NOWHERE MEN #2

Writer: Eric Stephenson
Artist: Nate Beleagarde 
Colorist: Jordie Bellaire
Image Comics 

Το δεύτερο τεύχος της σειράς κυκλοφόρησε μόλις τον περασμένο μήνα, με αναμενόμενη αγωνία για τη συνέχεια, ύστερα από την ανάγνωση του πρώτου (μπορείτε να διαβάσετε για εκείνο εδώ).

Η πλοκή προχωράει, χωρίς κάποια ιδιαίτερη ανατροπή των προϋπαρχόντων δεδομένων. Η δράση εκτυλίσσεται σε δύο χώρους, σε διάστημα και Γη, ενώ η απουσία κεντρικού ήρωα είναι εμφανής, με τα γεγονότα να παρουσιάζονται από πολλές διαφορετικές οπτικές. Οι πληροφορίες για τους χαρακτήρες αρχίζουν να πληθαίνουν, βοηθώντας μας να σχηματίζουμε, δειλά, μια πρώτη εικόνα για τον καθένα.

Στο διαστημικό σταθμό, ο μυστηριώδης ιός κάνει ολοένα και πιο φανερές τις παρενέργειές του από τον παρασιτισμό του στο ανθρώπινο σώμα, μεταμορφώνοντάς το σιγά-σιγά και διαφορετικά ανάλογα με τον ξενιστή, προκαλώντας τον τρόμο των φορέων.

Από την άλλη, στον πλανήτη των ανθρώπων, η εταιρεία WorldCorp αρνείται την ύπαρξη των προαναφερθέντων, προσπαθώντας να αποκρύψει στοιχεία για να εξασφαλίσει τη διεθνή της φήμη και να αποκρύψει την οποιαδήποτε ανάμειξή της. Επίσης, αναβάλλει την αποστολή ομάδας διάσωσης των νοσούντων, προκειμένου να μην μεταφερθεί ο ιός στον πλανήτη. Εκείνοι, ως έσχατη επιλογή, δημιουργούν μια πύλη που αποτελεί την μόνη διαφυγή από το διαστημικό σκάφος, χωρίς καμία βεβαιότητα για τον προορισμό και την ασφάλειά της.

Ο τίτλος του τεύχους είναι “There Are Fates Worse Than Death”, ο οποίος συνδέεται με τη συγκεκριμένη επιλογή του να μείνουν και να περιμένουν για διάσωση, ή να τολμήσουν να ορμήσουν προς το άγνωστο, εναποθέτοντας την ελπίδα στην καλή τους τύχη.

Σε γενικές γραμμές η υπόθεση κυλάει ικανοποιητικά, ενώ το κομμάτι της αφήγησης που σχετίζεται με τη δράση στη Γη και την αλληλεπίδραση των επιστημόνων υστερεί και είναι βαρετό, με όχι και τόσο πετυχημένα περάσματα από τη μια δράση στην άλλη, ή μάλλον από τη μια συζήτηση στην άλλη.

Το πρώτο τεύχος μας κίνησε σίγουρα το ενδιαφέρον, με τη διαστημική ομάδα να είναι εγκλωβισμένη στο διάστημα, υπό την άγνωστη απειλή, και την εταιρική σκευωρία να παραμονεύει ύπουλα στην άλλη όχθη. Το δεύτερο εξακολουθεί να μας κρατά σε αγωνία, δίνοντάς μας λίγες παραπάνω πληροφορίες και αποτυπώνοντας σαφέστερα τους περιβάλλοντες χώρους, χωρίς να μας εισάγει σε κύριες αιτίες, με τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι η σειρά είναι ongoing και προβλέπεται να είναι μακροσκελής, οπότε ας μην είμαστε ανυπόμονοι μιας και δείχνει ότι οι πιθανότητες εξέλιξης σε κάτι αξιόλογο είναι πολλές.

Η συνεργασία των συντελεστών παραμένει παραγωγική, με το artwork να ντύνει τέλεια το story, σε ένα ρετρο-φουτουριστικό ύφος (για το οποίο είπαμε περισσότερα στο review του πρώτου τεύχους).