BATTLEPUG

Writer/Artist: Mike Norton
Colorist: Allen Passalaqua
http://battlepug.com/

Το BATTLEPUG υπέπεσε στην αντίληψή μου λίγο καιρό πριν. Ομολογουμένως, αν είχα δει κάποιο δείγμα από το artwork, θα είχα σίγουρα ψάξει κατευθείαν το comic, αλλά αυτό που είδα ήταν απλά τον τίτλο γραμμένο κάτω από τη λίστα των Eisner Awards. Ας είναι, καθότι πήρε το βραβείο για καλύτερο digital comic, μια κατηγορία που είναι η αδυναμία μου, και είπα να το τιμήσω. Λόγω του ότι το BATTLEPUG, ως σύνθετη λέξη, δεν γίνεται κατευθείαν αντιληπτή (έχουμε εκεί δύο έννοιες που δύσκολα παντρεύονται), παιδεύτηκα αρκετά να βρω το comic, για διάφορους ντροπιαστικούς αναγραμματισμούς. Κατάφερα, στο τέλος, με αντιγραφή/επικόλληση, να δρομολογηθώ στο site, που ευτυχώς με αποζημίωσε και με το παραπάνω.

Όπως μας ενημερώνει το about: “Battlepug: The Web Comic was born out of desperate scramble to appease iFanboy. They contacted Mike to create a signature t-shirt for a new line of merch. However, Mike had been working exclusively with DC Comics for 4 years and had no original properties that he could reveal to the world yet. He drew the image you see above and had Allen color it. And lo, BATTLEPUG was born!”Αν έχετε διαβάσει fantasy στη ζωή σας, ή έστω έχετε δει τον Schwarzenegger να υποδύεται τον Conan, ή έστω έχετε δει μία αφίσα του Conan, κάπου, κάποια στιγμή, πιάνετε που το πάμε. Μάλλον από που το ξεκινάμε, γιατί ο ανώνυμος, δυνατός και βασανισμένος ήρωάς μας, έχει κάθε καλή πρόθεση να γίνει ο αρχετυπικός βάρβαρος. Το θέμα είναι πως δεν τον αφήνουν.

Δεν τον αφήνει το γεγονός πως η τραγική καταστροφή του χωριού του, έγινε από μία τρισχαριτωμένη τεράστια baby seal. Δεν τον αφήνει το γεγονός πως τον ανέθρεψαν τα ξωτικά του Άι Βασιλ… εεε… του King of the Northland Elves. Δεν τον αφήνει το γεγονός πως το party του αποικείται σταδιακά από έναν ημίτρελο μέντορα, μία αθυρόστομη μικρούλα mage, μία πολύ δυναμική πολεμίστρια. Δεν τον αφήνει, τέλος, το γεγονός πως το περήφανο άτι του είναι ένα γιγάντιο pug puppy (ειδικά αυτό τον ξεπερνά). Δυστυχώς, δεν έχει καμία ελπίδα. Ακόμη και η ιστορία του δεν αφηγείται από κάποιον σκεπτικό παππού, δίπλα στο τζάκι, καθώς τα εγγόνια του κοιτούν με ορθάνοιχτα μάτια. Αφηγείται από μία curvaceous γυμνή κοπέλα, πάνω στο κρεβάτι, προς τα δύο κουτάβια της, που κάνουν εύστοχες παρατηρήσεις: “A guy beats a giant seal to death with a candy cane? That rules!”

Το comic βρίθει από χιούμορ, αλλά πολλών ειδών. Αν και περίμενα μια κλασσική παρωδία για το fantasy, έχουμε pug jokes, έχουμε slapstick, έχουμε ποικίλες pop culture αναφορές, έχουμε και παλιό καλό χιούμορ, που βασίζεται στη δύναμη της εικόνας. Exhibit A:

Δε θέλω να κάνω spoilers αυτή τη φορά, οπότε δε θα επεκταθώ άλλο για το storyline. Όσο για το εικαστικό κομμάτι, λίγα μπορώ να πω, εκτός από το πόσο πολύ μου άρεσε, πόσο απόλαυσα τους χαρακτήρες και την εκφραστικότητά τους, και πόσο σωστά είναι δομημένα τα panels. Δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να διαλέξω εικόνες για το συγκεκριμένο άρθρο, γιατί η μία ήταν πιο επικά παράλογη, ή απλά πιο επική από την άλλη. Αν ήταν στο χέρι μου, θα σας έδινα απλά το site με την υποσημείωση “σοβαρά, δε θες να με ακούσεις να παραληρώ γι’ αυτό, απλά κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και διάβασέ το”.

Αν σας αρέσει αρκετά, η Dark Horse (βρίσκω-τι-έχει-cult-following-και-το-εκδίδω) έχει βγάλει ήδη ένα hardcover άλμπουμ 72 σελίδων. Εγώ είμαι ευχαριστημένη με το περιστασιακό τσεκάρισμα του site. Απλά να θυμάστε πώς τόσο ο Norton όσο και ο Passalaqua, έχουν και κάτι άλλα ψιλοπραγματάκια να κάνουν, οπότε δεν ενημερώνεται τόσο συχνά όσο θα θέλαμε. Αν εθιστείτε, ουδεμία ευθύνη φέρω.