ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ #20: TOP 10 ΑΥΤΟΕΚΔΟΣΕΩΝ

Φτάσαμε αισίως στο εικοστό μας θέμα και βρισκόμαστε παράλληλα πάνω σε περίοδο διεξαγωγής ψηφοφορίας για τα Comicdom Awards. Έτσι κι εγώ, μέσα στο πνεύμα αυτής της περιόδου, είπα να κάνω σήμερα ένα Top 10 των δικών μου αγαπημένων αυτοεκδόσεων. Οι επιλογές είναι καθαρά προσωπικές κι ενώ ξεκίνησε σαν ένα ευχάριστο θέμα, εξελίχθηκε σε μία πολύ δύσκολη απόφαση για το ποια θα βάλω στην πρώτη δεκάδα αγαπημένων μου. Κυριότερο κριτήριό μου, η αίσθηση που μου άφησαν την πρώτη φορά που τα διάβασα. Πριν αρχίσω, απλά να σημειώσω πως δεν έχω βάλει κανέναν από τους τίτλους που είναι φέτος υποψήφιοι για βραβεία.

Ξεκινάω με το νούμερο 10 και εκεί είναι η αυτοέκδοση 4, από τον Γιώργο Τσούκη, που κυκλοφόρησε το 1998 (από τη σειρά TRASHCAN UNPLUGGED). Θα μιλήσω μόνο γι αυτό, μιας και είναι το μόνο τεύχος που έχω από τη σειρά. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, έμαθα πως ανήκει σε κάποια σειρά και μάλιστα, ενώ έχει την αρίθμηση 4, βγήκε πριν από το τεύχος 3. Το πιο πιθανό είναι οι περισσότεροι από εσάς να έβαζαν κάτι άλλο από τον Τσούκη, αλλά εμένα αυτό το μικρό τευχάκι με έκανε και γέλασα πολύ, με δύο από τις ιστορίες που έχει μέσα. Οι δύο ιστορίες αυτές είναι η “Πραγματικά Μεγάλη Ιστορία” και “Πως Να Ξεφλουδίσετε Ένα Πορτοκάλι”. Τέλος, μην ξεχάσω να αναφέρω πως στο εξώφυλλο υπάρχει και ένα, ας πούμε, παιχνίδι. Να βρούμε το μοναδικό στεναχωρημένο πρόσωπο μέσα στα υπόλοιπα χαμογελαστά του εξωφύλλου.

Στο νούμερο 9 είναι ο SPIDER-MAN ΠΑΝΤΕΛΗΣ, του Σταύρου Κιουτσιούκη, που βγήκε το 2008. Μικρό, τετράγωνο τεύχος, 8 σελίδων, με μία όμορφη και πολύ αστεία ιστορία, στην τιμή του 1€. Όπως μας ενημερώνει ο δημιουργός στο εσώφυλλο, το comic αυτό έγινε με αφορμή το σχέδιο ενός νηπίου. Το μικρό παιδί το λέγανε Παντελή και το σχέδιό του κοσμεί το εξώφυλλο της έκδοσης. Σε αυτό το comic, μαθαίνουμε πώς ξεκίνησε η αιώνια έχθρα του Spider-man Παντελή και του Batman Αριστείδη, αλλά και άλλα σημαντικά και μεγάλα μυστικά.

Μία θέση πιο κάτω, στο νούμερο 8, βρίσκουμε το ΣΠΙΦ & ΣΠΑΦ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ. Μία αυτοέκδοση του Τάσου Ζαφειριάδη, που βγήκε και αυτή το 2008. Η έκδοση κυκλοφόρησε από τη “Λέσχη Φίλων Εικοστού Αιώνα”, στη σειρά DEMEK και έχει ως αρίθμηση στο οπισθόφυλλο το νούμερο 1. Η έκδοση αυτή είναι 16 σελίδες, οι διαστάσεις της είναι 10,5X15 και η τιμή του 0€ (ενώ στον Καναδά έχει $10.95). Όσο για την ιστορία, μην περιμένετε να σας πω τίποτα, γιατί δεν θέλω να σας το χαλάσω :P. Το ΣΠΙΦ & ΣΠΑΦ ψηφίστηκε και βραβεύθηκε ως BEST FANZINE, στα Comicdom Awards του 2009.

Στο νούμερο 7  έχουμε τα JIN SODA, από την Ευνομία. Το πρώτο τεύχος βγήκε το 2007, ενώ μέχρι και σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 5 τεύχη. Η εξέλιξη στο σχέδιο, αλλά και στο σενάριο, από το πρώτο τεύχος μέχρι το τελευταίο, είναι κάτι παραπάνω από ορατή. Το σουρεάλ σχέδιο της Ευνομίας, σε συνάρτηση με το καυστικό και έξυπνο χιούμορ της, μας δίνουν ένα απίστευτο αποτέλεσμα. Όμως και εδώ, έχουμε να συμπληρώσουμε μία πληροφορία πριν περάσουμε στον επόμενο τίτλο. Μαζί με το τρίτο τεύχος, υπήρχε και cd (των Teardrops), ενώ στο Comicdom Con Athens 2011, που παρουσιάστηκε το πέμπτο τεύχος, η ίδια η δημιουργός μοίραζε, μαζί με κάθε τεύχος, και από ένα βινύλιο.

Ακολουθεί το νούμερο 6 και εκεί βρίσκουμε το THE SNEAKY STORIES OF SNITCH & SNATCH, του Μιχάλη Διαλυνά. Ήθελα να βάλω τα FREE YOUR LINE εδώ, αλλά τελευταία στιγμή σκέφτηκα πως περισσότερο μου έκανε εντύπωση το SNITCH & SNATCH, όταν το είδα στο Comicdom Con, το 2009. Η αυτοέκδοση αυτή ξεφεύγει πάρα πολύ σε ποιότητα, σε σύγκριση με άλλες παρόμοιες εκδόσεις. Ιστορίες με καλό σενάριο, αλλά και πάρα πολύ όμορφο σχέδιο, έγχρωμη εκτύπωση σε καλό χαρτί και γενικά μία πάρα πολύ καλή έκδοση. Όλο το τεύχος είναι στα Αγγλικά, ενώ κυκλοφόρησε και σε 100 αντίτυπα μαζί με 2 κάρτες, στα 6€, αντί για 5, που ήταν η κανονική τιμή του. To 2010, στα Comicdom Awards, ψηφίστηκε ως BEST COMIC.

Στη θέση νούμερο 5, έχουμε τα  δύο τεύχη HEHE, των TOMEK και JB (Γιάννης Μπαρδάκος), με το πρώτο να κυκλοφορεί το 2006 και το δεύτερο την επόμενη χρονιά. Από τις αγαπημένες μου αυτοεκδόσεις, με ιδιοφυείς, σουρεάλ ιστορίες και πολύ όμορφο σχέδιο. Το HEHE #1 πήρε βραβείο για BEST COVER, στο Comicdom Con 2007. Το 2010, η εώς τότε  αυτοέκδοση, περνάει σε νόμιμα εκδοτικά μονοπάτια και βγάζει ένα ακόμα τεύχος, από την Giganto Books. Να σημειώσω, απλά, πως όσο όμορφα είναι τα εξώφυλλα, άλλο τόσο όμορφα είναι και τα οπισθόφυλλα των δύο αυτών τευχών.

Και φτάσαμε στο νούμερο 4, όπου βρίσκουμε το KA-BOOM! του Δημήτρη Βίδου και της Plumtree. Το τεύχος που βλέπετε στην εικόνα, βγήκε το 1992, η τιμή του ήταν 500 δραχμές, είχε 52 σελίδες σε μεγάλες διαστάσεις, έκδοση τυπογραφείου και γενικά μια πολύ προσεγμένη δουλειά, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε σύγκριση με άλλα μεγάλα περιοδικά του χώρου, εκείνης της εποχής. Όλες οι ιστορίες μέσα σε αυτό το τεύχος, είναι αποκλειστικά των δύο δημιουργών/συνεκδοτών. Στο εξώφυλλο, γράφει πως είναι διμηνιαία έκδοση, αλλά τελικά, δεύτερο τεύχος δεν βγήκε ποτέ. Μέσα στο KA-BOOM!, υπήρχε διπλωμένο και ένα έγχρωμο τετρασέλιδο ένθετο, με αφιέρωμα στον Leopold Dustal, ο οποίος δεν είναι πραγματικό πρόσωπο, αλλά το alter ego του Δημήτρη Βίδου.

Στο νούμερο 3, έχουμε ένα πολύ αγαπημένο τεύχος από τον Κώστα Μανιατόπουλο. Είναι το EX AND RUGS, από τη σειρά DOWNUNDER (δυστυχώς είναι το μόνο τεύχος της σειράς που έχω). Δεν μπορούσα να μη βάλω τον Μανιατόπουλο μέσα στη δεκάδα, γιατί, πρώτον και κυριότερο, μου αρέσουν πάρα πολύ οι δουλειές του, και δεύτερον, γιατί είναι παραγωγικότατος, κάτι που, κατά την προσωπική μου άποψη, μετράει πολύ. Δεν ξέρω πόσες αυτοεκδόσεις έχει βγάλει, αλλά άμα κρίνω από τη προσωπική μου συλλογή, ο αριθμός μάλλον είναι τρομακτικός! Σε αυτό το τεύχος, ο Μανιατόπουλος παίρνει αγγελίες από εφημερίδες και από κάτω σκιτσάρει ένα καρέ με το θέμα της αγγελίας. Το όλο σκηνικό λαμβάνει χώρα σε νεκροταφείο και πρωταγωνιστές στα καρέ, είναι σκελετοί και πνεύματα.

Μία θέση πριν την κορυφή (όχι που δεν θα το έλεγα), βρίσκουμε τον Γιώργο Τραγάκη, με το rom-zine ΟΝΕΙΡΟ ΕΡΑΣΤΩΝ, που κυκλοφόρησε το 2004, σαν έκδοση του RED DOT COMIX. Το Όνειρο Εραστών είναι ένα 50σέλιδο comic του Τραγάκη, σε cd, το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε το 2004, σε λίγα, όμως, αντίτυπα τα οποία εξαντλήθηκαν γρήγορα. Αρχές του 2009, κυκλοφόρησε γα δεύτερη φορά, με διαφορετικό εξώφυλλο και περισσότερο υλικό (ένθετο zebra comics, δύο ταινίες απο το scetchannel, το μουσικό θέμα του Monde “The Monde’s Theme”, καθώς επίσης και τα εξώφυλλα της πρώτης έκδοσης). Το εξώφυλλο που βλέπετε είναι της δεύτερης έκδοσης.

Και φτάσαμε στο νούμερο 1 του TOP 10 των αγαπημένων μου αυτοεκδόσεων. Σε αυτή τη θέση, βρίσκεται το SONNI DE WAR του Γ. Κωνσταντίνου. Μία από τις καλύτερες αυτοεκδόσεις που έχουν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα και η οποία περιέχει σουρεαλιστικά στριπάκια χωρίς λόγια, δημοσιευμένα στη Γερμανική πολιτιστική εφημερίδα Sonntag. Ο Κωνσταντίνου μάζεψε αυτά τα στριπάκια και το 1991, τα εκδίδει στην χώρα μας. Τυπώθηκαν 1000 αντίτυπα, αλλά πλέον είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί κάποιο, κυρίως λόγω παλαιότητας. Μία ιδιαιτερότητα της έκδοσης, είναι οι περίεργες και μεγάλες διαστάσεις που έχει, καθώς και ότι είναι δεμένη με σπιράλ.

Αν στην πρώτη δεκάδα χωρούσαν 15 τίτλοι, σίγουρα θα έβαζα τα RED DOT COMIX, ΑΝΟΡΓΑΝΗ ΥΛΗ, FREE YOUR LINE, SUBART και το ΜΙΚΡΟ ΣΥΜΠΑΝ – TINY UNIVERSE. Και πάλι όμως, πολλά που αξίζουν θα έμεναν απ’ εξω.

Αυτό ήταν το σημερινό μας θέμα. Μόλις κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να βγάλεις ένα TOP 10 από περίπου 400 τίτλους εγχώριων comic αυτοεκδόσεων. Αν υπάρχει κανείς που θέλει να κάνει κάτι αντίστοιχο, θα περιμένω με χαρά να δω και το δικό του Top 10 🙂 .