SUPERJAIL

Directors: Christy Karacas, Stephen Warbrick, Ben Gruber
Screenplay: Christy Karacas, Stephen Warbrick, Ben Gruber
Cast: David Wain, Christy Karacas, Teddy Cohn, CHristipher McCulloch, Dana Snyder κ.α.
Music: Cheeseburger
Augenblick Studios/Titmouse Inc.

Πραγματικά, ο τίτλος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να περιγράψει αυτό που αναμένεται να αντικρίσει ο θεατής, ο οποίος θα πρέπει να είναι σίγουρα ενήλικας, για να αντέξει το διεστραμμένο χιούμορ και να γλιτώσει από τα ψυχικά τραύματα.

Είναι, αν μη τι άλλο, μια αυθεντική παραγωγή, με επιρροές από LOONEY TUNES έως underground comics, που κινείται στα πλαίσια του μαύρου σουρεαλισμού και του παραλόγου, με τον χρόνο να κυλάει με έναν ακαθόριστο και εντελώς δικό του τρόπο. Δυστυχώς, η πλοκή κάθε επεισοδίου είναι φτωχή, ενώ οι γρήγορες εικόνες ασταμάτητης βίας γίνονται, μερικές φορές, κουραστικές. Επιπλέον, τα σεξουαλικά αστεία και υπονοούμενα δεν είναι λίγα. Από την άλλη, τα πλάσματα που εμφανίζονται θα μπορούσαν να έχουν ξεπηδήσει και από το HELLRAISER, και μπορώ να πω ότι είναι αρκετά ευφάνταστα με ενδιαφέρουσα ποικιλομορφία.

Όσον αφορά στο story, η διάσημη φυλακή SUPERJAIL, χτισμένη πάνω σε ένα ηφαίστειο, φιλοξενεί τους χειρότερους και πιο αιμοβόρους κακοποιούς του κόσμου. Προκειμένου να τους κρατάει υπό έλεγχο, παίρνει αντίστοιχα μέτρα και χρησιμοποιεί ανάλογες βίαιες μεθόδους. Ο διευθυντής της, Warden, με την ψηλόλιγνη σιλουέτα, το μοβ ψηλό καπέλο, τα μεγάλα κίτρινα γυαλιά και το ασορτί μοβ κοστούμι, έχει χαρακτηριστεί, δικαίως, ως ένας θηλυπρεπής, “σαδιστής Willy Wonka”, με την ήρεμη φωνή του, που δεν ξεφεύγει ποτέ σε υστερικές εντάσεις, να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ολότελα παιδιάστικη συμπεριφορά του. Σκοπός του είναι να διατηρεί πάντα τη φυλακή του ενδιαφέρουσα και απροσπέλαστη, χρησιμοποιώντας συχνά αθέμιτα μέσα, που ταιριάζουν στην παρανοϊκή του ιδιοσυγκρασία.

Ο προαναφερθείς είναι τρελά ερωτευμένος  με την Alice, την αρχιφύλακα, που του αντιπαρατίθεται ως χαρακτήρας, η οποία, όμως, δεν πιστεύει ότι τα αντίθετα έλκονται και τον αγνοεί ευθαρσώς. Είναι μια, κατά βάθος, θηλυπρεπής γυναίκα, με ασυνήθιστα κοριτσίστικα “θέλω”, τα οποία συγχέονται με την βάρβαρη, κατά τα άλλα, φύση της, αφού εμφανισιακά τρομάζει ακόμη και τους πιο σκληρούς της φυλακής.

Τα κατακόκκινα μαλλιά στο χρώμα της φωτιάς, τα εκκεντρικά ροζ 60s γυαλιά, τα σαρκώδη χείλη, οι κρεατοελιές σε πρόσωπο και σώμα, τα τριχωτά πόδια, τα ενδιαφέροντα tattoo και η μπάσα φωνή, είναι λίγα μόνο από τα χαρακτηριστικά της μυώδους γυναίκας, η οποία επεμβαίνει δυναμικά όταν χρειάζεται και σώζει καταστάσεις. Βέβαια, καθώς η σειρά προχωράει, εμφανίζεται λίγο περισσότερο ευαίσθητη και λίγο λιγότερο τρομακτική, ενώ μάλλον τοποθετείται στην κατηγορία των διεμφυλικών, χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί από τους ίδιους τους δημιουργούς, αλλά από τα στοιχεία που αντλούνται από την πλοκή.

Ο επόμενος χαρακτήρας που περιμένει να συστηθεί, είναι ο Jared, ο μικρόσωμος και κοντός λογιστάκος, με το τεράστιο κεφάλι και τα μακριά μουστάκια, που είναι μονίμως αγχωμένος και ιδρωμένος, προσπαθώντας να αποδείξει την αξία του. Συχνά, η σκοτεινή πλευρά του τον κυριεύει και γίνεται αντίπαλος αντί για βοηθός – και ενίοτε νταντά – του Warden. Αναρρώνει από κάθε είδους εθισμό, όπως αλκοόλ, ναρκωτικά, βουλιμία, σεξ και τζόγο, ενώ αρχικά ήταν και ο ίδιος τρόφιμος της φυλακής.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τους αλλόκοτους χαρακτήρες της συγκεκριμένης σειράς, αλλά θα κλείσω με τους δύο βασικούς κακούς, τους Twins, όπως αναφέρονται. Μοιάζουν να έχουν δραπετεύσει από το Matrix, με τα ξανθά, κυματιστά μαλλιά τους, τα σμιχτά, μαύρα φρύδια και τις φουτουριστικές στολές τους. Έχουν την ικανότητα να τηλεμεταφέρονται στο χώρο και το χρόνο, να ρίχνουν ακτίνες λέιζερ από τα μάτια και τα χέρια τους, με διαφορετική δύναμη κάθε φορά, ενώ επίσης, συμπληρώνουν ο ένας τις φράσεις του άλλου. Διακαής πόθος τους είναι το σαμποτάζ της SUPERJAIL, συχνά αναποτελεσματικά.

Χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης σειράς είναι η απίστευτη βία, με ωμό και τερατώδη τρόπο. Αρχικά, τα μυαλά και τα κομμάτια σάρκας που πετάγονται προς διάφορες μεριές είναι εντελώς αηδιαστικά και αποκρουστικά, μέχρι την τρίτη σεζόν, όμως, γίνονται συνηθισμένα και αναμενόμενα. Τελικά, καταντάει να γίνεται splatter για το splatter, χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Επιπλέον, τα αστεία για τις ερωτικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των αντρών στις φυλακές είναι συχνά και θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν στερεοτυπικά, δεν παύουν όμως να είναι επιτυχημένα, όχι τόσο λεκτικά, όσο οπτικά. Οι ίδιοι οι δημιουργοί έχουν πει πως ήθελαν να δημιουργήσουν κάτι εξωφρενικά αστείο με αναπάντεχο τρόπο.

Η σειρά έκανε την εμφάνισή της το 2007 και συνεχίστηκε μέχρι το 2012, με τρεις σεζόν και 31 επεισόδια, δέκα σε κάθε σεζόν και ένα πιλοτικό. Χαρακτηριστικά της είναι το μαύρο χιούμορ, οι γκροτέσκοι χαρακτήρες και το συνεχές και ασταμάτητο ξέσπασμα βίαιης συμπεριφοράς.

Το κάθε επεισόδιο είναι αυτοτελές χωρίς καμία σύνδεση με τα προηγούμενα, ενώ το κομμάτι της εισαγωγής (η οποία αλλάζει σε κάθε επεισόδιο), ή τουλάχιστον το ρεφρέν του, παραμένει στο μυαλό σε λούπα, όπως και το δυνατό, noise κομμάτι των τίτλων τέλους.

Αξίζει να το δει κανείς, κυρίως για τους ασύμβατους χαρακτήρες. Αλλά προσοχή, μην κάτσετε να το δείτε με το μικρό σας αδερφάκι, γιατί εκτός από το σοκ που θα αντιμετωπίσει, θα πρέπει να του δώσετε και μερικές εξηγήσεις, μετά από κάθε δεκάλεπτο επεισόδιο.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=d_zfXA3WXAc[/youtube]