THE GAMERCAT
Creator: Samantha Whitten
Δηλώνω ένοχη. Aπό καιρό σε καιρό θα απεκδυθώ τη σκληράδα μου και θα επιτρέψω στον εαυτό μου να απολαύσει γλυκουλίστικα πράγματα. Ενίοτε θα είναι απλά χαριτωμένα, ή καμιά φορά τόσο χαριτωμένα που θα φλερτάρουν με το διαβητικό σοκ. Με κρατάει υγιή και ισορροπημένη, ή τουλάχιστον αυτό λέω όταν με πιάνουν να κοιτάω φωτογραφίες κουταβιών. Επειδή, όμως, υποψιάζομαι πως πολλοί κάνουν το ίδιο, ιδού, ένα webcomic που θα αφήσει το παιδί μέσα σας να χοροπηδάει, όσο σας εκπλήσσει με αρκετά ανατρεπτικότερο χιούμορ από αυτό που υπόσχεται η εμφάνισή του.
Ακολουθούμε τις περιπέτειες του ομώνυμου ήρωα, ενός γατιού που αγαπά τις παιχνιδομηχανές κάθε είδους. Εξασκεί τον εθισμ… το χόμπι του, ήθελα να πω, παίζοντας τα παιχνίδια του ιδιοκτήτη του και προσθέτοντας κι άλλα στη συλλογή του. Πώς, μπορεί να ρωτήσετε. Μα έχει δουλειά, ως live chat consultant σε ένα game site. Όπως το θέτει και ο ίδιος: “On the internet, nobody knows you’re a cat”. Έτσι, λοιπόν, και με τις ευκολίες που του παρέχει η τεχνολογία, πλέει σε πελάγη ευτυχίας, με το παιχνίδι που παίζει κάθε φορά.
Σύντροφός του, πιστή και άλλο τόσο σπαστική, είναι μία νεράιδα βγαλμένη κατευθείαν από το Legend of Zelda. Η Navi του φέρνει περισσότερο σε χαοτικό Jiminy Cricket παρά σε πειθήνιο Σάντσο Πάντσα, και οι νουθεσίες της οδηγούν τον Gamercat, τις περισσότερες φορές, σε προβλήματα. Αν και πολύ συχνά τσακώνονται, εξακολουθούν να είναι αχώριστο δίδυμο, προς μεγάλη ενόχληση του τελευταίου.
Πρόσφατη, αλλά σημαντική, προσθήκη, υπήρξε ο Glitch, ένα αξιαγάπητο γατί, που αντιπροσωπεύει τους απανταχού μπατίρηδες gamers, οι οποίοι κάνουν την ανάγκη τους φιλότιμο και τις παλιές κονσόλες τους φλάμπουρο ενάντια στην πρόοδο. Ο Glitch γίνεται γρήγορα προστατευόμενος του Gamercat, που φροντίζει για την ομαλή ένταξή του στην οικογένεια.
Η ιστορία εξελίσσεται τόσο στην πραγματική ζωή όσο και στο εκάστοτε παιχνίδι με το οποίο είναι ερωτευμένη η δημιουργός, Samantha Whitten. Μην περιμένετε ιδιαίτερη λογική συνοχή σε αυτά που συμβαίνουν, ειδικά “in game”. Στο κάτω-κάτω, το εκτιμούμε για αυτό που αφηγείται. Τις περιπέτειες μιας γάτας που παίζει παιχνίδια.
Το GAMERCAT εκπέμπει αυτό το cuteness που κανονικά θα επαρκούσε μόνο για να στείλεις κάποιο συγκεκριμένο στριπάκι σε έναν φίλο σου και να λήξει εκεί. Μέσα στο λιλιπούτειο αρχείο του, όμως, κρύβονται διαμαντάκια που πηγαίνουν ένα βήμα παραπάνω από το να κλείνουν το μάτι στους gamers και να εκμεταλλεύονται τη γενικότερη ψύχωση των απανταχού ιντερνετόβιων με τα γατάκια. Εκεί που διαβάζεις, και το κάθε panel είναι ζαχαρώδες και καραμελωμένο, σου σκάει αυτό:
Θα πω την αμαρτία μου. Γέλασα, όχι, κακάρισα, με έναν τρόπο που έκανε τον αδερφό μου να έρθει, να κοιτάξει, και να φύγει απορημένος, κουνώντας το κεφάλι του. Το χιούμορ βασίζεται στην έκπληξη και δεν περίμενα ένα τέτοιο twist από όσα είχαν προηγηθεί.
Καταβρόχθισα ό,τι έχει ανέβει ως τώρα. Δυστυχώς, ένιωσα την καρδιά μου να βουλιάζει, όταν είδα πως ανανεώνεται χωρίς κανένα πρόγραμμα και μόνο όταν η συγγραφέας έχει έμπνευση. Αν και η ιδέα πίσω από το comic είναι απλοϊκή, υπάρχει στο GAMERCAT περισσότερο ζουμί από μία αγαπουλίστικη παρωδία των gamers. Αν το συγκρίνεις με το σχετικά μικρό αρχείο του, είναι καλός δείκτης για το τι θα ακολουθήσει.
