SNAPSHOT REVIEWS 18-07-13

AVENGERS A.I. #1
Writer: Sam Humphries
Artist: Andre Lima Araujo
Marvel Comics

Σας το είχα προτείνει και στο PREVIEWS PICKS και είπα να το τσεκάρω. Λοιπόν, μετά το AGE OF ULTRON, η τεχνητή νοημοσύνη έχει μπει στο Marvel Universe για τα καλά. Έτσι, η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σε μια νέα πρόκληση, καθώς δέχεται επίθεση από μια εξελιγμένη μορφή νοημοσύνης. Ποιός θα καθαρίσει το χάλι; S.H.I.E.L.D. to the rescue! Και ποια εξαιρετική ιδέα έχει η οργάνωση που προστατεύει τον κόσμο; Να ρίξει στη τεχνητη νοημοσύνη που μας απειλεί, τρία robot/cyborgs/whatever, με τεχνητή νοημοσύνη. Μμμ! Βλέπετε και εσείς κάποιο πρόβλημα στη λογική; Τέλος πάντων, η ομάδα αποτελείται από τον Vision, το μικρό αδερφάκι του, Victor Mancha, και τον Doombot, και στην πρώτη αψιμαχία τα πάνε πολύ καλά και γνωρίζουν και το νέο μέλος της οικογένειας της Marvel.

Θα μπω αμέσως στο ψητό. Δε μου άρεσε. Μην με πείτε κακιά – όχι ότι δεν είμαι, απλά μη το πείτε – είχε κάποια θετικά. Μου άρεσε που ο Hank Pym είναι αρχηγός αυτής της τρελής ομάδας. Και αυτό γιατί έχει κάτι από τη γοητεία του παλαβού επιστήμονα. Ο Tony Stark είναι ο playboy, ο Reed Richards είναι ο οικογενειάρχης, ο Hank Pym είναι ο τρελός. Απλά. Από το υπόλοιπο crew μου αρέσει ο Doombot, γιατί καθόλου δε θέλει να το παίξει καλό παιδί. Ακόμη και αν τον έκαναν να μοιάζει με τον Γκρινιάρη.

Τί δε μου άρεσε; Η λογική, το δήθεν χιούμορ. Απαράδεκτος και ο τρόπος που χρωματίζουν τα μπαλόνια των robot, για κάποιο λόγο που δεν καταλαβαίνω, με πάλ χρωματάκια. Το σχέδιο δε με εντυπωσίασε καθόλου, είχε λίγο νεύρο αλλά δεν ήταν αρκετό για να με τραβήξει.

BATMAN ’66 #1
Writer: Jeff Parker
Artist: Jonathan Case
DC Comics

Σαν παιδί, αυτό το “same bat-time, same bat-channel” το είχα πάρει σοβαρά και το ραντεβού με την τηλεοπτική σειρά Batman ήταν μια από τις χαρές της ζωής. Και από τότε είχα πλήρη συνείδηση ότι η σειρά ήταν τόσο υπέροχη γιατί ούτε πολύ σοβάρα έπαιρνε τον εαυτό της, ούτε και το παραξεφτίλιζε στη γελοιότητα. Και αυτό είναι κάτι που κρίνω ότι λείπει, κομματάκι, από την DC, η οποία, εν συγκρίσει με το αντιπαλον δέος της, παίρνει τον εαυτό της πολύ σοβαρά. Έτσι, όταν ανακοινώθηκε ότι θα βγει σειρά digital comic που θα αναβιώνει αυτή την υπέροχα διασκεδαστική ατμόσφαιρα, είχα χαρεί. Και να σας πω κάτι; Και τώρα που το διάβασα χάρηκα.

Εντάξει, εντάξει, δεν είναι το ίδιο, αλλά με έναν τρόπο είναι κιόλας. Η ιστορία αυτή καθαυτή δεν έχει καμία σημασία, ποτέ δεν είχε. Το “Δυναμικό Δίδυμο” τα βάζει με τον Riddler και πέφτει πάνω στην Catwoman. Και όλα τελειώνουν με το κλασικό cliffhanger που είχαν και τα επεισόδια. Δεν είναι η ιστορία, είναι ο τρόπος που αυτή λέγεται. Και ήταν όλα εκεί: ο ξερόλας Adam West/Batman, ο υπερκινητικός Burt Ward/Robin με τις μυστήριες εκφράσεις, τα υπερμεγέθη εφέ στο μπουνίδι, το κρύο χιούμορ που είναι cult. Ένας από τους λόγους που λειτούργησε καλά αυτό το νοσταλγικό κομμάτι, είναι ότι το κράτησαν το άρωμα του ’66, αλλά σε ρυθμούς και στυλ 2013. Και σε αυτό συνέβαλε και το σχέδιο, το οποίο ήταν τόσο ρετρό, που ήταν, τελικά, φρέσκο, και ας το παράκαναν με το Lichnestein look.

DEXTER #1
Writer: Jeff Lindsay
Artist: Dalibar Talajic
Marvel Comics

Επίσης ένα γεγονός που δεν έχανα. Και αυτό γιατί βλέπω φανατικά την τηλεοπτική σειρά με τον “φιλικό” μας δολοφόνο. Αν ανήκετε και εσείς σε αυτή την κατηγορία, ξεχάστε αμέσως το εν μέρει γοητευτικό, εν μέρει disturbing πρόσωπο του Michael C. Hall, ξεχάστε τη γλυκιά φιγούρα της Rita και ξεχάστε το ιδιαίτερο πρόσωπο της Jennifer Carpenter σαν Debra. Δε θα σας κρύψω ότι με ενόχλησε λίγο που έπρεπε να τα αφήσω όλα αυτά πίσω, μιας και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στο comic για να τα αντικαταστήσω. Για να εξηγηθώ, δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να “ξαναδώ” τον Dexter σε χαρτί. Ήθελα να δω μιαν άλλη πτυχή του, δεδομένου ότι το comic υπογράφει ο ίδιος ο “πατέρας” του ήρωα.

Η ιστορία είναι, προφανώς, καινούρια και άγνωστη, και καλά κάνει μιας και όσοι μπήκαμε στον κόπο να διαβάσουμε το comic, είμαστε ήδη fans της σειράς. Και έχει ενδιαφέρον, καθώς μας ξεναγεί στο παρελθόν του ήρωα, στα χρόνια του στο Λύκειο. Λίγο άνευρος ο εσωτερικός διάλογος, πράγμα που είναι και το αγαπημένο μου στοιχείο στη σειρά. Το σχέδιο, όμως, είναι αυτό που ρίχνει το όλό εγχείρημα στα Τάρταρα και πλήγωσε την ευαίσθητη καρδιά μου. Κακό, κακό, κακό. Ίδιες φάτσες και αδιαφορία για αναλογίες και κάθε είδους σταθερότητα σε χαρακτηριστικά. Νομίζω ότι θα συνεχίσω να απολαμβάνω τον Dexter στην τηλεοπτική σειρά.

GHOSTED #1
Writer: Joshua Williamson
Artist: Goran Sudzuka
Image Comics

Ήταν και αυτό από τις επιλογές μου στο PREVIEWS PICKS, μιας και η ιδιαίτερη πλοκή του μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Ένας κατάδικος, τύπου Danny Ocean, είναι στη φυλακή, μετά από μια ληστεία σε καζίνο που πήγε στραβά. Μια γκόμενα κάνει ολόκληρη εξέργεση στη φυλακή για να τον βγάλει έξω και να τον θέσει στην υπηρεσία του αφεντικού της. Όλα αυτά γιατί ο αφεντικός είναι φανατικός με τις σκοτεινές, ερμητικές τέχνες και το υπερφυσικό, και θέλει ένα φάντασμα για τη συλλογή του. Άμα έχεις λεφτά, παιδάκι μου… Έτσι μαζεύει μια ομάδα για να κάνουν τη δουλειά.

Εξαιρετική ιδέα, αλλά κάπως με χάλασε η υλοποίηση. Για κάποιο λόγο, το πήρε πολύ cool ο πρωταγωνιστής αυτό το αίτημα και μάλιστα δείχνει να έχει στο παρελθόν του, κόσμο που κάνει ακριβώς για αυτό. Θα ήθελα πολύ να δω ένα κανονικό crew – άντε με την προσθήκη ενός μέντιουμ – να προσπαθεί να κλέψει ένα φάντασμα. Προσωπική γνώμη αυτό, τώρα. Κατά τα άλλα, καλή η φάση, καλό πρώτο τεύχος και αναμένεται ενδιαφέρουσα συνέχεια. Όσο για το σχέδιο, το βρήκα ταιριαστό, με νεύρο και ενέργεια, καθαρό και χωρίς κουραστικές λεπτομέρειες.

SATELLITE SAM #1
Writer: Matt Fraction
Artist: Howard Chaykin
Image Comics

ΟΚ! Matt Fraction, κυρίες μου! Και Howard Chaykin! Μαζί! Ανυπομονησία, τρέμουλο, άνοιγμα, διάβασμα… aaand it’s gone! Είναι η ώρα δύσκολη που διάλεξα να το διαβάσω; Είμαι στις κακές μου σήμερα; Ή μήπως κάτι δεν κουμπώνει καλά; Είναι λίγα τα πράγματα για τα οποία καμαρώνω και ένα από αυτά είναι ότι δεν υπάρχει απροσπέλαστη πλοκή όταν διαβάζω κάτι. Όχι ότι εδώ έχει καμιά πλοκή μυστήρια και μπουρδουκλωμένη, αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν αντιλαμβάνομαι το ρόλο ύπαρξής τους, ακόμη τουλάχιστον. Πάντως, ο αστέρας της ζωντανής τηλεοπτικής σειράς “Satellite Sam”, είναι νεκρός, την ίδια ώρα που τον περιμένουν στο πλατώ και αναγκάζεται ο γιος του να τον αντικαταστήσει. Και κάτι τώρα παίζει με τα οικονομικά της τηλεόρασης, που μόλις ανοίγει τα φτερά της εκεί γύρω στη δεκαετία του ’50, αλλά είναι στο πλαίσιο των “ξεκούμπωτων” πραγμάτων.

Αν ο στόχος του Fraction ήταν να αποδοθεί το χάος που επικρατεί σε ένα σκηνικό τηλεόρασης, τότε κατάφερε να το μεταφέρει. Το χάος. Ποιός μιλάει; Ποιός ανακοινώνει τί σε ποιόν; Άσ’ τα, δράμα. Αλλά τί σημασία έχει, αφού μπορείς να χαζεύεις το υπέροχα ρετρό σχέδιο του Chaykin. Έχει τύπο, έχει στιλ, έχει άποψη και θα ήταν η χαρά του hipster/swinger/rockabilly να έχει ένα tattoo με σχέδιό του. Θεληματικά πηγούνια, καλτσοδέτες, διχτυωτά καλσόν, dildos (ναι, ναι)! Ο Chaykin που αγαπάμε και που, τελικά, σώζει το όλον, σε σημείο να θες να συνεχίσεις τη σειρά για να δεις λίγη ακόμα από τη δουλειά του. Βοηθά και το γεγονός ότι προμηνύεται μια σειρά με πολύ σεξ και βία.