32 STORIES: THE COMPLETE OPTIC NERVE MINI-COMICS

Writer/Artist: Adrian Tomine
Drawn & Quarterly

O Adrian Tomine είναι ένας από τους αγαπημένους μου comic artists που εκπροσωπούν επάξια τη γενιά των αμερικανικών comics της δεκατίας του ’90, τόσο με το μοναδικό σχεδιαστικό του ύφος όσο και με τη θεματολογία που επιλέγει να εικονογραφήσει σε αυτά.

Το 1991, ο Tomine αυτοεξέδωσε το πρώτο τεύχος του OPTIC NERVE. Αποτελούμενο από τρία φωτοτυπημένα φύλλα χαρτιού και με τιράζ 25 αντιτύπων, ήταν ένα δυσοίωνο και μάλλον απαρατήρητο ντεμπούτο στο κόσμο των comics. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, το OPTIC NERVE εξελίχθηκε με γοργούς ρυθμούς. Η ποιότητα του artwork και του σεναρίου βελτιώθηκε από ιστορία σε ιστορία, οι σελίδες αυξήθηκαν και, από το τεύχος 7, οι πωλήσεις έφθασαν τα 6.000 αντίτυπα. To 1994, η Drawn & Quarterly ανέλαβε την έκδοση του OPTIC NERVE και τα επτά τεύχη έγιναν sold out. 32 ιστορίες καθημερινότητας, με άφθονες αναφορές στην αμερικανική κουλτούρα και νοοτροπία, συλλέχθηκαν για πρώτη φορά δεμένα σε έναν τόμο.

32 αυτοτελείς ιστορίες, με πρωταγωνιστές μη επαναλαμβανόμενους χαρακτήρες, οι οποίοι, αν και φαινομενικά δεν έχουν τίποτα το κοινό μεταξύ τους, με μια πιο προσεκτική ματιά, διαπιστώνουμε ότι συνδέονται από την αδυναμία τους να “υψώσουν ανάστημα” στο κοινωνικό τους περίγυρο και να “αρθρώσουν” τα συναισθήματά τους! Sounds pretty familiar to you? Τότε, είναι μια καλή ευκαιρία να διαβάσεις τη συγκεκριμένη ανθολογία.

Από αυτές τις 32 αυτοτελείς ιστορίες, ξεχώρισα τις παρακάτω:

Το “Solitary Enjoyment” αναφέρεται στην παράξενη ρουτίνα μιας μοναχικής έφηβης που δουλεύει το βράδυ ως σερβιτόρα σε ένα παρακμιακό diner και περνάει τα βράδια της στο 24ωρο βιβλιοπωλείο της περιοχής, γιατί δεν έχει χρήματα να αγοράσει τα βιβλία. Τι κι αν οι φίλοι της την προτρέπουν να αλλάξει πορεία στη ζωή της και να γίνει “φυσιολογική”; Eκείνη δε θα άλλαζε με τίποτα τον ιδιαίτερο τρόπο που έχει να απολαμβάνει τη μοναχικότητά της!

Τι κάνεις όταν συναντάς στις 2 το πρωί τον ανεκπλήρωτο εφηβικό σου έρωτα που τελικά δεν ήταν χωρίς ανταπόκριση όπως νόμιζες αλλά ο φόβος για απόρριψη σε έκανε να μην του εξομολογηθείς ποτέ ότι νιώθεις το ίδιο γι’αυτόν; Αυτό θα το ανακαλύψετε στο “Two In The Morning”, το οποίο πραγματεύεται αυτή την συνάντηση σε ένα σκηνικό που εμένα μου θύμισε κατάφορα τον πασίγνωστο πίνακα Nighthawks του Edward Hopper.

Το “Allergic” με έκανε να ξεκαρδιστώ στα γέλια! Ανήκοντας στη λεγεώνα των αλλεργικών σε διάφορες τροφές ένιωσα ανακούφιση που υπάρχουν τόσοι άλλοι άνθρωποι σε αυτό το κόσμο που περνάνε τα ίδια με μένα – πόσο μάλλον που και ο Tomine ανήκει στο team των “αλλεργικοί όλου του κόσμου ενωθείτε”. Βλέποντας τον τίτλο, κατάλαβα ότι για τον Tomine – ο οποίος όταν ακόμα ήταν παιδί ανακάλυψε ότι είναι αλλεργικός σε ένα σωρό τρόφιμα – ο αυτοσαρκασμός και η σάτιρα έγιναν το μέσο για να διακωμωδήσει μια κατάσταση το δίχως άλλο αγχωτική και επικίνδυνη για τον ίδιο. Με την πάροδο του χρόνου, τον έκανε ικανό να την αποδεχτεί και να την αντιμετωπίζει δίχως το φόβο ότι οποιαδήποτε στιγμή θα μπορούσε να έχει συμπτώματα και να καταλήξει στο νοσοκομείο!

Τι κάνεις όταν θες να χωρίσεις το φίλο σου που πλεόν αδιαφορεί επιδεικτικά για σένα και σου φέρεται λες και είστε δυο ξένοι; Tου στέλνεις ένα γράμμα και το ρίχνεις στο ταχυδρομικό κουτί… όμως αλλάζεις γνώμη και μετά θες να το “κλέψεις” από το ταχυδρομικό κουτί… Μια mini περιπέτεια μας υπόσχεται το “Smoke”, το οποίο σας προτείνω να μην το δοκιμάσετε στο σπίτι!

“Stammer”. Αγόρι βλέπει στο δρόμο κορίτσι. Θέλει να του μιλήσει χωρίς να φανεί βλάκας. Πόσες φορές δεν είδατε κάποιον που δεν γνωρίζετε στο δρόμο και θα θέλατε να τον γνωρίσετε χωρίς να καρφωθείτε και τελικά καταλήγετε να γίνεστε ρεζίλι των σκυλιών; Ε, αυτό καταφέρνει να μας το δώσει να το καταλάβουμε o Tomine σε μια και μόνο σελίδα!

Ένα ζευγάρι. Μια ευτυχισμένη επέτειος. ‘Η μήπως όχι; Όταν οι αμφιβολίες γεννούν ερωτήματα στην πιο σημαντική μέρα της κοινής σας ζωής τότε το “Happy Anniversary” είναι η ιστορία που θα σε κάνει να αναθεωρήσεις πόσο επιδερμικά βλέπεις τις μικρές λεπτομέρειες…

Σε αντίθεση με τους περισσότερους δημιουργούς comics, o Tomine αφηγείται τις ιστορίες του με ένα τρόπο διττό. Αυτοβιογραφικό μεν – ξεκινώντας στα 16 του, όταν άρχισε στο σχολείο να φτιάχνει τα πρώτα του strips και fanzines που δεν αγόραζε κανένας, συνεχίζοντας στα 18 σαν freshman στο κολλέγιο που μισεί την καλοκαιρινή του δουλειά και καταλήγοντας μέχρι και την ημέρα του γάμου του (ω, ναι, κάποιος μεγάλωσε), για την οποία φτιάχνει και ένα μικρό comic που μοιράζει στους καλεσμένους και αφηγείται την διαδικασία ετοιμασίας του στο SCENES FROM AN IMPENDING MARRIAGE.

Αλλά και με τρόπο γενικό, μιας και οι ήρωες είναι βγαλμένοι από την αμερικανική πραγματικότητα – ο έφηβος που δουλεύει σε ένα άθλιο εστιατόριο και αντιμετωπίζει την αρχισεφ με δολοφονικά ένστικτα, οι slackers, οι παρακμιακοί αλκοολικοί που τριγυρνάνε στα μπαρ, η εκνευριστική συμμαθήτρια στο λύκειο, ο κλεπτομανής που γεμίζει την ζωή του με την παραβατική του συμπεριφορά, τα sit-com και τα talk shows στην τηλεόραση, η εμμονή με το δερμάτινο jacket που όλοι κάποτε φορούσαμε για να δείχνουμε cool, μια φανταστική ιστορία αγάπης σε ένα laundry service και διάφορες άλλες σε ένα τυπικό diner των 90s, γαρνιρισμένα με τον μικροαστισμό, το υποκριτικό comme il faut attitude και το savoir vivre της πάλαι ποτέ γης της επαγγελίας: της Αμερικής του χτες και του σήμερα.

Όλοι οι χαρακτήρες του αδυνατούν να μιλήσουν απευθείας στους ενδιαφερόμενους για την οργή ή την θλίψη που αισθάνονται, σε μια εποχή που οι δουλειές του “ποδαριού”, τύπου ταμίας σε fast food, κατακλύζουν την Αμερική, το σχολείο επιτελεί ρόλο κατηχητικού αντί μορφωτικού ιδρύματος και το διαδίκτυο και η τηλεόραση μας αποβλακώνουν, υποτάσσοντάς μας σε ένα μαζοποιημένο τρόπο ζωής. Είναι τόσο επίκαιρο, σαν να μην πέρασε μια μέρα, κι ας γράφτηκε μεταξύ 1991 και 1995. Μη χάσετε αυτό το μικρό διαμαντάκι που με τρόπο λακωνικό αφηγείται μικρές ιστορίες καθημερινής “τρέλας”.