το νέο offering της Valiant διατηρεί σε πολύ υψηλά επίπεδα το μέσο όρο ποιότητας που μας έχει συνηθίσει η εκδοτική. Από πολλές απόψεις, μάλιστα, μπορεί να είναι και ό,τι καλύτερο έχει βγάλει μέχρι τώρα!

Ο Jack Boniface είναι ο νεώτερος Shadowman, έχοντας κληρονομήσει τον τίτλο από τον πατέρα του, χωρίς, όμως, να το γνωρίζει και χωρίς να δείχνει να το επιθυμεί ιδιαίτερα, καθώς ο συγκεκριμένος ρόλος μπορεί να έρχεται πακέτο με μερικές πολύ ενδιαφέρουσες δυνάμεις και ικανότητες, αλλά παράλληλα φέρνει και μια σειρά από προβλήματα και εξαιρετικά επικίνδυνους εχθρούς. Ο Boniface βρίσκεται στη μέση της αέναης μάχης του καλού με το κακό, του φωτός με το σκοτάδι, αλλά παρ όλο που οι αμφιβολίες του σχετικά με το αν θα πρέπει να διατηρήσει το legacy δεν εξαφανίζονται εύκολα, ευτυχώς για τον ίδιο (και για τους αναγνώστες), μοιάζει να προσαρμόζεται αρκετά γρήγορα.

Η λέξη “γρήγορα” είναι και αυτή που νομίζω πως χαρακτηρίζει περισσότερο από κάθε άλλη το πρώτο τεύχος του SHADOWMAN. Τα πάντα συμβαίνουν γρήγορα, χωρίς άσκοπες καθυστερήσεις και βασανιστικό decompression. Γρήγορα μπαίνουμε στη δράση, γρήγορα μαθαίνουμε ποιοί είναι οι βασικοί χαρακτήρες, γρήγορα αντιλαμβανόμαστε το premise του comic και γρήγορα ο ήρωας αναλαμβάνει το ρόλο και τις ευθύνες του. Και όλα αυτά, με οικονομικό αλλά όχι βαρετό storytelling,  θαυμάσιους διαλόγους που ο συγγραφέας δεν προσπαθεί υπερβολικά να τους κάνει “ρεαλιστικούς” και πανέμορφο artwork από τον εξαιρετικό Patrick Zircher, ο οποίος πρέπει να είναι μεταξύ των τριών-τεσσάρων καλύτερων σχεδιαστών που υπηρετούν το mainstream αυτή την περίοδο.

Προθέστε και την ελαφρώς cheesy, αλλά υπέρβολικά cool ατάκα της τελευταίας σελίδας (αν δεν σας πειράζει το minor spoiler, δείτε την εδώ) και, όπως αντιλαμβάνεστε, έχουμε ένα σχεδόν άψογο σύνολο, που αποτελεί υπόδειγμα του πώς να φτιάξεις ένα ενδιαφέρον και συναρπαστικό πρώτο τεύχος για ongoing σειρά. Πολλά συγχαρητήρια στη Valiant, για μια ακόμη φορά!