THE NAO OF BROWN

Writer/Artist: Glyn Dillon
Self Made Hero

Να ξεκινήσω με εξομολογήσεις… Πρώτον, στο κεφάλι μου και μέχρι να διαβάσω το comic, ο τίτλος του μεταφραζόταν στο Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΚΑΦΕ, και λέγοντας “καφέ”, εννοώ βεβαίως το ρόφημα (δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχει δικό του ναό ένα χρώμα…). Δεύτερον, διαβάζοντας το comic με σκοπό να γράψω για αυτό, συνειδητοποίησα ότι ήταν πιο απαιτητικό από ότι περίμενα και χρειαζόταν παραπάνω χρόνο, οπότε άλλαξα γραμμή πλεύσης και ξεκίνησα να διαβάζω ένα άλλο comic για το οποίο ήθελα να γράψω. Μετά από κάποιες ώρες, συνειδητοποίησα ότι εκείνο ήταν ακόμα μεγαλύτερο και απαιτητικότερο και έτσι κατέληξα να γράφω για το NAO OF BROWN.

Η τρίτη εξομολόγηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι, όταν πρωτοήρθα στο Comicdom, ονειρευόμουν να αποκτήσω μια στήλη.  Ο τίτλος της θα ήταν BUILDING BRIDGES (επηρρεασμένος μάλλον από το BURNING BRIDGES) και θα μιλούσε για τον τρόπο με τον οποίο οι διάφορες σχολές comics (όπως αυτές χωρίζονται με γεωγραφικά κριτήρια) προσέγγιζαν και εξακολουθούν να προσεγγίζουν η μια την άλλη. Ομολογώ πως η ιδέα μου δεν είναι τόσο καλή, ώστε να συντηρήσει μια μόνιμη στήλη και πως κι εγώ μάλλον δεν έχω την επιμονή που απαιτείται για να δεσμευτώ σε κάτι τέτοιο. Σε κάθε περίπτωση, το THE NAO OF BROWN θα ήταν εξαιρετικό παράδειγμα για την στήλη αυτή…

Αν νομίζετε πως το OCD έχει να κάνει μόνο με συχνό πλύσιμο των χεριών ή/και την ανάγκη να τσεκάρεις δέκα φορές αν έκλεισες την κουζίνα πριν βγεις από το σπίτι, τότε η πρωταγωνίστρια του βιβλίου μάλλον θα σας εκπλήξει. H Nao Brown είναι μισή Αγγλίδα μισή Γιαπωνέζα και υποφέρει από μιας μορφής ΟCD που εκφράζεται με ιδιαίτερα ζωντανές και ακραία βίαιες σκέψεις που, όταν έρχονται, οδηγούν την Nao να νιώθει απέχθεια για τον εαυτό της και αδυναμία να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Η Nao, μετά από έναν άσχημο χωρισμό, προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή της, πιάνοντας μια νέα δουλειά στο μαγαζί ενός παλιού φίλου και αναζητώντας μια νέα σχέση. Μεγάλο ρόλο στη ζωή της παίζει η σχέση της με φίλους και την μητέρα της, αλλά και η αγάπη της για ένα manga/anime με τον τίτλο ICHI.

O Glynn Dillon μόνο ουρανοκατέβατος δεν είναι. Δεν είναι μόνο αδερφός του Steve Dillon, αλλά έχει στο παρελθόν του πορεία στη θρυλική βρετανική ανθολογία DEADLINE, ενώ έκανε και ένα πέρασμα από την Αμερική, με δουλειές όπως το EGYPT που έκανε με τον Peter Milligan για τη Vertigo. Αργότερα στράφηκε στα storyboards και το THE NAO OF BROWN είναι η τολμηρή επιστροφή του στα comics. Και τι επιστροφή. Ένα πολυσέλιδο graphic novel, το οποίο έγραψε ο ίδιος και το οποίο βραβεύτηκε στην φετινή Angouleme με το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής.

Το πιο βασικό που πρέπει να ξέρετε για το THE NAO OF BROWN είναι ότι πρόκειται για ένα πανέμορφο βιβλίο. Υπέροχο artwork με μαγευτικά χρώματα, αλλά και κάτι παραπάνω… Ωραίο δέσιμο, χρώματα ακόμα και στην ακμή των σελίδων και εικόνες που βρίσκονται παντού (ακόμα και στο εσωτερικό του dustjacket). Οι επιρροές του από manga είναι έντονες, όχι μόνο τόσο στο artwork, αλλά και στον ρυθμό των panels και της ιστορίας, ενώ τα χρώματα είναι αυτά που προδίδουν περισσότερο την καταγωγή του comic.

Από πλευράς σεναρίου δε μπορώ να είμαι εξίσου σίγουρος για το comic.  Σίγουρα έχει εξαιρετικές, ιδιαίτερα έξυπνες στιγμές, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο το σύνολο λειτουργεί καλά και για το κατά πόσο ο δημιουργός του δε χάνεται μέσα στις ίδιες του τις φιλοδοξίες… Θα κρατήσω, πάντως, και κάποιες επιφυλάξεις μια που η ανάγνωση του comic είναι μάλλον απαιτητική και θα χρειαστώ και μια δεύτερη πριν προβώ σε τελικά συμπεράσματα.

Το NAO OF BROWN είναι ένα πανέμορφο comic και μια εξαιρετική έκδοση για την πολύ-πολύ ανεβασμένη βρετανική Self Made Hero. Μπορεί μέσα μου να μην έχω κατασταλάξει ακόμα για το πόσο μου άρεσε, είμαι σίγουρος, όμως, πως είναι ένα από τα καλύτερα comics της χρονιάς που πέρασε. Αν η ιστορία του σας πιάσει τότε μάλλον θα το βρείτε ένα μικρό αριστούργημα. Ακόμα και αν δε σας κερδίσει εντελώς, όμως, δε θα ήταν σοφό από μέρους σας να το προσπεράσετε…