DOUBT VOL.1

Writer/Artist: Yoshiki Tonogai
Translation/Lettering: Alexis Eckerman
Yen Press

Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς προειδοποίησε για ψεύτικους προφήτες που παρουσιάζονται με προβιά, αλλά στην πραγματικότητα είναι λύκοι. Είπε επίσης ότι η πραγματική τους φύση θα αποκαλυφθεί από τις πράξεις τους.

Λανθασμένα, λοιπόν, αποδίδεται στον Αίσωπο η ιδέα ενός λύκου ντυμένου με δέρμα προβάτου που εισχωρεί στο κοπάδι. Στους μύθους του Αισώπου εμφανίζεται ο λύκος που πιάνει φιλίες με το βοσκό και κερδίζει την εμπιστοσύνη του, αλλά στην πραγματικότητα η πρώτη φορά κυριολεκτικά ένας λύκος φοράει δέρμα προβάτου είναι τον 12ο αιώνα, σε ένα έργο του Νικηφόρου Βασιλάκη με τίτλο ΠΡΟΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ.

Έκτοτε, η παραβολή αυτή χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάποιον που υποδύεται ένα ρόλο και πείθει μια ομάδα ανθρώπων για τις καλές του προθέσεις, αλλά έχει την δική του ατζέντα και δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, προκειμένου να προωθήσει τον σκοπό του.

Ίσως έχετε ακούσει το παραπάνω concept και ως παιχνίδι. Εγώ το γνωρίζω ως ΠΑΛΕΡΜΟ, ενώ στο εξωτερικό το λένε MAFIA. Αν και δεν έχει λύκους και πρόβατα, η ιδέα είναι και πάλι ότι ένας ή περισσότεροι παίκτες σε μεγαλύτερες παρέες προσπαθούν να πείσουν τους υπόλοιπους ότι είναι σαν κι αυτούς, αλλά στην πραγματικότητα είναι δολοφόνοι.

Και ερχόμαστε στο DOUBT.

Το DOUBT, ή RABBIT DOUBT πιο σωστά, είναι ένα παιχνίδι για κινητά που κάνει θραύση στο Τόκυο. Στο παιχνίδι αυτό, όλοι οι παίκτες είναι κουνέλια και ένας παίκτης επιλέγεται τυχαία να είναι ο λύκος. Ο λύκος πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να σκοτώσει όλα τα κουνέλια, πριν κάποιο από αυτά καταφέρει να τον αποκαλύψει. Για να το κάνει αυτό, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλη του την πονηριά και να στρέψει τις υποψίες ενάντια σε άλλους παίκτες. Τα κουνέλια, από την άλλη, πρέπει αφενός να παραμείνουν ζωντανά και αφετέρου να ανακαλύψουν την ταυτότητα του λύκου.

Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα γύρω από οποιαδήποτε δραστηριότητα που περιλαμβάνει πολύ κόσμο, σχηματίζονται μικρές ομάδες με ανθρώπους που βλέπουν ότι τα πηγαίνουν εξαιρετικά καλά μεταξύ τους και αρχίζουν να συνάπτουν σχέσεις και εκτός παιχνιδιού. Τυπικό παράδειγμα για κάτι τέτοιο είναι τα διάφορα fora που αφορούν σε online παιχνίδια, στα οποία πολλοί άνθρωποι γίνονται (έστω και εξ αποστάσεως) φίλοι. Μια τέτοια παρέα έχει σχηματιστεί λοιπόν και στο DOUBT και η ιστορία ξεκινάει με την απόφασή τους να βρεθούν από κοντά (ή IRL όπως είναι ο δόκιμος όρος), για να περάσουν ένα ευχάριστο απόγευμα.

Δεν μπορώ να φανταστώ πώς γίνεται ένα απόγευμα να είναι ευχάριστο και να περιλαμβάνει καραόκε, αλλά εδώ οι Ιάπωνες αποκαλούν γλυκό κάτι που έχει αρνητική ποσότητα ζάχαρης. Πριν αρχίσετε να με κατηγορείτε και να υπερασπίζεστε αυτό το είδος διασκέδασης, θα σας πω ότι και κάποιος άλλος μάλλον συμφωνεί μαζί μου, διότι εκεί που η παρέα μας περνούσε καλά, όλα έγιναν μαύρα και ξύπνησαν σε ένα άγνωστο μέρος αγκαλιά με ένα πτώμα.

Σε περίπτωση που αυτό σας θυμίζει το SAW, καλά κάνει, γιατί οι ομοιότητες είναι πολλές. Κατά πώς φαίνεται λοιπόν, το παιχνίδι έχει γίνει πραγματικότητα ή, για να χρησιμοποιήσω το δημοσιογραφικό κλισέ, “το παιχνίδι μετατράπηκε σε εφιάλτη”. Τώρα, μπορώ εγώ να διεκδικήσω μια θέση στη ΔΤ κι εσείς να φανταστείτε που πάει το πράγμα με το DOUBT.

Στον χορταστικό πρώτο τόμο, δεν θα μάθετε απολύτως τίποτα για την υπόθεση, παρά μόνο όσα σας είπα ήδη εδώ και για να προλάβω την οργή όσων νομίζουν ότι μόλις έφαγαν spoiler, δεν είπα τίποτα παραπάνω από όσα λέει η περίληψη στο πίσω μέρος. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ ωραία και σου βγάζει αυτή την αρρωστίλα που οφείλει να σου βγάζει ένα τέτοιο σενάριο, αν και μου φάνηκε λίγο “τεντωμένο”, δεδομένου ότι σε 400 τόσες σελίδες γίνονται πολύ λίγα πράγματα.

Παρόλα αυτά, το ευχαριστήθηκα και λέω να το συνεχίσω.