BEST OF: UNCANNY X-MEN Covers

Πρώτη δημοσίευση άρθρου: 16/11/2011

Όπως πιθανότατα γνωρίζετε ήδη (τουλάχιστον οι περισσότεροι από εσάς), η σειρά UNCANNY X-MEN έφτασε στο τέλος της, πριν λίγες εβδομάδες. (Για να αντικατασταθεί, φυσικά, από δύο άλλες, η μία εκ των οποίων θα έχει ακριβώς τον ίδιο τίτλο, αλλά νέα αρίθμηση… Αυτή όμως είναι μια άλλη κουβέντα που δεν είναι της παρούσης.)

Με αφορμή αυτό το γεγονός, και κινούμενος στο γενικότερο πλαίσιο της X-Week που διανύουμε (συν του ότι είμαι γενικά σε “X-Men mode” τον τελευταίο καιρό, κάτι που φάνηκε και από το προηγούμενο BEST OF), θεωρώ πως είναι καλή ιδέα να ρίξουμε μια ματιά στα πιο όμορφα εξώφυλλα που έχουν περάσει από τον τίτλο, από το #1 του 1963, μέχρι και το πολύ πρόσφατο #544! (Μπορώ, βέβαια, να σας αποκαλύψω από τώρα, ότι κανένα από τα δύο προαναφερθέντα “bookends” δεν βρίσκεται στη λίστα μου…)

Anyway, χωρίς καμία περαιτέρω καθυστέρηση, σας παρουσίαζω τα 10 αγαπημένα μου εξώφυλλα, στην ιστορία του UNCANNY X-MEN.

10. UNCANNY X-MEN #526 (Terry & Rachel Dodson, Σεπτέμβριος 2010)

Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει στις σελίδες αυτού του τεύχους και αν αυτά που βλέπουμε στο εξώφυλλο ανταποκρίνονται, με οποιονδήποτε τρόπο και σε οποιονδήποτε βαθμό, στο περιεχόμενο (έχω μείνει λίγο πίσω στην ανάγνωση των X-titles, βλέπετε…), αλλά η εικόνα είναι αρκούντως εντυπωσιακή και το τρικ με το πλάγιο “X” στο foreground λειτουργεί τέλεια.

9. UNCANNY X-MEN #270 (Jim Lee, Νοέμβριος 1990)

Όπως ίσως έχετε καταλάβει, ο Jim Lee δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Παρ’ όλα αυτά, η ικανότητα του να στήνει εντυπωσιακά εξώφυλλα δεν αμφισβητείται. Το συγκεκριμένο έχει εξαιρετική σύνθεση, θαυμάσια ισορροπία, δυνατό θέμα, αλλά και broken logo, που είναι πάντα ένα plus!

8. UNCANNY X-MEN #466 (Chris Bachalo, Ιανουάριος 2006)

Δυνατή κεντρική (actually, μοναδική) φιγούρα, πειραγμένο logo, λίγα χρώματα, και όλη η απελπισία του Decimation σε ένα εξώφυλλο. Ο τεράστιος Chris Bachalo δίνει, για μια ακόμη φορά, τα διαπιστευτήρια του.

7. UNCANNY X-MEN #174 (Paul Smith, Οκτώβριος 1983)

Στο πρόσφατο BEST OF: Modern X-Artists (το οποίο linkάρω για τρίτη φορά σήμερα – νομίζω πως πήγαμε το concept του “shameless self-promotion” στο επόμενο level!), είχα τοποθετήσει τον Paul Smith στην πρώτη θέση. Πιστεύω πως εξώφυλλα σαν το συγκεκριμένο ενισχύουν την άποψη μου.

6. X-MEN #101 (Dave Cockrum, Οκτώβριος 1976)

Και πάμε πάλι με το κλασικό και χιλιοειπωμένο ρητορικό ερώτημα: Είσαι πιτσιρικάς το 1976 και βλέπεις στο περίπτερο το συγκεκριμένο εξώφυλλο, με την αριστοτεχνική σύνθεση, το ιντριγκαδόρικο concept και την άψογα σχεδιασμένη φιγούρα της Jean Grey να αναδύεται μέσα από το νερό – υπάρχει έστω και μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να μην το αγοράσεις;

5. UNCANNY X-MEN #447 (Alan Davis, Οκτώβριος 2004)

Η αδυναμία που έχω στον Alan Davis ξεπερνάει τα όρια του απλού θαυμασμού και αγγίζει αυτά της παθολογικής λατρείας. Ακόμη και αν δεν μπορώ να ισχυριστώ πως “είναι ο καλύτερος σχεδιαστής όλων των εποχών” (όχι πως θα ντρεπόμουν!), μπορώ άνετα να πω ότι το artwork του είναι το πιο ευχάριστο και θελκτικό στο μάτι που έχω δει ποτέ μου. Οι φιγούρες που σχεδιάζει εκπέμπουν μια ανεξήγητη γοητεία και μοιάζουν πάντα (for lack of a better term) “σωστές”. Στο παρόν εξώφυλλο, το στροβιλικό εφέ και η 3-D ψευδαίσθηση που δημιουργείται, δίνουν το ένα κλικ παραπάνω που χρειάζεται για να συμπεριληφθεί σε αυτήν εδώ τη λίστα.

4. UNCANNY X-MEN #205 (Barry Windsor-Smith, Μάιος 1986)

Με πόνεσε που άφησα τον Barry Windsor-Smith έξω από τη λίστα με τους καλύτερους X-Artists (τέταρτο link!!!), αλλά το συγκεκριμένο εξώφυλλο δεν μπορούσε να λείπει από εδώ. Άριστα εκτελεσμένο figure drawing, πολλά (επίπονα στο σχεδιασμό, no doubt!) καλώδια, βάθος, προοπτική, και η απολύτως κατάλληλη διχρωμία. Τα πρώτα ψήγματα του τι επρόκειτο να κάνει λίγα χρόνια αργότερα ο BWS, στο WEAPON X, φάνηκαν σε αυτή την εικόνα.

3. UNCANNY X-MEN #318 (Joe Madureira, Νοέμβριος 1994)

Νομίζω πως είναι πλέον απολύτως αντιληπτό πόσο πολύ γουστάρω το early artwork του Joe Madureira. Αρχικά επέλεξα να τον βάλω στη 10άδα των X-Artists, αφήνοντας έξω Barry Windsor-Smith και John Romita Jr. (άντε, δεν ξαναlinkάρω στο προηγούμενο άρθρο μου – ακόμη και εγώ έχω όρια!) και τώρα του δίνω την τρίτη θέση στα καλύτερα εξώφυλλα, πάνω από τον BWS και τον Alan Davis! Πείτε μου, όμως, βλέποντας αυτό το εξώφυλλο, δεν σας έρχεται αυθόρμητα να αναφωνήσετε “Wow! Τί έκανε ο πούστης;” και μετά να το χαζεύετε για ώρες με θαυμασμό; (Τί εννοείτε “όχι”; Ποιός σας ρώτησε; Τί εννοείτε “εσύ”;)

2. X-MEN #50 (Jim Steranko, Νοέμβριος 1968)

Και περάσαμε στα classics. Ο τρισμέγιστος Jim Steranko σε ένα αριστουργηματικό, σχεδόν μονοχρωματικό εξώφυλλο (σε μια εποχή που τέτοιου τύπου εγχειρήματα δεν ήταν business as usual), με μια επιβλητική κεντρική φιγούρα, που σε κάνει να αναρωτιέσαι, “ποιά είναι αυτή η τύπισσα και γιατί όλοι οι X-Men την κοιτάζουν έντρομοι;”. Respect!

1. GIANT-SIZE X-MEN #1 (Gil Kane/Dave Cockrum, 1975)

Φτάσαμε, λοιπόν, στην πρώτη θέση και για μια ακόμη φορά, τα λόγια είναι περιττά. Δύο από τους κορυφαίους cover artists των 70s (αλλά και όλων των εποχών) συνεργάζονται στη δημιουργία του απόλυτου iconic cover στην ιστορία των μεταλλαγμένων της Marvel. Η παλιά γενιά δίνει τη θέση της στη νέα και οι X-Men δεν θα είναι ποτέ οι ίδιοι. Οι βάσεις για τη δημιουργία του ισχυρότερου franchise που γνώρισαν ποτέ τα αμερικανικά comics, τοποθετήθηκαν σε αυτό εδώ το τεύχος, που δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο εξώφυλλο…