TOP 100 CHARACTERS: 9. OBELIX

Δημιουργοί: Rene Goscinny, Albert Uderzo
Πρώτη εμφάνιση: ASTERIX THE GAUL (1959)

Αν αξίζει να μείνει ο Οβελίξ στην ιστορία των comics, αλλά και σε ολόκληρη της Ιστορίας της Τέχνης – αν μου επιτραπεί το θάρρος – είναι γιατί είναι ο πιο γλυκούλης βίαιος ήρωας. Ναι, καλά ακούσατε. Κατά βάθος, ο Οβελίξ είναι από τους πιο βίαιους χαρακτήρες των comics. Βλέπεις τον Judge Dredd, ή τον Wolverine, για παράδειγμα, και ξέρεις τι σε περιμένει. Αλλά που να φανταστείς ότι αυτός ο ευτραφής γλύκας, με τις αστείες κόκκινες κοτσίδες και το ριγέ άσπρο-γαλάζιο strapless παντελονάκι (από τις πιο περίεργες αμφιέσεις που έχω δει), λατρεύει τόσο τις φάπες;

Να παραδεχτώ ότι υπερέβαλλα λιγάκι, ωστόσο δεν έχω δει ποτέ άνθρωπο – πραγματικό ή… χάρτινο – να απολαμβάνει τη βία σα να απολαμβάνει καλό φαγητό. Δε χάνει ευκαιρία να ρίξει τις φάπες του, σε όποιον Ρωμαίο συναντήσει, λύνει όλα, μα όλα, τα προβλήματά του με μπούφλες και στενοχωριέται όταν οι Ρωμαίοι γίνονται ένα σπάνιο κυνήγι. Υπό αυτή την έννοια, και πολεμοχαρή τον λες! Αλλά ας μην καταστρέψω άλλο τις παιδικές μου μνήμες.

Και αυτό γιατί, από το πρώτο κιόλας τεύχος, ΑΣΤΕΡΙΞ Ο ΓΑΛΑΤΗΣ, ταυτίστηκα για πάντα με τον τρισχαριτωμένο ήρωα. Ο οικογενειακός θρύλος – υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα, που δε θα μοιραστώ μαζί σας – με θέλει μωρό 8 μηνών να “διαβάζω” ΑΣΤΕΡΙΞ και να ξεκαρδίζομαι στα γέλια με τον κοκκινομάλλη ήρωα. Αργότερα, διάβαζα με πάθος, ξανά και ξανά, τις περιπέτειες των δύο φίλων, μέχρι που απαίτησα κούκλο Οβελίξ, με τον οποίο και κοιμόμουν! Αυτό για να σας δείξω ότι καθόλου αντικειμενική δεν είμαι μαζί του και όλα του τα συγχωρώ. Και πήδηξα από τη χαρά μου όταν τον είδα στη δεκάδα!

Ο Οβελίξ ξεχωρίζει (πλησιάστε να σας το πω ψιθυριστά, μη μας ακούσει) για το πάχος του! Μεταξύ μας, είναι χοντρός, υπέρβαρος και πρέπει να κοιτάξει την πίεσή και τη χοληστερίνη του. Αλλά μην κάνετε το αστείο να τον πείτε χοντρό στα μούτρα του, μαύρο φίδι που σας έφαγε. Δεν έχει καθόλου συνείδηση του όγκου του και μόνιμη ατάκα του είναι “δεν είμαι χοντρός, είμαι απλά εύσωμος”. Κωμικές καταστάσεις δημιουργούνται, όταν κάποιος απευθύνεται σε αυτόν ως “χοντρό” και εκείνος ψάχνεται να δει για ποιον μιλάνε. Αυτή του η ευθιξία στο… λεπτό αυτό ζήτημα, έχει χρησιμοποιηθεί για να τροφοδοτήσει την οργή του την κατάλληλη στιγμή.

Και μη φαντάζεστε ότι ο Οβελίξ έφτασε στα κιλά που έφτασε, έτσι απλά. Όχι, χρειάζεται καθημερινός κόπος. Αγαπημένο του έδεσμα, που καταβροχθίζει σε χρόνο ρεκόρ, όσο χρειάζεται να πας από το ένα panel στο άλλο, είναι το ψητό αγριογούρουνο. Αν είναι σαν αυτό που έχω φάει στη Βάρη, δεν τον αδικώ. Ένα ολόκληρο αγριογούρουνο είναι απλό ορεχτικό για αυτόν και μπορεί να φάει τα πάντα στην καθισιά του. Η λαιμαργία του, βάζει συχνά αυτόν και τον Αστερίξ σε μπελάδες, καθώς κάνει τα πάντα για λίγο φαί, ή τρώει αλόγιστα τις λίγες προμήθειες που έχουν. Βέβαια, στο ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΙ 12 ΑΘΛΟΙ, είναι αυτή η ακόρεστη όρεξή του, που τον κάνει ιδανικό για μια δοκιμασία, όπου αφού έχει φάει το καταπέτασμα – καμήλες, βόδια, ελέφαντες και πολλά άλλα – πετάει την ατάκα «Δεν ήξερα ότι μπορεί κάποιος να παραφάει».

Το άλλο χαρακτηριστικό του είναι η απίστευτη δύναμή του. Ο δρυΐδης του χωριού, Πανοραμίξ, φτιάχνει ένα μαγικό ζωμό, που χαρίζει υπερφυσική δύναμη – μη λέμε γνωστά πράγματα. Ο Οβελίξ, όμως, όταν ήταν μικρός έπεσε μέσα στη χύτρα, όπως είδαμε και στο μεταγενέστερο ΠΩΣ Ο ΟΒΕΛΙΞ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗ ΧΥΤΡΑ, και, φυσικά, την ήπιε όλη. Τα συμπτώματα έγιναν μόνιμα σε εκείνον και ο Πανοραμίξ δεν τον αφήνει να πιει έστω και μια γουλιά από το ζωμό, από φόβο μην έχουν παρατράγουδα, πράγμα που ο Οβελίξ το φέρει βαρέως. Τέτοια είναι η δύναμή του, που ακόμη και όταν προσπαθεί να χτυπήσει απαλά μια πόρτα, εκείνη εκσφενδονίζεται στην άλλη άκρη. Οι φάπες του στέλνουν τους Ρωμαίους μακριά, πάντα χωρίς τα σανδάλια και τα κράνη τους, σπρώχνει ολόκληρα πλοία, σηκώνει κάρα και μια μόνιμη χρήση που έχει, είναι αυτή εν είδει πολιορκητικού κριού. Όχι, βέβαια, πως παίρνει χαμπάρι ότι αυτό είναι κάτι σπουδαίο, μιας και δείχνει συχνά να απορεί που και οι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν όσα και αυτός.

Γιατί αν έχει άλλο ένα χαρακτηριστικό ο Οβελίξ, αυτό είναι η αφοπλιστική βλακεία του. Συγχωρέστε με, δε μπόρεσα να βρω άλλη λέξη. Ο Οβελίξ είναι αργόστροφος και χαζούλης, σε τέτοιο βαθμό που φτάνει το σαΐνι Αστερίξ στα όρια του και τον βγάζει εκτός εαυτού. Αφηρημένος και με μια κωμική ικανότητα να παίρνει τα πάντα κυριολεκτικά, ο Οβελίξ κατορθώνει να μπλέκει σε ένα σωρό καταστάσεις και παρεξηγήσεις, από τις οποίες τον ξεμπλέκει, ποιός άλλος, ο Αστερίξ! Έχει κανα-δυό αναλαμπές και καμιά φορά θυμάται αυτό που πρέπει να θυμηθεί, την ώρα που πρέπει, αλλά μέχρι τότε, έχει σκορπίσει το χάος γύρω του. Σε γενικές γραμμές, αν το δίδυμο Αστερίξ-Οβελίξ ήταν gangsters, ο Αστερίξ θα ήταν το μικρόσωμο, πανούργο αφεντικό και ο Οβελίξ ο επικίνδυνα βλαξ bouncer του.

Τί δουλειά κάνει αυτός ο παχουλός, παντοδύναμος, χαζούλης τύπος; Μιαν απλή καθημερινή δουλειά; Όχι, βέβαια! Είναι κατασκευαστής μενίρ! Και μη μου πείτε, τώρα, ότι αυτό δεν είναι και φαλλικό σύμβολο. Τί μας λέει αυτό για τον ήρωα; Δε θα το απαντήσω αυτό. Στο ΕΚΡΕΜΜΕΣ ΤΟΥ ΦΟΥΚΩ, του Ουμπέρτο Έκο, πάντως, γίνεται μνεία σε αυτό το σκοτεινό επάγγελμα και στο ρόλο του Οβελίξ σε αυτή τη μυθολογία, καθώς υπονοείται – στα πλαίσια του αστείου – ότι οι δημιουργοί του ΑΣΤΕΡΙΞ είναι Ναΐτες και ότι το comic κρύβει μηνύματα. Στην ουσία, κανείς δεν ξέρει τι σκ@*& είναι τα μενίρ, ποιος τα έφτιαχνε και γιατί. Μάλιστα, αυτό γίνεται και θέμα στο ΟΒΕΛΙΞ ΚΑΙ ΣΙΑ, όπου ο πανούργος Ρωμαίος αγοράζει μενίρ, για να σπείρει διχόνοια, αλλά δεν ξέρει τι να τα κάνει. Είναι κλασική η εικόνα του Οβελίξ, πάντως, να πηγαινοέρχεται με ένα τέτοιο στην πλάτη, να το πετά σε Ρωμαίους, ή να επιχειρεί να εκπαιδεύσει τον Ιντεφίξ να του τα φέρνει πίσω.

Και μιας και είπα Ιντεφίξ, ας πούμε και λίγα λόγια για το σκυλάκι αυτό. Δεν είναι ο Μιλού, δεν είναι ο Ραν Ταν Πλαν, δεν είναι ο Σνούπι, αλλά έχει και αυτός δικαιωματικά τη θέση του στον κατάλογο των διασήμων κατοικίδιων. Εξαιρετικά μικρόσωμος, σε πλήρη αντίθεση με το αφεντικό του, και εξαιρετικά εύστροφος, επίσης σε πλήρη αντίθεση με το αφεντικό του. Γίνεται μόνιμο αντικείμενο καυγά, ανάμεσα στον Αστερίξ και τον Οβελίξ, αφού ο πρώτος επιμένει ότι είναι μικρός για να ταξιδέψει και ο Οβελίξ όλο και βρίσκει τρόπο να τον πάρει μαζί του. Πάντα φαίνεται κάπου χρήσιμος και, κακά τα ψέματα, είναι γλύκας! Το μόνο που δεν αντέχει, είναι να βλέπει δέντρα να ξεριζώνονται. Και οικολόγος, το πουλάκι μου!

Σχέση ζωής για τον Οβελίξ, όπως καταλαβαίνετε, είναι αυτή με τον Αστερίξ. Μέχρι και γενέθλια έχουν μαζί και, πρακτικά, συγκατοικούν, αφού τα περισσότερα βράδια τα περνά στο εργένικο σπίτι του Αστερίξ. Μη φανταστείτε, τώρα, ότι όλα είναι μέλι γάλα συνέχεια. Όπως σας είπα, ο Αστερίξ τα παίρνει συχνά στο κρανίο με το φίλο του και του σούρνει τα μύρια όσα. Χαρακτηριστικό των ομηρικών καυγάδων τους, η χρήση των προσωνυμιών “ο κύριος Αστερίξ” και “ο κύριος Οβελίξ”. Θα την έλεγες και ύποπτη τη σχέση τους, αν ο Οβελίξ δεν ερωτευόταν κάθε λίγο και λιγάκι. Το μεγάλο έρωτά του, τη Φραμπαλά, τον βλέπουμε στην εξαιρετικά όμορφη ιστορία, Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΟΣ, σε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της σειράς. Ερωτεύεται, πάντως, σχετικά εύκολα και με διάφορες κοπέλες που συναντούν, από Ινδιάνες μέχρι Αιγύπτιες. Μάλιστα, μια γυναίκα μπήκε και ανάμεσά τους, η Κορίζα (ή Ζαζα, αν προτιμάτε), στο ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ. Τότε, ο Οβελίξ προσπάθησε να πνίξει τον πόνο του με κατσικίσιο γάλα.

Ατάκα χαρακτηριστική του Οβελίξ είναι, φυσικά, το περίφημο “Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι”, το οποίο έχει τις δικές του παραλλαγές, σε όποιο μέρος του κόσμου πηγαίνει. Όλοι εμείς, βέβαια, νομίζω ότι ξέρουμε καλά ότι είναι εντελώς, μα εντελώς τρελοί, αυτοί οι Γαλάτες.

(Βασιλεία Βαξεβάνη)

 

Related Posts

    Same Author