JL8

Writer/Artist: Yale Stewart
http://jl8comic.tumblr.com/

Δεν ξέρω αν παίζετε ποτέ το παιχνίδι “Τι θα γινόταν αν”. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου και είναι κατάλληλο για όλες σχεδόν τις ώρες. Παίζεται με έναν, το προτιμότερο σε συνθήκες που ευνοούν την ονειροπόληση: ουρά στην τράπεζα, ουρά στην εφορία, μποτιλιάρισμα στο δρόμο για το σπίτι, ασανσέρ που θα ανεβοκατέβει καμιά δεκαριά ορόφους μέχρι να φτάσει στον προορισμό του. Γενικά σε συνθήκες που είτε μιζεριάζεις είτε συνειδητά επιλέγεις να περάσεις τον χρόνο σου μέσα στην παιδική χαρά του μυαλού σου. Έχω περάσει εξαιρετικά στην Εθνική, την προηγούμενη μόλις εβδομάδα, καθώς έπαιζα το “Τι θα γινόταν αν μπορούσα να σταματάω το χρόνο και να προλαβαίνω τις προθεσμίες μου σαν άνθρωπος, χωρίς να χρειάζεται να ξενυχτάω”. Μετά έχασα τη σειρά μου.

Βέβαια, αν είσαι λίγο πιο δημιουργικός άνθρωπος από μένα παίζεις το “Τι θα γινόταν αν μέσα στην τρύπα στο χώμα ζούσε ένα Χόμπιτ”. Ή το “Τι θα γινόταν αν η Αλίκη έπεφτε μέσα στην κουνελότρυπα” (τελικά όλες οι καλές ιστορίες έχουν μια τρύπα μέσα). Λοιπόν, δεν μπορείτε να με πείσετε πως το JL8 δεν ξεκίνησε στην τοπική ΔΟΥ του Yale Stewart, όταν περιμένοντας έπαιζε το “ΤΘΓΑ οι ήρωες της Justice League πήγαιναν μαζί σχολείο”.

Όπως καταλαβαίνετε, JL8 είναι τα αρχικά για το JUSTICE LEAGUE 8. Το comic, λοιπόν, αφηγείται την καθημερινότητα των Superman, Batman, Flash, Wonder Woman, Martian Manhunter, Green Lantern και Power Girl, όταν φοιτούν στη Β’ Δημοτικού περίπου. Είχε ξεκινήσει με τον τίτλο LITTLE LEAGUE, αλλά μετονομάστηκε, καθώς ο τίτλος ήταν ήδη trademark (όχι, η DC δεν είχε τίποτα να κάνει με αυτό, αλλιώς θα σταματούσε εντελώς).

Η ιστορία ακολουθεί τους ήρωες, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με όλες τις δυσκολίες που μπορείς να αντιμετωπίζεις στην τρυφερή και μεταβατική ηλικία του δημοτικού. Χάρηκα πάρα πολύ τον τρόπο που παντρεύεται η προσωπικότητα του καθενός, όπως έχει διαμορφωθεί από άπειρα comics και ταινίες με τη σκοπιά του Stewart, καθώς και τη μεταφορά του αμαλγάματος στην παιδική ηλικία. Αν δε μπορείς να εκτιμήσεις έναν Batman που θέλει να τιμωρείται με απομόνωση, δεν μπορείς να εκτιμήσεις τίποτα.

Αν και όλοι οι χαρακτήρες έχουν τις στιγμές τους, στα 90 περίπου strips που έχουν βγει ως τώρα ακολουθούμε κυρίως τη φιλία μεταξύ Batman και Superman, καθώς και μεταξύ Wonder Woman και Power Girl. Να σημειώσω εδώ πως υπάρχει ένα ειδύλλιο (μονόπλευρο) μεταξύ Superman και Power Girl. Πριν πέσετε να με φάτε με αιμομικτικά σχόλια, θυμηθείτε πως αυτό είναι ένα fan comic. Από παιδική σκοπιά.

Η σχέση μεταξύ του μονόχνοτου Batman και του καλόκαρδου Superman είναι τουλάχιστον συγκινητική και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις αμέτρητες σελίδες που έχουν αφιερωθεί σε έντυπο υλικό. Άλλο τόσο και η σχέση μεταξύ της πολύ-γυναίκας Power Girl και της δυναμικής Wonder Woman. Σας είπα πως σε μια σκηνή παίζουν με My Little Pony; Όχι αγόρια, μη φεύγετε, έχει και εκρήξεις!

Σχεδόν πάντα καταλήγουμε σε κάτι το αστείο, αλλά η ενιαία ιστορία προχωράει παραπέρα και αγγίζει κι άλλα πράγματα. Δε θέλω να πω βαριές κουβέντες, αλλά υπάρχει η έννοια της φιλίας, της αποδοχής, του έρωτα κι όλου του μπλέξιματος που αυτός συνεπάγεται, ακόμη και της ταυτότητας του φύλου (θα σταματήσω γιατί ίσως να το έχω παρατραβήξει εδώ και δύο γραμμές).

Αν και σχετικά βραχύβιο, το strip έχει φανατικούς οπαδούς και αρκετό αριθμό αναγνωστών. Μέχρι και ο Neil Gaiman έκανε μία εμφάνιση από τα strip 70 ως 74. Ως ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου World’s End, βοήθησε τον Superman να βρει το κατάλληλο δώρο για τα γενέθλια της Wonder Woman. Προφανώς, φεύγοντας ο Superman αναφώνησε: “What a nice guy!” ενώ ο Batman “What a weirdo”.

Για όσους ξέρουν καλά την DC τους, υπάρχουν πάμπολλες αναφορές. Από το όνομα του δάσκαλου Mr. Schwartz (φόρος τιμής στον Julius Schwartz), στον κακό δάσκαλο της γυμναστικής Darkseid, στην κόκκινη κουκούλα του Joker που εμφανίζεται μαζί με άλλους κακούς να διεκδικήσουν την αυλή των παιδιών. Ευκαιριακά, πόσο αξιολάτρευτοι κακοί είναι οι παρακάτω;

Τέλος, το σχέδιο έχει τη νοσταλγία του Κυριακάτικου strip σε εφημερίδα – είναι λίγο πιο μοντέρνο, όμως. Ανάλογα με τις ανάγκες, ο Stewart παίζει με κοντινά ή μακρινά καρέ, και δίνει υπέροχες εκφράσεις στους χαρακτήρες. Καμιά φορά δεν είναι απαραίτητο ούτε το punch line για να γελάσεις ή να συγκινηθείς. Να σας θυμίσω πως το comic ενημερώνεται κάθε Δευτέρα και Πέμπτη, οπότε σημειώστε το στο ημερολόγιό σας. Αλήθεια, κάντε το, δε θα το μετανιώσετε.