HOTEL TRANSYLVANIA

Director: Genndy Tartakovskt
Screenplay: Peter Baynham, Robert Smigel
Music: Mark Mothersmaugh
Cast: Adam Sandler, Andy Samberg, Selena Gomez, Kevin James, David Spade κ.ά.
Sony Pictures Animation

Οι ταινίες animation κατέχουν ξεχωριστή θέση στη ζωή μας και αποτελούν έναν από τους δυνατότερους εθισμούς, που αρχίζει στην παιδική ηλικία και δύσκολα εξαφανίζεται όταν αναπτύσσεται και αγαπιέται. Δεν μπορούσα, λοιπόν, μέλος κι εγώ του club των ΑΑ (Animation Addicts), να μη δω την τελευταία, που προβαλλόταν στις κινηματογραφικές αίθουσες όλου του κόσμου, στη μία χώρα μετά την άλλη, κατά τους τελευταίους μήνες τις περασμένης χρονιάς. Ο τίτλος τα λέει όλα. Απλός, επιτυχημένος και απόλυτα επεξηγηματικός.

Κινείται στη δημοφιλή θεματολογία των τελευταίων ετών, με τα βαμπίρ να βρίσκονται φυσικά σε εξέχουσα θέση, Επιπλέον, ποικίλης ύλης και διάσημα τέρατα ακολουθούν για να κατακλύσουν το διάσημο ξενοδοχείο του Κόμη Drac, ο οποίος οργανώνει το πιο “in” και “glamorous” party για τα εκατοστά δέκατα όγδοα (118) γενέθλια της μοναχοκόρης του, Mavis. Πάντα με ασφάλεια και γούστο, μακριά από το ανθρώπινο είδος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ένας νεαρός χορτοφάγος Αμερικάνος backpacker που γυρίζει τον κόσμο, κλείνοντας από νωρίς φθηνά εισιτήρια και μένοντας σε Youth Hostels (ναι, ξέρω ότι όλοι έχετε έναν –τουλάχιστον, τέτοιο φίλο, αν μάλιστα δεν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία οι ίδιοι), ανακαλύπτει ενθουσιασμένος τον πύργο και αποφασίζει να κάνει επίσκεψη, φέρνοντας μαζί τον αφελή ενθουσιασμό και τα gadgets του.

Οι αναφορές στη σημερινή pop κουλτούρα είναι πολλές και κυρίως ιδωμένες υπό τη ματιά του προαναφερθέντα νεαρού Jonathan, πράγμα που κάνει τον ενήλικα θεατή να οικειοποιείται την ταινία και να γελάει με την παρωδία στοιχείων ρομαντικών ταινιών με ανθρώπους, βρικόλακες και λυκανθρώπους (βλ. TWILIGHT) και τη μόδα σειρών με “παρεξηγημένα” τέρατα, που έχει ακολουθήσει.

Η παραγωγή είχε αρχίσει το 2006 για να ολοκληρωθεί μόλις τον προηγούμενο χρόνο, με αρκετές δυσκολίες. Ο Tartakovsky (γνωστός από τα DEXTER’S LABORATORY και SAMURAI JACK) έκατσε στην καρέκλα του σκηνοθέτη, ύστερα από τους τέσσερις προκατόχους της, και ξανάγραψε το σενάριο από την αρχή, δίνοντας έμφαση στην καρτουνίστικη υπερβάλλουσα αισθητική που προσφέρουν τα CG (Computer Graphics).

Όλο το cast είναι εξαιρετικό, με όλα τα ονόματα να είναι ήδη γνωστά και με εμπειρία στο χώρο της ηθοποιίας (τουλάχιστον). Δε θα περιμέναμε κάτι λιγότερο, άλλωστε, από τη Sony Pictures, η οποία επενδύει στο ταλέντο διάσημων ηθοποιών, αφενός για το άρτιο επαγγελματικό αποτέλεσμα και αφετέρου για να δώσει παραπάνω ώθηση στην προβολή και τη διαφήμισή της.

Οφείλω να ομολογήσω ότι ο Adam Sadler δεν μου άρεσε  σα κωμικός και έβρισκα τις ερμηνείες του υπερβολικές και όχι αστείες, όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση δε θα μπορούσε να είναι καλύτερος. Είδα την ταινία χωρίς να έχω ενημερωθεί για τα ονόματα που δάνεισαν τις φωνές τους στους χαρακτήρες και πραγματικά εξεπλάγην, όπως και με τη Selena Gomez που ήταν επίσης πολύ καλή.

Όσον αφορά στην ιστορία, είναι μεν καλή, αλλά όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη. Ικανοποιητική ήταν η χρήση ήδη υπαρχόντων και γνωστών χαρακτήρων σε μια διαφορετική διάθεση και ιστορία, με το peak της δημιουργικότητας να συγκεντρώνεται στο νεαρό άνθρωπο και τις αντιδράσεις του απέναντι στο καινούριο και το αλλόκοτο.

Δεν αποτελεί μία από τις ταινίες “must”, αλλά θα σας φτιάξει τη διάθεση αν τη δείτε. Το sequel ετοιμάζεται για το 2015. Enjoy.