SCARLET SPIDER #1-13

Writer: Chris Yost
Artists: Ryan Stegman, Neil Edwards, Khoi Pham, Reilly Brown
Marvel Comics

Είχα πολύ καιρό να πιάσω στα χέρια μου κάποιο τεύχος του Spider-Man, αλλά έτσι κι αλλιώς, ποτέ μου δεν είχα εμβαθύνει τόσο, ώστε να έχω αναγνωστικές εμπειρίες με λιγότερο γνωστούς χαρακτήρες από τον κόσμο του ήρωα (ή έστω λιγότερο γνωστούς, στα δικά μου μάτια). Έτσι, λοιπόν, όταν ξεκίνησα να διαβάζω το SCARLET SPIDER, ένιωθα μέσα μου ένα κενό κάθε φορά που συναντούσα το όνομα του Ben Reilly, του Kaine, αλλά και του Jackal.

Το SCARLET SPIDER ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο περίπου. Πλέον έχουν βγει 14 τεύχη, που εξιστορούν την ιστορία του Kane Parker, ενός anti-hero κλώνου του Peter Parker, με ιδιαίτερα εγκληματικό παρελθόν. Η “λύτρωση” του Kaine έρχεται από τον ίδιο τον Spider-Man, που σώζοντας τον του δίνει την ευκαιρία να αλλάξει. Meanwhile, ο Ben Reilly (a.k.a. the former Scarlet Spider) είναι νεκρός, έτσι ο Kaine παίρνει την θέση του στην πόλη Χιούστον, στο Τέξας.

Όχι, το SCARLET SPIDER δεν είναι “Spider-Man στη θέση του Spider-Man”. Κι αυτό είναι, μάλλον, το καλύτερο στοιχείο της σειράς. Ο Kaine, ως χαρακτήρας, βρίσκεται σε μία συνεχή μάχη με τον εαυτό του και στην πράξη είναι πολύ διαφορετικός από τον Peter Parker. Είναι βίαιος και συνάμα ανεύθυνος, κάτι όμως που εξελίσσεται μέσα στη σειρά αρκετά ομοιόμορφα, δίνοντας μία ικανοποιητικά ρεαλιστική εξέλιξη της προσωπικότητας του χαρακτήρα. Επίσης, το ότι τα γεγονότα διαδραματίζονται στο Χιούστον δίνει μία πολύ διαφορετική χροιά στη σειρά. Καθώς το Τέξας συνορεύει με το Μεξικό, στο Χιούστον υπάρχουν πολλοί ισπανόφωνοι, και αυτό είναι ένα στοιχεία που χρησιμοποιείται πολύ ωραία μέσα στη σειρά. Φυσικά, υπάρχουν και υπερβολές, αλλά αν δεν υπήρχαν μάλλον δεν θα διαβάζαμε αμερικανικό mainstream comic.

Σχεδιαστικά έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά, που με εντυπωσιάζει θετικά σε πάρα πολλά σημεία. Επίσης, αν και δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στην ιστορία, μερικά από τα εξώφυλλα ήταν απίστευτα! Αυτό που δεν θα μπορέσω να κρύψω, πάντως, είναι ο ενθουσιασμός μου για την “scarlet” στολή. Είναι γαμάτη! Εκτός από το ότι είναι πανέμορφη αισθητικά, έχει και stealth mode! Τί άλλο να θέλει κανείς από μία στολή;

Τα αρνητικά της σειράς, όμως, δεν περνάνε απαρατήρητα.Ήταν, ίσως, το μεγαλύτερο ξενέρωμα, για μένα, να υπάρχουν τεύχη στα οποία υπάρχει παραπομπή για άλλη σειρά (π.χ. VΕΝΟΜ #26). Ναι, δεν αποτελώ μέλος του αγοραστικού κοινού της Marvel που παίρνει με κούτες τα τεύχη από τα κομιξάδικα, και θεωρώ απαράδεκτο να διαβάζεις μία σειρά και για καταλάβεις το τέλος (ή και την αρχή) ενός τεύχους, θα πρέπει να πάρεις άλλα τρία τεύχη από διαφορετικές σειρές. Σταματάω εδώ, όμως, γιατί καταλαβαίνω πως ο τρόπος κυκλοφορίας των crossovers είναι ένα πολύ ευρύτερο θέμα και δεν είναι σχετίζεται τόσο με το SCARLET SPIDER.

Επίσης, μου φάνηκε εντελώς άκυρη η μη ουσιαστική προσθήκη κάποιων ευρέως γνωστών χαρακτήρων, όπως του Iron Man. Κι όλα αυτά αδικούν τη σειρά γιατί πραγματικά έχει αρκετά αυθεντικά στοιχεία από μόνη της και χωρίς δυσκολία θα μπορούσε να σταθεί αυτόνομα.

Συνοψίζοντας, το Scarlet Spider είναι μία αρκετά ενδιαφέρουσα σειρά. Θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω ως ένα mature SPIDER-MAN με φόντο το Χιούστον. Πιστεύω ότι τα crossovers τεύχη πραγματικά μου χάλασαν την ανάγνωση, αλλά βλέπω πως η σειρά έχει πράγματα για να δώσει. Έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν χαρακτήρες που γνωρίσαμε μέσα στη σειρά, οι οποίοι ακόμη δεν έχουν ανοίξει τα φτερά τους. Επίσης, το τέλος του 13ου τεύχους αφήνει ελάχιστες επιλογές στον αναγνώστη για το αν θα τη συνεχίσει. (There’s a good climax there!)